Του ζήτησε αυτόγραφο και λίγες ώρες μετά τον σκότωσε

08:19 17/2/2025 - Πηγή: Sportime

Το απόγευμα της 8ης Δεκεμβρίου 1980, ο Τζον Λένον βγήκε από το σπίτι του στο κτίριο Dakota, στη Νέα Υόρκη, για να πάει στο στούντιο. Ήταν μια από τις τελευταίες φορές που θα περπατούσε στον έξω κόσμο. Στην είσοδο, τον περίμεναν θαυμαστές, ανάμεσά τους ένας νεαρός άνδρας με ένα αντίτυπο του Double Fantasy στα χέρια. Ο άνδρας τον πλησίασε αθόρυβα, σχεδόν με δισταγμό, και του έτεινε το άλμπουμ. Ο Λένον χαμογέλασε,

το πήρε, υπέγραψε, και χωρίς να το ξέρει, χάρισε την τελευταία του υπογραφή στον ίδιο του τον δολοφόνο.

Ο Μαρκ Ντέιβιντ Τσάπμαν στεκόταν εκεί, παρατηρώντας κάθε κίνηση. Ένας άλλος θαυμαστής, που ήταν μάρτυρας της σκηνής, του μίλησε: «Δεν μπορείς να πιστέψεις μόλις τι έγινε, ε;» Ο Τσάπμαν απάντησε ήρεμα: «Ναι, μόλις ο Τζον Λένον μου υπέγραψε το άλμπουμ». Στο μυαλό του, όμως, έβραζε κάτι σκοτεινό. Παρέμεινε στο ίδιο σημείο, σαν άγαλμα, περιμένοντας. Ήξερε πως ο Λένον θα επέστρεφε.

Περίπου στις 10:50 το βράδυ, ένα μαύρο αυτοκίνητο σταμάτησε μπροστά από το Dakota. Ο Λένον βγήκε, πέρασε μπροστά από τη φιγούρα που τον περίμενε. Ίσως ούτε καν τον πρόσεξε αυτή τη φορά. Μερικά βήματα ακόμα και θα έμπαινε μέσα, ασφαλής. Όμως, τότε ακούστηκαν πέντε διαδοχικοί πυροβολισμοί. Τέσσερις από τις σφαίρες βρήκαν το στόχο τους. Ο Λένον έκανε μερικά βήματα παραπατώντας, πριν σωριαστεί στα σκαλιά, ψιθυρίζοντας: «Με πυροβόλησαν».

Ο θυρωρός του Dakota αφόπλισε τον Τσάπμαν, ο οποίος δεν προσπάθησε καν να διαφύγει. Έβγαλε ένα βιβλίο από την τσέπη του και άρχισε να διαβάζει. Ήταν Ο Φύλακας στη Σίκαλη του Τζ. Ντ. Σάλιντζερ, ένα βιβλίο που, όπως είχε πει αργότερα, τον καθοδηγούσε σε αυτή την πράξη. Δεν φώναξε, δεν έδειξε τύψεις. Στεκόταν απλώς εκεί, σαν να είχε ολοκληρώσει την αποστολή του.

Ο κόσμος πάγωσε. Ο Τζον Λένον, ο άνθρωπος που έγραψε το Imagine, που ονειρευόταν έναν κόσμο χωρίς βία, έπεσε θύμα της ίδιας της τρέλας που ήθελε να πολεμήσει. Πέθανε στο νοσοκομείο Ρούσβελτ λίγο μετά την άφιξή του. Εκατομμύρια άνθρωποι έμαθαν την είδηση και έκλαψαν. Η φωνή του σώπασε, αλλά το όνομά του έγινε μύθος.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.