Νίκος Παπαναστάσης στο iEidiseis: Τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων σήμερα

11:36 2/7/2020 - Πηγή: iEidiseis

Μεγάλο μέρος της υπερωριακής τους απασχόλησης, είναι μη αμειβόμενη. Οι συνυπηρετήσεις με εργαζόμενους συζύγους, παρά τις κατά καιρούς νομοθετικές ρυθμίσεις, στην πράξη αφήνουν ακάλυπτες πάρα πολλές οικογένειες, διαμηνύει ο βουλευτής του ΚΚΕ και αντισυνταγματάρχης ε.α.

Τα μόνιμα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ), είναι μια επαγγελματική κατηγορία ανθρώπων που εργάζονται σκληρά, πολλές φορές σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες και με πάρα πολλές γενικά εργασιακές ιδιαιτερότητες. Σ’ αυτό συντείνει το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει τις ΕΔ,

ο σαφής διαχωρισμός τους απ’ το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο, το ότι το βασικό μέσο εκτέλεσης της αποστολής τους είναι η χρήση των όπλων και τέλος, η επίδραση στην καθημερινή τους δραστηριότητα, άγραφων παραδόσεων, που καθόλου τυχαία, πολλές φορές αναιρούν ακόμη και νομοθετημένες προβλέψεις.

Προφανώς και υπάρχουν διαφορές από κλάδο σε κλάδο, δηλαδή απ' το Στρατό Ξηράς (ΣΞ), το Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ) ή την Πολεμική Αεροπορία (ΠΑ). Παρ' όλα αυτά, υπάρχει πληθώρα και κοινών στοιχείων, που δίνουν κοινό περιεχόμενο στις συνήθως χρησιμοποιούμενες γενικές έννοιες, όπως «στρατιωτικός» ή «εργασιακό στρατιωτικό περιβάλλον», ανεξαρτήτως του κλάδου που υπηρετεί ο καθένας.

Στα κοινά μπορεί κάποιος να εντάξει, την κοινή γενική αποστολή των ΕΔ, την αυστηρή πειθαρχία, την ιεραρχία, τη διαρκή εκπαίδευση, τη στολή, την καλλιέργεια της ψευδαίσθησης ότι οι ΕΔ βρίσκονται σε ένα υπερκομματικό επίπεδο,κ.ά.
Όλα αυτά νομοτελειακά γεννούν και κοινά προβλήματα, που επιβαρύνουν την καθημερινότητα των στελεχών, αλλά και των οικογενειών τους. Επηρεάζουν, παρά τις αξιέπαινες υπερβάσεις που κάνουν τα στελέχη, ακόμη και την εκτέλεση της αποστολής τους. Στον κατάλογο αυτών των κοινών προβλημάτων, θα μπορούσε κάποιος να εντάξει ενδεικτικά και τα ακόλουθα, χωρίς η σειρά αναγραφής τους να αποτελεί και ιεράρχηση της σημαντικότητας αυτών. Για παράδειγμα. Μεγάλο μέρος της υπερωριακής τους απασχόλησης, είναι μη αμειβόμενη. Οι συνυπηρετήσεις με εργαζόμενους συζύγους, παρά τις κατά καιρούς νομοθετικές ρυθμίσεις, στην πράξη αφήνουν ακάλυπτες πάρα πολλές οικογένειες, πιθανόν και με ολέθριες συνέπειες για τη συνοχή τους. Η υπηρεσιακή κάλυψη του κόστους του αναγκαίου ιματισμού και υπόδησης είναι ελλιπής, με συνέπεια τον εξαναγκασμό των στελεχών να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη. Να διαθέτουν δηλαδή χρήματα γι’ αυτούς τους σκοπούς, στερώντας τα απ' τις οικογένειές τους. Το ίδιο ισχύει για το στεγαστικό τους. Είναι ένα πρόβλημα, που εμφανίζεται ιδιαίτερα οξυμένο στα στελέχη του Στρατού Ξηράς, επειδή στον κλάδο αυτό υπάρχουν και οι πολλές υπηρεσιακές μεταθέσεις. Το σύστημα μοριοδότησης είναι άδικο. Είναι εμφανές ότι ο κατάλογος των προβλημάτων είναι πραγματικά ατέλειωτος, με τις επιπτώσεις τους φυσικά να είναι πολλαπλές τόσο σε επαγγελματικό όσο και οικογενειακό επίπεδο.

Το ελπιδοφόρο είναι ότι τα ίδια τα στελέχη αναζητώντας λύσεις στα προβλήματά τους, γυρνούν την πλάτη σε μια πρακτική που κυριάρχησε για δεκαετίες ολόκληρες. Ήταν αυτή που επέβαλλε - με περιθώρια αντίρρησης ανύπαρκτα - ότι στις Ένοπλες Δυνάμεις «...έτσι είναι τα πράγματα και δεν αλλάζουν» ή ότι «τα στελέχη των ΕΔ πρέπει να είναι η λάμπουσα πενία», δηλαδή ας μην έχουν και μεγάλες απαιτήσεις. Τέλος, για να αποδομηθεί ή και να προληφθεί κάποια πιθανή «ριζοσπαστική» απαίτηση, μεταξύ σοβαρού κι αστείου κυκλοφορούσε το γνωστό μότο ότι «όπου αρχίζει ο στρατός, τελειώνει η λογική». Όλα αυτά, είχαν στόχο και σκοπό. Στόχευαν όχι απλά στην «αποστείρωση» του χώρου των ΕΔ από δήθεν «αντεθνικές παρεμβάσεις», σύμφωνα με τη χρησιμοποιούμενη τότε ορολογία, αλλά στον πειθαναγκασμό των στελεχών, σε πλήρη και άκριτη υποταγή. Ευνόητος στόχος αυτής της πρακτικής, ο ιδεολογικός τους αποπροσανατολισμός, η συνειδησιακή χειραγώγηση, η αποκοπή απ' τις λαϊκές τους ρίζες και τελικά η μετατροπή τους σε πειθήνιους υποστηρικτές και μάλιστα ένοπλους, στις ΑμερικανοΝΑΤΟικής επιλογές που στήριζαν και στηρίζουν και σήμερα οι κυβερνήσεις.

Το θετικό είναι ότι από τότε μέχρι σήμερα, συνολικά αυτή η κατάσταση έχει υποστεί ρωγμές. Όχι φυσικά στην κατεύθυνση της αλλαγής της διαχρονικής κυβερνητικής «νοοτροπίας» που περιγράφηκε παραπάνω, αλλά στη στάση των ίδιων των στελεχών απέναντι σ' αυτή. Σήμερα «κραυγάζουν» ότι αντιμετωπίζουν προβλήματα, δεν τα σπρώχνουν πλέον «κάτω απ’ το χαλί» ότι επιτέλους θέλουν λύσεις ότι δεν πάει άλλο. Βέβαια, αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Το καινούργιο, το αισιόδοξο είναι ότι τις διεκδικήσεις τους τις προβάλλουν, σε συντριπτικό βαθμό, μέσα απ' τα συλλογικά τους όργανα, τις συνδικαλιστικές τους Ενώσεις. Αυτό γίνεται, συγκροτημένα, με ωριμότητα και κυρίως αποτελεσματικά. Με δυο λόγια, μαζικά πλέον, αρχίζει να γίνεται αναγνωρίσιμος ο ρόλος του συνδικαλισμού των στελεχών των ΕΔ. Κύριος φορέας εκπροσώπησής τους, είναι η Πανελλαδική Ομοσπονδία Ενώσεων Στρατιωτικών (ΠΟΕΣ). Η ΠΟΕΣ λοιπόν, είναι ένα δευτεροβάθμιο όργανο, μια Ομοσπονδία, με 23 Πρωτοβάθμια Σωματεία, πανελλαδικής εμβέλειας, που εκπροσωπεί χιλιάδες στρατιωτικούς και των τριών κλάδων των ΕΔ. Η συνεισφορά της στην ανάδειξη των προβλημάτων είναι καθημερινή και είναι τεράστια. Κάθε έγγραφό της, έχει αποδέκτες το σύνολο των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Πολύ πρόσφατα, εμφανίσθηκε και μια δεύτερη Ομοσπονδία, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Στρατιωτικών (ΠΟΜΕΝΣ). Η παρθενική «διεκδικητική» πορεία της, ξεκίνησε στις δικαστικές αίθουσες με κύριο στόχο, όχι τις αιτίες που γεννούν τα προβλήματα των στρατιωτικών, αλλά την κατάργηση της ΠΟΕΣ. Οι κατηγορίες τους ανυπόστατες. Η ΠΟΜΕΝΣ, αναγόρευσε αυτή την πρακτική σε κύρια και αποκλειστική της δραστηριότητα. Μη μπορώντας να «κλείσει» την ΠΟΕΣ, στόχευσε στη δυσφήμιση, επιδιώκοντας να αποτρέψει τα στελέχη από τη συσπείρωσή τους στην ΠΟΕΣ. Επιπλέον, ορισμένα πρωτοβάθμια σωματεία της, αποτέλεσαν προνομιακούς προσκεκλημένους της ναζί-φασιστικής «Χρυσής Αυγής» στις Επιτροπές της Βουλής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η Ένωση Στρατιωτικών Περιφέρειας Ηπείρου, της οποίας ο πρόεδρος ήταν τότε και συνεχίζει να είναι Γενικός Γραμματέας της ΠΟΜΕΝΣ.

Είναι φανερό ότι η επιλογή της ΠΟΜΕΝΣ σε δικαστικές προσφυγές, με αβάσιμες κατηγορίες ενάντια στην ΠΟΕΣ, οι δηλώσεις της ΠΟΜΕΝΣ για «ντροπολογία του ΚΚΕ», επειδή ο συνδικαλισμός στις ΕΔ στηρίζεται στους νόμους που ψήφισε η Βουλή και με πρόταση του ΚΚΕ, οι σχέσεις της και με άλλους ναζί - φασίστες, αναδεικνύουν την πρόθεσή της, να «βαφτίζει» συνδικαλισμό, μια καθαρά αντιδραστική πολιτική σε βάρος των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, των νόμων και των κομμάτων.
Το ΚΚΕ με βάση τα παραπάνω, επέλεξε να στηρίξει τον αγώνα της ΠΟΕΣ. Έθεσε στη διάθεσή της τις δυνατότητες που του παρέχουν οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Σ’ αυτή τη διαδικασία, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, στις παρεμβάσεις και τις Ερωτήσεις του ΚΚΕ, ικανοποιεί ορισμένα αιτήματα. Σε άλλα απαντάει με γενικόλογο τρόπο ή δηλώνει αναρμοδιότητα, μεταφέρνοντάς τα σε άλλο υπουργείο. Γι’ αυτές τις πρακτικές, υπάρχει μια λαϊκή παροιμία που λέει ότι «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, χίλια χρόνια κοσκινίζει». Είναι φανερό πως ταιριάζει γάντι στην προκειμένη περίπτωση. Είναι επίσης γεγονός ότι για πολλούς λόγους, τόσο η ΝΔ σήμερα, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ όσο ήταν κυβέρνηση, είχαν άλλες προτεραιότητες και όχι την επίλυση των προβλημάτων των στελεχών των ΕΔ, που αναδεικνύονταν απ' το ΚΚΕ.

Σήμερα, όλο και περισσότεροι, μετά από εκατό χρόνια ηρωικής προσφοράς, αναγνωρίζουν πως το ΚΚΕ, οι κομμουνιστές, σε δύσκολες ιστορικές περιόδους, κράτησαν την ελπίδα άσβεστη, παλεύοντας να χτίσουν έναν κόσμο καλύτερο, πιο δίκαιο, ειρηνικό.

Έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Θέση μας είναι ότι:

ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ πλέον να γκρεμίσουμε τα αντικομουνιστικά στερεότυπα, παράγωγα μιας πολύχρονης και μεθοδικής προπαγάνδας παραποίησης αλλά και απόκρυψης της Ιστορίας και των αγώνων του ΚΚΕ.ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ να σηκωθούν τα κεφάλια, να υπάρξει αντίδραση στην πολιτική της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Πολιτική που οι αστικές κυβερνήσεις με ενθουσιασμό αποδέχονται, στηρίζουν, προωθούν, βαφτίζοντας "εθνική πολιτική" αυτήν που αναθέτει στις Ένοπλες Δυνάμεις αστυνομικά καθήκοντα και αποστολές καταστολής των λαϊκών διεκδικήσεων.ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ να αντιταχθούμε σε κάθε πολιτική που με πρόσχημα την εκπλήρωση Νατοϊκών και ΕυρωΕνωσιακών «συμβατικών υποχρεώσεων» αναγκάζει τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων να συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικές ληστρικές επιδρομές, αντί να είναι σε μονάδες που υπερασπίζονται τα σύνορά μας.ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ, τέλος, όλοι αυτοί να δουν ότι τα συμφέροντά τους ταυτίζονται με τα συμφέροντα των γονιών τους, των παιδιών τους, με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, των λαϊκών οικογενειών, του λαού μας.

(Ο Νίκος Παπαναστάσης είναι Βουλευτής Αιτωλ/νίας του ΚΚΕ και Αντισυνταγματάρχης ε.α.)