Το φαγητό ήταν μολυσμένο, τους έσωσαν τα κόλλυβα

Στα τέλη του 3ου αιώνα, σε μια εποχή που η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ταλανιζόταν από διωγμούς κατά των Χριστιανών, ένας νεαρός στρατιώτης από την Αμάσεια του Πόντου, ο Θεόδωρος, κατατάχθηκε στο τάγμα των Τηρώνων, των νεοσυλλέκτων. Παρά τη στρατιωτική του ιδιότητα, η πίστη του στον Χριστιανισμό ήταν ακλόνητη. Όταν του ζητήθηκε να θυσιάσει στα ειδωλολατρικά θεά, αρνήθηκε κατηγορηματικά, δηλώνοντας δημόσια την αφοσίωσή του στον Χριστό. Η πράξη του αυτή τον οδήγησε σε βασανιστήρια και τελικά σε μαρτυρικό θάνατο, καθώς ρίχτηκε σε πυρακτωμένο καμίνι, παραδίδοντας την ψυχή του στις 17 Φεβρουαρίου του 306

μ.Χ.

Περίπου μισό αιώνα αργότερα, το 362 μ.Χ., ο αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Παραβάτης, επιδιώκοντας να πλήξει τους Χριστιανούς, διέταξε να μολυνθούν όλα τα τρόφιμα της αγοράς με αίμα από ειδωλολατρικές θυσίες, κατά την πρώτη εβδομάδα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Στόχος του ήταν να αναγκάσει τους πιστούς είτε να παραβιάσουν τη νηστεία τους είτε να καταναλώσουν μολυσμένα τρόφιμα. Τότε, ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων εμφανίστηκε σε όραμα στον αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Ευδόξιο και τον προειδοποίησε για την παγίδα του αυτοκράτορα. Του συνέστησε να ενημερώσει τους Χριστιανούς να μην αγοράσουν τρόφιμα από την αγορά και, αντί αυτών, να καταναλώσουν βρασμένο σιτάρι, γνωστό ως κόλλυβα. Η συμβουλή αυτή ακολουθήθηκε πιστά, ματαιώνοντας τα σχέδια του Ιουλιανού και διατηρώντας τη νηστεία ανέπαφη.

Αυτό το γεγονός, γνωστό ως “το θαύμα των κολλύβων”, καθιερώθηκε από την Εκκλησία και τιμάται το Σάββατο της πρώτης εβδομάδας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Τα κόλλυβα, με κύριο συστατικό το σιτάρι, συμβολίζουν τον θάνατο και την ανάσταση, παραπέμποντας στα λόγια του Ιησού: “εάν ο κόκκος του σίτου δεν πέσει στη γη και αποθάνει, μόνος μένει· εάν δε αποθάνει, πολύν καρπόν φέρει”. Έτσι, το θαύμα αυτό όχι μόνο προστάτευσε τους πιστούς από τη μόλυνση, αλλά και ενίσχυσε τη σημασία των κολλύβων ως επιμνημόσυνης προσφοράς στην Ορθόδοξη παράδοση.

Πέτρος Κατερινάκης για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα