Το αγόρι με το βιολί: Μια εικόνα, μια ιστορία, μια αιώνια μνήμη

Μια φωτογραφία το 2009 συγκλόνισε τον κόσμο: ο 12χρονος Ντιέγκο με δάκρυα στα μάτια, παίζοντας βιολί στην κηδεία του δασκάλου του. Πίσω από αυτή τη στιγμή, μια ιστορία δύναμης, αγάπης και ελπίδας μέσα από τη μουσική.

Το 2009, στο Ρίο ντε Τζανέιρο, μια φωτογραφία έκανε τον γύρο του κόσμου: ο μικρός Ντιέγκο Φραζάο Τορκάτο παίζει βιολί με δάκρυα να κυλούν στο πρόσωπό του, στην κηδεία του

μέντορά του, Εβάντρο Ζοάο ντα Σίλβα.

Ο Εβάντρο δεν ήταν απλώς ένας καθηγητής μουσικής. Ήταν προστάτης, καθοδηγητής, φάρος μέσα στο σκοτάδι για δεκάδες παιδιά που ζούσαν στη φτώχεια και τη βία. Μέσα από τα προγράμματα του οργανισμού AfroReggae, βοηθούσε νέους να ξεφύγουν από τον φαύλο κύκλο των ναρκωτικών και της εγκληματικότητας, δίνοντάς τους όπλα ζωής: ρυθμό, αρμονία, ελπίδα.

Όταν έπεσε νεκρός κατά τη διάρκεια ληστείας, ο μικρός Ντιέγκο τού απέδωσε τιμή με τον πιο δυνατό τρόπο: τη μουσική. Εκείνη η συγκλονιστική στιγμή έγινε σύμβολο απώλειας, αλλά και της τεράστιας δύναμης που έχει η μουσική να γιατρεύει ψυχές και να ενώνει ανθρώπους.

Ένα παιδί που πάλεψε μέχρι τέλους

Ο Ντιέγκο δεν είχε εύκολη ζωή. Από τα τέσσερά του χρόνια πάλευε με προβλήματα υγείας, έχοντας επιβιώσει από μηνιγγίτιδα. Αργότερα διαγνώστηκε με λευχαιμία. Το Μάρτιο του 2010, μια χειρουργική επέμβαση οδήγησε σε σοβαρή λοίμωξη. Το σώμα του, ήδη εξασθενημένο από τη νόσο, δεν άντεξε. Έφυγε από τη ζωή μέσα στην ίδια χρονιά.

Έφυγε νωρίς, αλλά άφησε πίσω του φως

Ο Ντιέγκο έζησε μόλις 12 χρόνια. Κι όμως, η ιστορία του συνεχίζει να εμπνέει σε κάθε γωνιά του κόσμου. Μας θυμίζει πως όταν υπάρχει καθοδήγηση, αγάπη και μια σπίθα ελπίδας, ακόμα και μέσα στις πιο σκοτεινές συνθήκες, ένα παιδί μπορεί να λάμψει.

Γεωργία Τσιαρλή για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα