Μάντι Καμαρά, το «κλειδί» του Πέδρο Μαρτίνς

17:49 24/2/2020 - Πηγή: To10.gr

Η μεγάλη βραδιά του Πέδρο Μαρτίνς. Η βραδιά που ο Ολυμπιακός νίκης τον ΠΑΟΚ μέσα στην Τούμπα, παίζεις… σκάκι. Παίζοντας με το μυαλό του αντιπάλου. Τις αδυναμίες του. Την αγωνία του να μην ηττηθεί μπροστά στο κοινό του. Η βραδιά που ο Πέδρο Μαρτίνς έσβησε κάθε συζήτηση για τις επιλογές του. Η βραδιά μιας μεγάλης δικαίωσης. Που τόσο άξιζε.

Η επιλογή του Πορτογάλου τεχνικού να ξεκινήσει με τρεις κεντρικούς

χαφ και σχηματισμό 4-3-3, ήταν απολύτως στοχευμένη. Ηθελε να έχει τον έλεγχο του αγώνα. Να μην επιτρέψει «εύκολες» επιθέσεις στον ΠΑΟΚ. Να ελαχιστοποιήσει την πιθανότητα να φτάσει η μπάλα κοντά στην περιοχή του Σα. Και με τον τρόπο του είπε στον Αμπελ Φερέιρα, «εγώ είμαι εδώ και περιμένω, έλα να μου δείξεις ότι είσαι καλύτερος». Το αποτέλεσμα τον δικαίωσε στον απόλυτο βαθμό: Ο Ολυμπιακός νίκησε καθαρά και εμφατικά, ενώ ο ΠΑΟΚ έδειξε ότι δεν είναι καλύτερος.

Στοχευμένη ήταν και η μοναδική αλλαγή που έκανε, σε σχέση με το παιχνίδι κόντρα στην Αρσεναλ: Ο Ραντζέλοβιτς αντί του (εκτός φόρμας) Μασούρα. Με τη διαφορά πως ο Σέρβος δεν είχε διαφορετικές οδηγίες ούτε έκανε κάτι άλλο από εκείνα που έκανε ο Ελληνας εξτρέμ, τόσο την περασμένη Πέμπτη όσο και σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Transition, ασφυκτική πίεση, επίθεση με… ορμή και με «τσίτα τα γκάζια». Με τον Ραντζέλοβιτς να φέρνει εις πέρας την αποστολή του, χαλώντας το μυαλό του Γιαννούλη και εξουδετερώνοντάς τον με εντυπωσιακό τρόπο.

Ωστόσο, σε μια βραδιά που έλαμψε το άστρο του σπουδαίου Κώστα Τσιμίκα, που ο Μπα έδειξε ξανά ότι το μέλλον του ανήκει, που ο Σεμέδο δεν έχασε καμία μονομαχία, που ο Βαλμπουενά απέδειξε ότι μπορεί να παίξει όσο συνεχόμενα 90λεπτα χρειαστεί, μόνο και μόνο με το μυαλό του, ο παίκτης κλειδί για τον Μαρτίνς ήταν άλλος. Ηταν ο παίκτης τον οποίο ο Πορτογάλος κόουτς αγκάλιασε και φίλησε μετά το τέλος του ματς, έχοντας χαραγμένο στο πρόσωπό του ένα τεράστιο χαμόγελο ικανοποίησης: Ηταν ο Μάντι Καμαρά.

Σε αυτό το 4-3-3 του Μαρτίνς, ο Καμαρά ήταν ο παίκτης που έκανε όσα… δεν κατάλαβε ο Αμπελ Φερέιρα και οι ποδοσφαιριστές του. Πίεζε σαν δεύτερος επιθετικός, έδινε ενέργεια και δύναμη στον Ολυμπιακό. Κέρδισε όσες μπάλες δεν κέρδισαν μαζί όλοι οι μέσοι του ΠΑΟΚ. Και εάν ήταν παίκτης του Ρικ Πιτίνο, θα είχε πάρει το βραβείο των… deflections, καθώς σχεδόν όλες οι προσπάθειες του ΠΑΟΚ «παρενοχλήθηκαν» από τα πόδια του.

Κυρίως, όμως, ο Καμαρά είχε τον σημαντικό, τον κομβικό ρόλο, να σταματήσει τον πιο σημαντικό ποδοσφαιριστή του ΠΑΟΚ: Τον Γιόσιπ Μίσιτς. Και το έκανε με τρόπο εντυπωσιακό. Ο σπουδαίος Κροάτης μέσος του Δικεφάλου, πέρασε ένα από τα πιο δύσκολα βράδια της εν ΠΑΟΚ καριέρας του κόντρα στον μέσο από τη Γουινέα. Ολες οι προσπάθειές του να γυρίσει, να δημιουργήσει και να γίνει επικίνδυνος για τον Ολυμπιακό, «κόντραραν» πάνω στον ασταμάτητο Καμαρά. Με τον Κροάτη να αναγκάζεται να φεύγει από το πεδίο βολής του, να μην μπορεί να γυρίσει εύκολα πρόσωπο στο αντίπαλο τέρμα, αδυνατίζοντας τη δημιουργία του ΠΑΟΚ.

Ο Καμαρά πίεζε όλες τις πρώτες μπάλες του ΠΑΟΚ. Ακόμη και μέσα στην περιοχή του Πασχαλάκη. Προκάλεσε ασφυξία, τόσο στην άμυνα του Δικεφάλου, που χωρίς τον Κρέσπο δεν έχει δημιουργικές δυνατότητες, όσο και στη μεσαία του γραμμή. Κάλυψε τα περισσότερα χιλιόμετρα από κάθε άλλον ποδοσφαιριστή στον αγωνιστικό χώρο. Για την ακρίβεια, έτρεξε σχεδόν 12 χιλιόμετρα.

Η αγκαλιά του Μαρτίνς στον 23χρονο μέσο, με τη λήξη του αγώνα της Τούμπας, ήταν απλός η επιβράβευση για όσα έκανε μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Οσα έκανε και δεν «είδαν» όσοι θαμπώθηκαν από τον ασταμάτητο Τσιμίκα. Αλλά και από την αγωνία του αποτελέσματος. Αλλά ο Μαρτίνς, είδε…