Το άγνωστο ταλέντο του Ντόναλντ Τραμπ

Στη γειτονιά του Κουίνς, στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του ’50, ένα ξανθό αγόρι με φουντωτά μαλλιά τριγυρνάει στους δρόμους του Jamaica Estates, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας που θα τον ακολουθούσαν αργότερα. Ο μικρός Ντόναλντ Τραμπ, πολύ πριν γίνει συνώνυμο του πλούτου και της τηλεόρασης, είχε ένα κρυφό χάρισμα που ξετυλιγόταν στις σκηνές του σχολείου του.

Στο Kew-Forest, όπου φοιτούσε ως παιδί, ανέβαινε στη σκηνή για θεατρικές παραστάσεις,

αφήνοντας τους συμμαθητές του να δουν έναν Τραμπ που δεν μιλούσε για επιχειρήσεις, αλλά τραγουδούσε και έπαιζε με πάθος. Οι φίλοι του θυμούνται έναν πιτσιρικά που λάτρευε να κλέβει την παράσταση, ίσως ακόμα και σε κάποιο έργο σαν το HMS Pinafore, με ναύτες και κωμικές ατάκες.

Η θεατρική του φύση δεν ήταν απλά παιχνίδι—ήταν ένστικτο. Οι δάσκαλοί του παρατηρούσαν πώς έδινε ζωή στους ρόλους του, με μια ένταση που έκανε τα παιδικά έργα να μοιάζουν μεγαλύτερα απ’ ό,τι ήταν. Οι συμμαθητές του τον έβλεπαν να υπερβάλλει στις κινήσεις του, να φωνάζει τις ατάκες του σαν να απευθυνόταν σε πλήθος, κάτι που ταίριαζε με το παρατσούκλι του, “Flat Top”, από τα μαλλιά που ξεχώριζαν σαν σήμα κατατεθέν.

Αυτή η πρώιμη αγάπη για το θέατρο δεν κράτησε πολύ—όταν στα 13 τον έστειλαν στη Στρατιωτική Ακαδημία της Νέας Υόρκης, η σκηνή αντικαταστάθηκε από στρατιωτικές ασκήσεις και dodgeball, όπου πάλι έβρισκε τρόπο να λάμπει.

Πίσω από τον πιτσιρικά που έπαιζε μπροστά σε γονείς και καθηγητές κρυβόταν ένα αγόρι που μάθαινε να μαγνητίζει τα βλέμματα. Οι βιογράφοι λένε ότι αυτή η θεατρικότητα δεν χάθηκε ποτέ—μεταμορφώθηκε σε ομιλίες, τηλεοπτικές εμφανίσεις και έναν τρόπο ζωής που μοιάζει σκηνοθετημένος. Στην παιδική του ηλικία, όμως, δεν υπήρχαν κάμερες, μόνο μια σκηνή, ένα κοινό και ένα παιδί που ήξερε πώς να το κερδίσει.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα