Αλέξης Τσίπρας: Μνημόσυνο

18:29 20/1/2025 - Πηγή: iEidiseis

Η μεγάλη κίνηση εκ μέρους του Τσίπρα, θα είναι να απουσιάσει εντελώς από την επέτειο της 25ης Ιανουαρίου.

Επίκειται 10η επέτειος από την «ιστορική» εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις 25 Ιανουαρίου 2015 και θα περισσέψουν οι αναλύσεις.

Κάποιοι θα θρηνήσουν- υποκριτικά- για τη βλάβη που υπέστη η χώρα και «τα χειροτέρα που απέφυγε», χωρίς να παραλείψουν την ανίερη σύμπραξη με τον Καμμένο,

οι Συριζαίοι, κομμένοι στα τέσσερα, θα δοξολογήσουν την «πρώτη φορά αριστερά» στην κυβέρνηση.

Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν απέκτησε ξαφνικά επιρροή στο ένα τρίτο του ελληνικού λαού. Απλώς, στις κινηματικές συνθήκες της εποχής, οι ψηφοφόροι της Κεντροαριστεράς είχε διαμορφώσει ο Ανδρέας Παπανδρέου με το ΠΑΣΟΚ, απογοητευμένοι από τους διαδόχους του που απομακρύνθηκαν από τον ίσκιο του, και στράφηκαν εκλογικά στον Αλέξη Τσίπρα -ως ό,τι πιο κοντινό και οικείο υπήρχε επί σκηνής. Στον Τσίπρα, όχι στον ΣΥΡΙΖΑ και το τουρλουμπούκι που τον συναποτελούσε.

Μετά από δέκα χρόνια, οι δυο πλευρές εξακολουθούν -για τις δικές τους ιδιοτέλειες- να μην διαχωρίζουν τον Τσίπρα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπικουρούμενοι και από τον ίδιο, που υποτάχθηκε σε κρίσιμες στιγμές στην κομματική γραφειοκρατία, που τον περιέβαλε ως «ηγετική ομάδα». Στην πραγματικότητα ως βαρίδι, που τον πήρε μαζί της στον πάτο.

Κατά την τελευταία δήλωση του «είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ». Ήτοι στο ίδιο τραπέζι με τον Πολάκη, τον Παππά και την Δούρου. Φαίνεται μάλιστα να εγκρίνει και τις διεργασίες να φέρουν στο τραπέζι και τον Τζανακόπουλο, τον Φίλη και τον Βούτση. Για να ξαναγίνουν -με τον Τσίπρα επικεφαλής- η «μια ωραία παρέα είμαστε», που βούλιαξε το 2023. Το περιμένει και ο Μητσοτάκης για να ανοίξει σαμπάνιες…

Ο Τσίπρας της «μνημονιακής» περιόδου έχει τελειώσει οριστικά

Επειδή στην πολιτική πάντα υπάρχει μια τελευταία ευκαιρία, για τον Τσίπρα είναι η μεθαυριανή στρογγυλεμένη επέτειος -αν και ο ίδιος θα έπρεπε να γιορτάζει την 20ή Σεπτεμβρίου. Η ευκαιρία βρίσκεται στον τρόπο που θα την αντιμετωπίσει. Αναμένεται να επαναλάβει την χιλιoπαιγμένη κεφαλαιοποίηση -όπως την παρουσίασε πρόσφατα στο Dnews.gr- o σύμβουλος και υφυπουργός του Δημ. Λιάκος: «Τo τέλος της μνημονιακής εποχής και η συμφωνία των Πρεσπών». Να μιλήσει δηλαδή για το παρελθόν.

Ασφαλώς κανείς δεν θα τον πείσει ότι πρέπει να κάνει το αντίθετο: να το ξεκαρφιτσώσει από το πέτο του. Για την προοπτική του στη σημερινή πολιτική σκηνή, δεν έχουν αξία το αντιμνημονιακό και μνημονιακό μαζί 2015 και οι Πρέσπες.

Έχουν περάσει -με θετικό τρόπο, για τον ίδιο- στην Ιστορία. Αλλά αν τα επαναφέρει ως επιτεύγματα, θα φέρει μαζί και τα υπόλοιπα. Συν την αλληλουχία των λαθών του από το 2018 και εντεύθεν.

Ο Τσίπρας εκείνης της περιόδου έχει τελειώσει οριστικά, με τα θετικά και τα αρνητικά του. Μαζί τέλειωσε και η πρώτη ευκαιρία του να καθιερωθεί ως φυσικός επικεφαλής της Δημοκρατικής παράταξης, απέναντι στη Δεξιά. Αν έχει και δεύτερη, οφείλεται στο χειροπιαστό πολιτικό κεφάλαιο, που του άφησε: Έχει πρωθυπουργική εμπειρία στα 50 του, δεν έκλεβε όταν είχε την εξουσία και διαθέτει εντυπωσιακή δημοσία παρουσία, με περιεκτικό πολιτικό λόγο. Αρκούν για να κρατούν ανοιχτό τον δρόμο της επιστροφής του στο κέντρο της σκηνής -αρκεί να τα κάνει πρότασή για το μέλλον.

Δεν θα το πετύχει με τον τρόπο που σκηνοθετούν τα φαντάσματα του παρελθόντος του, για να έχουν ρόλο. Η θεωρία της «επανένωσης» του ΣΥΡΙΖΑ που θα ανακτήσει το κληροδότημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που τους άφησε και διασκόρπισαν, είναι προβληματική.

Πράγματι, απέναντι στην παντοδυναμία Μητσοτάκη -που λέει ότι διαβάζει Σαββόπουλο και μας τρελαίνει- μόνο ο Τσίπρας μπορεί να σταθεί με επάρκεια. Αλλά όχι ως αρχηγός των ατάκτων, που αναζητούν νεκρανάσταση, στις μνήμες και τη νοσταλγία του 2015.

Αυτά πρέπει να τα αφήσει πίσω του, ως σημερινός πολιτικός , με ακροατήριο στην Κεντροαριστερά και την εγχώρια σοσιαλδημοκρατία -που αναζητούν ηγεσία που να εμπνέει και δεν βρίσκουν.

Η μεγάλη κίνηση εκ μέρους του Τσίπρα, θα είναι να απουσιάσει εντελώς από την επέτειο της 25ης. Να την αφήσει πίσω, μαζί με τα τζίνια που θα βγουν από τα μπουκάλια της, αν την επικαλεσθεί, δίκην βατήρα για το μέλλον του. Κανένα come back στην πολιτική δεν έγινε ως μνημόσυνο στο παρελθόν.