Τέσσερις γάμοι και μία… «κηδεία» για τον Ολυμπιακό

00:16 22/11/2019 - Πηγή: To10.gr

Το μπάσκετ έχει φαντασία, έχει προσωπικότητες, έχει ευμετάβλητη ψυχολογία, έχει και τύχη, αλλά πρώτα και πάνω απ’ όλα είναι… μαθηματικά. Ενίοτε απλή αριθμητική, την οποία μπορεί να αντιληφθεί μαθητής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Εύκολα την αντιλαμβάνεται, δύσκολα καταλαβαίνει το πρόβλημα. Και στον Ολυμπιακό, στο ξεκίνημα της σεζόν, υπήρξε σοβαρό αριθμητικό πρόβλημα. Οι παίκτες που μπορούσαν να διαδραματίσουν ρόλο ήταν λίγοι.

Δεν χρειάζεται δίπλωμα προπονητικής για να αντιληφθείς τι μπορεί

να προσφέρει ο Σπανούλης κι ο Πρίντεζης, πόσο σημαντικός μπορεί να είναι στην ομάδα ο Μιλουτίνοφ, πόσα πράγματα κάνει στις δύο πλευρές του παρκέ ο Παπανικολάου. Ο Πολ ήταν θέμα χρόνου να μπει στην εξίσωση, καθώς δεν περιμέναμε να φορέσει την «ερυθρόλευκη» φανέλα για να συστηθεί κι ο Κόνιαρης είναι λογικό στα πρώτα του βήματα στα παρκέ της Ευρωλίγκας να έχει καλές και κακές στιγμές, να δείχνει το ταλέντο του και να… χάνεται.

Πάμε, όμως, στις μεταβλητές. Ας ξεκινήσουμε από τον Μπόλντγουιν, ένα παιδί που είχε δείξει πράγματα στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού κι ήρθε ως… project. Χάθηκε στη γενική ανυπαρξία, πακετάρισε τα πράγματά του και πάνω που θα γίνονταν… Χαπ, ο Κεμζούρα είδε όνειρο. Για την ακρίβεια τον είδε να «σκίζεται» στην προπόνηση κι είπε να πάρει ένα ρίσκο. Τι να κάνει ο… κρύος του παγωμένου.

Ο Μπόλντγουιν πήρε την ευκαιρία με τη Ζαλγκίρις, έκανε ανεπανάληπτο παιχνίδι στο Μόναχο κι έδειξε στο Βερολίνο ότι έχει αλλάξει το τσιπάκι. Και κάπως έτσι ο Ολυμπιακός μετρά +1, ή αλλιώς να ο πρώτος γάμος, να μας ζήσει. Ο Μπόλντγουιν είναι πλέον επισήμως παίκτης του Ολυμπιακού, με ρόλο, με προσφορά, όχι για να κουνάει πετσέτα.

Ο Ρούμπιτ ήταν ο ήρωας του αγώνα με την Άλμπα στο Βερολίνο. Δεν ήταν η πρώτη καλή του βραδιά, αλλά ήταν η καλύτερη. Κι εδώ έρχεται η ιστορία του «αυτός που δεν παίζει είναι πάντα καλύτερος». Πόσα σχόλια δεν έχουν γραφτεί για τον ΛεΝτέι, κάθε φορά που ο Αμερικανός έκανε καλή εμφάνιση με τα «πράσινα» της Ζαλγκίρις; Αίφνης, ο «άθεσος» έγινε θηρίο, αλλά αυτά είναι μόνο για τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.

Η επιλογή του Ρούμπιτ αντί του ΛεΝτέι είναι απόλυτα σωστή και βραδιά με τη βραδιά δικαιώνεται. Κι είναι σωστή γιατί ο Ρούμπιτ είναι πιο συνεπής στον τρόπο που σκοράρει, πιο σκληρός, πιο δυνατός. Δεν έχει την αέναη κίνηση του ΛεΝτέι, που όμως μοιάζει να είναι κόπια του παιχνιδιού του Πρίντεζη. Δεν σου κάνει όταν έχεις το πρωτότυπο, δεν βοηθά να έχεις δύο… ίδιους παίκτες. Ο Ρούμπιτ σουτάρει καλύτερα με πρόσωπο, είναι εξαιρετικός από τη γραμμή των βολών και κάπως έτσι να κι ο δεύτερος γάμος.

Είχαμε γράψει και παλιότερα ότι έλειπε ηγέτης, να συμπληρώνει τον Σπανούλη. Γι’ αυτό αποκτήθηκε ο Ρότσεστι κι ήδη άρχισε να το δείχνει. Βάζει τα πράγματα στη θέση τους όταν αναλαμβάνει το κουμάντο, μπορεί να σκοράρει, έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του, μεταδίδει σιγουριά στους συμπαίκτες του. Κάνει καλύτερο και τον Σπανούλη. Έχει θέματα στο πίσω μέρος του γηπέδου, αλλά ο Κεμζούρα καταφέρνει και τον κρύβει. Τρίτος γάμος κι ο τέταρτος έρχεται με τον γαμπρό… τραυματισμένο.

Ο Ριντ δείχνει πόσο έλειπε παίκτης πίσω από τον Μιλουτίνοφ. Κι αν δεν το διαπιστώσατε όσο έπαιζε, το καταλάβατε φαντάζομαι στο δεύτερο ημίχρονο, που ο Αμερικανός έμεινε στα πιτς λόγω τραβήγματος στον προσαγωγό κι άρχισαν πάλι να λειτουργούν οι αλχημιστές, με σχήματα ανάγκης. Το σημαντικότερο: Ο «Μίλου» νιώθει καλά όταν μπαίνει ο Ριντ και δέρνει αυτούς που θέλουν να τον αντιμετωπίσουν. Μπαίνει πιο άνετος και δείχνει πιο δυνατός. Καμία ομάδα δεν πήγε πουθενά με ένα 5άρι…

Γράψαμε για μια «κηδεία» στον τίτλο κι ο Πάντερ είναι αυτή τη στιγμή ο μόνος που δεν ακολουθεί. Στα τρία τελευταία ματς είναι αόρατος. Με Ζαλγκίρις και Άλμπα είχε την παραγωγικότητα που γράφει το νούμερο στη φανέλα του, με την Μπάγερν ήταν DNP. Επιμένω ότι δεν είναι κακός παίκτης, πρέπει όμως να βρει και πάλι τον προσανατολισμό του, ώστε ο Ολυμπιακός να μπορεί να ανοίξει ακόμα περισσότερο το ρόστερ.

Αντί επιλόγου: Χωρίς αυτό να είναι αξίωμα, με τη μέχρι στιγμής εικόνα των ομάδων, θαρρώ ότι όποιος μπορεί να έχει περισσότερους παίκτες με λιγότερη απώλεια ποιότητας μέσα στο ίδιο παιχνίδι, θα έχει και περισσότερες πιθανότητες να νικήσει. Γι’ αυτό δεν περισσεύει κανείς από τους 12…