Ευάγγελος Βενιζέλος: Εξαίρεση

17:30 26/12/2024 - Πηγή: iEidiseis

Ένας αδιαμφισβήτητος επιστήμονας, που «περιέχει» έναν αμφισβητούμενο πολιτικό -ή το αντίστροφο- θα ήταν σαν «τερατογέννεση», ως πρόεδρος Δημοκρατίας.

Αν ο Καταστατικός Χάρτης της χώρας ήταν άνθρωπος, θα ήταν ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Αν ο Βαγγέλης Βενιζέλος ήταν νομικό κείμενο, θα ήταν ο Καταστατικός Χάρτης. Άλλωστε οι πορείες τους τέμνονται.

Προ ημερών, με την ευκαιρία της αφυπηρέτησής του από το Πανεπιστήμιο -από τη Βουλή

τον έχουν «αφυπηρετήσει» ήδη η Γεννηματά και ο Ανδρουλάκης- παρουσιάσθηκε ο «ανταποδοτικός» τόμος, με τίτλο «Η θεωρία της συνταγματικής πράξης» - εκδόσεις Σάκουλα. Με τις «μελέτες διαλόγου με το έργων του» 56 ομότεχνών του.

Η αντιφώνησή του ήταν μνημειώδες κείμενο υψηλού επιπέδου. Με εκπληκτικά ελληνικά, μεστό από ορισμούς, προσεγγίσεις, βαθύτατες αναλύσεις και σύνθετες εννοιολογικές αναφορές, που ουδείς -σύγχρονός του, ή παλαιότερος- δεν έχει παρουσιάσει με τόση ευκρίνεια - καθηλώνοντας το ακροατήριο.

«Ο μεγαλύτερος ρήτορας στην Ιστορία, μετά τον Αριστοτέλη», ανάρτησε ο καθηγητής Θεοδ. Καρυώτης. Αν και δεν είναι βέβαιο ότι έτσι συνδράμει τον Βενιζέλο στο δημόσιο χώρο, όπως δεν το έκανε και η προσδοκία του μέντορά του Δημ. Τσάτσου: «Θα είναι τυχερή η Ελλάδα να την κυβερνήσει ο Βενιζέλος».

Ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε συμπεριλάβει τον «πατέρα της ΑΟΖ» στο ψηφοδέλτιο Επικράτειας που είχε επικεφαλής τον… Φλωρίδη. Αλλά έμειναν αμφότεροι εκτός Βουλής με το πενιχρό 4,6% στο οποίο καταδίκασε το κόμμα του η διασπαστική αφροσύνη του Γ. Παπανδρέου. Με το αξιοθρήνητο ΚΙΔΗΣΟ που άφησε, για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο, το Κοινοβούλιο χωρίς το επώνυμό του.

Επειδή στη συγκυρία πλανάται ένα συγκεκριμένο ζητούμενο, πολλοί διάβασαν αυτό το σπουδαίο κείμενο, ως… αυτό-πρόταση για την προεδρία της Δημοκρατίας.

Αν ο θεμελιώδης ρόλος του ανωτάτου άρχοντος, είναι η εγγύηση του Πολιτεύματος, έτσι όπως το ορίζει το Σύνταγμα, ποιος ασφαλέστερος εγγυητής θα μπορούσε να υπάρξει από κάποιον που έχει την πεμπτουσία του Συντάγματος στον προσωπικό εξοπλισμό του;

Ποιος μπορεί να μετατρέψει τον Καταστατικό Χάρτη σε πραγματικό οδηγό θεσμικής λειτουργίας, από κάποιον που τον παίζει στα δάκτυλα και έχει συμβάλει προσωπικά στη διαμόρφωσή του;

Όπως και στην, κατά περίπτωση, στην ερμηνεία του: από την συνταγματική αξιολόγηση νόμων, μέχρι τις συνθέτες προσεγγίσεις - σαν την πολυσυζητηθείσα του το 1985, με την «ψήφο Αλευρά». Ή αργότερα με την -επίκαιρη- νομοθέτηση για την αφαίρεση της ιθαγένειας της οικογένειας Γκλίξμπουργκ.

Δεν είναι λίγοι όσοι θεωρούν ότι το ύπατο πολιτειακό αξίωμα «ανήκει», πλέον, στον Βενιζέλο. Πράγματι αν η ανάδειξη του αρχηγού του κράτους ήταν νομική υπόθεση, μάλλον θα το διατηρούσε ισοβίως.

Αλλά η επιλογή προέδρου της Δημοκρατίας είναι πρωτίστως υπόθεση της πολιτικής. Αυτό άλλωστε καθιστά την, ευρύτερης στήριξης, εκλογή ικανή -αν και όχι αναγκαία πλέον- συνθήκη.

Ένας «κομματικός» πρόεδρος ισοδυναμεί με θεσμική αναπηρία. Ακόμη και αν πρόκειται για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στον οποίο «έδωσε» το 1990 το αξίωμα, ο παλαιός Μητσοτάκης.

Όχι γιατί τον σεβόταν -αν λάβουμε υπόψη τις ιστορικές μομφές που του καταλόγισε αργότερα, με τις αφηγήσεις του στον Παπαχελά. Αλλά για να πλήξει τον Ανδρέα Παπανδρέου, που δεν ανανέωσε τη θητεία του το 1985.

Μόνο λίγοι γνωρίζουν ότι, ο τότε Πρωθυπουργός, ήθελε αντικειμενικά να τιμήσει τον Καραμανλή και όχι να τον αδικήσει, με την άρνηση ανανέωσης της θητείας του. Επειδή ταυτόχρονα θα ασκούσε το κοινοβουλευτικό του προνόμιο, για αναθεώρηση του Συντάγματος, κατά τρόπο που καθιστούσε τον προεδρικό θώκο στενό, για τον ιδρυτή της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας.

Αντιστοίχως η θεϊκή ρητορική και η επιστημονική επάρκεια του Βενιζέλου επί του Συντάγματος, σε συνδυασμό με το πολιτικό ιστορικό του, τον αποκλείσει από πρώτο πολίτη της χώρας. Ένας αδιαμφισβήτητος επιστήμονας, που «περιέχει» έναν αμφισβητούμενο πολιτικό -ή το αντίστροφο- θα ήταν σαν «τερατογέννεση», ως πρόεδρος Δημοκρατίας. Ανισορροπία, που θα τον περιόριζε στην άσκηση του ρόλου.

Συνεπώς η εξαίρεση από τη λίστα υποψηφίων Προέδρων -που θα κριθούν με τις ευτελείς σκοπιμότητες των κομμάτων- είναι ο καλύτερος τρόπος να τιμηθεί - ως πολιτικός και ακαδημαϊκός απόμαχος…