Ο Άγιος Βασίλης φέρνει ένα δώρο στον Νίκο Ανδρουλάκη

12:38 9/12/2024 - Πηγή: iEidiseis

Ο Ν. Ανδρουλάκης επιδιώκει ένα διαφορετικό μοντέλο αντιπολίτευσης. Ούτε δομική, ούτε παθητική. Κυρίως έξυπνη, δημιουργική και παραγωγική.

Αν ο Νίκος Ανδρουλάκης πιστεύει στον Άγιο Βασίλη, τότε πρέπει να του ζητήσει ένα δώρο. Να συνεχίσουν οι αντίπαλοί του και ιδιαίτερα ο Κ. Μητσοτάκης να τον αντιμετωπίζουν με την ίδια υποτίμηση.

Ήδη στο Μαξίμου άρχισαν οι πρώτες παρενέργειες της υποτίμησης, οι κυβιστήσεις.

Ως αποτέλεσμα μιας αδικαιολόγητης αλαζονείας που τους διακατέχει, άρχισαν να υφαίνουν έναν ιστό της αράχνης γύρω από τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.

Έναν ιστό που γρήγορα αποδείχτηκε τρύπιος.

Στην αρχή, ήταν ο «κόκκινος Νίκος», ο «πράσινος Αλέξης» και λοιπές σαχλαμάρες. Όταν είδαν ότι το καλλιτεχνικό ρεπερτόριο δεν κόβει εισιτήρια, το πήραν αλλιώς. O «συναινετικός Νίκος», το «ΠΑΣΟΚ της Διαμαντοπούλου», ο «Κυριάκος Ανδρουλάκης». Σε λίγο, προβλέπεται κι αυτή η παράσταση άρον-άρον να κατεβαίνει. Για τον ίδιο λόγο: δεν κόβει εισιτήρια.

Ο Νίκος - «δεν τραβάει το παιδί» - Ανδρουλάκης αντιμετωπίζει τον Κ. Μητσοτάκη με ένα τρόπο, που προς το παρόν αποδεικνύεται έξυπνος και αποτελεσματικός. Μπαίνει στο γήπεδο, ακόμη και στο γήπεδο του Κ. Μητσοτάκη και δεν κάθεται απ’ έξω να ρίχνει πέτρες και όποιον πάρει ο χάρος.

«Χρειάζεται συναίνεση ο τόπος Κυριάκο;» του διαμηνύει. «Έλα λοιπόν με συναίνεση να κάνουμε δυο-τρία πράγματα». Παραδείγματος χάριν, να φορολογήσουμε την αισχροκέρδεια των τραπεζών. Να αντιμετωπίσουμε τα «καρτέλ» που ευθύνονται για την ακρίβεια στην αγορά. Να διαχειριστούμε τη στεγαστική κρίση. Να αλλάξουμε τη Δικαιοσύνη.

Σε αντίθεση με την προγενέστερη αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, όπου μέσα από μια διαρκή και ανερμάτιστη «καταγγελιολογία» και μια συχνά αδικαιολόγητη εμπρηστική ρητορική, ο Κ. Μητσοτάκης καταλάμβανε τη θέση του κεντρώου, μετριοπαθούς και συναινετικού Πρωθυπουργού. Εύκολα, ανέξοδα και με την ευγενική χορηγία των αντιπάλων του.

Ο Ν. Ανδρουλάκης, λοιπόν, επιδιώκει ένα διαφορετικό μοντέλο αντιπολίτευσης. Ούτε δομική, ούτε παθητική. Κυρίως έξυπνη, δημιουργική και παραγωγική. Με ατζέντα που δίνει «σήμα» στην κοινωνία.

Η εκλογή Προέδρου

Η επικείμενη εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας του δίνει μια μοναδική ευκαιρία να ανεβάσει στη μεγάλη πίστα αυτό το μοντέλο αντιπολίτευσης.

Οι συνταγματικές απαιτήσεις και η πολιτική ιστορία καθορίζουν το πρόσωπο του Προέδρου να διαθέτει ευρύτερη αποδοχή, θεσμικό κύρος και την καλύτερη δυνατή διεθνή παρουσία.

Πρόχειρα λοιπόν μας έρχονται στο μυαλό τρία πρόσωπα, που κάλλιστα εκπληρώνουν τα κριτήρια. Με αλφαβητική σειρά ο Βαγγέλης Βενιζέλος, η Άννα Διαμαντοπούλου και ο Γιάννης Στουρνάρας.

Και οι τρείς θα μπορούσαν να αποτελέσουν προτάσεις του ΠΑΣΟΚ, φέρνοντας σε δύσκολη θέση τον Κ. Μητσοτάκη. Ο οποίος, παρότι τους εκτιμά και του ταιριάζουν προσωπικά, θα δυσκολευθεί να τους αποδεχθεί γιατί το εσωκομματικό παιγνίδι στη ΝΔ και στην ΚΟ τον φέρνει σε θέση άμυνας. Οι «καραμανλικοί» δεν θα ψηφίσουν κανέναν από τους τρεις, το ίδιο και οι εκπρόσωποι της παραδοσιακής Δεξιάς, ενώ οι «σαμαρικοί» αγνοούνται. Τζίφος λοιπόν.

Ο Κ. Μητσοτάκης είναι λοιπόν αρκετά πιθανό να καταφύγει με βαριά καρδιά στη λύση του Κ. Τασούλα. Ο οποίος είναι ένας καλός πολιτικός, συμπαθής, μορφωμένος αλλά με καταβολές σε μια άλλη εποχή και σε μια άλλη ΝΔ της «γκλίτσας» του μακαρίτη Ευάγγελου Αβέρωφ.

Ερώτημα: Από τη σκοπιά της ευρύτερης αποδοχής, της ποιότητας και της συναίνεσης, ποια είναι η καλύτερη επιλογή στον καθρέφτη της κοινής γνώμης; Ο Τασούλας ή ένας εκ των τριών «πασοκογενών» υποψηφίων, δηλαδή του Βενιζέλου, της Άννας και του Στουρνάρα; Η απάντηση είναι προφανής.

Γι’ αυτό επιστρέφουμε στα αρχικά. Νίκο μείνε σπίτι, ο Άγιος Βασίλης φέρνει δώρα.