Σαν σήμερα : Η μέρα που ο θεός περπάτησε στη γη (vids)

12:20 30/10/2020 - Πηγή: To10.gr

«Ελάτε ρε μ@λ@κες να με αγκαλιάσετε, αλλιώς ο διαιτητής θα το πάρει χαμπάρι και δεν θα το μετρήσει!». Αυτή ήταν η φράση του ποδοσφαιριστή που σκόραρε στα προημιτελικά του Μουντιάλ του 1986 στο Μεξικό. Ένα γκολ, που έδωσε στην Αργεντινή την πρόκριση στην επόμενη φάση, άφησε την Αγγλία με το παράπονο και γέννησε την έκφραση «το χέρι του Θεού».

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα έρχεται στον κόσμο, σαν σήμερα, στις 30 Οκτωβρίου του 1960 και το άθλημα είναι έτοιμο να αλλάξει, μια για πάντα. Από την μαγεία που πρόσφερε με την Μπόκα

Τζούνιορς, στην κατάκτηση της Ευρώπης με τις Νάπολι-Μπαρτσελόνα και από εκεί, στον ηγέτη της εθνικής Αργεντινής. Το ποδόσφαιρο «γεννήθηκε» για τον Ντιέγκο.

Τα… «κρεμμυδάκια» και η μοναδική πορεία!

Ο Αργεντινός αστέρας πέρασε από πολύ μεγάλες ομάδες, κάνοντας μία εξαιρετική πορεία στα γήπεδα. Ωστόσο, όλα άρχισαν από έναν σύλλογο που λέγεται «Los Cebollitas». Το περίεργο σε αυτό; Πως στην γλώσσα του Μαραντόνα σήμαινε «Τα Κρεμμυδάκια». Αυτή η συνοικιακή ομάδα με τον περίεργο τίτλο αποτέλεσε το πρώτο κάλεσμα του οργανωμένου ποδοσφαίρου στον Αργεντινό «θρύλο».

Φόρεσε τη φανέλα της ομάδας με το… ασυνήθιστο όνομα σε ηλικία εννέα ετών και δεν άργησε να κινήσει το ενδιαφέρον της Αρχεντίνος Τζούνιορς, σύλλογος που τον καλωσόρισε στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Μέσα σε πέντε χρόνια, το ταλέντο που έβγαζε στο χορτάρι, έκανε την Μπόκα Τζούνιορς να κινηθεί για την απόκτησή του και να ξεκινήσει το… όνειρο.

Μπόκα Τζούνιορς (1981-82), Μπαρτσελόνα (1982-84), Νάπολι (1984-91), Σεβίλλη (1992-93), Νιούελς Όλντ Μπόις (1993-94) και ξανά Μπόκα Τζούνιορς (1995-97) είναι οι σταθμοί της καριέρας ενός από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές της Λατινικής Αμερικής.

Οι τίτλοι και η εθνική ομάδα…

Το ταλέντο του δεν άργησε να γίνει αντιληπτό από τον ομοσπονδιακό προπονητής της Αργεντινής, Σέζαρ Μενότι. Ο έμπειρος προπονητής εμπιστεύτηκε τον μόλις 16 ετών Μαραντόνα και του πρόσφερε την πρώτη του συμμετοχή, στις 27 Φεβρουαρίου του 1977, σε ματς κόντρα στην Ουγγαρία.

Ήταν αρχή της μεγαλύτερης αλλαγής στην ποδοσφαιρική ομάδα της Αργεντινής. Έπαιξε μέχρι το 1994 και κατέγραψε 34 γκολ και 11 ασίστ σε διάστημα 90 συμμετοχών με το εθνόσημο στο στήθος. Φυσικά, η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986 στα γήπεδα του Μεξικό, έχει την δική του σφραγίδα ενώ αναδείχθηκε τέσσερις φορές ποδοσφαιριστής της χρονιάς στην χώρα του τανγκό.

Ωστόσο, η λίστα των τίτλων δεν σταματάει εκεί. Πανηγύρισε συνολικά, ένα πρωτάθλημα με τη Μπόκα Τζούνιορς (1981), δύο τρόπαια με τη Μπαρτσελόνα (1983), πέντε με τη Νάπολι (Πρωτάθλημα το 1987 και το 1990, Coppa Italia το 1987, Kύπελλο UEFA το 1989 και το Σούπερ Καπ του 1990).

Οι κορυφαίες στιγμές του!

Οι αναμνήσεις που έχουν οι παλιοί και αυτά που μαθαίνουν οι νέοι για αυτόν τον ποδοσφαιριστή, είναι γεμάτο ποδοσφαιρικό «ρομαντισμό». Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες στιγμές, που έγραψαν το όνομα του 60χρονου πρώην επιθετικού, στην ιστορία του αθλήματος.

Το χέρι του… Θεού

Το αθάνατο αριστερό χέρι, το «χέρι του θεού», ή αλλιώς η πιο δοξασμένη παρανομία στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Το παιχνίδι ανάμεσα στην Αργεντινή και την Αγγλία, βρίσκεται στο 51ο λεπτό και στο ματς δεν υπάρχει σκορ. Ο Στιβ Χοτζ προσπαθεί με άτσαλο τρόπο να γυρίσει τη μπάλα στον Πίτερ Σίλτον. Ο Μαραντόνα «οσμίζεται» την ευκαιρία και προτού ο Σίλτον προλάβει να τον «σκεπάσει», όντας αρκετούς πόντους ψηλότερος από εκείνον, χτυπάει τη μπάλα με τη γροθιά του και τη στέλνει στα δίχτυα.

Το γκολ του αιώνα!

Μπορεί η Αγγλία να ένιωθε αδικημένη από το γκολ που δέχτηκε. Όμως, ο Μαραντόνα, επιβεβαίωσε γιατί δεν χωρά αμφισβήτηση η πρόκριση της χώρας του. Με το σκορ στο 1-0, ο 26χρονος, τότε, άσος, αποφασίζει να πάρει την μπάλα πίσω από το κέντρο, να περάσει όποιον βρήκε μπροστά του και να πετύχει ένα γκολ που έγινε, το κορυφαίο του αιώνα. Η έκφραση του δημοσιογράφου που έκανε την περιγραφή, είναι μοναδική. «Eυχαριστούμε, θεέ, για το ποδόσφαιρο, για τον Μαραντόνα…», ήταν τα λόγια του.

Η κορυφαία στιγμή της καριέρας του

Μπορεί να έχει ζήσει κατακτήσεις και τεράστιες διακρίσεις, όμως η ανεξίτηλη στη μνήμη του, είναι η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου με την εθνική Αργεντινής. Η «αλμπαθέτε» νίκησε στον τελικό την Γερμανία και ανέβηκε στην κορυφή του κόσμου, στα γήπεδα του Μεξικό.