Απεργία: Υπέρ των αυξήσεων ή κατά των φόρων;

06:09 20/11/2024 - Πηγή: iEidiseis

Ακόμη και τα 1.000 ευρώ να ξεπεράσει ο βασικός μισθός, το διαθέσιμο εισόδημα δεν πρόκειται να βελτιωθεί.

Για τη σημερινή 24ωρη γενική απεργία υπάρχει η… εύκολη εξήγηση ότι οι εργαζόμενοι διεκδικούν καλυτέρους μισθούς και οι συνταξιούχοι υψηλότερες αυξήσεις. Και τα δύο είναι δίκαια και αναμενόμενα αιτήματα.

Ειδικά όταν, όπως μας διαβεβαιώνουν όλα τα κόμματα, τελείωσαν τα μνημόνια. Άρα δεν χρειάζονται έκτακτα μέτρα, όπως η βύθιση των μισθών το 2012. Δεν είναι νοητή η μείωση των συντάξεων ή η διπλή

φορολογία εφορία και Εισφορά Αλληλεγγύης).

Και στις δύο περιπτώσεις, των μισθίων και των συντάξεων, εν μέσω οικονομικής κρίσης είχαμε ονομαστικές περικοπές αποδοχών. Κατά τη μετα-μνημονιακή περίοδο απαιτούνται (;) πλεονάσματα, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα δάνεια του παρελθόντος και να μειωθεί το κρατικός χρέος. Το οποίο χρέος συνέχισε να αυξάνεται ασύστολα μέχρι πριν από δύο χρόνια επί κυβέρνησης Μητσοτάκη (σ.σ. πολύ πέραν του ονομαστικού ΑΕΠ) λόγω πανδημίας και χαλάρωσης των (ευρωπαϊκών) δημοσιονομικών κανόνων.

Από την ονομαστική στην πραγματική μείωση

Αυτά τα πλεονάσματα πληρώνουν τώρα οι μισθωτοί και συνταξιούχοι, όχι με ονοματική μείωση αποδοχών, αυτά σταμάτησαν με τα μνημόνια, αλλά με μείωση του πραγματικού-διαθέσιμου εισοδήματος. Είτε με χαμηλότερες του πληθωρισμού αυξήσεις (2,2% έως 2,5% από τον νέο χρόνο στις συντάξεις, στο 3,2% ο πληθωρισμός των Οκτώβριο), είτε με υψηλότερη φορολογία: α/ Μέσα από τη μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας και β/Από την έκρηξη των έμμεσων φόρων.

Κατά συνέπεια, στη μετα-μνημονιακή περίοδο έχει κυριαρχήσει η ακόλουθη οικονομική πολιτική:

1. Χαμηλοί μισθοί προκειμένου η οικονομία να είναι «ανταγωνιστική». Δηλαδή να εξάγουμε (;) φθηνά προϊόντα καθώς ο ιδιωτικός τομείς δεν προχωρά σε εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεών του για να καταστεί πιο παραγωγικός/ανταγωνιστικός. Η αποτυχία αυτής της επιλογής καταδεικνύεται από την… πτώση των ελληνικών εξαγωγών.

2. Περιορισμός του διαθέσιμου εισοδήματος ώστε να μειωθούν οι εισαγωγές «ακριβών» προϊόντων και να ελεγχθεί το ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών. Ωστόσο, το παραγωγικό ξεχαρβάλωμα και η ερήμωση της Περιφέρειας έχει οδηγήσει στη συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής και, σε συνδυασμό με το κόστος ενέργειας και την έλλειψη εργατικών χεριών, είχε σαν αποτέλεσμα την έκρηξη των εισαγωγών κάθε φορά που αυξάνονται οι αφίξεις (τουριστικές υπηρεσίες).

3. Ένταση των έμμεσων φόρων ώστε να διατηρηθούν τα πλεονάσματα χωρίς, εμφανώς, να εντοπίζονται οι αυξημένοι φόροι. Ενώ παράλληλα να συνεχιστεί η φοροελάφρυνση των κατεχόντων (αφορολόγητο έως 4,8 εκατ. ευρώ στην κληροδότηση περιουσιών, φορολογικός συντελεστής 5% στα μερίσματα κ.α.).

4. Τα πλεονάσματα προκύπτουν από τους μισθωτούς μέσω της μη τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας, με αποτέλεσμα ο βασικός μισθός 715 ευρώ καθαρά (830 μεικτά) να φορολογείται, τους συνταξιούχους (μη τιμαριθμοποίηση φορολογικής κλίμακας, διατήρηση του άδικου και αντιπαραγωγικού τρόπου επιβολής της ΕΑΣ-διπλή φορολογία) και την κατανάλωση (υψηλοί συντελεστές ΦΠΑ και έμμεσοι φόρο επί ακριβότερων, λόγω πληθωρισμού, αγαθών και προϊόντων).

Η εσωτερική υποτίμηση (των αποδοχών) στη περίοδο της οικονομικής κρίσης δεν πέτυχε να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, δεν διόρθωσε το εξωτερικό ισοζύγιο.

Η φορολογική και πληθωριστική επίθεση στα εισοδήματα στη μετα-μνημονιακή περίοδο οδηγεί στους Έλληνες εργαζομένους στην τρίτη χειρότερη θέση μεταξύ των χώρων μελών του ΟΟΣΑ (μετά τον Κολομβία και το Μεξικό), σύμφωνα με έκθεση του διεθνούς Οργανισμού.

Ενώ το ΚΕΠΕ έχει καταδείξει ότι οι Έλληνες μισθωτοί έχουν το δεύτερο χειρότερο (μετά τη Βοουλγαρία) διαθέσιμο εισόδημα στην Ε.Ε. γιατί εργάζονται περισσότερες ώρες, ενώ η αγοραστική δύναμη του… βουλγάρικου ωρομίσθιου είναι υψηλότερη του ελληνικού (διαβάστε περισσότερα εδώ).

Άρα, ακόμη και τα 1.000 ευρώ να ξεπεράσει ο βασικός μισθός (σ.σ. 950 ευρώ υπόσχεται η κυβέρνηση το 2027…), το διαθέσιμο εισόδημα δεν πρόκειται να βελτιωθεί εάν συνεχιστεί η σημερινή υπερφορολόγηση, η ανεξέλεγκτη ακρίβεια και τα χρηματιστηριακά παιχνίδια με το ρεύμα (π.χ. λογαριασμοί Δεκεμβρίου).

Απλώς, η άνοδος του κόστους εργασίας, χωρίς τεχνολογικές επενδύσεις και εκσυγχρονισμούς, θα μειώσει ακόμη περισσότερο τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα των παραγομένων προϊόντων. Θα εντείνει δηλαδή την οικονομική κρίση όλων μας…