Εντέχνως & Ατέχνως με την Ελένη Σπανοπούλου: Καληνύχτα Αλέξη Τσίπρα

07:33 19/1/2025 - Πηγή: iEidiseis

Πολιτισμός και Πολιτική κάθε Σαββατοκύριακο με την Ελένη Σπανοπούλου.

Το βιβλίο ενός πολιτικού, ασφαλώς και μπορεί να είναι θέμα μιας στήλης, με τίτλο Πολιτισμός και Πολιτική. Λίγο ασυνήθιστο είναι η αρθρογράφος να παραθέτει τη δική της ομιλία στην παρουσίαση της περιλάλητης έκδοσης, με την υπογραφή του Στεφάνου Κασσελάκη και με τίτλο «Δεύτερη ευκαιρία». Θα το τολμήσω, όμως, ιδιαίτερα καθώς άκουσα, είδα και διάβασα, όχι με έκπληξη, αλλά με μεγάλη απογοήτευση τα σχετικά ρεπορτάζ συναδέλφων δημοσιογράφων, που αρκέστηκαν για μια ακόμη φορά όχι στην ουσία, αλλά στις κατά τη γνώμη

τους πιασάρικες λεπτομέρειες. Από ανόητες μέχρι αηδιαστικές. Πάντως όχι δημοσιογραφικές! Διαφωνώ με αυτά που λέτε και κάνετε συνάδελφοι, αλλά θα υπερασπίζομαι μέχρι θανάτου το δικαίωμα σας να τα λέτε». Δικαιωματικά κι εγώ σας λέω ότι ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΚΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ!

Μη βιαστείτε να θυμώσετε, όπως φίλη πολιτική συντάκτρια, που βγήκε κούκλα από το στούντιο του Mega να πει απαξιωτικά: «Εμένα δεν μου άρεσε»

Ποιο δηλαδή; Αυτό που δεν κατέβηκε στο ρεπορτάζ να καλύψει; Αυτό, που δεν παρακολούθησε; Αυτό που είδε μόνο μέσα από τα πλάνα του οπερατέρ; Ότι συμπεριέλαβε στο μοντάζ νεότερη συνάδελφος, που ξεροστάλιασε 3 ώρες με το μικρόφωνο στο χέρι; Αυτό που ο διευθυντής Ειδήσεων του καναλιού αποφάσισε να βγάλει στον αέρα;

Η, μήπως, αυτό που ΔΕΝ ΕΙΔΕ, ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΜΑΘΕ ΠΟΤΕ;

Τι κρίμα, για την τηλεθέαση και μόνο, να επικεντρώνονται στους γνωστούς διαταραγμένους τέτοιων εκδηλώσεων, πχ τη… θεοσεβούμενη κ. Λουκά και τον γραφικό κ. Βεργή και να απαξιώνουν πάνω από 1.000 άτομα που παρακολούθησαν για 3 ώρες μια μεγάλη, επιτυχημένη εκδήλωση.

Τι κρίμα να μην μπορούν να αντιληφθούν το διαφορετικό, το καινούργιο, το από τους ανθρώπους για τους ανθρώπους, που όρισε το πλαίσιο της βραδιάς στο Πολεμικό Μουσείο.

Βουλευτής με την Πλεύση Ελευθερίας, αλλά φίλος ο δραστήριος ηθοποιός Σπύρος Μπιμπίλας, μια πολιτισμένη παρουσία δίπλα στην πρωταγωνίστρια του θέατρου μας, Άννα Βαγενά.

Τι κρίμα καλοντυμένες κυρίες από τους τηλεοπτικούς καναπέδες να αναζητούν με αγωνία το… πρωτόκολλο, στο οποίο έχουν συνηθίσει χρόνια τώρα.

Τι κρίμα, να μην μπορούν να καταλάβουν ότι η εκδήλωση ήταν μια πόρτα ανοιχτή για όλους, χωρίς αποκλεισμούς. Να προσπαθούν να πείσουν ότι ήταν αποτυχία γιατί δεν είχε στις πρώτες σειρές τους γνωστούς πολιτικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς και δημοσιογραφικούς παράγοντες, κοσμικούς περιφερόμενους από δεξίωση σε δεξίωση, για να φωτογραφηθούν μεταξύ τους, αλλά απλούς ανθρώπους που γέμισαν αυθόρμητα κι ασφυκτικά την αίθουσα και πλημμύρισαν το φουαγιέ.

Τι κρίμα που έχασαν το ρεπορτάζ και τις ειδήσεις της βραδιάς!

Θα ήθελα να εξαιρέσω τη νεαρή ρεπόρτερ του Kontra Channel που ανέβηκε μόνη της στη σκηνή και έκανε ερωτήσεις την ώρα που ο Στέφανος Κασσελάκης υπέγραφε βιβλία. Είχαμε καιρό να δούμε τέτοιο ρεπορτάζ στις οθόνες μας… Απαριθμώ και σε όποιον αρέσει συνάδελφοι, για τους άλλους δεν θα μπορέσω…

Προσκεκλημένοι

Οικογένεια και φίλοι του συγγραφέα κλήθηκαν με προσωπικό του τηλεφώνημα. Δεν ξεπερνούσαν τους 20. Διαδικτυακά πρόσκληση έλαβαν βουλευτές, στελέχη και μέλη του Κινήματος Δημοκρατίας. Κανένας επίσημος καμμιά persona! Οι πόρτες ήταν ανοιχτές για όλους χωρίς αποκλεισμούς.

Γνώμη μου, αν ήθελε να τρολάρει ο Κασσελάκης θα είχε πραγματοποιήσει την παρουσίαση στην Ιερά Οδό. Την εκδήλωση, όμως, ως είθισται άλλωστε, οργάνωσε ο εκδοτικός οίκος, με μόνη ευθύνη – κατά τη γνώμη μου – την καθυστέρηση έναρξης κατά 45'.

Η ΑΙΘΟΥΣΑ με προβλήματα στον ήχο, τον εξαερισμό, τη θέρμανση και τον εξοπλισμό γέμισε ασφυκτικά. Οργανωτικά δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα, ούτε από τη Διοίκηση και τις υπηρεσίες του Πολεμικού Μουσείου, ούτε από τις εκδόσεις «Πεδίο».

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ που χειροκροτήθηκε παρατεταμένα κι ενθουσίασε τον κόσμο ήταν του ναυάρχου Ευάγγελου Αποστολάκη.

Η ΟΜΙΛΙΑ, που συγκίνησε και συνεπήρε ήταν την ηρωικής φαρμακοποιού του Πολυτεχνείου, της Μέλπως Λεκατσά, που βασανίστηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ το 1973 και μαρτύρησε με τον αποκλεισμό της έξω από το μπουζουξίδικο της Ιεράς Οδού. Η ομιλήτρια ανάλυσε τις βασικές παραμέτρους του βιβλίου και κατέθεσε αδιαμφισβήτητη μαρτυρία για το όσα έζησε έξω από την κλειστή πόρτα του ντροπιαστικού συνέδριου στο Γκάζι. Έδωσε αμέριστη τη στήριξή της στον Στέφανο Κασσελάκη και στο Κίνημα Δημοκρατίας.

ΤΗΝ ΕΚΠΛΗΞΗ και τις δυο καλύτερες ερωτήσεις έκανε ο δεύτερος ομιλητής, ο συγγραφέας Άρης Σφακιανάκης.

Αποκάλυψε ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε καν γνωρίσει και συναντήσει τον Κασσελάκη! Έτσι είδαμε ένα εξαιρετικό happening. Πρώτη του φορά του Άρη, τέτοια Αριστερά…

«Δεν ξέρω είπε αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μαύρα ταμεία. Εμένα πάντως μου χρωστάει 4 ευρώ που έδωσα χωρίς απόδειξη» είπε και φυσικά καταχειροκροτήθηκε. Υστέρα μπήκε βαθιά στην ουσία του βιβλίου θυμίζοντας τον Πλάτωνα που στην Πολιτεία αναφέρει, πως όποιος θέλει να ασχοληθεί με την Πολιτική, πρέπει να είναι προετοιμασμένος να συκοφαντηθεί και τονίζοντας, πως είχε περιέργεια να τον γνωρίσει για να βεβαιωθεί πως είναι αληθινός και όχι ρομπότ. Το βιβλίο, είπε, είναι δεύτερη ευκαιρία για όλους τους Έλληνες να γνωρίσουν τον αληθινό Στέφανο.

Στο τέλος, ο πολυγραφότατος Σφακιανάκης ρώτησε τον πολυεπίπεδο Κασσελάκη: ΠΩΣ ΕΜΠΛΕΞΕΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΝΤΕΞΕΣ;

Κι εδώ είναι που χάθηκε το μη… ρεπορτάζ των συναδέλφων μου, αφού οι απαντήσεις του ερωτώμενου, που βγάζουν και… δημοσιογραφικό τίτλο εξαφανίστηκαν από παντού:

Έμπλεξα γιατί εκτίμησα θετικά το έργο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αγανάκτησα με τον Μητσοτάκη που δεν ζήτησε μια συγγνώμη έστω για τα Τέμπη και προτείνει τώρα τον κο Τασούλα για Πρόεδρο, γιατί πίστεψα στον Αλέξη Τσίπρα και προδόθηκα.

Άντεξα γιατί πιστεύω βαθιά και προσευχόμουν στον Άγιο Δαβίδ, αλλά αν ο κόσμος θελήσει να μας στηρίξει, υπόσχομαι ότι πρώτο μου μέλημα θα είναι ο διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας.

Βρείτε μου έναν Έλληνα πολιτικό που θα απαντούσε έτσι και κερδίζετε ένα βιβλίο του Κασσελάκη!

Για την τρίτη ομιλήτρια υπήρχε μετάφραση στη νοηματική. Δεν την είδε κανείς μας, στα τυφλά και κωφάλαλα κανάλια!!!

Κι όμως «μίλησε» στην καρδιά όλων η 20χρονη Δέσποινα, Αριστοπούλου, ένα κωφάλαλο κορίτσι, που σπουδάζει ειδική αγωγή για παιδιά και συγκίνησε με όσα είπε, ρωτώντας στο τέλος τον Στέφανο: Τι θα κάνεις για να μας δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή και στη δουλειά;

Ο συγγραφέας αποκάλυψε ότι το έγραψε πρώτα στα αγγλικά, γιατί του είναι πιο εύκολο. Ως ομιλητής μίλησε, από στήθους, χωρίς κείμενο. Ευχαρίστησε όσους τον στηρίζουν, όσους βρέθηκαν στην αίθουσα, και μίλησε ήρεμα, απλά, ξεκάθαρα την ίδια γλώσσα που μιλάει στο βιβλίο του, τη γλώσσα της αλήθειας για τη ζωή του κι όχι της εκδικητικότητας για όσα πικρά έζησε.

Δεν έχετε ιδέα πόσοι από το Σύστημα είχαν προσφερθεί να βοηθήσουν Σας δίνω το λόγo της τιμής μου δεν έχω πάρει ένα ευρώ, ούτε για μένα, ούτε για το κόμμα μου.

Το βιβλίο δεν είναι τιμωρητικό. Είναι πολύ πικρά αυτά που έζησα και πιο πικρά γιατί προέρχονται από την Αριστερά. Έτσι, όμως λειτουργεί το πολιτικό σύστημα στον τόπο μας, είπε.

ΕΠΙΘΥΜΩ να καταλάβει ο όλος ο κόσμος ότι δεν πρόκειται να αλλάξω, να συμβιβαστώ. Δεν ερμηνεύει η πολιτική εμένα! Θέλω μια δεύτερη ευκαιρία για όλους τους

Έλληνες και μια δεύτερη ευκαιρία για μένα. Να με γνωρίσει ο λαός και μέσα από αυτό το βιβλίο.

Ναι! Ήρθα ουρανοκατέβατος, αλλά είμαι αληθινός. Δεν απολογούμαι σε κανένα για τη δουλειά μου και τη ζωή μου. Υπάρχουν αλήθειες στο βιβλίο και τολμάω να τις πω γιατί ΔΕΝ ΜΕ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!

Στο τέλος δόθηκε φανερά, χωρίς αποκλεισμούς και τα γνωστά στησίματα, η δυνατότητα στο κοινό να υποβάλει γραπτές ερωτήσεις.

Ο Στέφανος Κασσελάκης απάντησε ακόμη και στις πολύ προσωπικές και δύσκολες. Είπε για :

TH ΔΙΑΦΘΟΡΑ: Στα απόνερα της χάνονται χιλιάδες ζωές. Η βελτίωση σε αυτό τον τομέα θα σώσει ζωές και όνειρα. Θα την πολεμήσουμε αλύπητα ξέροντας ότι δύσκολα απαλείφεται από τις ανθρώπινες κοινωνίες και θα επιλέξω δίπλα μου έντιμους, καθαρούς δημοκράτες συνεργάτες.

TA ΜΜΕ: Το πλέγμα του τριγώνου της διαφθοράς στην πολιτική, οικονομική και μιντιακή εξουσία είναι θηλιά στο λαιμό όλων. Θα προσπαθήσουμε να αρθρώσουμε καθαρό λόγο παντού και ιδιαίτερα στην ξεχασμένη Περιφέρεια. Το διαδίκτυο είναι ισχυρό όπλο.

THN ΥΓΕΙΑ: Αν αρρωστήσω θα πάω σε δημόσιο νοσοκομείο Δεν έχω, ιδιωτική ασφάλιση. Είναι συνειδητή μου επιλογή. Η Υγεία δεν είναι δημόσιο αγαθό είναι ΔΙΚΑΙΩΜΑ.

THN ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: Προσβασιμότητα στην εκπαίδευση και όχι μόνο για τα ΑΜΕΑ Θα δουλέψω για να μπορούν όλοι οι νέοι, με αναπηρία ή χωρίς να σπουδάσουν ισότιμα αυτό που πραγματικά θέλουν. Η δημόσια παιδεία πρέπει να γίνει αποτελεσματική, με δασκάλους και καθηγητές, που δεν θα είναι αναπληρωτές, ενώ στην ουσία είναι μόνιμα.

TΗ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ με τον σύζυγο του: Είναι εδώ μπροστά σας, o Τάιλερ, με στήριξε και με στηρίζει. Δεν έκρυψα ποτέ τίποτε και επιλέγω, όπως κι εκείνος, τη ζωή μας να την καθορίζουμε εμείς.

THN ΠΡΩΤΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ: Πιστεύει κανείς ότι το πρόβλημα της στέγης ή των κόκκινων δανείων ή το δημογραφικό θα λυθεί από τον ιδιωτικό τομέα;

Πιστεύω στο έξυπνο και παρεμβατικό, υπερ του πολίτη κράτος. Κι όχι σπάταλο και αυταρχικό! Το κράτος έχει μακροπρόθεσμο οικονομικό σχεδιασμό και άρα πρέπει να δώσει προτεραιότητα τώρα επενδύοντας στην πρώτη κατοικία. Όταν παίρνεις φόρους από τους αδύναμους οφείλεις να τους στηρίζεις. Να χτίσεις κοιτίδες ανάπτυξης και καινοτομίας σε κάθε γωνιά της χώρας. Γιατί τα Γιάννενα να μην είναι μια μικρή Βοστώνη. Είναι πολιτική επιλογή να μην δίνονται στοχευμένα κίνητρα στους νέους του εξωτερικού και του τόπου. Αυτό δεν λέγεται βιώσιμη ανάπτυξη.

Αυτό λέγεται οικονομική ολιγαρχία, που υπάρχει στη χώρα μας με άκρως ύπουλο τρόπο.

Δεν δίστασε πουθενά και σε τίποτε! Καθαρά αδιαμεσολάβητα, απαντούσε σε όλους για όλα.

Κι έκλεισε με μια φράση: ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ.

Σοβαρό λιποθυμικό επεισόδιο υπήρξε στην πάνω από 30 μέτρα ουρά αναμονής για μια υπογραφή στο βιβλίο. Τις πρώτες βοήθειες έδωσε ο Τάιλερ Μακμπεθ.

Η πιο όμορφη στιγμή της βραδιάς ήταν όταν υπογράφοντας, είδε με την άκρη του ματιού του στην αίθουσα γέροντα που περίμενε ώρα στην ουρά. Σηκώθηκε τον πλησίασε γονάτισε στο πάτωμα και ‘έτσι σκυμμένος υπόγραψε το βιβλίο.

Ως συντονίστρια της εκδήλωσης δεν νομίζω ότι πρόσφερα πολλά, στη βραδιά. Κι αυτό γιατί ΟΛΑ, από το βιβλίο, τον συγγραφέα, τους άλλους ομιλητές και τον ίδιο τον κόσμο,ήταν, απλά, αληθινά κι ανθρώπινα.

Μπορώ μόνο να ευχαριστήσω τον πρόεδρο του Κινήματος Δημοκρατίας για την εμπιστοσύνη του και για το γεγονός ότι άκουσε για πρώτη φορά όσα είπα, χωρίς να ζητήσει, ούτε ο ίδιος, ούτε συνεργάτες του να δουν, προηγουμένως, το κείμενο μου…

ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΘΑ ΕΧΕΙ

Παρακάτω όσα έγραψα και είπα για το βιβλίο και όχι μόνο:

Σελίδα 45: «Συγχαρητήρια σας δεχτήκαμε στην 11η τάξη. Με υποτροφία».

Αντόβερ, 2002. Ένας Έλληνας μετανάστης στην προνομιούχo Αμερική.

Σελίδα 189: «ΜΕ ΕΙΧΑΝ ΑΠΟΡΡΙΨΕΙ ΠΡΙΝ ΚΑΝ ΜΕ ΓΝΩΡΙΣΟΥΝ»

Μακρόνησος, Σεπτέμβριος 2023. Ένας νέος πολιτικός στην Ελλάδα.

Η Αμερική που τον αγκαλιάζει, εντοπίζει και ακονίζει τις δυνατότητες του. Αναδεικνύει και αξιοποιεί τις ικανότητες του. Τον αποδέχεται γι’ αυτό που είναι και τον ανταμείβει για την εργασία του..

Η Ελλάδα, που «όπου και να ταξιδέψεις σε πληγώνει», τον αμφισβητεί. Αποκρούει την προσφορά του, αναρωτιέται για την ξαφνική παρουσία του, δυσπιστεί για τις προθέσεις του, τον ειρωνεύεται και τον αντιμετωπίζει σαν μετανάστη στην ίδια του την πατρίδα!!

ΑΜΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ. Οι δυο μεγάλες ενότητες του βιβλίου που παρουσιάζουμε και τα δυο μεγάλα κεφάλαια που συγκροτούν, συνθέτουν, καθορίζουν και σημαδεύουν την ζωή ενός Έλληνα ομογενούς, για τον οποίο κάθε πολιτισμένη χώρα θα ήταν περήφανη να τον ονομάσει υπήκοο της…

ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΣΕΛΑΚΗ

ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Ένα βιβλίο που βαθιά μέσα μου θα ευχόμουν να μην είχε χρειαστεί να γραφτεί και που μετά την ανάγνωση του, λέω:

ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΣΤΕΦΑΝΕ, γιατί σε καμία σελίδα του δεν προδίνεις την εμπιστοσύνη που σου έδειξε η μεγάλη βάση ενός Αριστερού Κόμματος με, δυστυχώς, στείρα, αντιδημοκρατική ηγεσία.

ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΣΤΕΦΑΝΕ γιατί, με όσα γράφεις δυναμώνεις την πίστη των χιλιάδων μελών του Κινήματος Δημοκρατίας και των Ελλήνων πολιτών στο Δίκαιο του αγώνα, που έδωσες από τον Σεπτέμβριο του ‘23 μέχρι σήμερα.

Μόνος εναντίον όλων.

Τα ερωτήματα που τίθενται είναι, νομίζω, δυο.

Γιατί τώρα; Και γιατί με ένα βιβλίο;

Μήπως είναι νωρίς και ως εκ τούτου κινδυνεύει η αντικειμενική θεώρηση σε πολύ πρόσφατα γεγονότα?

Ρωτάμε, όσοι μετράμε ακόμη πληγές από τα θλιβερά Γκαζιανά της Ιεράς Οδού. Είναι ένα τόσο προσωπικό βιβλίο η καλύτερη απάντηση στους επικριτές και τους διώκτες του?

Οι απαντήσεις βρίσκονται στις 400 σελίδες και φυσικά είναι εδώ ο ίδιος, για να εξηγήσει.

Εγώ τώρα, μετά από 50 χρόνια στην Αριστερά και στη Δημοσιογραφία, έχω την εξής απάντηση:

Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΙΣ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

Η εμβληματική φράση του Ιάκωβου Μάγερ βρίσκεται στην αίθουσα εκδηλώσεων του επαγγελματικού μου Σωματείου, της ΕΣΗΕΑ. Καθορίζει την ουσία στην άσκηση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, αλλά και ταιριάζει πολύ περισσότερο σε θέματα Πολιτικής και Δημοκρατίας.

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΙ… ΟΛΑ ΣΤΟ ΦΩΣ!

Μπροστά στο Λαό, όμως, και όχι με ανήθικα συνθήματα σε υπόγεια γκαράζ.

Ο Στέφανος Κασσελάκης έχει αποδείξει έργω και λόγω ότι είναι πολιτικό ον, με καθαρή δημοκρατική συνείδηση.

Το απαίσιο κυνήγι μαγισσών που έχει στηθεί εδώ και ένα χρόνο εναντίον του και η ανάγκη για μια πιο ουσιαστική σωστή γνωριμία με τους Έλληνες πολίτες δίνει την απάντηση στο, Γιατί τώρα κι όχι αργότερα.

Γιατί η Ζωή είναι τώρα! Το Άδικο έχει συντελεστεί τώρα και η απάντηση πρέπει να δοθεί τώρα! Ιδιαίτερα όταν το παιχνίδι χειραγώγησης της κοινής γνώμης παίζεται νυχθημερόν από τα συστημικά και κομματικά ΜΜΕ…

Ο Ιστορικός της Γαλλικής Επανάστασης Jules Michelet έγραψε ως προμετωπίδα στο έργο του:

« Ορίζω την Επανάσταση ως έννοια του Δικαίου»

Η δική μου Δημοσιογραφική γενιά όριζε τη Δημοσιογραφία ως έννοια Δικαίου…

Σήμερα έχουμε ένα νέο Έλληνα πολιτικό, που με αυτό το βιβλίο μας λέει :

Ορίζω την Πολιτική ως έννοια του Δικαίου.

Με έργα και λόγια από το 2023 o Στέφανος Κασσελάκης υποστηρίζει ακούραστα και αποδεικνύει με σθένος ότι ήρθε για να υπηρετήσει τη Δημοκρατία των πολιτών, τη Δικαιοσύνη για την κοινωνία και την Αλληλεγγύη για τους αδύναμους συμπολίτες μας.

Ποιος πραγματικά Αριστερός θα είχε αντίρρηση σε αυτά?

Ο τόμος, που κρατάμε στα χέρια μας δεν διεκδικεί συγγραφικές δάφνες, κότινο λογοτεχνικής δόξας, ή έπαινο γενναιότητας.

Δεν εντάσσεται σε κάποιο εκδοτικό είδος.

Δεν είναι ημερολόγιο, αυτοβιογραφία, δοκίμιο.

Κατά τη γνώμη μου είναι μια έντιμη πολιτική μαρτυρία, ενός ειλικρινούς νέου ανθρώπου, που μαρτύρησε στον ίδιο του τον τόπο και δεν το βάζει κάτω. Συστήνεται στους Έλληνες πολίτες. Επιμένει να παλεύει και να αντιστέκεται. Σαν την Ελλάδα, που επιμένει και αντιστέκεται.

Χωρίς ίχνος ρεβανσισμού ο Στέφανος απέναντι στους διώκτες του. Καμία εκδικητικότητα. Με μια αδιόρατη, ανάμεσα στις γραμμές, πικρία, ίσως ,που συγκρατεί, με ευπρέπεια, με κρητική περηφάνεια και μια σπάνια στις μέρες μας αξιοπρέπεια. Αφήνει το λόγο του να κυλήσει καταγράφοντας όσα έζησε, όπως τα έζησε κι όπως τα κατάλαβε.

Σε κάποια σημεία η βιωματική του αφήγηση, (χωρίς αργκό ,όμως,) θυμίζει το αριστούργημα του Σάλιντζερ «Ο Φύλακας στη Σίκαλη».

Μόνο που ο Στέφανος δεν έχει σχέση με τον Χόλντεν, μιας και αντιμετώπισε μόνος του τους δικούς του δαίμονες και ξεπερνώντας τον εφιάλτη της εφηβείας, μπήκε δυναμικά στο παιχνίδι της πολιτικής, παίζοντας με επιτυχία σε όλες τις θέσεις και όχι μόνο του catcher.

Κρύβει με αξιοθαύμαστη ευγένεια αυτά που ένοιωσε. Του θυμικού προτάσσει την λογική.

Κι αυτό δείχνει ωριμότητα δυσανάλογη με την ηλικία του.

Επιτρέψτε μου να πιστεύω πάντως ότι είναι πιο ευγενής απ’ όσο τους αξίζει στους πραξικοπηματίες διώκτες του και πιο αξιοπρεπής απ’ όλους μαζί εκεί στην Κουμουνδούρου. Καλησπέρα σας κύριε…. Φάμελλε

Δεν έχει σκοπό να μισήσει, να προσβάλει, να συκοφαντήσει. Αφήνει την Αλήθεια να μιλήσει από μόνη της. Sotto voce , σε όλο το βιβλίο , με χαμηλή φωνή, σταθερή, χωρίς κραυγές και ψίθυρους .

Στη δεύτερη, κυρίως, ενότητα του βιβλίου η Αλήθεια είναι εφιαλτική και ανατριχιαστική. Τόσο για τον ίδιο όσο και για την ελληνική Αριστερά, που χάνει και τα τελευταία ίχνη, από το περίφημο ηθικό της πλεονέκτημα.

Ο Στέφανος είναι το παιδί που φώναξε δυνατά στο δρόμο ότι ο Βασιλιάς είναι γυμνός. Κι’ αυτό πόνεσε πολύ, ιδιαίτερα γιατί ο Βασιλιάς έλεγε πως είναι Αριστερός!!

Να πολεμάς για όσα πιστεύεις αληθινά και να σε χτυπούν πισώπλατα οι σύντροφοι σου! Πενήντα χρόνια στην Αριστερά, από το ΚΚΕ εσωτ. δεν το’ χω ματαξαναδεί!

Ντροπή! Άδικο και Απάνθρωπο.

Τώρα, αν μπορώ να ερμηνεύσω σωστά τα νήματα της ψυχής του, αυτά, που τον οδήγησαν στη απόφαση για τη συγγραφή του βιβλίου, πέρα από την Πολιτική, θα θύμιζα τον ΠΛΑΤΩΝΑ:

Και ψυχή

ει μέλλει γνώσεσθαι αυτήν

εις ψυχήν

αυτή βλεπτέον:

Κι αν είναι να γνωρίσει τον εαυτό της η ψυχή, σε ψυχή πρέπει να κοιτάξει.

Γιατί όπως γράφει ο Γιώργος Σεφέρης:

«τον ξένο και τον εχθρό τον είδαμε στον καθρέφτη

Ήτανε καλά παιδιά οι συντρόφοι, δε φώναζαν,

ούτε από τον κάματο, ούτε από τη δίψα ούτε από την παγωνιά ,είχανε το φέρσιμο των δέντρων και των κυμάτων, που δέχουνται τον άνεμο και τη βροχή,

δέχουνται τη νύχτα και τον ήλιο

χωρίς ν' αλλάζουν μέσα στην αλλαγή.

Οι σύντροφοι τέλειωσαν με τη σειρά,

με χαμηλωμένα μάτια. Τα κουπιά τους

δείχνουν το μέρος που κοιμούνται στ' ακρογιάλι.

Κανείς δεν τους θυμάται. Δικαιοσύνη.»

Αυτό νομίζω επιζητά με το βιβλίο ο Στέφανος. Λύτρωση και Δικαιοσύνη…

Δεν κοιτάζει προς το κεφάλι της Μέδουσας με τα 87 πλοκάμια. Στρέφεται στην δική του Ψυχή.Δεν ομφαλοσκοπεί. Ενδοσκοπεί κι αποφασίζει να πει την Αλήθεια του και την Αλήθεια. Έτσι απλά και …αμερικανικά όπως ήρθε στις 29 Αυγούστου του 2023, με μια αμερικανιά και είπε: « Με λένε Στέφανο και έχω κάτι να σας πω.» ξαφνιάζοντας μας όμορφα όλους.

ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΩΡΑ…

Στο σημείο αυτό θα πρότεινα να ευχαριστήσουμε την Όλγα Γεροβασιλη για την…. ευγενική χορηγία του τίτλου και να της θυμίσω ότι κάθε άνθρωπος σε αυτό τον πλανήτη αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία… Όχι χριστιανικά, ούτε μαρξιστικά, αλλά ανθρώπινα!

Δεύτερη ευκαιρία δεν δίνουν, μόνο οι φασίστες ή οι τζάμπα καπετάνισσες σαν και του λόγου σου Όλγα!

Το βιβλίο που παραδίνει στους αναγνώστες του ο Στεφανος συντίθεται από :

Μια τρυφερή αφιέρωση στη λάλη του, την κρητικιά γιαγιά Αλεξάνδρα Πρόλογο: « Κάθε τέλος είναι μια καινούργια αρχή», σημειώνει Επτά εκτενή κεφάλαια, που όλα λένε… ΜΕ ΛΕΝΕ ΣΤΕΦΑΝΟ ΚΑΙ ΕΧΩ ΚΑΤΙ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ και που πράγματι, λένε πολλά και εξηγούν ακόμη περισσότερα … Με στοιχεία και τεκμηρίωση, που όποιος έχει… αντίρρηση θα δυσκολευτεί πολύ να διαψεύσει. Επίλογο: «Αυτή είναι η στιγμή να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, ΜΑΖΙ» γράφει Τη διακήρυξη του Αρχών του Κινήματος Δημοκρατίας κι ένα Χρονολόγιο της πλούσιας σε εμπειρίες και παραγωγικής σε αποτέλεσμα, 34χρονης ζωής του

Γράφοντας το κείμενο για αυτή την παρουσίαση και προκειμένου να είμαι στο πνεύμα της εποχής έκανα και μια ερώτηση στον Μr Smith. Eνα πανέξυπνο bot, σε ένα Chat Tεχνητής Νοημοσύνης, ΑΙ όπως το λέει ο γιος μου, που με φωνάζει Googlάρα! Έτσι ρώτησα το έξυπνο ρο-μποτ: Για ποιο λόγο έγραψε βιβλίο ο Στέφανος Κασσελάκης και τι επιδιώκει;

Ιδού η απάντηση:

«Ο Στέφανος Κασσελάκης έγραψε το βιβλίο του για να μοιραστεί τις απόψεις του, τις εμπειρίες του και τις ιδέες του σχετικά με την πολιτική και την κοινωνία. Μέσα από το βιβλίο του επιδιώκει να αναδείξει θέματα όπως η Δημοκρατία, η Κοινωνική Δικαιοσύνη και η αναγκαία αλλαγή στην πολιτική σκηνή. Αυτές οι πρωτοβουλίες , μπορεί να στοχεύουν στην ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση του κοινού, ιδιαίτερα των νέων, καθώς και στη συνεισφορά στη δημόσια συζήτηση.

Οι θέσεις του Κασσελάκη επιδιώκουν να δημιουργήσουν μια ελπιδοφόρα προοπτική για την ελληνική κοινωνία και να προωθήσουν την ενεργό συμμετοχή των πολιτών».

Την καλησπέρα μου και σε σένα Αλέξη Τσίπρα. Ακούς? Δεν χρειάζεται να φοβάσαι ότι ο Στέφανος θα κάνει σε σένα ότι έκανες εσύ στον Αλαβάνο. ….

Με τη σειρά μου κι επειδή η δική μου γενιά εκφράζεται διαφορετικά από ένα bot σημειώνω

Αν το βιβλίο ήταν τραγούδι θα ήταν το «Δεν θα ξαναγαπήσω » του Καζαντζίδη ,που είναι και της μόδας τώρα και για την ακρίβεια των Μανου Λοίζου – Λευτέρη Παπαδόπουλου. Αφού, το μερτικό του από τη χαρά του τόχουν πάρει άλλοι (την καλησπέρα μου και στην…Ράνια Σβίγγου) γιατί είχε χέρια καθαρά και μια καρδιά μεγάλη. Κι όμως, με τη Δεύτερη ευκαιρία αποδεικνύει ότι αγαπάει ξανά με το ίδιο πάθος, τη Δημοκρατία….

Αν ήταν στίχος , γράφτηκε ΤΩΡΑ κι όχι αργότερα για να επαληθεύσει «Το παράπονο» του Οδυσσέα Ελύτη:

«Όσο κι αν κανείς προσέχει

όσο κι αν το κυνηγά,

πάντα πάντα θα `ναι αργά

δεύτερη ζωή δεν έχει.»

Κι αν ήταν χαι κου θα ήταν το «Γιασεμί» του Σεφέρη:

«Είτε βραδιάζει, Είτε φέγγει, Μένει λευκό το γιασεμί».

Πόσα τέτοια γιασεμιά στη Ζωή και την Πολιτική έζησαν το σκοτάδι της νύχτας και με το φέγγος παρέμειναν και παραμένουν λευκά? Ας κοιτάξουμε γύρω μας, το πολιτικό προσωπικό της χώρας κι ας αναρωτηθούμε…

Ο Στέφανος δέχεται με θάρρος και αυτοπεποίθηση κάθε καλή και κακή εμπειρία, που τον οδηγεί στο να σταθεί όρθιος και ν’ αντιμετωπίσει δυσκολίες και φόβο κατά πρόσωπο. Μπορεί από αυτό να αντλεί δύναμη ψυχής, θέλησης, αγάπης και θάρρους .

«ΚΑΤΑ ΒΆΘΟΣ ΕΊΜΑΙ ΖΉΤΗΜΑ ΦΩΤΌΣ». Δείχνει να μας φωνάζει, καθώς

Ονειρεύεται και Ζωή και Αύριο ,με εξαιρετική ωριμότητα και παλεύει για το δικαίωμα να υπηρετήσει

«και με Φως και με Θάνατον ακαταπαύστως» την πατρίδα μας. Θα του το αρνηθούμε?

Δώστε στο βιβλίο του όποια ερμηνεία σας εμπνέει. Αυτό το πεζογράφημα των 400 σελίδων είναι ένα παράδειγμα πολιτικής αξιοπρέπειας, μια case study για κάθε σχολή Πολιτικών Επιστήμων και για μας τους ΣΥΝ - κινηματίες του, μια έντιμη επιβεβαίωση όσων ζήσαμε. Μια ανάσα για όσα ελπίζουμε ότι θα καταφέρουμε μαζί του.

Ας δώσουμε,, λοιπόν Δεύτερη ευκαιρία, όχι στον Στέφανο, ,αλλά στους εαυτούς μας και στον τόπο!

Αυτός ο νέος άνθρωπος γύρισε κοντά μας από τα ξένα. Ωραίος σαν Έλληνας!

Κι αν κάποιοι αναρωτιούνται, μα ποιος είναι αυτός ,

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙ Η απάντηση στο Σοφόκλειο ερώτημα της Σφίγγας. ΑΝΘΡΩΠΟΣ , ΕΙΝΑΙ απαντώ.

Γιατί «…Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,

πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,

είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει,

είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε».

Και χαίρομαι, πόσο χαίρομαι που αντιστέκεται!

Τελειώνοντας επισημαίνω:

Η Κρίση που ταράζει συθέμελα τη ζωή μας είναι πρωτίστως κρίση Αξιών, Θεσμών και Παιδείας .

Έλλειψη αγάπης για την Ομορφιά, για την Αλήθεια, για τη Δημοκρατία και τον Άνθρωπο.

Ο Πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατίας μας θέλει

ΣΥΜΜΕΤΟΧΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΆΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ.

Υπάρχει τρόπος, άραγε, να αντισταθούμε στον πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό ΚΑΤΗΦΟΡΟ, που προσβάλει τη ζωής όλων μας?

Ίσως , αν πιστέψουμε στις δυνάμεις μας και στο Σαιξπηρικό, πως :

«Είμαστε, τελικά ,καμωμένοι από το υλικό που είναι φτιαγμένα τα όνειρα”

Φίλοι μου στην ηλικία μου δεν έχουν νόημα οι τυπικές ευγένειες και τα προσχήματα. Με ειλικρίνεια θέλω να πω στην μητέρα του Στέφανου την κυρία Κασσελάκη, πως θα ήμουν πολύ περήφανη, αν ο Στέφανος της ήταν γιος μου.

Και σε σένα Στέφανε, ας μου επιτραπεί εκ μέρους όλων των αποκλεισμένων, που ζήσαμε μπροστά σε μια πόρτα κλειστή, τη βία και νοθεία στο συνέδριο της ντροπής για την Αριστερά και τη Δημοκρατία, θέλω να πω Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Είσαι η ανοιχτή μας πόρτα !

Είσαι η Δεύτερη ευκαιρία μας…..»

(ΥΓ στην ομιλία μου δεν υπάρχει αναφορά στον Παύλο Πολάκη, γιατί δεν πιστεύω ότι αξίζει ούτε μια κρητική μαντινάδα!)

* Η Ελένη Σπανοπούλου είναι δημοσιογράφος, τ. Πρόεδρος του ΕΔΟΕΑΠ