Ώρες αγωνίας για τον Αναστάσιο: Οι γιατροί ελπίζουν ότι θα κερδίσει τη μάχη ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας

22:29 3/1/2025 - Πηγή: iEidiseis

Σε Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας στον «Ευαγγελισμό» νοσηλεύεται ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος.

Ώρες αγωνίας είναι αυτές που κυλούν για τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο που νοσηλεύεται σε κλίνη ΜΑΦ του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» και υποβάλλεται σε εξετάσεις προκειμένου οι γιατροί να έχουν μια πρώτη εικόνα για την κατάσταση της υγείας του.

Τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο έχει αναλάβει η καθηγήτρια Πνευμονολογίας – Εντατικής Θεραπείας, Αναστασία Κοτανίδου. Οι πληροφορίες αναφέρουν πως ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας είναι σε κρίσιμη κατάσταση με γαστρορραγία και πνευμονικό

οίδημα. Εξ ου και η μεταφορά του από τα Τίρανα στην Αθήνα κρίθηκε αναγκαία.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος υποβάλλεται στις αναγκαίες εξετάσεις με τους γιατρούς ενδεχομένως και απόψε να έχουν μία καλύτερη εικόνα για την κατάστασή του. Πάντως, επίσημο ιατρικό ανακοινωθέν αναμένεται να εκδοθεί – εκτός απροόπτου – το Σάββατο 4/1.

Πάντως, η κατάστασή του είναι σταθερή και οι γιατροί ελπίζουν ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος θα κερδίσει τη μάχη.

Το αεροσκάφος C-27J που διατέθηκε για την αεροδιακομιδή προσγειώθηκε στις 19:45 - με αρκετή καθυστέρηση - καθώς η πτήση απογειώθηκε τελικά στις 18:30 από τα Τίρανα.

Αξίζει να σημειωθεί πως ο Ιεράρχης δεν είναι διασωληνωμένος. Τη διακομιδή του ανέλαβε ομάδα ιπτάμενου υγειονομικού προσωπικού του ΕΚΑΒ.

Υπενθυμίζεται ότι ο Μακαριότατος είχε εισαχθεί στο νοσοκομείο των Τιράνων προληπτικά, λόγω εποχιακής ίωσης, όπως είχε αναφερθεί σε ανακοίνωση στον επίσημο λογαριασμό του στο Facebook: «Ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος εισήχθη προληπτικά στο νοσοκομείο Υγεία Τιράνων για παρακολούθηση, ύστερα από εμφάνιση εποχιακής ίωσης. Η κατάσταση της υγείας του είναι απολύτως σταθερή, οι θεράποντες ιατροί εκφράζουν την αισιοδοξία τους».

Τον Νοέμβριο του 2020, ο Αρχιεπίσκοπος είχε νοσηλευτεί στη ΜΕΘ του «Ευαγγελισμού» με κορoνοϊό, αντιμετωπίζοντας τότε επιτυχώς την ασθένεια.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, που ηγείται της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας από το 1991, έχει αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του, αναδομώντας την από την αρχή.

Όταν είχε διακομιστεί ξανά για νοσηλεία στην Ελλάδα λόγω κορονοϊού

Το Νοέμβριο του 2020 o Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος είχε κολλήσει κορονοϊό και χρειάστηκε να διακομιστεί ξανά στην Ελλάδα για νοσηλεία.

Μάλιστα, εν μέσω της πανδημίας η μεταφορά του είχε γίνει μέσα σε ειδική κάψουλα.

Δείτε πως είχε καταγραφεί τότε το περιστατικό από το φωτογραφικό φακό του Intime.

Ποιος είναι ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος

Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, κατά κόσμον Αναστάσιος Γιαννουλάτος (γενν. 4 Νοεμβρίου 1929) είναι Έλληνας Ορθόδοξος κληρικός, θεολόγος, συγγραφέας, πρώην καθηγητής πανεπιστημίου.

Είναι ο προκαθήμενος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας, την οποία ανασύστασε το 1992, με τον τίτλο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας.

Είναι, επίσης, ένας από τους προέδρους της κεντρικής επιτροπής του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών και επίτιμος πρόεδρος της Παγκόσμιας Διάσκεψης Θρησκευμάτων για την Ειρήνη.

Έχει διατελέσει τιτουλάριος επίσκοπος και μητροπολίτης Ανδρούσης και Γενικός Διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Αρχικά υπήρξε Πατριαρχικός Έξαρχος εν Αλβανία (Ιανουάριος 1991 - Ιούνιος 1992) και στη συνέχεια Τιτουλάριος Μητροπολίτης Ανδρούσης (Aύγουστος 1991 - Ιούνιος 1992). Από τις 24 Ιουνίου 1992 είναι Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας. Το εκκλησιαστικό έργο του Αναστασίου κορυφώθηκε με την αποστολή που του ανέθεσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο για την εκ των ερειπίων αναστήλωση της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας, η οποία είχε καταρρεύσει ύστερα από τον επί 46 έτη διωγμό του μοναδικού «αθεϊστικού κράτους» της υφηλίου.

Τα τελευταία χρόνια, ο Αναστάσιος, επιχείρησε να ανασυγκροτήσει την Εκκλησία της Αλβανίας. Ως αποτέλεσμα του έργου του συγκροτήθηκαν πάνω από 400 ενορίες, ενώ ίδρυσε τη Θεολογική-Ιερατική Σχολή (Ακαδημία) «Ανάστασις» στο Δυρράχιο (1992), το Εκκλησιαστικό Λύκειο «Tίμιος Σταυρός» στο Αργυρόκαστρο (1998) και στο Σουκθ-Δυρράχιο (2007), τα οποία σήμερα λειτουργούν σε ιδιόκτητα συγκροτήματα, και 50 Κέντρα Νεολαίας σε διάφορες πόλεις.

Μόρφωσε και χειροτόνησε 145 νέους κληρικούς, ενώ φρόντισε για την έκδοση λειτουργικών και άλλων θρησκευτικών βιβλίων. Συνέστησε Τεχνική Υπηρεσία στην Εκκλησία της Αλβανίας και μερίμνησε για την ανοικοδόμηση 150 νέων ναών, την αναστήλωση 70 μοναστηριών και εκκλησιών-πολιτιστικών μνημείων και την επισκευή 160 ναών και 45 εκκλησιαστικών κτιρίων (Αρχιεπισκοπή, Μητροπόλεις, σχολεία, κλινικές, ξενώνες, κατασκηνώσεις νεολαίας, κ.α.), στο σύνολο 425 κτίρια. Θεμελίωσε το πρώτο γυναικείο μοναστήρι (Σκήτη των Αγίων Μυροφόρων), στο οποίο ασκητεύει από το 2011 μία μοναχή.

Ανέπτυξε τη φιλανθρωπική μέριμνα της Εκκλησίας, με διανομή εκατοντάδων τόνων τροφίμων, ιματισμού, φαρμάκων. Ίδρυσε την πρώτη ορθόδοξη αλβανική εφημερίδα (Ngjallja), το παιδικό περιοδικό Gëzohu (Χαίρε), το νεανικό περιοδικό Kambanat (Καμπάνες), την επιστημονική επιθεώρηση Kërkim (Αναζήτηση), το δελτίο «News from Orthodoxy in Albania», και Ραδιοφωνικό σταθμό. Μερίμνησε για τη δημιουργία Εργαστηρίων της Εκκλησίας (τυπογραφείο, κηροπλαστείο, ξυλουργείο, εργαστήρια αγιογραφίας και αποκαταστάσεως εικόνων) και πραγματοποίησε αγώνες για τη διεκδίκηση της εκκλησιαστικής περιουσίας.

Παράλληλα με την ανασύσταση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ανέπτυξε προγράμματα στους τομείς εκπαιδεύσεως, υγείας, κοινωνικής προνοίας, αγροτικής αναπτύξεως, πολιτισμού και οικολογίας. Στην κρίση του Κοσσυφοπεδίου (1999) οργάνωσε ανθρωπιστικό πρόγραμμα με το οποίο βοήθησε 33.000 περίπου πρόσφυγες σε διάφορα μέρη της Αλβανίας.

Συνέδεσε την Εκκλησία της Αλβανίας με διεθνείς Εκκλησιαστικούς Οργανισμούς. Κατά την ένταση μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας συνέβαλε στην εκτόνωσή της και στην προσέγγιση των δύο χωρών. Με τις πρωτοβουλίες αυτές δόθηκε εργασία σε χιλιάδες ανθρώπους, δημιουργήθηκαν σοβαρά έργα κοινωνικής υποδομής και η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας αναδείχθηκε σε πολυδύναμο πνευματικό και αναπτυξιακό παράγοντα. Συγχρόνως αγωνίστηκε για την άμβλυνση των αντιθέσεων στα Βαλκάνια. Οι δράσεις του αυτές τον οδήγησαν ώστε να είναι υποψήφιος για το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 2000.