Τα παράσιτα του ποδοσφαίρου είναι η mind fuck ταινία της γενιάς μας

11:24 11/2/2020 - Πηγή: Sportime

Εικόνα για τα «Παράσιτα», την ταινία που θριάμβευσε, ιστορικά στην απονομή των φετινών Όσκαρ, ακόμη στην Ελλάδα δεν έχουμε. Για την ακρίβεια, έχουμε ελάχιστη, αφού η προβολή της στις αίθουσες δεν συνέπεσε με το hype που εύλογα προκλήθηκε από τη χτεσινή της αναγόρευση ως η καλύτερη ταινία της χρονιάς.

Από τέτοια, πάντως, από παράσιτα, στη χώρα μας, έχουμε άπειρα.

Φυτρώνουν παντού. Ανθίζουν χωρίς να ποτίζονται. Σιτίζονται χωρίς να ταΐζονται. Μεγαλώνουν χωρίς φροντίδα και απομυζούν την όποια αγάπη έχει απομείνει στον περίγυρο τους. Μολύνουν οτιδήποτε αγνό έχει απομείνει σε καρδιά και μυαλό, τυφλώνουν, βυθίζουν στη λήθη, με το μόνο σημείο αναφοράς τους να είναι η μεγαλύτερη, η περισσότερη, η βαθύτερη ζημιά.

Όπιο των λαών, λένε, η θρησκεία. Αν ισχύει, τότε το ποδόσφαιρο είναι το εισιτήριό τους στην ψευδαίσθηση. Κάθε είδους. Κάθε μορφής. Γι’ αυτό είναι μαζικότερο από όποια εξάρτηση μπορεί να προκαλέσει το οτιδήποτε υλικό. Το ποδόσφαιρο, ως ιδέα, είναι άυλο. Μπορεί οι πρωταγωνιστές του να αλλάζουν, μα αυτό που δημιουργεί είναι εικόνες. Είναι στιγμές. Είναι θύμησες. Είναι συναισθήματα.

Αλήθεια, τι απ’ όλα έχουμε στα μέρη μας; Από το ποδόσφαιρο που παράγουμε, από το ποδόσφαιρο που ζούμε, από το ποδόσφαιρο που βιώνουμε; Τι θα μεταφέρουμε στις επόμενες γενιές ως «ελληνικό ποδόσφαιρο»; Ένα θέμα το τι όντως βλέπουμε στους αγωνιστικούς χώρους. Μα και αυτό, ενδεχομένως το μίζερο και αναχρονιστικό ως προς την εξέλιξη του αθλήματος θέαμα, θα ήταν κάτι. Θα ήταν μια κάποια λύση. Μια κάποια διέξοδος. Στην τελική, θα ήταν το δικό μας ποδόσφαιρο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ – AEK: Ο Χιμένεθ θέλει τον Τσιγκρίνσκι στην Αλ Ουάχντα

Και αυτό είναι κάτι που προσδίδει, που ενισχύει τη μαγεία και την ασύλληπτη δυναμική του. Το νιώθεις δικό σου, το αγαπάς, το προσέχεις, το φροντίζεις, παρότι αναγνωρίζεις, παρότι ξέρεις, παρότι βλέπεις πως δεν συγκρίνεται με τα υπόλοιπα, άλλων. Δεν σου στερεί, όμως, τίποτα. Δεν σου στερεί τη μοναδικότητα.

Εδώ, η μοναδικότητα συνίσταται σε άλλα. Απαντάται στα δικαστήρια. Ψάχνεται σε διαρροές κύκλων, τριγώνων, τετραγώνων και παραλληλόγραμμων. Σε λογιών-λογιών γραφίδες, μικρόφωνα, φακούς, μέσα και Μέσα, που αξιοποιούνται για επιβουλή, για προπαγάνδα, για προβολή και ενίσχυση, για επικράτηση του ισχυρού σε έναν νόμο μιας ζούγκλας που δεν έχει στόχο, που δεν έχει στο επίκεντρο το ποδόσφαιρο.

Δεν ενδιαφέρεται για τον καρπό που δίνει. Ενδιαφέρεται μόνο για τα γύρω-γύρω. Για τα ζιζάνια που όχι μόνο δεν ξεχορταριάζονται, αλλά μπολιάζονται για να ανατρέψουν, να αγριέψουν, να κυριαρχήσουν, να πνίξουν, να προκαλέσουν ασφυξία και εν τέλει, μοιραία, νομοτελειακά, να σκοτώσουν ό,τι υγιές, ό,τι ζωντανό, αφορά αυτό το κατακαημένο στα μέρα μας άθλημα.

Παθογένειες χρόνων, θα πει κανείς. Σύμφωνοι. Μα το κακό αδέρφια παράγινε. Παραπήγε. Τα παράσιτα σκοτώνουν κάθε μέρα, κάθε στιγμή την μπαλίτσα. Αυτήν που μεγαλώσαμε παίζοντας στις αλάνες πριν καλά-καλά μάθουμε να περπατάμε και αυτήν που στις καρδιές παραμένει, ακόμη και σε πλήρως επαγγελματικό επίπεδο, αναλλοίωτη.

Τα «Παράσιτα» χαρακτηρίστηκαν ως η πλέον mindfuck της γενιάς μας. Ίσως και παραπάνω. Μπορεί και να είναι. Μπορεί και να χρειάζεται κάτι τέτοιο στα δικά μας παράσιτα, τα ποδοσφαιρικά. Για χρόνια, το πανέξυπνο ομολογουμένως σλόγκαν δικαιολόγησε μια αλλαγή που μόνο ο… Μανωλιός κατάλαβε: «Θέλουμε πίσω τις Κυριακές μας».

Ε, λοιπόν, έχουμε νέα. Σταματήστε να… mindfuck τις Δευτέρες, τις Τρίτες, τις Τετάρτες, τις Πέμπτες, τις Παρασκευές και τα Σάββατα μας και αφήστε τις Κυριακές μας για μπαλίτσα. Απλή, καθαρή, ανόθευτη από τα παράσιτα σας…

Κάντε follow στο Sportime

Κάντε like στην σελίδα του Sportime στο Facebook

Ακολουθήστε το Sportime στο Instagram

The post Τα παράσιτα του ποδοσφαίρου είναι η mind fuck ταινία της γενιάς μας appeared first on sportime.gr.