Ισπανία: Άνοδος του ακροδεξιού Vox

12:53 9/11/2019 - Πηγή: iEidiseis

Άνοδος του ακροδεξιού Vox παρατηρείται στην Ισπανία.

Αναρτούν τα βίντεό τους στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης και κυματίζουν τις ισπανικές σημαίες τους: οι ψηφοφόροι του ακροδεξιού κόμματος Vox πλέον δεν κρύβονται, σίγουροι ότι το κόμμα τους θα σημειώσει μεγάλη νίκη στις βουλευτικές εκλογές της Κυριακής μετά τις αντιδράσεις που προκάλεσαν οι ταραχές στην Καταλονία.

«Παλαιοτέρα

έμοιαζε φρικτό, αλλά πλέον είναι ολοένα και λιγότερο ταμπού να είναι κάποιος ψηφοφόρος του Vox», δήλωσε ο Μάρκος Άλβαρεθ, ένας 31χρονος γιατρός.

Εκτός από εκείνον περισσότεροι από 2.000 άνθρωποι ήταν παρόντες σε προεκλογική συγκέντρωση του Vox την Παρασκευή στη Σανταντέρ της βορειοδυτικής Ισπανίας: άνδρες, γυναίκες και παιδιά που κρατούσαν με θέρμη την ισπανική σημαία και παιάνιζαν τον ύμνο της Ισπανικής Λεγεώνας.

Στο Σανταντέρ, πρωτεύουσα της επαρχίας Καντάμπρια και προπύργιο του Λαϊκού Κόμματος, το Vox ελπίζει να εκλέξει για πρώτη φορά βουλευτή.

«Κατάγομαι από ένα χωριό ψαράδων και όπως εγώ πολλοί άνθρωποι πέρασαν στο Vox, ανάμεσά τους και πρώην ψηφοφόροι του Σοσιαλιστικού Κόμματος», δήλωσε ο 64χρονος Αλφόνσο Αλμπενίθ, πρώην ψηφοφόρος του PP.

Το ακροδεξιό κόμμα εισήλθε δυναμικά στο ισπανικό κοινοβούλιο τον Απρίλιο και πλέον ενταχθεί στο πολιτικό τοπίο από τότε που η δεξιά εκμεταλλεύθηκε τη στήριξή του για να ξανακερδίσει ή να διατηρήσει την εξουσία σε διάφορες επαρχίες της Ισπανίας, αλλά και σε πολλές πόλεις, ανάμεσά τους η Μαδρίτη.

Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, το Vox θα εκλέξει 49 βουλευτές, έναντι 24 που διαθέτει στο απερχόμενο κοινοβούλιο.

Ο επικεφαλής του Σαντιάγο Αμπασκάλ βρέθηκε τη Δευτέρα στο επίκεντρο της τηλεμαχίας μεταξύ των πολιτικών αρχηγών --της πρώτης στην οποία συμμετέχει ακροδεξιό κόμμα μετά τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών το 1977, των πρώτων μετά τον θάνατο του δικτάτορα Φράνκο—εκστομίζοντας ψεύδη και καταφεύγοντας σε υπερβολές.

Το Vox ιδρύθηκε το 2014 και «είναι ένα κόμμα αντίστοιχο με άλλα δεξιά, λαϊκιστικά και ακροδεξιά στην Ευρώπη», όπως η Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι στην Ιταλία και ο Εθνικός Συναγερμός της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία, εξηγεί ο ιστορικό Ξαβιέ Κασάλς.

Προέρχεται «από τη σκληρή πτέρυγα του PP και εκμεταλλεύεται ζητήματα τα οποία προέταξε το κόμμα αυτό, προτού τα αποσύρει», προσθέτει ο ίδιος: αντιτίθεται στις αμβλώσεις, τον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, στη νομοθεσία κατά της βίας εναντίον των γυναικών, η οποία, σύμφωνα με το Vox «ποινικοποιεί τους άνδρες».

Ο 43χρονος Αμπασκάλ έχει εξάλλου υιοθετήσει μια ρητορική σφόδρα εχθρική προς τους μετανάστες, τους οποίους έχει παρομοιάσει με «σκυλολόι» βιαστών και έχει φτάσει στο σημείο να ζητήσει την απέλαση ακόμη και των ασυνόδευτων ανήλικων μεταναστών χωρίς χαρτιά.

Καταλονία

Όμως η αντίθεσή του στην αυτονομία της Καταλονίας αποτελεί το μεγάλο ατού του Vox, σύμφωνα με τον Κασάλς.

Τα πρόσφατα επεισόδια στην Καταλονία, στη διάρκεια των οποίων τραυματίστηκαν περισσότεροι από 600 άνθρωποι, μετά την καταδίκη στις 14 Οκτωβρίου εννέα ηγετικών στελεχών των αυτονομιστών σε βαριές ποινές φυλάκισης, ενίσχυσαν την οργή των ψηφοφόρων του.

Πεπεισμένος ότι οι αυτονομιστές «καταστρέφουν τη Βαρκελόνη και την Καταλονία», ο Αλφόνσο χειροκρότησε όταν ο Αμπασκάλ πρότεινε να λυθεί το πρόβλημα «θέτοντας εκτός νόμου τα κόμματα που στηρίζουν την αυτονομία», ακυρώνοντας το καθεστώς ευρείας αυτονομίας της επαρχίας ή συλλαμβάνοντας «αμέσως» τον Καταλανό πρόεδρο Κιμ Τόρα.

Φράνκο

Οι σχέσεις του κόμματος με τους υποστηρικτές της δικτατορίας του Φρανθίσκο Φράνκο (1939-1975) δεν προβάλλονται δημοσίως και όταν ένας ψηφοφόρος ύψωσε τη φρανκική σημαία σε προεκλογική συγκέντρωση, αμέσως ένας από τους διοργανωτές του ζήτησε να την μαζέψει.

Όμως ο Αμπασκάλ χαρακτήρισε «ιεροσυλία» την πρόσφατη εκταφή των λειψάνων του δικτάτορα από το μαυσωλείο της Caille de los Caidos για να μεταφερθεί σε οικογενειακό τάφο και υποστήριξε ότι πραγματικός στόχος του υπηρεσιακού πρωθυπουργού Πέδρο Σάντσεθ είναι η «ανατροπή» του βασιλιά Φελίπε Στ’.

Στη Σανταντέρ ο περιφερειακός επικεφαλής του Vox, ο Ρικάρντο Γκαρούδο, ολοκλήρωσε την ομιλία του ευχόμενος «μια απελευθερωμένη Ισπανία», «ενωμένη και ξανά μεγάλη», θυμίζοντας το φρανκικό σύνθημα «Μία, μεγάλη και ελεύθερη».