Ρηξικέλευθες προτάσεις Κασσελάκη στον ΣΕΒ: Δεν δαιμονοποιούμε το κεφάλαιο - Στον ΣΥΡΙΖΑ έχετε ένα σύμμαχο

13:10 10/10/2023 - Πηγή: iEidiseis

Η ομιλία του Στέφανου Κασσελάκη στην ετήσια Τακτική Γενική Συνέλευση των Μελών του ΣΕΒ, στο Μέγαρο Μουσικής.​«Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ περνάει στο επόμενο στάδιο της ιστορικής του πορείας. Εκείνο μιας Σύγχρονης Αριστεράς που δεν δαιμονοποιεί την λέξη «κεφάλαιο» αλλά τη βλέπει ως ένα χρήσιμο εργαλείο για ευημερία», είπε…

Αναλυτικά η ομιλία του Στέφανου Κασσελάκη:

«Όπως ίσως οι περισσότεροι ξέρετε, μετανάστευσα από την Ελλάδα

όταν ήμουν έφηβος. Είμαι ένας από τους χιλιάδες νέους ανθρώπους που επέλεξαν τον δρόμο του εξωτερικού, όχι για πολυτέλεια, αλλά από ανάγκη.

Το κορυφαίο εξαγωγικό προϊόν της χώρας δεν είναι αυτό που παράγετε εσείς. Δυστυχώς. Το κορυφαίο εξαγωγικό προϊόν της χώρας είναι το ανθρώπινο δυναμικό της.

Πρόκειται για το μεγαλύτερο στοίχημα της πολιτικής ηγεσίας του τόπου. Αλλά και για δικό σας στοίχημα: Όχι μόνο πώς θα προσελκύσετε τα μυαλά του έθνους μας στους ομίλους σας. Αλλά πώς θα τα ανταμείψετε για να τα κρατήσετε. Και πώς θα καλλιεργήσετε νέες, σύγχρονες, νοοτροπίες από κοινού με τους εργαζόμενους.

Διότι σε μια Ελλάδα που δεν αποκηρύσσει τα χαστούκια και τον ρατσιστικό λόγο, εσείς είστε εκείνοι που μπορείτε να κάνετε τη διαφορά στην καθημερινότητα. Στηρίζοντας τη μοναδικότητα του καθενός στον εργασιακό σας χώρο. Ενισχύοντας τη δυνατότητα των γυναικών να καταγγείλουν σεξισμό χωρίς να φοβούνται για αντίποινα ή απόλυση.

Διότι οι Ελληνίδες και Έλληνες που ζουν και εργάζονται εκτός Ελλάδας, δεν πρόκειται να επιστρέψουν μόνο με υψηλότερες απολαβές. Θα επιστρέψουν όταν αντιληφθούν ότι οι εργοδότες θα παρέχουν και θα ενθαρρύνουν νέες νοοτροπίες:

με πραγματική αξιοκρατία, με συμμετοχή στην ανάπτυξη της επιχείρησης, αλλά και με σεβασμό στις ανάγκες του ανθρώπου που εργάζεται.

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός που άκουγα τη λέξη «Ψωροκώσταινα». Και ρωτούσα τη μητέρα μου, τι σημαίνει Ψωροκώσταινα...

Δεν μπορώ να σκεφτώ στα Αγγλικά μια αντίστοιχη λέξη, με την οποία οι Αμερικανοί ή οι Βρετανοί περιγράφουν έτσι τις χώρες τους.

Τελικά τι είμαστε; Είμαστε Ψωροκώσταινα ή είμαστε η χλιδή που βλέπει κανείς στα Intragram από τη Μύκονο;

Στα στοιχεία της Eurostat για το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είμαστε 26 στους 27, μόνο πάνω από τη Βουλγαρία.

Είμαστε η χώρα που τα έτη 2021 -22 είχε μείωση των πραγματικών μισθών ανά απασχολούμενο κατά 5,9% σε συνέχεια των απωλειών 25,1% της περιόδου 2010-2014 και της σταθεροποίησης στα ίδια επίπεδα 2015-2020 δλδ σωρευτικά μείωση 31% από το 2010.

Είμαστε μια χώρα που κατατάσσεται χαμηλά στον Ευρωπαϊκό Δείκτη Καινοτομίας (80,2% του μέσου όρου της Ε.Ε.) και που οι ελληνικές επιχειρήσεις δαπανούν το 0,59% του ΑΕΠ για Έρευνα και Ανάπτυξη έναντι 1,42% των ευρωπαϊκών.

Ταυτόχρονα όμως, είμαστε πρωταθλητές στις ώρες εργασίας ανά εβδομάδα στην κύρια απασχόληση των εργαζομένων – με 41 ώρες εργασίας την εβδομάδα. Ναι, εμείς οι δήθεν αργόσχολοι Έλληνες, είμαστε πρωταθλητές στον μόχθο.

Όπως είμαστε πρωταθλητές και στο κόστος του ηλεκτρισμού, και για νοικοκυριά αλλά και για εσάς....το ξέρετε καλά αυτό.

Απλά τυχαίνει και είμαστε 13οι στους 27 χάρη στα Pass…. Τα οποία πληρώνονται από ποιον;

Πληρώνονται από τα νέα παιδιά αυτού του τόπου που προσπαθεί να μην λέγεται Ψωροκώσταινα...αλλά με τέτοιες πρακτικές καταδικάζεται σε έναν αέναο φαύλο κύκλο.

Πρακτικές που ξεκάθαρα ευνοούν τα ολιγοπώλια, αλλά μετά έρχεται ο κ. Μητσοτάκης να λέει στους πολίτες «Γιατί παραπονιέστε; Αφού σας έδωσα pass και για τη βενζίνη και για το ρεύμα και για το super market».

Λες και ο ίδιος είναι ο μέγας ευεργέτης του τόπου. Η οικογένεια Μητσοτάκη, η οποία εδώ και δεκαετίες προσφέρει στην υπηρεσία του έθνους απλόχερα τον πλούτο της…

Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να λέει σε πολίτη: «Pass δεν πήρες;». Είναι άκρως εξευτελιστικό.

Πρωταθλητές στην σκληρή εργασία λοιπόν. Πρωταθλητές στο ολιγοπώλιο του ηλεκτρισμού. Ουραγοί στο ΑΕΠ κατά κεφαλή.

Αλλά ας συνεχίσουμε να δούμε σε τι χώρα όντως ζούμε.

Δικαιοσύνη....ο μεγάλος ασθενής της χώρας.

Εκεί σπάμε όλα τα αρνητικά ρεκόρ. Από έρευνα της Παγκόσμιας Τράπεζας προκύπτει ότι ο μέσος χρόνος επίλυσης των δικαστικών διαφορών στην Ελλάδα είναι 1,711 μέρες! Μακράν οι πρώτοι. Υπερδιπλάσιος χρόνος σε σχέση με τη Σλοβακία.

Είμαστε κυριολεκτικά 27οι στους 27 στην ταχύτητα απονομής δικαιοσύνης. Τα ξέρετε και εσείς από την εμπειρία σας σε σύγκριση με ξένα δικαστήρια.

Το να είσαι πρώτος στη… βραδύτητα απονομής της Δικαιοσύνης, δεν γίνεται κατά τύχη... το επιδιώκεις και «εργάζεσαι σκληρά» προς αυτή τη λάθος κατεύθυνση! Αυτό γίνεται εσκεμμένα ακριβώς διότι έτσι ευνοούνται μόνον οι λίγοι και ισχυροί.

Είναι ντροπή για την Ελληνική Δημοκρατία να μην μπορεί ο απλός πολίτης να νιώθει ότι το τελευταίο αποκούμπι του είναι η Δικαιοσύνη.

Όπως είναι και ντροπή το να «ξεδοντιάζεις» τη Δικαιοσύνη με τις πράξεις σου ως κυβέρνηση.

Απόπειρα επηρεασμού του κ. Τζενερίκου.

Προσωπικές επιθέσεις στον κ. Ράμμο.

Αλλαγή του Δ.Σ της ΑΔΑΕ χωρίς διαβούλευση με 2 ψήφους της ακροδεξιάς.

Και βέβαια, τα τηλέφωνά μας, τις συνομιλίες μας, τις ιδιωτικές στιγμές μας...όλα όσα παρακολουθούσαν με τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου.

Μην αναρωτιέστε λοιπόν για ποιον λόγο δεν επιστρέφουν τα παιδιά μας από το εξωτερικό. Αυτά βλέπουν. Και τα βλέπουν να γίνονται από τους Αμερικανοσπουδαγμένους αιρετούς της 41% παντοδυναμίας, και φοβούνται. Και αποστρέφουν το βλέμμα τους από τη χώρα τους!

Εάν οι πολίτες με τιμήσουν και μου αναθέσουν τη διακυβέρνηση της χώρας, ποτέ - μα ποτέ - δε θα ασκήσω την παραμικρή επιρροή στη Δικαιοσύνη και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Το αντίθετο: θα θωρακίσω τους θεσμούς ώστε η Δικαιοσύνη και τα ΜΜΕ να είναι πραγματικά ανεξάρτητοι από την εκάστοτε κυβέρνηση.

Ο Πρωθυπουργός της χώρας πρέπει να υπηρέτης του λαού και της Δημοκρατίας – ούτε ωτακουστής ούτε ψευτο-ευεργέτης.

Όπως επίσης ποτέ δε θα συνδιαλλαγείτε μαζί μου για άδειες που θα διευκολύνουν αθέμιτα την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων σας. Μην με προσεγγίσει κανείς – θα το βγάλω δημόσια στον κόσμο που με εμπιστεύεται κάθε μέρα.

Αντί για συνδιαλλαγή, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα δημιουργήσει ένα πλήρως στελεχωμένο δημόσιο, με πολύ λιγότερη γραφειοκρατία. Γιατί και η ψηφιακή γραφειοκρατία παραμένει γραφειοκρατία...

Οι άδειες, όπως και οι δικαστικές αποφάσεις θα εκδίδονται γρήγορα και καθ’ όλα σύννομα.

Και οφείλω να το ξεκαθαρίσω: η επιχειρηματική δραστηριότητα θα διεξάγεται με απόλυτο σεβασμό προς το περιβάλλον.

Τη σημασία της προστασίας του περιβάλλοντος τη γνωρίζετε από τις διεθνείς δραστηριότητές σας, όπου πολλοί επενδυτές και συνεργάτες σας απαιτούν ανάλυση των ESG δραστηριοτήτων σας.

Είναι ένα κλασικό παράδειγμα στο οποίο η κουλτούρα των μεγάλων επιχειρήσεων μπορεί να προηγηθεί των όποιων νομοθετικών και θεσμικών πρωτοβουλιών. Συνεχίστε να δίνετε το στίγμα για το ESG, και να βοηθάτε τους προμηθευτές σας, ειδικά μικρομεσαίους, να καλλιεργούν δικά τους πρότυπα – ή τουλάχιστον αντίστοιχη εργασιακή κουλτούρα.

Όντως έχουμε τεράστιο πρόβλημα με την Κλιματική Αλλαγή. Είναι το μεγάλο στοίχημα της ανθρωπότητας για τον 21ο αιώνα. Και θα είναι ο μεγαλύτερος μοχλός ανισότητας από εδώ και πέρα.

Το είδαμε στη Θεσσαλία. Για πάρα πολλές οικογένειες, ο χρόνος έχει παγώσει. Ψυχές έχουν χαθεί, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Έχω πάει τρεις φορές στη Θεσσαλία τις τελευταίες εβδομάδες. 3 στους 4, δεν έχουν λάβει αποζημίωση. Αλλά και αποζημίωση να πάρουν, πώς θα αρχίσουν να ξελασπώνουν τα σπίτια τους; Το μέλλον τους;

Χωρίς ένα ζευγάρι χέρια να τους βοηθήσει, όσο εκείνοι είναι αναγκασμένοι να στηρίξουν παιδιά και ηλικιωμένους;

Τα εκατοντάδες εκατομμύρια για αντιπλημμυρικά έργα που φαγώθηκαν και για το οποία δήθεν περιμένουμε

εισαγγελική έρευνα, έχουν άμεσες επιπτώσεις στην ανισότητα. Επιτείνουν την ανισότητα.

Πρώτον, διότι αυτές οι περιοχές θα είναι υποβαθμισμένες για χρόνια. Ο τόπος θα ρημάξει. Οι οικογένειες θα ξεριζωθούν.

Και δεύτερον, διότι ποιος θα κληθεί να πληρώσει τα δισεκατομμύρια που θα δαπανηθούν για να αναταχθεί η καταστροφή που προκλήθηκε από την κακοδιαχείριση; Ποιος; Οι νέες γενιές, που για άλλη μια φορά θα κληρονομήσουμε την καυτή πατάτα από τους γονείς μας.

Και μην μου αντιτάξετε ότι το δημόσιο χρέος της χώρας έχει βελτιωθεί.

Ξέρετε πολύ καλά ότι η βελτίωση στην αναλογία χρέους / ΑΕΠ έχει προκύψει λόγω πληθωρισμού.

Όπως ξέρετε ότι ο πληθωρισμός είναι ο πιο ύπουλος τρόπος φτωχοποίησης του πολίτη, και ειδικά του αδύναμου πολίτη.

Αυτό δεν είναι βιώσιμο για την κοινωνική συνοχή. Ούτε για την ανταγωνιστικότητα της κοινωνίας μας απέναντι στις τεκτονικές πλάκες που κινούνται παγκόσμια, οικονομικά, τεχνολογικά, και γεωπολιτικά.

Δεν θα θέσω σήμερα σε υψηλό βαθμό ιεράρχησης τα ζητήματα του δυσθεώρητου δημόσιου και ιδιωτικού χρέους όχι γιατί αυτά δεν είναι κρίσιμα αρνητικά μεγέθη της ελληνικής οικονομίας (είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο λένε κάποιοι οικονομολόγοι) αλλά γιατί πιστεύω ότι το δημόσιο χρέος είναι σε μεσοπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα τακτοποιημένο (με όρους εξυπηρέτησης) και το ιδιωτικό χρέος θα το αντιμετωπίσει με πολύ μικρό δημοσιονομικό κόστος η ολοκληρωμένη πρόταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης που κατατέθηκε προεκλογικά στην ελληνική κοινωνία και την οποία θα φροντίσουμε το αμέσως επόμενο διάστημα να την παρουσιάσουμε εκ νέου αναλυτικά. Αυτή η έξυπνη μηχανική που θα τεθεί με άλλους όρους στον δημόσιο διάλογο εγγυόμαστε ότι θα επιφέρει ένα τριπλό win: για τους δανειολήπτες, για τις τράπεζες/επενδυτές, για την οικονομία.

Εννοείται επίσης ότι για την κοινωνική συνοχή, πέρα από την μακροοικονομία, οι σχέσεις εργοδότη – εργαζόμενου είναι καθοριστικές.

Είναι σχέσεις που διαχρονικά έχουν απαιτήσει αγώνες και θυσίες από τους εργαζόμενους για να διεκδικήσουν μερικά δικαιώματα, τα οποία είναι αυτονόητα σήμερα – τουλάχιστον στην πλειοψηφία των προηγμένων χωρών της Ευρώπης.

Είναι αγώνες που ο ΣΥΡΙΖΑ –ΠΣ τιμά και τους έχει πολύ ψηλά όχι μόνο στο πολιτικό του πρόγραμμα, αλλά και στον αξιακό του κώδικα. Επειδή πρόκειται για αγώνες ανθρωπιάς.

Η Σύγχρονη Αριστερά αναγνωρίζει το οικονομικό περιβάλλον στο οποίο ζούμε. Η λέξη «κεφάλαιο» δεν είναι λέξη προς δαιμονοποίηση. Και η λέξη «εργασία» πρέπει να είναι προτροπή για «ΣΥΝ-εργασία»....για ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο στο οποίο οι εργαζόμενοι συμμετέχουν ενεργά στην ανάπτυξη της επιχείρησης.

Όπως ίσως ήδη γνωρίζετε, από την πρώτη στιγμή που ανακοίνωσα τις πολιτικές σκέψεις και προτάσεις μου, πάνω στις οποίες στηρίχθηκε κινηματικά η υποψηφιότητά μου για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, μίλησα ρητά για την ανάγκη καθιέρωσης των stock options προς επίτευξη συμπεριληπτικής ανάπτυξης.

Αναφέρθηκα, δηλαδή, στη θεσμική παρότρυνση συμμετοχής των εργαζόμενων στο μετοχικό κεφάλαιο μιας επιχείρησης. Έτσι ώστε να συμμετέχουν στην υπεραξία που προέρχεται από την απόδοση της επιχείρησης – και από τις επιλογές της διοίκησης αλλά και από τον μόχθο της εργασίας. Αυτό σημαίνει έμπρακτη ΣΥΝ-εργασία.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να στηρίξουμε ένα τέτοιο πλαίσιο. Φυσικά διευκολύνοντας το νομικό πλαίσιο. Αλλά και στηρίζοντας με φορολογικά κίνητρα και λογιστικές πρακτικές την καταχώρηση των stock options στα έξοδα μισθοδοσίας.

Και αυτό δεν αφορά μόνο τις εισηγμένες εταιρείες. Το αντίθετο μάλιστα – σε μία χώρα που η οικογένεια παίζει μεγάλο ρόλο στην οικονομική ζωή, το άνοιγμα ιδιωτικών εταιρειών στον εργαζόμενο θα αποτελέσει μια μεγάλη κοινωνική τομή.

Προφανώς είναι και good business, διότι ο εργαζόμενος θα ευθυγραμμίζεται πιο στενά με την επιτυχία της επιχείρησης και θα καταβάλλει επιπλέον προσπάθεια με σκοπό το συνολικό όφελος.

Το νέο κοινωνικό συμβόλαιο όμως αρχίζει με την οικοδόμηση ενός σταθερού πλαισίου εργασιακών σχέσεων.

Δεν είναι δυνατόν να καταργούμε τον βάσιμο λόγο απόλυσης, ειδικά σε μία χώρα με αδύναμη δικαιοσύνη και βαθιές προκαταλήψεις. Μέχρι και οι Ηνωμένες Πολιτείες, το κέντρο του καπιταλισμού, απαιτούν βάσιμο λόγο απόλυσης και προσφέρουν θεσμικές προστασίες όχι μόνο στην απόλυση, αλλά και στην πιθανή ΠΡΟΣ-ληψη!

Δεν είναι δυνατόν να επιβάλουμε δεκάωρη εργασία χωρίς αύξηση αποδοχών, αλλά με δήθεν πληρωμή σε ρεπό, να διπλασιάζουμε τις φθηνές υπερωρίες, να καταργούμε το ΣΕΠΕ με την μετατροπή του σε Ανεξάρτητη Αρχή με μειωμένες αρμοδιότητες, να αποδυναμώνουμε τα συνδικαλιστικά δικαιώματα σε μια χώρα της Ευρωζώνης με πολύ χαμηλές απολαβές.

Αυτά δεν είναι συνταγή για βιώσιμο κοινωνικό συμβόλαιο και για εύρωστη κοινωνία με διάχυση της ανάπτυξης. Απλά – δεν – είναι.

Και σαν το κερασάκι στην τούρτα, ο πρόσφατος νόμος Γεωργιάδη συνεχίζει και επιτείνει την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας και την επιβολή επισφαλών ελαστικών εργασιακών σχέσεων.

Ως κοινωνία, δεν θα διατηρήσουμε έτσι το ανθρώπινο δυναμικό μας εντός συνόρων. Πέρα από το αυτονόητο της ανθρωπιάς που πρέπει να διέπει τις επαγγελματικές σχέσεις εργοδότη – εργαζόμενου – διότι χωρίς ανθρώπους δεν υπάρχει επιχείρηση.

Γι’ αυτό και πρέπει να θεσπίσουμε ένα αυστηρό θεσμικό πλαίσιο για τις εργολαβίες με στόχο την κατάργηση της εικονικής εργολαβίας.

Με θέσπιση σαφών όρων και προϋποθέσεων.

Ένταξη όλων όσοι εργάζονται, με όποια σχέση και μορφή εργασίας σε έναν κλάδο - στις πρόνοιες της οικείας κλαδικής σύμβασης.

Μετατροπή σε αορίστου χρόνου των συμβάσεων όσων εργάζονται με μπλοκάκια και διαρκώς ανανεούμενες συμβάσεις ορισμένου χρόνου.

Αναγνώριση των εργαζομένων σε πλατφόρμες ως μισθωτών, με θέσπιση, μεταξύ άλλων, τεκμηρίου υπέρ του χαρακτήρα της εργασίας τους ως εξαρτημένης, για τη στοιχειώδη κατοχύρωση τους στα θέματα ωραρίου, μισθού και προστασίας της υγείας και ασφάλειάς τους.

Κατοχύρωση και ενίσχυση του θεσμικού πλαισίου που τη ρυθμίζει ως μισθωτή εργασία από απόσταση με σεβασμό στις συμβάσεις εργασίας.

Όλα αυτά είναι θέμα δικαιοσύνης και κοινής λογικής – ειδικά όταν δεν υπάρχει ένα κοινωνικό κράτος πρόνοιας. Να γνωρίζετε ότι από εμένα δεν θα ακούτε ούτε ευχάριστα λόγια ούτε όμως αβάσιμη ή ιδεοληπτική κριτική. Θα ακούτε μόνο προτάσεις κοινής λογικής στην κατεύθυνση που σας περιέγραψα: της ΣΥΝ-εργασίας.

Κι αυτό διότι μετά από μια δεκαετία μνημονίων, ελάχιστα έχουν γίνει ώστε ο εργαζόμενος και ο κάθε Έλληνας να έχει πρόσβαση σε ένα δημόσιο σύστημα Υγείας που να παρέχει υψηλή ποιότητα περίθαλψης και με ταχύτητα. Σε ένα δημόσιο σύστημα Παιδείας που να παρέχει σύγχρονες εγκαταστάσεις και ανταγωνιστική επαγγελματική κατάρτιση.

Ώστε να μπορεί ο κάθε πολίτης – και το παιδί του κάθε εργαζόμενου – να ζήσει το όνειρό στην Ελλάδα.

Η μεγάλη διαφορά μας από τη ΝΔ είναι ότι εμείς θεωρούμε την εργασία παραγωγική δύναμη, ότι η στήριξη των μισθών, η διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων και η μείωση των ανισοτήτων συμβάλλουν στην οικονομική ανάπτυξη.

Γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει η λειτουργία της αγοράς εργασίας να γίνεται με κανόνες και αυστηρό έλεγχο. Αυτό εξάλλου επιβάλλουν και οι κανόνες του υγιούς ανταγωνισμού στην αγορά. Τους οποίους εσείς ως μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις γενικά τηρείτε, άρα είναι προς όφελός σας να τηρούνται από όλους. Και από τους μικρομεσαίους. Τους οποίους πρέπει να ενισχύσουμε με κάθε τρόπο.

Δεν μπορούμε να αδιαφορήσουμε για την τύχη των μεσαίων, των μικρών και των πολύ μικρών επιχειρήσεων. Γνωρίζετε πως ανάμεσά τους βρίσκονται προμηθευτές των μεγάλων βιομηχανιών της χώρας. Αν αυτοί πέσουν ή βρεθούν σε δύσκολη θέση τότε τα μέλη του ΣΕΒ θα βρεθούν σε δύσκολη θέση.

Η ενίσχυση του ρόλου των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των αυτοαπασχολούμενων, ευρύτερα, στην παραγωγική διαδικασία και ο αναπροσανατολισμός της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας σε κλάδους υψηλής προστιθέμενης αξίας, είναι καθοριστικοί παράγοντες για το μέλλον της χώρας μας.

Κοινός μας στόχος πρέπει να είναι μια ισχυρή οικονομία σε μια δίκαιη κοινωνία. Αυτή η προοπτική αφορά τη μεγάλη πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας χωρίς αποκλεισμούς, και προϋποθέτει τη συμβολή και συμμετοχή των εργαζομένων, της υγιούς επιχειρηματικότητας, της επιστημονικής κοινότητας και των φορέων της Αυτοδιοίκησης.

Το «κεφάλαιο» είναι απλά ένα εργαλείο - το οποίο μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε επ’ ωφελεία όλων.

Υπάρχουν λοιπόν ορισμένα σημεία στα οποία θέλω να σταθώ και για τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει και επεξεργάζεται διαρκώς ολοκληρωμένες πολιτικές:

1. Η λειτουργία του τραπεζικού συστήματος, στο οποίο δεν έχουν πρόσβαση 8 στις 10 μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

2. Η αξιοποίηση και κατεύθυνση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας.

Αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο μέρος του κατευθύνεται σε παθητικές δημόσιες επενδύσεις, δηλαδή σε μεγάλες υποδομές, στον κλάδο της ενέργειας, όπου οι όποιες επενδύσεις δεν καταλήγουν προς όφελος του τελικού καταναλωτή, δηλαδή των πελατών σας, λόγω των διεθνών συνθηκών.

Πολλοί πόροι για την τεχνολογία κατευθύνονται στην προμήθεια πληροφορικών συστημάτων κι όχι στην ανάπτυξη μιας πραγματικής και ανταγωνιστικής ‘’βιομηχανίας της πληροφορικής’’.

Πχ λέμε ότι αναπτύσσουμε το e gov, δηλαδή προχωρά δήθεν η κυβέρνηση στην ψηφιακή αναβάθμιση του κράτους, κάνοντάς το όμως απλά πελάτη των πολυεθνικών επιχειρήσεων που προμηθεύουν τέτοια συστήματα, αντί να δοθεί έμφαση στην ανάπτυξη μιας εγχώριας πληροφορικής βιομηχανίας με υψηλή εγχώρια προστιθέμενη αξία.

Τονίζω αυτό το σημείο γιατί κατά την πρώτη μέρα του Συνεδρίου σας συζητήσατε για την θέση της ελληνικής βιομηχανίας σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης. Και η αλήθεια είναι ότι οι κυβερνητικές πολιτικές αδιαφορούν για την παραγωγή εγχώριας προστιθέμενης αξίας, άρα υπονομεύουν τις εξαγωγές μας και καθιστούν την ελληνική βιομηχανία έναν μικρό περιφερειακό παίχτη στην παγκόσμια οικονομία.
Μόνη εξαίρεση οι μετρημένες στα δάχτυλα ενός χεριού εταιρείες που ασχολούνται με την μεταποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας (τους βωξίτες, το αλουμίνιο κλπ).

3. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ - και ειδικότερα όταν το χαρτοφυλάκιο της βιομηχανίας το χειριζόταν ως αρμόδια Υπουργός η κ. Τζάκρη - έφερε στην διάθεση των μελών του ΣΕΒ δύο καινοτόμες εργαλειοθήκες:

Α) το Forum ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ, το οποίο επί της ουσία ήταν ένας ουσιαστικός τρόπος παραγωγής βιομηχανικής πολιτικής με την συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων φορέων ώστε να βρούμε ένα κοινό τόπο, μια κοινή συνισταμένη για το που συμφωνούμε για να προχωρήσουμε στις αντίστοιχες πολιτικές. Δηλαδή είναι ένας τρόπος παραγωγής πολιτικής.

Β) τη μελέτη για την εγχώρια φαρμακοβιομηχανία που κατέληξε αυτή η διαδικασία, εκτός από τα επί μέρους θέματα που έλυσε (π.χ. τα θέματα με τις κλινικές μελέτες), σε ένα σχέδιο επενδυτικού claw back.

Το σχέδιο αυτό στην συνέχεια εντάχθηκε στο Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας με βάση το οποίο έχει ήδη εκταμιευτεί ένα πολύ σημαντικό κονδύλι (περισσότερα από 400εκ) για επενδύσεις στην Ελλάδα.

Αυτό είναι ένα λαμπρό παράδειγμα για το πώς εκπονείται μια κλαδική βιομηχανική πολιτική, όπως η εγχώρια φαρμακοβιομηχανία.

Κυρίες και Κύριοι σύνεδροι,

Διαπίστωσα με ενδιαφέρον ότι την πρώτη μέρα του Συνεδρίου σας θέσατε το 2030 ως έτος ορόσημο για μια νέα βιομηχανική ανταγωνιστικότητα.

Στα επτά χρόνια που μας χωρίζουν από το 2030 οφείλω να σας πω ότι είμαι βαθιά ανήσυχος ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ως προς το αν οι ακολουθούμενες κυβερνητικές πολιτικές επιτρέπουν να υπάρχει βιομηχανική ανταγωνιστικότητα των ελληνικών βιομηχανιών.

Όχι μόνο για τους λόγους που προανέφερα, αλλά γιατί αντί να προωθήσουμε την καινοτομία και την μετάβαση στην ρομποτική παραγωγή και διαχείριση προϊόντων, στην ουσία υποστηρίζουμε ένα μοντέλο επιχειρηματικότητας και παραγωγής εξαρχής καταδικασμένο με όρους παγκόσμιου ανταγωνισμού, με λίγες φωτεινές εξαιρέσεις που δεν οφείλονται σε κυβερνητικές παρεμβάσεις.

Ένα παράδειγμα είναι ο κλάδος του Τουρισμού, όπου οι ελληνικές θάλασσες κατακλύζονται από σκάφη αναψυχής, αλλά η ελληνική ναυπηγική βιομηχανία δεν ενισχύεται ώστε να παράγονται εδώ τα σκάφη αναψυχής.

Να μην γίνει λόγος βέβαια για το μηδενικό ποσοστό συμμετοχής μας στην παγκόσμια βιομηχανία μετάβασης από τους θερμικούς κινητήρες στους ηλεκτρικούς.

Το συνέδριό σας είναι άκρως επίκαιρο και διεξάγεται κατά την διάρκεια εφαρμογής ανεπίκαιρων κυβερνητικών πολιτικών.

Το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αποτελείται από ένα τρίπτυχο:

ΠΡΩΤΟΝ: Σχέδιο οριστικής διαχείρισης και ρύθμισης των χρεών των επιχειρήσεων και των καταναλωτών ώστε να βελτιωθεί η ταχύτητα και ο όγκος της κυκλικότητας της οικονομίας.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Η στροφή μεγάλου μέρους του ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας στην ανάπτυξη πρότυπης καθετοποιημένης παραγωγής, και

ΤΡΙΤΟΝ: Στην επένδυση του κράτους, των Ελλήνων βιομηχάνων νέων και παλιών, και μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων που ηγούνται σε κάθε κλάδο προκειμένου στην Ελλάδα να παράγονται κρίσιμα τμήματα των προϊόντων που διακινούνται στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα και απαιτούν υψηλή ποιότητα τεχνογνωσίας, εξειδίκευσης και μικρή απόσταση από τις αναπτυγμένες βιομηχανικά ευρωπαϊκές χώρες.

Η ανακατάταξη των εφοδιαστικών αλυσίδων λόγω του Covid είναι μια ευκαιρία για εμάς να κερδίσουμε μερίδιο αγοράς.

Όραμά μας είναι μια Ελλάδα παραγωγός και όχι καταναλωτής.

Όπου η σύννομη επιχειρηματικότητα ανθίζει. Όπου το κράτος δεν παρεμποδίζει, αλλά βοηθά ουσιαστικά την ιδιωτική πρωτοβουλία, από όπου και αν προέρχεται.

Όπου το κράτος είναι κοινωνικό και παρέχει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες πρόνοιας, ακριβώς για να επιτρέψει σε έναν νέο, μία νέα, να πάρει το ρίσκο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.

Όπου οι Ελληνίδες και Έλληνες επιλέγουν να μείνουν στην Ελλάδα αντί να ψάχνουν την αξιοκρατία στο εξωτερικό.

Δεν χρειαζόμαστε παραπάνω φορολόγηση για να πετύχουμε αυτούς τους στόχους. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι δραστική μείωση της κρατικής σπατάλης, πάταξη της χρόνιας διαπλοκής, και γενναίες τομές στην ποιότητα των θεσμών μας.

Έχετε απέναντί σας τον Πρόεδρο μιας Αριστερής παράταξης. Συγχρόνως, έχετε απέναντι σας έναν αριστερό επιχειρηματία ο οποίος έζησε το δικό του αναπτυξιακό όνειρο – δυστυχώς εκτός Ελλάδας – και καταλαβαίνει την αξία του ρίσκου που παίρνετε κάθε μέρα.

Όπως καταλαβαίνει και την αξία των ανθρώπινων σχέσεων στην καθημερινότητά σας, όσο μεγάλες και να είναι οι πάγιες επενδύσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ περνάει στο επόμενο στάδιο της ιστορικής του πορείας. Εκείνο μιας Σύγχρονης Αριστεράς που δεν δαιμονοποιεί την λέξη «κεφάλαιο» αλλά την βλέπει ως ένα χρήσιμο εργαλείο για ευημερία.

Για μείωση των τεράστιων ανισοτήτων μέσω μια ισχυρής ανάπτυξης. Ανισοτήτων όπως εκείνων που προκύπτουν από τη στέγη και από την κλιματική αλλαγή.

Σε αυτό το νέο στάδιο της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ, θα στελεχώσω την ομάδα μου με ικανούς ανθρώπους, που προέρχονται από την εργασία και την οικονομία, που έχουν ενσυναίσθηση και καθαρά χέρια, και που θέλουν να προσφέρουν με ανιδιοτέλεια στον τόπο τους.

Για να γίνουμε μια σύγχρονη Ελλάδα της προόδου – οικονομικής και κοινωνικής.

Εμείς δεν θα είμαστε η παράταξη του κεντρικού συντονισμού, όπως κάνει τώρα η Νέα Δημοκρατία με το λεγόμενο «Επιτελικό Κράτος» που μόνο σκοπό έχει να ελέγχει τη ροή του χρήματος σε κάθε δραστηριότητα .

Εμείς θα είμαστε η παράταξη της αποκεντρωμένης ανάπτυξης για όλους.

Σε αυτό το όραμα, έχετε στον ΣΥΡΙΖΑ έναν σύμμαχο, ο οποίος – ελπίζω πως σύντομα - θα κληθεί να αλλάξει τα κακώς κείμενα και τις παθογένειες που ταλανίζουν την πατρίδα μας.

Και σας καλώ να δουλέψουμε μαζί για αυτό το όραμα. Γιατί δε θέλω άλλα μικρά παιδιά να ρωτούν τους γονείς τους, «τι σημαίνει Ψωροκώσταινα».

Να βάλουμε ένα τέλος σε αυτό».