Στη μάχη των Θερμοπυλών το 1941 οι Έλληνες απουσίαζαν και πολέμησαν για εμάς Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί

11:07 4/2/2025 - Πηγή: Sportime

Η εικόνα των Θερμοπυλών είναι χαραγμένη στη συλλογική μνήμη ως το απόλυτο σύμβολο θυσίας και αντίστασης. Εκεί όπου το 480 π.Χ. οι 300 του Λεωνίδα όρθωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην αυτοκρατορία του Ξέρξη, ένας άλλος, λιγότερο γνωστός, αγώνας δόθηκε αιώνες αργότερα, το 1941. Μόνο που αυτή τη φορά, οι Έλληνες ήταν απόντες.

Τον Απρίλιο του 1941, καθώς οι γερμανικές δυνάμεις προέλαυναν στην Ελλάδα,

οι σύμμαχοι επέλεξαν τις Θερμοπύλες για να τους καθυστερήσουν. Οι υπερασπιστές της θρυλικής τοποθεσίας δεν ήταν Έλληνες στρατιώτες, αλλά Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί, που πολέμησαν ενάντια στην επίθεση των ναζιστικών δυνάμεων.

Γιατί δεν ήταν εκεί ο ελληνικός στρατός; Η Ελλάδα είχε ήδη γονατίσει από τη γερμανική εισβολή, με το μεγαλύτερο μέρος του στρατεύματος αποδεκατισμένο από τις μάχες στην Αλβανία. Οι σύμμαχοι, βλέποντας την κατάρρευση του μετώπου, προσπάθησαν να κρατήσουν τις Θερμοπύλες ώστε να δώσουν χρόνο στις υπόλοιπες μονάδες να υποχωρήσουν και να διασωθούν.

Η μάχη δεν κράτησε πολύ. Οι δυνάμεις της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας πάλεψαν σκληρά, αλλά οι αριθμητικά ανώτερες γερμανικές μεραρχίες και η αεροπορική υπεροχή της Luftwaffe έφεραν γρήγορα το τέλος. Σε λίγες ώρες, η ιστορική τοποθεσία είχε καταληφθεί, αλλά οι σύμμαχοι είχαν πετύχει τον σκοπό τους – η εκκένωση συνεχίστηκε, σώζοντας χιλιάδες στρατιώτες.

Κι όμως, αυτή η μάχη δεν έμεινε στη συλλογική μας μνήμη. Δεν μνημονεύεται με δάκρυα, δεν τιμάται όπως άλλες στιγμές ηρωισμού. Ίσως γιατί δεν ήμασταν εκεί. Ίσως γιατί η ιδέα ότι μια τόσο ελληνική τοποθεσία υπερασπίστηκε από ξένους ενοχλεί.

Η μάχη των Θερμοπυλών του 1941 δεν άλλαξε την έκβαση του πολέμου, αλλά αποκάλυψε κάτι βαθύτερο. Η Ιστορία δεν είναι μόνο θριάμβοι, δεν είναι μόνο το πώς θέλουμε να θυμόμαστε τα γεγονότα. Είναι και οι στιγμές που δεν ήμασταν εκεί. Είναι οι σύμμαχοι που πολέμησαν στη θέση μας. Είναι οι μαχητές που κράτησαν το πέρασμα, γνωρίζοντας ότι δεν θα γλιτώσουν.

Και αν σήμερα τιμούμε τη θυσία των 300 του Λεωνίδα, μήπως ήρθε η ώρα να θυμηθούμε και εκείνους που κράτησαν το ίδιο πέρασμα, χιλιάδες χρόνια αργότερα – χωρίς να είναι καν δικοί μας στρατιώτες;

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.