Πόσο χρονών παντρεύονταν οι γυναίκες στην Αρχαία Ελλάδα και πόσο οι άνδρες;

12:19 19/11/2024 - Πηγή: Sportime

Στην Αρχαία Ελλάδα, η ηλικία γάμου ποικίλλει ανάλογα με την εποχή και την περιοχή. Γενικά, οι γυναίκες συχνά παντρεύονταν σε νεαρή ηλικία, συνήθως μεταξύ 12 και 15 ετών ενώ οι άνδρες παντρεύονταν συνήθως σε μεγαλύτερη ηλικία, περίπου 25 με 30 ετών.

Στις περισσότερες πόλεις-κράτη, ο γάμος θεωρούνταν σημαντικό βήμα για την αναπαραγωγή και τη διαχείριση των οικογενειών και των περιουσιών. Σημαντικό ρόλο έπαιζε και η κοινωνική θέση των οικογενειών, καθώς και οι πολιτιστικοί κανόνες της κάθε περιοχής.

Αξιοσημείωτο είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις οι γάμοι διοργανώνονταν

από τις οικογένειες και οι νύφες δεν είχαν πάντα λόγο στην επιλογή των συζύγων τους.

Στην Αρχαία Ελλάδα ο γάμος θεωρούνταν κυρίως ως μια κοινωνική και οικονομική συμφωνία για την αναπαραγωγή, τη διαχείριση και τη συνέχιση των οικογενειακών γραμμών. Η απόκτηση απογόνων ήταν θεμελιώδης στόχος, για να διατηρηθεί το όνομα και η περιουσία της οικογένειας.

Συνήθως, οι γάμοι χρησιμοποιούνταν για τη σύναψη συμμαχιών μεταξύ οικογενειών. Οι γάμοι ήταν στρατηγικοί και πολλές αποφασίζονταν από τους γονείς ή τους μεγαλύτερους στην οικογένεια.

Οι ρόλοι των ανδρών και των γυναικών ήταν καθαρά καθορισμένοι. Οι άνδρες ανήκαν στη δημόσια σφαίρα και είχαν περισσότερη κοινωνική και πολιτική εξουσία ενώ οι γυναίκες συχνά περιορίζονταν στο σπίτι και στην οικογενειακή ζωή.

Η προίκα ήταν ένα σημαντικό στοιχείο του γάμου, και οι οικογένειες παραχωρούσαν περιουσία ή χρήματα στην νύφη, που την έφερε στο γάμο. Αυτό είχε οικονομικούς και κοινωνικούς λόγους, καθώς ενίσχυε την οικογένεια του γαμπρού.

Ο γάμος είχε συνήθως έναν δημόσιο χαρακτήρα, με τελετές και εορτασμούς που περιλάμβαναν και τα δύο μέρη της οικογένειας και της κοινότητας.

Ο γάμος συνδεόταν με θρησκευτικές τελετές και πιστεύω, καθώς οι Αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν τη θέληση των θεών καθοριστική για την επιτυχία του γάμου.

Στην Αρχαία Ελλάδα υπήρχαν νόμοι και κανονισμοί που ρύθμιζαν τους γάμους, αν και αυτοί ποικίλλαν ανάλογα με την πόλη-κράτος. Οι νόμοι αυτοί αφορούσαν κυρίως ζητήματα όπως η καταλληλόλητα των συζύγων, η προίκα, οι υποχρεώσεις των συζύγων και τα δικαιώματα των γυναικών και των παιδιών.

Οι νόμοι καθόριζαν ποιοι ήταν κατάλληλοι να παντρευτούν. Για παράδειγμα, στην Αθήνα, οι πολίτες ήταν υποχρεωμένοι να επιλέγουν συζύγους από άλλους πολίτες και όχι από δούλους ή ξένους.

Υπήρχαν κανόνες σχετικά με την ηλικία γάμου, οι οποίοι καθόριζαν ότι οι γυναίκες συνήθως παντρεύονταν σε νεαρή ηλικία, όπως προαναφέρθηκε και οι άνδρες σε μεγαλύτερη.

Η ρύθμιση της προίκας ήταν επίσης σημαντική. Οι νόμοι περιόριζαν το πώς και πόση προίκα μπορούσε να δοθεί και πώς να χρησιμοποιηθεί.

Οι νόμοι καθόριζαν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των συζύγων. Για παράδειγμα, οι άνδρες είχαν την ευθύνη της οικονομικής υποστήριξης της οικογένειας, ενώ οι γυναίκες ήταν υπεύθυνες για τη διαχείριση του νοικοκυριού και την ανατροφή των παιδιών.

Οι νόμοι καθόριζαν επίσης τους όρους και τη διαδικασία του διαζυγίου, αν και οι γυναίκες συχνά δεν είχαν πολλές επιλογές ή δικαιώματα στο διαζύγιο, το οποίο ήταν κυρίως υπόθεση των ανδρών.

Υπήρχαν και θρησκευτικοί κανονισμοί που επηρέαζαν τη σύναψη γάμων. Η απουσία ορισμένων θρησκευτικών τελετών ή η παραβίαση ορισμένων κανόνων θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μεγάλη προσβολή.

Στην Αρχαία Ελλάδα, οι λόγοι για το διαζύγιο ποικίλλαν και αντικατοπτρίζουν τις κοινωνικές και πολιτισμικές αξίες της εποχής.

Ένας από τους πιο συνηθισμένους λόγους για διαζύγιο ήταν η έλλειψη παιδιών. Δεδομένου ότι ο γάμος είχε ως κύριο στόχο την αναπαραγωγή και τη συνέχιση της οικογενειακής γραμμής, η ανικανότητα ενός ζευγαριού να αποκτήσει απογόνους θεωρούνταν σοβαρός λόγος για τον τερματισμό του γάμου.

Η μοιχεία από την πλευρά της συζύγου θεωρούνταν εξαιρετικά σοβαρή προσβολή, και μπορούσε να οδηγήσει σε διαζύγιο. Αντίθετα, οι άντρες μπορούσαν συνήθως να έχουν ερωτικές σχέσεις εκτός του γάμου χωρίς τις ίδιες κοινωνικές συνέπειες.

Εάν ένας από τους συζύγους είχε σοβαρά προβλήματα υγείας ή ανικανότητα, αυτό θα μπορούσε να είναι λόγος για διαζύγιο, σχετικά με την εύρυθμη λειτουργία της οικογένειας.

Οι σοβαρές διαφωνίες ή οι κακές σχέσεις ανάμεσα στους συζύγους μπορούσαν επίσης να οδηγήσουν σε διαζύγιο. Οι γάμοι στην αρχαία Ελλάδα συχνά πραγματοποιούνταν από τους γονείς, και αν η συμβατότητα δεν ήταν καλή, μπορεί να υπήρχε πίεση για λύση του γάμου.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η κατάσταση της οικονομίας ή η φτώχεια μπορούσαν να οδηγήσουν σε διαζύγιο, ιδιαίτερα αν ο σύζυγος αδυνατούσε να συντηρήσει την οικογένεια.

Σε περιπτώσεις όπου οι γάμοι ήταν κατά σκανδαλώδη ή νόμιμο τρόπο απαράδεκτοι (π.χ. γάμοι μεταξύ συγγενών πρώτου βαθμού), αυτοί οι δεσμοί μπορούσαν να οδηγήσουν σε διαζύγιο.

Κατά καιρούς, οι γάμοι μπορεί να διαλύονταν προκειμένου να επαναδιαπραγματιστούν οι οικογενειακές ή πολιτικές συμμαχίες, κυρίως σε ανώτερες τάξεις.

Επίσης, το διαζύγιο αφορούσε και σε περιπτώσεις όπου οι σύζυγοι είχαν διαφορετικές θρησκευτικές ή φιλοσοφικές πεποιθήσεις ή εάν οι αξίες τους δεν ταύτιζαν, πράγμα που θα μπορούσε να δημιουργήσει σοβαρούς κλυδωνισμούς στη σχέση.

Η διαδικασία του διαζυγίου και οι συνέπειές του ποικίλλαν ανάλογα με την πόλη-κράτος και τις κοινωνικές συνθήκες και για τις γυναίκες οι επιλογές ήταν συχνά περιορισμένες.

Διαβάστε επίσης:

Δείτε πώς ήταν η Αγγελική Νικολούλη το 1995 στην πρώτη εκπομπή του Φως στο Τούνελ

Τους ξέρετε ακόμα και σήμερα και ας μην γνωρίζετε πως ήταν οι πιο πλούσιοι στην Αρχαία Ελλάδα

Διονύσης Αντωνέλλος για το sportime.gr.