«Ώρα μηδέν»: Ομολογία ενοχής το νομοσχέδιο για τις υποκλοπές

19:42 23/11/2022 - Πηγή: iEidiseis

Το σχέδιο νόμου για τις υποκλοπές συνιστά ομολογία ενοχής και ουσιαστικά νομιμοποίησης της παρανομίας, επισημαίνει η πρωτοβουλία «Ώρα μηδέν». Στην Ελλάδα σήμερα διαψεύδεται η προσδοκία μιας φιλελεύθερης δημοκρατικής κανονικότητας, επισημαίνει αναφερόμενη στις υποκλοπές η «Ώρα μηδέν», η πρωτοβουλία για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Όπως επισημαίνουν: Α. Τρεις μήνες και πλέον μετά τις συνταρακτικές αποκαλύψεις σχετικά με τις παρακολουθήσεις της ΕΥΠ,

έχει πλέον εδραιωθεί η πεποίθηση ότι τα τελευταία χρόνια το κράτος δικαίου και οι θεσμοί της δημοκρατίας στη χώρα μας υπέστησαν σοβαρή διάβρωση. Η εξέλιξη των αποκαλύψεων και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο αυτές αντιμετωπίστηκαν ανέδειξαν σοβαρές ελλείψεις, παθογένειες και προβλήματα, ιδίως ως προς την λειτουργία των θεσμικών αντιβάρων και των μηχανισμών λογοδοσίας της εκτελεστικής εξουσίας. Ειδικότερα: Ο κοινοβουλευτικός έλεγχος κατέστη ανεπαρκής και αλυσιτελής μέσω της καταχρηστικής επίκλησης του υπηρεσιακού απορρήτου, που οδήγησε στην πλήρη εξουδετέρωση της Εξεταστικής Επιτροπής και της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας. Η μόνη αρμόδια κατά Σύνταγμα Ανεξάρτητη Αρχή, η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ), παρακάμπτεται με απροκάλυπτους πολιτικούς χειρισμούς, διότι «δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις». Αντίθετα η αναρμόδια - και πάντως μη ανεξάρτητη - Εθνική Αρχή Διαφάνειας επιστρατεύθηκε ξανά για να προσφέρει άλλοθι συγκάλυψης στην κυβέρνηση. Ο Τύπος και η ραδιοτηλεόραση, με την εξαίρεση λιγοστών μέσων και φυσικά των ερευνητών δημοσιογράφων, χάρη στους οποίους χρωστάμε αυτά που ξέρουμε, αρχικά σιώπησαν και εξακολουθούν εν πολλοίς να σιωπούν, ενώ το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης έλαμψε ακόμη μια φορά με την απουσία του. Χρειάστηκε η επιγενόμενη σύγκρουση της ιδιοκτησίας κάποιων μέσων με την κυβέρνηση, ώστε να αρχίσουν και αυτά να ασχολούνται ερευνητικά με το ζήτημα. Η δικαιοσύνη –και ιδίως οι εισαγγελικές αρχές– κινείται με σκανδαλωδώς αργούς ρυθμούς στην αντιμετώπιση του θέματος, την ώρα που ο διεθνής Τύπος βοά και η χώρα σείεται από καταγγελίες και δημοσιεύματα για βαριές αξιόποινες πράξεις. Τέλος, για την ίδια την ΕΥΠ, αλλά και όσες άλλες υπηρεσίες δικαιούνται να αιτούνται άρσεις του απορρήτου, η κυβέρνηση έθεσε προς διαβούλευση σχέδιο νόμου με το οποίο ουσιαστικά η αυθαιρεσία βαπτίζεται πλέον νομιμότητα. Β. Το σχέδιο νόμου συνιστά ομολογία ενοχής και ουσιαστικά νομιμοποίησης της παρανομίας. Εν πρώτοις, η έννοια της «εθνικής ασφάλειας», η οποία τόσο καταχρηστικά χρησιμοποιήθηκε έως τώρα, διευρύνεται πλέον και επισήμως, κατά τρόπον ώστε όχι μόνον να υπερακοντίζεται κατά πολύ η βούληση του συνταγματικού νομοθέτη αλλά και να προκαλούνται εύλογες ανησυχίες για τις μύχιες στοχεύσεις των εμπνευστών του νομοσχεδίου. Κατά δεύτερον, το αναιτιολόγητο στις διατάξεις άρσης του απορρήτου διατηρείται, παρότι αντιστρατεύεται πλήρως την αρχή του κράτους δικαίου, ενώ αγνοούνται προκλητικά όλες οι προτάσεις για αντικατάσταση του ιδρυματοποιημένου εισαγγελέα από ένα συλλογικό δικαστικό όργανο που θα πληροί πράγματι τους όρους του άρθρου 19 του Συντάγματος. Επίσης, η πρόβλεψη για την παρέλευση μιας τριετίας προκειμένου ο ενδιαφερόμενος να μπορεί να μάθει αν το απόρρητό του είχε αρθεί –παρότι ο φάκελός του θα έχει καταστραφεί σε 6 μήνες– προκαλεί την νοημοσύνη των πολιτών, πολύ περισσότερο μάλιστα όταν την σχετική απόφαση την λαμβάνουν οι ίδιοι οι ελεγχόμενοι (διοικητής της ΕΥΠ και εισαγγελέας) με μειοψηφικό και αχρηστευμένο πλέον τον ρόλο της ΑΔΑΕ. Επιπλέον, ουσιαστικά νομιμοποιείται η χρήση των κακόβουλων κατασκοπευτικών λογισμικών Predator και Pegasus, χωρίς καν τις εγγυήσεις που θα μπορούσε να παράσχει η θέσπιση αυστηρών προδιαγραφών και ελέγχων από την ΑΔΑΕ. Δεν είναι λοιπόν διόλου συμπτωματικό το ότι η εν λόγω Ανεξάρτητη Αρχή –παρότι δεν ζητήθηκε, όπως προβλέπεται, η γνώμη της– εξέδωσε ένα εξαιρετικά εμπεριστατωμένο κείμενο που καταρρίπτει όλα τα επιχειρήματα της κυβέρνησης για ουσιαστική προστασία του απορρήτου των επικοινωνιών. Εν κατακλείδι, η νομοθετική αυτή πρωτοβουλία, παρά τα ελάχιστα θετικά σημεία της, αποτελεί ένα ακόμη σύμπτωμα του εκφυλισμού της Δημοκρατίας μας από μια κυβέρνηση που διαρκώς γίνεται πιο αυταρχική για να κρατηθεί στη θέση της. Είναι δε βέβαιο, αν δεν γίνουν ριζικές τροποποιήσεις, ότι θα ακολουθήσουν νέες καταδίκες της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που θα επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο το κλίμα του διεθνούς διασυρμού της χώρας. Γ. Η κυβέρνηση αδιαφορεί για τα παραπάνω. Δείχνει πως θέλει να εδραιώσει την πολιτική της συγκάλυψης και της αδιαφάνειας, παρά το γεγονός πως διαρκώς έρχονται στο φως νέες αποκαλύψεις, οι οποίες ουσιαστικά δεν διαψεύδονται. Αυτό που διαψεύδεται καθημερινά στην Ελλάδα σήμερα είναι η προσδοκία μιας δημοκρατικής και δικαιοκρατικής κανονικότητας, που στηρίζεται στον σεβασμό της συνταγματικής ελευθερίας και στην εμπιστοσύνη στους βασικούς κανόνες του πολιτικού παιγνίου. Τους κανόνες αυτούς απροσχημάτιστα και απερίφραστα έχει παραβιάσει, και συνεχίζει ακάθεκτος και ασύγγνωστος να παραβιάζει, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο Έλληνας πρωθυπουργός κατάντησε την έννοια της πολιτικής ευθύνης κενό γράμμα, σχήμα λόγου. Η πολιτική ευθύνη στην δημοκρατία ωστόσο δεν είναι σχήμα λόγου. Οφείλουν να την αναλαμβάνουν εμπράκτως οι αιρετοί άρχοντες χωρίς να την μετακυλίουν στους μετακλητούς υπαλλήλους τους. Ως εκ τούτου, η μόνη συνταγματικά ενδεδειγμένη διέξοδος –όπως το υπογραμμίζουμε από την αρχή του σκανδάλου– είναι η παραίτηση και αντικατάσταση του πρωθυπουργού πριν από την προκήρυξη εκλογών, ώστε να προχωρήσουν ταχέως και απρόσκοπτα οι απαιτούμενες διαδικασίες εξιχνίασης και εξυγίανσης. Η Πρωτοβουλία «Ώρα Μηδέν» ιδρύθηκε αποκλειστικά με στόχο να ενώσει τις φωνές και τις αγωνίες όλων των σκεπτόμενων πολιτών, ανεξαρτήτως πολιτικών προτιμήσεων, για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου, που σήμερα υφίστανται δεινή δοκιμασία. Θα συνεχίσουμε τις δημόσιες παρεμβάσεις μας διότι η διαχείριση του σκανδάλου, από τότε που αυτό ξέσπασε, μαρτυρεί κάτι χειρότερο από το σκάνδαλο καθεαυτό: μια κυβέρνηση και έναν πρωθυπουργό που με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους ευελπιστούν πως οι αντιδημοκρατικές πρακτικές θα ξεχαστούν και το Σύνταγμα θα παραμερισθεί, προκειμένου αυτοί να συνεχίσουν να κυβερνούν. Ούτε τις πρακτικές αυτές προτιθέμεθα να ξεχάσουμε, ούτε στον ευτελισμό του Συντάγματος θα συνεργήσουμε. Η δημοκρατία μετράει. Γι’αυτό συνεχίζουμε.