Εντέχνως & Ατέχνως με την Ελένη Σπανοπούλου: ΣΥΡΙΖΑ, ποτέ την Κυριακή…

09:11 23/11/2024 - Πηγή: iEidiseis

Πολιτισμός και Πολιτική κάθε Σαββατοκύριακο με την Ελένη Σπανοπούλου.

Aνακοινώνεται οσονούπω, το Συμμετοχικό Κίνημα Δημοκρατίας ή Άλμα Δημοκρατίας ή Δύναμη Δημοκρατίας ή Ορίζοντας ή ΕΜΕΙΣ ή Σύγχρονη Αριστερά, ό,τι αποφασίσει, στο πρωτόγνωρο ηλεκτρονικό δημοψήφισμα, η λαϊκή βάση που ακολουθεί «Με λογισμό και μ’ όνειρο» τον Στέφανο Κασσελάκη. Με την ιδρυτική διακήρυξη του δημιουργείται

νέο πολιτικό σχήμα, που προστίθεται στα κόμματα του δημοκρατικού τόξου της χώρας μας.

Λίγες ώρες αργότερα το κέλυφος ενός κόμματος, που δύσκολα θα το χαρακτήριζε κανείς δημοκρατικό, ανοίγει το ιερό Γκρααλ της Δημοκρατίας, την κάλπη, ζητώντας την ψήφο των μελών, που του έχουν απομείνει ώστε να αποκτήσει Πρόεδρο ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Κυριακή κοντή γιορτή, λέει ο λαός μας, για να φανεί η αλήθεια, όπως και για το ψέμα, που έχει πάντα κοντά ποδάρια…

Σε αυτή τη φενάκη ψηφοφορίας:
- Θα στηθούν 300 και όχι 400 κάλπες (εκλογές Τσίπρα και Κασσελάκη)
- Με… Κουμουνδούρου οίδε, ποιους μαγειρεμένους πάλι εκλογικούς καταλόγους,
- Με αναγκαστικό μέτρο, όμως, τις 150.000 ψήφους που έδωσε η βάση στον Στέφανο Κασσελάκη
- Με οργανώσεις πανελλαδικά, που έχουν αποδεκατιστεί
- Με χιλιάδες αποχωρήσεις μελών, οργισμένων, απογοητευμένων και αηδιασμένων απ’ όσα συνέβησαν στην ΚΕ και το Έκτακτο και αποδεδειγμένα πια άθλια στημένο Συνέδριο
- Σε 5 κατ’ ελάχιστον ημέρες η Κουμουνδούρου θα ανακοινώσει πάλι τα δικά της fake αποτελέσματα, από τη δική της fake ψηφοφορία, για τον δικό της fake πρόεδρο

Χρησιμοποιώ τον όρο fake, ως επιεικέστερη του όρου παράνομη, που θα ταίριαζε σε υποψηφιότητες, οι οποίες προτάθηκαν αντικαταστατικά, ,ψηφίστηκαν αντιδημοκρατικά, σε Συνέδριο μαϊμού, με πίσω πόρτες και τραμπούκικους αποκλεισμούς νόμιμα εκλεγμένων συνέδρων!

Υπ’ αυτή την έννοια, οι 4 υποψηφιότητες και η διαδικασία της Κυριακάτικης κάλπης του ΣΥΡΙΖΑ στερούνται κάθε αξιοπιστίας. Χώρια που αν κλείσεις τα μάτια και φανταστείς καθέναν από τους 4 υποψήφιους, εν αναμονή πρωθυπουργό της Ελλάδας , δεν μπορείς παρά να πεις… ΣΥΡΙΖΑ, ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ!

Μετά το κωμικοτραγικό κουκλοθέατρο, το βράδυ της Τετάρτης, στο στούντιο της ΕΡΤ, με την τηλεμαχία 4 πολιτικών νάνων, που πίστεψαν ότι είναι γίγαντες, αποφάσισα ότι η λαϊκή ευχή: «Θεέ μου μη μου δώσεις όσα μπορώ να αντέξω». Είναι κενό γράμμα. Περιττή… Αντέχει πολλά ο άνθρωπος, τελικά!

• Για παράδειγμα τον Απόστολο Γκλέτσο πρωταγωνιστή στο έργο: «Ο καραγκιόζης πρωθυπουργός με μπαταρίες». Τόσο ψαρωμένο ηθοποιό έχω να δω από τον καιρό που ήταν εραστής της Αλίκης Βουγιουκλάκη και δυσκολευόταν να σταθεί δίπλα της δημόσια. Μια εντιμότητα, πάντως την είχε, αφού παραδέχτηκε ότι ως δήμαρχος προτίθεται να φροντίσει τις ερωτικές ανάγκες των μεταναστών με εισαγωγή ιερόδουλων… μεταναστριών (;) και γέλασε κάθε πικραμένος τηλεθεατής.

• Τον Παύλο Πολάκη να επαναγοράζει με μερικά δισ., που δεν υπάρχουν, την Εθνική Τράπεζα, τη ΔΕΗ και τα ΕΛΠΕ. Μη σας πω και το ΕΛΛΗΝΙΚΟ με τις μπουλντόζες του μαζί! Με τους επί παντός επιστητού φακέλους μπροστά του, ο και Παυλάρας επιλεγόμενος, έπαιξε τον ομώνυμο ρόλο στο έργο του Νικολάι Γκόγκολ «Επιθεωρητής». Τόσο άσχημα, που λίγο ακόμη και θα σηκωνόταν ο μακαρίτης Θύμιος Καρακατσάνης να του βάλει ως θεατρικό πρόστιμο ένα από τα γνωστά του φάσκελα. «Ο άνθρωπος που ήθελε να γίνει βασιλιάς» και το έκρυβε, δεν είναι γιδοβοσκός, όπως τον αποκαλούν οι δεξιοί αντίπαλοι του. Γιατρός είναι και μάλιστα καλός! Πολιτικός, όμως, δεν είναι και το έχει αποδείξει , αφού όταν θυμώνει, ανταριάζεται τόσο και δεν μπορεί να χωρίσει δυο γαϊδουριών άχερα…Τον άκουγα να μιλεί, έκατσα επαέ και τονε…. Φαντάστηκα, αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ σε Συμβούλιο πολιτικών αρχηγών. Κι ύστερα του σιγοτραγούδησα ,Παύλο Πολάκη: «Μη μετρας το αντιριλίκι με βρισίες» ! Η Πολιτική κάνει τους άντρες… Τι; Όχι;

• Τον Σωκράτη Φάμελλο να πίνει το κώνειο της πολιτικής του πορείας και να προσπαθεί να διασωθεί από το τηλεοπτικό κομματικό αλαλούμ παίζοντας, εντελώς αδόκιμα, το έργο: “ Ο Καραγκιόζης Βεζύρης “. Τον είδα να προσπαθεί σαν γέροντας δημοδιδάσκαλος να βάλει στα τάξη τους μαθητές του και να πείσει ότι η πείρα βοηθάει ακόμη και στα τραγικά λάθη. Αυτά ,όμως, που απόφευγε, όπως ο διάολος το λιβάνι, να βάλει στην κουβέντα με τους συνυποψήφιους του.

• Τον Νίκο Φαραντούρη να ιδρώνει «τα ιδρωμένα του παντελόνια», ακόμη περισσότερο, απ΄όσο ο ίδιος ανόητα δήλωσε. Εναγώνια να προσπαθεί να πάρει πόντους από τους άλλους τρεις, μη… πανεπιστημιακούς αντιπάλους του και ψηφαλάκια από τις… «συντροφάρες» (!) όπως αποκαλεί τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ σε ομιλίες του. Με τον αέρα του κυρίου καθηγητή, τις νευρικές, αυταρχικές αντιδράσεις του διδάσκοντα που προσπαθεί να επιβληθεί με τη φωνή χωρίς περιεχόμενο, μου θύμισε τα ψεύτικα μαργαριτάρια στο λαιμό της «Τρελής του Σαγιώ» ( Ζαν Ζιρωντου ) Τόσο νέος και τόσο ξεπερασμένος, ούτε ο ίδιος δεν έχει καταλάβει πότε πρόλαβε να γεράσει ανταλλάσσοντας το Ευρωπαϊκό Δίκαιο με μια έδρα στις Βρυξέλλες και μια Αδικία στην Ιερά οδό!

• ΚΑΙ ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ, με τον κακό θεατρικό του τρόπο ο καθένας και με περίσσεια αφροσύνη δήλωναν, έργω και λόγω , ότι είναι άξιοι αρχηγοί και πιθανοί αυριανοί…πρωθυπουργοί της χώρας! Δεν έπεισαν κανέναν. Στο debate, απλοελληνικά τηλεμαχία και λαϊκά, ξεκατίνιασμα, δεν έπεισαν. Αντίθετα έβγαλαν γέλιο, καμία φορά και πιο πολύ και από τον ανεξάντλητο και πάντα νέο Λάκη Λαζόπουλο, που την ίδια ώρα από τη συχνότητα του MEGA τους τα έψελνε χοντρά.

• ΚΑΙ ΟΙ 4 ΗΤΑΝ ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ περιοδεύοντος θιάσου, με 87 πρωταγωνιστές, χωρίς έργο και χωρίς σκηνοθέτη, που έχουν τελειώσει. Κι ας καμώνονται πώς δεν το ξέρουν. Για μια προσωπική καρέκλα, για μια κομματική σφραγίδα, για μια από την τσέπη μας κρατική επιχορήγηση, για όποιο λόγο κι αν έπραξαν, από τις Ευρωεκλογές μέχρι σήμερα, αυτά που έπραξαν, ξέρουν ότι σήμερα δεν βρέχει! Είναι ο κόσμος που τους… μαξιλαρώνει, όπως παλιά στις θεατρικές αποτυχίες. Σαν μπουλουκτσήδες θεατρίνοι κάνουν, πως δεν το βλέπουν και συνεχίζουν την άθλια παράσταση!

• Η ΑΥΛΑΙΑ για τον ΣΥΡΙΖΑ, άνοιξε, ευτυχώς, από τον Στέφανο Κασσελάκη και αποκάλυψε την δυσωδία της κομματικής καμαρίλας. Αυτής που πλήγωσε θανάσιμα και τον ΣΥΡΙΖΑ και την Κυβέρνηση της πρώτης φοράς Αριστερά και τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα.

• ΑΥΛΑΙΑ στη γλώσσα του Θεάτρου σημαίνει το Τέλος της παράστασης. Κι αυτή η Αυλαία κλείνει με την φαρσοκωμωδία της Κυριακάτικης ψηφοφορίας για πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Ενός Κόμματος που έχει εκπέσει πρώτα στη συνείδηση των ψηφοφόρων του, αλλά και του ελληνικού λαού και έχει αμετάκλητα καταστεί αναξιόπιστο και ως Αριστερό και ως Δημοκρατικό!!

• Την Παρασκευή 15 Νοεμβρίου, έξω από ένα νυχτερινό κέντρο της Ιεράς Οδού έγινα αυτόπτης και αυτήκοη μάρτυρας του πιο ξεδιάντροπα fake πολιτικού Συνεδρίου, που έχω ζήσει στην 52χρονη διαδρομή μου στο χώρο αυτό και στη Δημοσιογραφία. Από εκείνη την ημέρα όλα δείχνουν ότι το απόστημα έσπασε και πυορροεί, σαν ανοιχτή πληγή στο Σώμα της Αριστεράς. Περιμένοντας να καθαρίσει το τραύμα και μέχρι να έρθει Με Δύναμη, όχι από την …Κηφισιά, αλλά με τη Συμμετοχική Δημοκρατία, μια Ανάσα από το Καινούργιο, που επιμένει και αντιστέκεται, το Νέο που θα δώσει Ελπίδα και Ορίζοντα, εγώ έχω που σκέφτομαι εκείνο το παλιό ανέκδοτο, σε πιο…. σύγχρονη απόδοση:

Ο Θεός πέθανε στην Παλαιστίνη..
Ο Μαρξ πέθανε στη Μόσχα
Η Αξιωματική Αντιπολίτευση ΣΥΡΙΖΑ πέθανε στην Ελλάδα.
Κι εγώ, εδώ που τα λέμε, τελευταία, δεν αισθάνομαι καθόλου καλά…

Τι άλλο μένει να ζήσουμε, να δούμε και ν’ ακούσουμε, δηλαδή;

Τέτοιος δημόσιος εξευτελισμός σε συλλογικό κομματικό επίπεδο και τέτοια απρεπή απαξίωση στη Δημοκρατία, από αριστερούς, δεν έχει ματαγίνει! Εις επίρρωσιν όσων υποστηρίζω παραθέτω αποσπάσματα από κείμενα φωτιά δύο καλών συνάδελφων μου: «Επί δύο ώρες και κάτι, τέσσερις άνθρωποι, που διεκδικούν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, δεν βρήκαν μία συγνώμη να πουν προς τον προοδευτικό κόσμο για τα όσα έγιναν στο Γκάζι με το συνέδριο παρωδία. Για τις εικόνες ντροπής και την ταλαιπωρία χιλιάδων ανθρώπων και την προσβλητική συμπεριφορά ακόμα και σε αγωνιστές, που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην Αριστερά», έγραψε ο Γιάννης Μακρυγιάννης στο «Ποντίκι».

Έχασε κανείς την ντροπή για να τη βρουν στην Κουμουνδούρου; Θα απαντήσω, συμπληρώνοντας, από παλαιότερο άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη στο Documento: «Η αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα και η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη σήκωσαν το χαλάκι κάτω από το οποίο κρύβονταν σκουπίδια και άσχημες πρακτικές. Όσα συμβαίνουν δεν σχετίζονται µε τον νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη κι αν έμενε ο Αλέξης Τσίπρας στη θέση του προέδρου, θα είχε υποστεί τον κανιβαλισμό και την απαξίωση από στελέχη που αν δεν υπήρχε ο πρώην πρωθυπουργός θα τα ήξερε µόνο ο θυρωρός στην Κουμουνδούρου. Η διαμάχη στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πάλη για τις ιδέες. Μοιάζει περισσότερο µε σύγκρουση οπαδών επαρχιακής ομάδας που είναι έτοιμοι να δείρουν και τον διαιτητή και τους παίκτες της ομάδας τους αν δεν τους ικανοποιεί το αποτέλεσμα. Οι ιδέες είναι το πρόσχημα για να καθαγιαστούν τα μέσα».

Προσωπικά, επικαλούμαι τη δύναμη της Ποίησης για να αποτυπώσω όσα ένοιωσα με την κωμικοτραγική εικόνα των 4 fake υποψηφίων προεδρίσκων στο debate της ΕΡΤ :

«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις
Τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς μην την εξευτελίζεις
μες την πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες τις πολλές κινήσεις κι ομιλίες»

(Κ. Καβάφη, «Όσο μπορείς»)

Όσο για το αποτέλεσμα της κάλπης των 87plus καρεκλοκένταυρων της Κουμουνδούρου, όποιο κι αν είναι, μόνο προβλήματα θα φέρει. Κι ίσως τη χαριστική βολή από το ίδιο τους το χέρι, στο Κόμμα , που στέγασε, υπό την ηγεσία του κατανοητά, αλλά αδικαιολόγητα σιωπηλού Αλέξη Τσίπρα, τα όνειρα της πλειοψηφίας του πληγωμένου λαού μας. (2015-2019).

«Τώρα που πια ούτε καν υπάρχω, άνθρωπος είμαι κι εγώ με αξία», σφαδάζει, από πόνο και απόγνωση στο Τέλος του, ο Σοφόκλειος Οιδίπους. Εύχομαι να μη χρειαστεί να το επαναλάβει κάποτε ο Αλέξης που κρύβεται πίσω από τη σιωπή. Ίσως γιατί, με όσα πέρασε του σώθηκαν οι λέξεις.

* Η Ελένη Σπανοπούλου είναι δημοσιογράφος, τ. Πρόεδρος του ΕΔΟΕΑΠ.