Τέμπη 2023: Το τρένο τελείωσε για τον Έλληνα

15:14 7/2/2025 - Πηγή: Sportime

Δεν υπάρχει πια επιστροφή. Το τρένο στην Ελλάδα δεν είναι πια απλώς ένα μέσο μεταφοράς. Είναι μια ρωσική ρουλέτα, ένας σιδερένιος τάφος πάνω σε σκουριασμένες ράγες. Όποιος πει στους δικούς του «πάω Θεσσαλονίκη με το τρένο» είναι σαν να τους λέει «πάω στον πόλεμο». Σαν να λέει «αντίο» χωρίς να το ξέρει.

Η τραγωδία στα Τέμπη το 2023 δεν ήταν ατύχημα. Δεν ήταν λάθος. Ήταν μια προαναγγελθείσα δολοφονία με την

υπογραφή ενός κράτους που στέκεται αδιάφορο μπροστά στην ανθρώπινη ζωή. Ήταν η στιγμή που αποκαλύφθηκε η απόλυτη παρακμή. Τα φαντάσματα της ελληνικής γραφειοκρατίας, η αναξιοπιστία, η αδιαφορία για την ασφάλεια των πολιτών. Ένα σιδηροδρομικό σύστημα αρχαίο, καταδικασμένο, που είχε ήδη γράψει την καταδίκη αυτών που θα ανέβαιναν στο μοιραίο δρομολόγιο.

Για δεκαετίες, οι πολίτες άκουγαν υποσχέσεις για εκσυγχρονισμό, για αναβάθμιση, για ασφάλεια. Και τελικά, μια νύχτα σαν όλες τις άλλες, δύο τρένα συγκρούστηκαν μετωπικά. Δεν υπήρχε κανένας μηχανισμός ασφαλείας. Κανένα ηλεκτρονικό σύστημα που να αποτρέψει το λάθος. Όλα ήταν στον αέρα. Στο λάθος ενός ανθρώπου. Στην τύχη. Στη στιγμή. Αυτή τη φορά, η τύχη δεν ήταν εκεί. Και δεκάδες άνθρωποι χάθηκαν μέσα στις φλόγες.

Δύο χρόνια μετά, η λέξη «δικαιοσύνη» μοιάζει με ανέκδοτο. Το κυνήγι των ευθυνών έγινε μια τραγική φάρσα. Η έρευνα καρκινοβατεί, τα στοιχεία χάνονται, οι υπεύθυνοι σφυρίζουν αδιάφορα. Οι οικογένειες των θυμάτων παλεύουν μόνες τους, μέσα σε έναν κυκεώνα ανακρίσεων που ποτέ δεν φτάνει στην αλήθεια. Μιλούν για συγκάλυψη, για προσπάθεια κουκουλώματος. Και δεν έχουν άδικο. Τα αρχεία που «χάθηκαν», οι ένοχοι που δεν βρίσκονται, οι έρευνες που γίνονται χωρίς να φέρνουν αποτελέσματα – όλα δείχνουν ότι αυτή η τραγωδία, όπως τόσες άλλες, θα καταλήξει σε μια ξεχασμένη δικογραφία.

Αν τα τρένα δεν είναι ασφαλή, γιατί συνεχίζουν να λειτουργούν; Αν είναι ασφαλή, γιατί δεν βγαίνει κάποιος επίσημα να το δηλώσει; Γιατί δεν έχει σταθεί ένας πρωθυπουργός, ένας υπουργός, ένας άνθρωπος υπεύθυνος να πει: «Τα τρένα είναι ασφαλή και το εγγυώμαι»; Γιατί κάθε φορά που συμβαίνει ένα δυστύχημα, αρχίζει το γνωστό γαϊτανάκι των ευθυνών; Γιατί κανείς δεν αναλαμβάνει τίποτα; Γιατί η επόμενη τραγωδία είναι απλά θέμα χρόνου;

Δεν μπορείς να πεις στους Έλληνες ξανά να εμπιστευτούν το τρένο. Δεν μπορείς να τους πεις «όλα είναι ασφαλή». Όχι, δεν είναι. Το ξέρουν, το ζουν, το έχουν δει στις τηλεοράσεις τους, το έχουν νιώσει στο δέρμα τους κάθε φορά που μπαίνουν σε έναν σταθμό που μοιάζει να έχει μείνει στον περασμένο αιώνα. Το τρένο στην Ελλάδα δεν είναι επιλογή. Είναι ρίσκο ζωής. Είναι σαν να παίζεις με τις πιθανότητες, σαν να βάζεις τη ζωή σου στα χέρια ενός συστήματος που δεν έχει ούτε τα βασικά για να σε προστατεύσει.

Η σύγκρουση στα Τέμπη ήταν το τελικό καρφί στο φέρετρο. Μια μαζική δολοφονία που αποκάλυψε τη γύμνια της ελληνικής πραγματικότητας. Πόσες ακόμα ζωές πρέπει να χαθούν για να τελειώσει αυτός ο εφιάλτης; Πόσες ακόμα οικογένειες θα θρηνήσουν επειδή το κράτος άφησε το πιο βασικό μέσο μεταφοράς να γίνει ένα κινούμενο φέρετρο;

Η αλήθεια είναι σκληρή, αλλά δεν μπορεί να κρυφτεί. Το τρένο τελείωσε για τον Έλληνα. Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη. Δεν υπάρχει επιστροφή. Όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν ότι «τίποτα δεν έγινε», ότι «όλα θα αλλάξουν», η σκιά αυτής της νύχτας θα βαραίνει για πάντα τις ράγες που δεν θα μπορέσουν ποτέ να καθαριστούν από το αίμα. Και κάθε φορά που ένας Έλληνας θα στέκεται μπροστά σε μια αποβάθρα, θα ξέρει την αλήθεια: πως το επόμενο δρομολόγιο, μπορεί να είναι το τελευταίο του.

Πέτρος Κατερινάκης για το sportime.gr.