Χάρις Αλεξίου: «Αγωνίζομαι ακόμα, δεν γίνεται να σταματήσεις να αγωνίζεσαι στη ζωή σου»

Η Χάρις Αλεξίου σε μια μεγάλη εξομολήγηση για τη ζωή της και τις μεγάλες συνεργασίες.Η Χάρις Αλεξίου ήταν το πρόσωπο της εκπομπής Mega Stories την Τετάρτη 20/12 και μίλησε στη Δώρα Αναγνωστοπούλου για τη μεγάλη πορεία της στο τραγούδι. Ενώ αναφέρθηκε στις ρίζες της…

Η Χαρίκλεια Ρουπάκα - αυτό είναι το πραγματικό της όνομα - γεννήθηκε στην Θήβα με ρίζες από τη Μικρά Ασία: «Η Θήβα ήταν για μένα η κανονική οικογένεια κι εδώ πρωτοάκουσα τα δημοτικά τραγούδια στα οικογενειακά τραπέζια. Όταν αποκτήσαμε

το πρώτο μας ραδιόφωνο είχα ξετρελαθεί, το είχε φέρει η γιαγιά από την Αθήνα. Ήταν μεγάλη εξέλιξη. Το παιχνίδι και η ανέμελη ζωή τελείωσε εδώ. Όσο ήταν όλη η οικογένεια. Η Αθήνα ήθελε άλλα πράγματα. Η Θήβα ήταν μια άλλη ζωή»

Την πρώτη περίοδο στην Αθήνα, το 1959, βρέθηκε στον Νέο Κόσμο και δεν γύρισε ξανά στη Θήβα. Ήταν πολύ σκληρή η ζωή αυτή για την οικογένεια. Η μητέρα της άνοιξε ένα μπακάλικο κι έπρεπε να μεγαλώσει τα παιδιά της με αυτό. Θυμάται μια μάνα γλυκιά, αστεία αλλά συνάμα και σκληρή. Ήταν όμως το ιερό πρόσωπο της οικογένειας. Όπως είπε όμως η Χάρις Αλεξίου, θα ήθελε να δει και το χαρούμενο πρόσωπό της, να μην είχε κάνει τόσες θυσίες στη ζωή της. Αυτή η ζωή την έκανε πολύ μοναχική κι έγινε η δεύτερη μάνα για τον αδερφό της, τον Γιώργο.

Αναγκάστηκε να δουλέψει από πολύ μικρή, όταν πήγαινε ακόμη σχολείο: «Χρειάστηκε να τη διαχειριστώ τη ζωή μου από μικρή». Βέβαια μέσα σε όλες τις δυσκολίες υπήρχε και η χαρά.

Τα πρώτα χρόνια στην Αθήνα:

Η πρώτη της ηχογράφηση ήταν στο τραγούδι «Όταν πίνει μια γυναίκα» και οι παρέες της ήταν ο Μάνος Λοΐζος, ο Αχιλλέας Θεοφίλου που έγινε ο σύζυγός της αργότερα το 1975, ο Άκος Δασκαλόπουλος. Μετά ήρθε η μεταπολίτευση και ξεκίνησε μια χρυσή εποχή για το ελληνικό τραγούδι. Μπαίνοντας σε αυτόν τον κόσμο ανακάλυψε πρωτόγνωρα πράγματα. Άνθισε καλλιτεχνικά με όσα συνέβαιναν και ήθελε πολύ να βρεθεί στην αγκαλιά των μεγάλων δημιουργών. Κι αυτό έγινε και τους τραγούδησε όλους.

Μια από τις καλλιτέχνιδες που θαύμαζε πολύ ήταν η Βίκυ Μοσχολιού: «Τη Βίκυ Μοσχοίού δεν την μελετούσα απλά, την αγαπούσα», λέει χαρακτηριστικά. Θυμάται ακόμη τη συνεργασία με τον Θάνο Μικρούτσικο και να τραγουδά μέσα στον καπνό του πούρου του που κάπνιζε πάντα. «Είμασταν συγκινητικά δεμένοι», αναφέρει.

Η Χάρις Αλεξίου μιλά για τον Θάνο Μικρούτσικο:

«Ήμουν τρελή για να ανακαλύψω αυτούς τους ανθρώπους κι αυτούς τους δρόμους. Το «Όλα δε θυμίζουν» το τραγουδούσα στη μητέρα μου μέσα στο νοσοκομείο και της κρατούσα το χέρι. Τον αγαπούσε τον Μάνο, τον είχε φιλόξενήσει. Αυτό το τραγούδι έχει μια στάμπα «Χαρούλα», είναι η στάμπα μου», είπε ξεχωρίζοντας το τραγούδι που την χαρακτήρισε.

Δείτε το βίντεο:

Το σχετικό απόσπασμα:

Αργότερα ήρθε στη ζωή της ο γιος της κι άλλαξε η ζωή της. Ο γιος της, Μάνος, έχει ζήσει σε καμαρίνια και παρασκήνια όταν ήταν μικρός. Θυμάται τα πρώτα του βήματα και δεν ξεχνά ποτέ πως έτρεξε προς το μέρος της όταν γύρισε από περιοδεία.

Έχει καταφέρει να συγκινεί το κοινό με τα τραγούδια της, αλλά και η ίδια συγκινείται όταν ακούει άλλους καλλιτέχνες. Από τον καιρό που σταμάτησε να τραγουδά όμως αποφεύγει να πηγαίνει σε συναυλίες. Περιέγραψε χαρακτηριστικά την παρουσία της στο μεγάλο αφιέρωμα για τον Αντώνη Βαρδή και το πως ένιωσε που δεν τραγούδησε μπροστά στον κόσμο.

Για τη συναυλία για τον Αντώνη Βαρδή:

Η Χάρις Αλεξίου δοκιμάστηκε ιδιαίτερα με την περιπέτεια που είχε με την υγεία της, όταν διαγνώστηκε με καρκίνο: «Είναι σαν να μην υπάρχουμε χωρίς το παρελθόν μας, αλλά τι να πετάξω; Αυτό που με έχει σχηματίσει; Αυτό που είμαι είναι γιατί υπάρχει αυτό, υπάρχει το παρελθόν, ο τρόπος που μεγάλωσα, υπάρχουν τα βιώματά μου, η σχέση μου με τη μάνα μου, η έλλειψη του πατέρα μου, το ότι μπήκα στη ζωή από πολύ μικρή και έπρεπε να φροντίσω τον εαυτό μου και τους άλλους.

«Αυτό με έκανε –για να το πω έτσι λαϊκά- να μην μασάω κιόλας. Κι αυτό έχω να πω σαν μήνυμα. Ότι στη ζωή, αγωνίζεσαι μέχρι το τέλος και έτσι πρέπει. Αλλιώς έχεις πνιγεί, έχεις χαθεί, έχεις πεθάνει κι εγώ δεν ήθελα να πεθάνω. Ακόμα κι όταν διαγνώστηκε ο καρκίνος μου, είπα «τι είναι αυτό τώρα;» πρόσθεσε στη Δώρα Αναγνωστοπούλου.

Στην πορεία της εξηγεί πως δεν ήρθε η άνοδος μόνη της: «Ήμουν τόσο φιλόδοξη που αυτό με έσπρωχνε. Αυτό δεν το κάνει κανείς μόνος του όμως. Στο «Δι ευχών» είναι η καρδιά μου ορθάνοιχτη. Δεν είνα υπόθεση ενός ανθρώπου αυτό. Είναι το ταλέντο και το κοινό γούστο πολλών ανθρώπων. Είχα την τύχη να βρεθώ κοντά σε ανθρώπους που είχαν καλό γούστο», λέει για τη συνταγή της επιτυχίας.

Η Χάρις Αλεξίου μιλά για τη φιλοδοξία της:

Μια διαφορετική πλευρά της γνώρισαν οι τηλεθεατές μέσα από τον ρόλο της στο Maestro του Χριστόφορου Παπακαλιάτη και δήλωσε πως διασκέδασε στα γυρίσματα. Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης περιγράφει τη συνεργασία τους και τη μυσταγωγία στο τελευταίο επεισόδιο του α κύκλου της σειράς, την ώρα της συναυλίας στο λιμάνι. Όπως είπε, είχε βγει ο κόσμος και παρακολουθούσε κανονικά τη συναυλία και είχαν κρεμάσει ακόμη και πανό που έγραφε «Χαρούλα σε αγαπάμε».

Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης μιλά για τη Χάρις Αλεξίου:

Ο ρόλος στο Maestro ήρθε με το τραγούδι «Προσευχή»:

Στον τελευταίο της δίσκο, το Reworks, η Χάρις Αλεξίου ανανεώνει τα τραγούδια της. Μιλώντας για τον Λεξ τονίζει ότι αν θα μπορούσε να τον συστήσει σε δημιουγούς με τους οποίους συνεργάστηκε και η ίδια θα έλεγε: «Θα σύστηνα τη δουλειά του, αυτό που κάνει και τη στάση ζωής του. Ο Μάνος Λοΐζος θα ήθελε να τον γνωρίσει πάρα πολύ. Ο Λεξ ήταν πολύ ανοιχτός, είναι έξω από το σύστημα. Είδα ένα πολύ ανοιχτό και καθαρό μυαλό».

Keywords
Τυχαία Θέματα
Χάρις Αλεξίου, Αγωνίζομαι,charis alexiou, agonizomai