Χάρις Αλεξίου: Η τελευταία εμφάνιση δίπλα τον Μικρούτσικο πριν το «αντίο» στο τραγούδι

13:53 4/6/2020 - Πηγή: To10.gr

Ήταν μια απόφαση που λίγο πολύ την περιμέναμε. Η φωνή της Χάρις Αλεξίου την έχει εγκαταλείψει εδώ και χρόνια. Αλλά η ψυχή της ποτέ.

Η Αλεξίου ανακοίνωσε σήμερα δημόσια ότι εγκαταλείπει το τραγούδι.

Η πορεία της είναι συνυφασμένη με την ελληνική μουσική και η φωνή της μέσα στις καρδιές όλων των Ελλήνων.

Το 2015 η Αλεξίου εμπιστεύεται στον Γιώργο Νανούρη το δικό της «Χειρόγραφο». Μια κατάθεση ψυχής, η ιστορία της ζωής της μέσα από τα δικά της μάτια.

Στιγμές άγνωστες στο κοινό, εικόνες επιτυχίας αλλά και πόνου. Μοναξιά και χαράς.

Η φωνή της από

τότε είχε κλονιστεί. Τα προβλήματα υγείας την «χτύπησαν» στο ευαίσθητο σημείο της. Και δεν ήταν η πρώτη φορά.

Ο τρόπος που ο Νανούρης χειρίστηκε τις ιδιαιτερότητές της ήταν αριστοτεχνικός και έτσι το κοινό δεν έμενε – δεν ήθελε να μείνει- στις όποιες αδυναμίες. Έμενε μόνο στην ψυχή της. Εκείνη όμως ήξερε.

Την επόμενη φορά που την είδαμε στη σκηνή ήταν στη συναυλία «Όσοι περπάτησαν μαζί μου» του Θάνου Μικρούτσικου στο Θέατρο Βράχων.

«Θάνου μου δεν τραγουδώ, αλλά θα είμαι εκεί για σένα» είπε στον Μικρούτσικο όταν την κάλεσε στη συναυλία. Και τότε το βάρος ήταν διπλό.

Εκείνος οργάνωσε την τελευταία ομαδική συναυλία γνωρίζοντας ότι είναι απίθανο να ξεπεράσει τον καρκίνο που τον ταλαιπωρούσε και εκείνη ερμήνευσε την «Ελένη», το «Αγάπη είναι ζάλη» μαζί με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες.

Το «Φεύγω και μην με περιμένεις» όμως το ερμήνευσε μόνη της. Δίπλα του. Εκείνος την κάλεσε στη σκηνή, λέγοντας ότι είναι η μόνη πριγκίπισσα που αγάπησε και εκείνη έδωσε την ψυχή της. Με όση φωνή μπορούσε να βγάλει, αλλά με συναίσθημα που έφτανε και στον τελευταίο θεατή από το κατάμεστο Θέατρο Βράχων.

Η αγκαλιά του στο τέλος του τραγουδιού σφραγίζει και μια ολόκληρη εποχή που τελείωσε πρόσφατα. Ο Θάνος Μικρούτσικος έφυγε από τη ζωή ένα χρόνο μετά από εκείνη την συναυλία και η Αλεξίου είχε ήδη αποφασίσει ότι θα αποσυρθεί.

Ακολούθησε λίγους μήνες μετά η εμφάνιση της δίπλα στον Σταύρο Ξαρχάκο με τραγούδια Ζαμπέτα, αλλά όλοι γνώριζαν πια ότι ο κύκλος είχε κλείσει.