Το μεγάλο κέρδος ήταν οτι Άρης αντεπεξήλθε σε δύο τελείως διαφορετικούς τρόπους παιχνιδιού

Ο Άρης έπρεπε να νικήσει τον Παναθηναϊκό και το έκανε, ωστόσο το σημαντικότερο δεν είναι οτι κέρδισε, αλλά το πώς κέρδισε. Με επιβλητικό τρόπο και μάλιστα με δύο διαφορετικούς τρόπους παιχνιδιού. Παίζοντας και πίσω από τη μπάλα, αλλά και με αυτή στα πόδια.

Το ντέρμπι με τους πράσινους είχε αρκετές εναλλαγές όσον αφορά την κατοχή της μπάλας, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο. Εκεί που φαινόταν οτι ο Παναθηναϊκός ήλεγχε τον

ρυθμό, ο Άρης έκανε ευκαιρίες κι εκεί που η ομάδα του Ουζουνίδη κέρδιζε μέτρα εκεί έκανε φάσεις ο Παναθηναϊκός.



Βεβαίως η τελευταία φορά που ο Θεός του πολέμου επέτρεψε φάση στο τριφύλλι ήταν στο 39′ με εκείνο το γυριστό σουτ του Τζούρισιτς.

Ήταν εντυπωσιακό να βλέπεις  τον Άρη να κάνει κάποια ξεσπάσματα, εκδηλώνοντας τις επιθέσεις του με καλή κυκλοφορία, παίζοντας με τη μία, με ωραίες συνεργασίες και κάνοντας τελικές στην εστία. Ήταν στιγμές που έβλεπες τους ποιοτικούς κι έμπειρους παίκτες του τριφυλλιού να μην μπορούν να «φρενάρουν» τους κιτρινόμαυρους.

Το σημαντικότερο όμως ήταν το πώς διαχειρίστηκε την κατάσταση ο Άρης μετά το προβάδισμά του. Ο τρόπος που «έσβησε» τον Παναθηναϊκό ήταν άξιος λόγου.

Γιατί ναι μεν η ομάδα του Ουζουνίδη έδωσε μέτρα στον αντίπαλό της, αλλά δεν κλείστηκε ποτέ πίσω φοβικά και να διώχνει όπως όπως τη μπάλα κοιτάζοντας το ρολόι μέχρι να λήξει το ματς. Αντιθέτως έκανε τον Παναθηναϊκό να ανησυχεί όποτε έχανε τη μπάλα, ότι θα δεχθεί φάση. Συνεπώς και τον κούρασε και το αφαίρεσε αυτοπεποίθηση κάνοντας τον να αποδεχθεί την ήττα από αρκετά νωρίς στο ματς.

Το εντυπωσιακό ήταν οτι Άρης έπαιξε άψογα και με τη μπάλα και χωρίς

Από εκεί και πέρα στο χθεσινό (9/2) μπλογκ αναφέρθηκα σε κάποιους παίκτες που έκαναν τη διαφορά όπως ο Σπίκιτς που έδωσε ταχύτητα, κράτημα της μπάλας και γενικότερα έδειξε αρκετή ποιότητα, σήμερα ας αναφερθούμε και σε μερικούς άλλους.

Πρώτα στον Μεντίλ ο οποίος στα προηγούμενα ματς μας έδειξε επιθετικές αρετές, ωστόσο υπήρχαν ερωτηματικά για το αν ο Μαροκινός μπορεί να αμυνθεί αποτελεσματικά, ειδικά σε ένα ντέρμπι όπως αυτό κόντρα στον Παναθηναϊκό. Εν τέλει τα κατάφερε πολύ καλά, έχοντας εντολές από τον Ουζουνίδη να μην ανεβαίνει υπερβολικά. Μάλιστα κατάφερε να «σβήσει» τον πιο επικίνδυνο παίκτη του αντιπάλου φέτος, τον Τετέ.

Άλλος στον οποίο πρέπει να γίνει αναφορά είναι ο Σιφουέντες ο οποίος θυμίζει τον παίκτη στην αρχή της σεζόν όταν ο Άρης ήταν πρώτος και μην ακολουθήσει η κακή περίοδος που τελικά οδήγησε και στην αποπομπή του Άκη Μάντζιου. Αν o μέσος από το Εκουαδόρ συνεχίσει έτσι τότε μπορεί να μπει και πάλι το θέμα αγοράς του από τη Ρέιντζερς.

Και ο τρίτος που αξίζει αναφοράς είναι ο Νταρίντα, ο οποίος από εκεί που είχε περάσει στον πάγκο έχοντας ρίξει την απόδοσή του, εσχάτως είναι από τους κορυφαίους. Ο Τσέχος άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά μετά την φυγή του Μανού Γκαρθία και στο σύνολο δίνει περισσότερα από τον Ισπανό που ήταν ασταθής.

Βεβαίως το τάιμινγκ στο οποίο αποχώρησε ο Μανού δεν ήταν το κατάλληλο και ήταν λογικές οι αντιδράσεις του κόσμου για το κενό του που δεν καλύφθηκε. Το Sportime πάντως σας εξήγησε οτι ο Ουζουνίδης ήταν εκείνος που προτίμησε να μην αποκτηθεί «10άρι», καθώς ο τρόπος με τον οποίο παίζει πλέον ο Άρης δεν δεν ευνοεί την παρουσία ενός τέτοιων χαρακτηριστικών παίκτη.

ΥΓ: Το ματς με τον Λεβαδειακό είναι πολύ πιο επικίνδυνο για τον Άρη. Και γιατί είναι εκτός έδρας όπου ο Άρης δεν τα πάει τόσο καλά φέτος και γιατί οι γηπεδούχοι είναι θέλουν βαθμούς, αλλά κυρίως γιατί κάποιοι και οι σύμμαχοί τους δείχνουν να βρίσκονται σε πανικό όσον αφορά την 4άδα. Μην έχουμε καμία ψηφοφορία για επανάληψη του αγώνα αν κερδίσει η ομάδα του Ουζουνίδη.

ΥΓ1: Από τη σφυρίχτρα θα φανεί αν θα πάμε σε τίποτα… έκτακτες καταστάσεις τύπου Τσιμεντερίδη!

Αλέξανδρος Κωτάκης για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα