Διονύσης Τεμπονέρας: Επιστροφή στο μέλλον ή επιστροφή στο μεσαίωνα;

08:32 5/3/2022 - Πηγή: iEidiseis

Η διαδικασία νομοθέτησης του κατωτάτου μισθού καταντάει ιλαροτραγωδία. Οι ίδιοι εργοδοτικοί φορείς που πριν από μερικούς μήνες, θεωρούσαν «εξωφρενική» την επιλογή της κυβέρνησης να προχωρήσει έστω και σε υποτυπώδεις αυξήσεις μισθών, έρχονται τώρα και ζητούν οι ίδιοι αυξήσεις κοντά στο 6%, συρόμενοι πίσω από μια, πιεζόμενη από τις εξελίξεις, κυβέρνηση.Στην σκιά της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, κινείται η ελληνική οικονομία, τις τελευταίες ημέρες. Οι επιπτώσεις στον οικογενειακό προϋπολογισμό εργαζόμενων και μικρομεσαίων, είναι δραματικές και επιταχύνουν μια προϊούσα φτωχοποίηση, ή… 2.Η κυβέρνηση,

που είχε υποσχεθεί προεκλογικά ότι, θα αυξάνει τον κατώτατο μισθό σε ποσοστό διπλάσιο από την αύξηση του ΑΕΠ, είναι βαριά εκτεθειμένη. Αργεί να αντιδράσει και η αντίδραση αυτή σε μια αντίξοη συγκυρία, μειώνει τα εισοδήματα των πολιτών. «Εάν η οικονομία αυξηθεί με 4%, σε έναν χρόνο, ο κατώτατος μισθός θα φτάσει στα 700 ευρώ. Αλλά αυτή η αύξηση θα είναι μια αντανάκλαση της καλής πορείας της οικονομίας» δήλωνε πριν από 2,5 χρόνια ο Πρωθυπουργός. 3.Καταρρεί με πάταγο η νεοφιλελεύθερη αντίληψη ότι, οι αυξήσεις στους μισθούς μειώνουν την ανταγωνιστικότητα και περιορίζουν τις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας. Τι λένε άραγε τώρα οι οπαδοί της αυτορυθμιζόμενης αγοράς; Είναι ή όχι αναγκαία μια ουσιαστική αύξηση των μισθών; 4.Αναδεικνύεται η σημασία των συλλογικών διαπραγματεύσεων, ως μηχανισμού στήριξης των μισθών. Η κυβέρνηση φέρει ακέραια την ευθύνη, για την απορρύθμιση στο χώρο του συλλογικού εργατικού δίκαιου, όταν με διάφορα νομοθετήματα, προώθησε την ατομική διαπραγμάτευση, έναντι των συλλογικών συμβάσεων. Κερδοφόρες επιχειρήσεις(φαρμακοβιομηχανία, τρόφιμα κλπ) πάρα την συσσώρευση υπερκερδών, αρνούνται ακόμα και σήμερα, να αυξήσουν ουσιαστικά τους μισθούς και δεν υπάρχει μηχανισμός από την εργατική πλευρά, που να μπορεί να υποστηρίξει μια τέτοια προοπτική. Μετά και από το «κεφαλοκλείδωμα» της κυβέρνησης στα συνδικάτα, με τον πρόσφατο «νόμο Χατζηδάκη», οι εργοδότες αδιαφορούν για τις μισθολογικές αυξήσεις, επιμένοντας στην διατήρηση της κερδοφορίας τους. 5.Η χώρα μας παραμένει εκτεθειμένη σε απίθανους εξωγενείς παράγοντες που κάθε φορά κατατρώνε το εισόδημα της λαϊκής πλειοψηφίας. Πότε η πανδημία, πότε ο πόλεμος, πότε η κάμψη του τουρισμού, πότε η αύξηση των τιμών στην ενέργεια, πότε η στεγαστική κρίση, αναδεικνύουν ένα τεράστιο έλλειμμα στην θωράκιση και στην ανθεκτικότητα της ελληνικής οικονομίας. Αντί η κυβέρνηση να ανασχεδιάσει την στρατηγική της για παράδειγμα σε σχέση με την απολιγνιτοποίηση, ώστε να υπάρξει προστασία των καταναλωτών και να εξασφαλιστεί η ενεργειακή επάρκεια, με αξιοπρεπείς όρους, εμμένει, σε αντίθετη κατεύθυνση, με πρόσχημα την «πράσινη μετάβαση», που οδηγεί τους πολίτες σε οικονομική απόγνωση. Η κυβέρνηση συνεχίζει τον νεοφιλελεύθερο κατήφορο. Από την ελληνική κοινωνία, λείπουν τα ιδεολογικά αντίβαρα, που θα φέρουν στην επιφάνεια μια νέα, εναλλακτική, κοινωνικοπολιτική πλατφόρμα, που θα στηρίζεται στις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης και της αξιοπρεπούς διαβίωσης των πολιτών. Η πανδημία και ο πόλεμος στην Ουκρανία αλλάζουν ταχύτατα τον κόσμο που ξέραμε. Είναι ζήτημα κοινωνικού και πολιτικού συσχετισμού, αν θα γυρίσουμε στο μεσαίωνα ή θα βαδίσουμε, με περισσότερη αισιοδοξία, στον 21ο αιώνα. (Ο Διονύσης Τεμπονέρας είναι Δικηγόρος – Εργατολόγος )