Τόσο ανεξήγητο, όσο η ντρίμπλα του Ζαγοράκη στον Λιζαραζού…

15:06 4/7/2019 - Πηγή: To10.gr

Με τις επετείους δεν τα πηγαίνω καλά, ιδιωτικές και γενικότερες. Θεωρώ την μνήμη μια εντελώς προσωπική υπόθεση. Εδώ και δέκα πέντε χρόνια τέτοια μέρα δεν πιέζω τον εαυτό μου να θυμηθεί κάτι ιδιαίτερο. Ίσως και να μην προλαβαίνω. Όλο και κάποιοι φίλοι ή περίπου φίλοι θα με ρωτήσουν ή θα μου ζητήσουν κάτι σχετικό με το 2004. Τις περισσότερες φορές απαντώ αμήχανα και νερόβραστα. Που και που βλέπω καμιά φωτογραφία, θυμάμαι τον φίλο μου τον Μπάμπη, τον Γιώργο τον Μαζιά και μέχρι εκεί.

Στο σουβλατζίδικο της γειτονιάς συνήθιζα

να πηγαίνω μόνος μου τα απομεσήμερα και να να τρώω τα καλαμάκια μου. Από εκείνο το καλοκαίρι έχασα αυτό το προνόμιο. Παραβιάστηκε αμετάκλητα η ιδιωτικότητα μου. Αυτό δεν το συγχώρησα ποτέ στο εαυτό μου. Πάλι καλά που δεν αποδεχόμουν τις απανωτές προσκλήσεις από τα «μεσημερινάδικα» της εποχής και τις τότε (και τώρα) τηλεοπτικές περσόνες να με περιφέρουν μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες περίπου ως αξιοθέατο ενημερώνοντας το κοινό τους πως είμαι αυτό που φώναζε στο EURO.

Εκείνο τον Αύγουστο κατέβηκα στην Κύπρο για λόγους επαγγελματικούς. Με περίμεναν νεαροί με ελληνικές σημαίες φωνάζοντας το σύνθημα «Ελλάδα-Κύπρος-Ενωσις». Τους εξήγησα ότι οι απόψεις μου είναι σε τελείως διαφορετική κατεύθυνση και κακώς με περίμεναν. Την άλλη μέρα σε ραδιόφωνο της Λευκωσίας «καθάρισα το πιάτο μου» λέγοντας τις απόψεις μου για το Κυπριακό και τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων. Το βράδυ που μετέδιδα ραδιοφωνικά ένα ντέρμπι του Κυπριακού πρωταθλήματος, πήγα στο γήπεδο της Λεμεσού με συνοδεία αστυνομικής δύναμης…

Εννοείται ότι δεν ήμουν από αυτούς που πίστευαν ότι η Εθνική θα κάνει το θαύμα στην Πορτογολία. Τέτοιους γνώρισα πολλούς αφού βέβαια το είχε σηκώσει ο Ζαγοράκης. Η αφεντιά μου πίστευε ότι θα αποκλειστούμε στον πρώτο γύρο και θα γυρίσουμε στην Αθήνα. Φίλοι και συνάδελφοι έγραψαν βιβλία, επιχείρησαν να εξηγήσουν πως η Εθνική μας Ομάδα τα κατάφερε να πάρει το τρόπαιο. Θα έγραφα κι εγώ αν είχα μια εξήγηση. Δεν είχα…

Θεωρώ ότι έχω αρκετά καλές γνώσεις για το ποδόσφαιρο. Γνώσεις που προκύπτουν από την παρατήρηση του τρόπου που παίζει ο κάθε ποδοσφαιριστής. Ξέρω πολύ καλά τι πρόκειται να κάνει ο Καραγκούνης όταν προσποιηθεί ότι θα φύγει από την εσωτερική. Θα φύγει από την εξωτερική πλευρά φέρνοντας την μπάλα στο δεξί του πόδι για να σουτάρει. Κάπως έτσι πρόβλεψα ότι θα σουτάρει στο πρώτο γκολ που πετύχαμε στην πρεμιέρα επί της Πορτογαλίας…

Γνώστης είμαι και του παιχνιδιού του Ζαγοράκη. Ότι θα περάσει την μπάλα πάνω από το κεφάλι του Λιζαραζού και θα τον αφήσει σύξυλο δεν το πρόβλεψα. Δεν μπορούσα ούτε μετά το ματς με την Γαλλία να χωνέψω ότι ο αρχηγός έκανε τέτοια ενέργεια. Για μένα η κατάκτηση του ΕURO είναι τόσο ακατανόητη όσο η ντρίπλα του Ζαγοράκη πάνω στον Λιζαραζού. Όταν η κουβέντα έρχεται στο 2004 εγώ πάνω από όλα θυμάμαι την ντρίπλα του «Ζαγόρ» στον Λιζαραζού…