Σι Τζινπίνγκ: Από εξόριστος «μικρός πρίγκιπας», αδιαμφισβήτητος ηγέτης της Κίνας

07:06 21/10/2022 - Πηγή: iEidiseis

Οι επιλογές του Σι Τζινπίνγκ ερμηνεύονται ως ένδειξη της πρόθεσής του να διατηρήσει την εξουσία του επ' αόριστον.Ο Σι Τζινπίνγκ, ο οποίος αναμένεται να εκλεγεί για τρίτη φορά γενικός γραμματέας στο 20o Εθνικό Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος στην Κίνα αυτή την εβδομάδα, ξεχωρίζει ως η ηγετική φυσιογνωμία που…

Η περίοδος του Σι στην εξουσία ήταν μια περίοδος αυξανόμενου συγκεντρωτικού ελέγχου, εθνικιστικών και αυταρχικών τάσεων στο εσωτερικό της χώρας και μια περίοδος κατά την οποία η Κίνα αύξησε την οικονομική και πολιτική της επιρροή

στο εξωτερικό, αλλά από την άλλη πλευρά, ο παγκόσμιος αγώνας ισχύος με τις ΗΠΑ και οι εντάσεις που προκύπτουν από τις διαμάχες κυριαρχίας στην περιοχή έχουν ενταθεί.

Ως ο τελευταίος από τους ηγέτες της εποχής της «μεταρρύθμισης και ανοίγματος» της Κίνας, η οποία ξεκίνησε από τον Ντενγκ Σιαοπίνγκ τη δεκαετία του 1980 και αναφέρεται στη στρατηγική ανάπτυξης της Κίνας μέσω του οικονομικού ανοίγματος και της ενσωμάτωσης με την παγκόσμια οικονομία, ο Σι θα συνεχίσει την επιρροή του στη χώρα και την παγκόσμια πολιτική στο εγγύς μέλλον.

Γεννημένος στο Πεκίνο το 1953, ο Σι είναι ο πρώτος ηγέτης που γεννήθηκε μετά την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας το 1949. Ο Σι ανήκει σε μια οικογένεια που συγκαταλέγεται στην πρώτη γενιά στελεχών του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ).

Ο πατέρας του, Σι Τσονγκτσούν, ήταν μια από τις πιο στενές μορφές του Μάο Τσε Τούνγκ, του ηγέτη του κομμουνιστικού κινήματος. Ήταν ο πολιτικός επίτροπος των δυνάμεων πολιτοφυλακής στο βορρά κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, όταν το κόμμα κατέλαβε την εξουσία. Μετά την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας, κατείχε κρίσιμες θέσεις, όπως του υπουργού προπαγάνδας και του αναπληρωτή πρωθυπουργού. Η μητέρα του Σι, η Τσι Σιν, ήταν επίσης εκπαιδευτικός και διοικητική υπάλληλος στη σχολή του κόμματος.

Επειδή ο πατέρας του ήταν εξέχων ηγέτης της επαναστάτης, ο Σι πήρε το παρατσούκλι «μικρός πρίγκιπας», ένα κινεζικό παρατσούκλι για τα παιδιά της πρώτης γενιάς επαναστατών. Ωστόσο, η πριγκιπική ιδιότητα δεν έφερνε πάντα στον Σι ευτυχία και ευκαιρίες. Ο πατέρας του έπεσε σε δυσμένεια και εξορίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1960.

Το 1966, ο Μάο ξεκίνησε αυτό που ονόμασε «Πολιτιστική Επανάσταση» με το σύνθημα της «κάθαρσης της κινεζικής κοινωνίας από τα καπιταλιστικά και παραδοσιακά στοιχεία».

Η Πολιτιστική Επανάσταση ήταν μια περίοδος πολιτικής βίας και καταστολής, κατά την οποία μεγάλος αριθμός αμόρφωτων νέων οργανώθηκε σε επαναστατικές επιτροπές που ονομάστηκαν «Κόκκινες Φρουρές», οι κομματικοί ηγέτες που θεωρήθηκε ότι δεν ακολουθούσαν τη γραμμή του Μάο εκκαθαρίστηκαν, ενώ στο στόχαστρο μπήκαν εκπαιδευτικά ιδρύματα, διανοούμενοι, καλλιτέχνες και απλοί άνθρωποι.

Ο Σι και η οικογένειά του υποβλήθηκαν επίσης σε ταπείνωση στο πλαίσιο μιας πολιτικής εκστρατείας κατά τη διάρκεια αυτών των ετών. Η ετεροθαλής αδελφή του Σι, Χιπίνγκ, αυτοκτόνησε, μη μπορώντας να αντέξει τη μεταχείριση που υπέστη η οικογένεια κατά τη διάρκεια αυτών των ετών. Ο ίδιος ο Σι αντιμετώπισε διώξεις ως παιδί. Οι Κόκκινοι Φρουροί εισέβαλαν στο σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης όπου φοιτούσε ο Σι και φυλάκισαν καθηγητές και μαθητές σε κελιά.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Σι εγκατέλειψε το γυμνάσιο και στάλθηκε να εργαστεί σε ένα φτωχό χωριό στην επαρχία Σαανσί στα βορειοδυτικά της χώρας, όπου πέρασε τα πρώτα εφηβικά του χρόνια ζώντας και δουλεύοντας σε μια σπηλιά. Εδώ, οι αιτήσεις του για να γίνει μέλος του κόμματος που τον είχε εξορίσει απορρίφθηκαν δέκα φορές, και αφού έγινε δεκτή η ενδέκατη αίτησή του, πήρε την πρώτη του θέση στο κόμμα ως γραμματέας του χωριού.

Μετά την επαναλειτουργία των πανεπιστημίων προς το τέλος της Πολιτιστικής Επανάστασης, ο Σι μπήκε στο πανεπιστήμιο σε ηλικία 22 ετών. Σπούδασε χημικός μηχανικός στο Πανεπιστήμιο Τσινγκχουά του Πεκίνου. Μετά το θάνατο του Μάο το 1976, επανενώθηκε με την οικογένειά του στο Πεκίνο, όταν στελέχη που είχαν περιθωριοποιηθεί κατά την Πολιτιστική Επανάσταση αποκαταστάθηκαν.

Μετά την αποφοίτησή του από το πανεπιστήμιο, ο Σι ξεκίνησε την καριέρα του ως προσωπικός γραμματέας του στρατηγού Τζινγκ Μπιάο, τότε γενικού γραμματέα της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής, ο οποίος είχε προηγουμένως εργαστεί υπό τον πατέρα του. Η θέση του σε αυτό το ίδρυμα, το οποίο λειτουργούσε ως το κεντρικό στρατηγείο του στρατού, ήταν μια σημαντική, αν και χαμηλού επιπέδου, διοικητική εμπειρία για τον Σι.

Η θητεία του στο κέντρο ήταν βραχύβια- θέλησε να αυξήσει την εμπειρία του και να ανέβει στη διοικητική ιεραρχία δουλεύοντας σε τοπικές κομματικές οργανώσεις. Έτσι, εγκατέλειψε την πρωτεύουσα Πεκίνο για να αναλάβει θέση αντιδημάρχου σε μια μικρή αγροτική επαρχία της γειτονικής επαρχίας Χιμπέι.

Συνέχισε να εργάζεται στις τοπικές κομματικές οργανώσεις τα επόμενα χρόνια. Το 1985 ταξίδεψε στην επαρχία Φουτζιέν στα νότια της χώρας. Αφού εργάστηκε εκεί για 17 χρόνια σε διάφορες διοικητικές θέσεις, διετέλεσε κυβερνήτης της επαρχίας από το 1999 έως το 2002. Στη συνέχεια διετέλεσε γραμματέας του κόμματος στη γειτονική επαρχία Τσιτσιάνγκ από το 2002 έως το 2007.

Το 2006, ο γραμματέας του κόμματος στη Σαγκάη, τη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, απολύθηκε μετά από ένα σκάνδαλο διαφθοράς που σχετιζόταν με ένα ταμείο κοινωνικής ασφάλισης, και ο Σι κατείχε τη θέση για επτά μήνες το 2007. Αυτό το γεγονός ξεκίνησε την άνοδο του Σι στην εθνική πολιτική.

Στο 17ο Εθνικό Συνέδριο του ΚΚΚ που πραγματοποιήθηκε το 2007, ο Σι εξελέγη στη Μόνιμη Επιτροπή, το ανώτατο διοικητικό όργανο του κόμματος, και έγινε Πρώτος Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής. Μετά το συνέδριο, έγινε αναπληρωτής του τότε προέδρου Χου Τζιντάο. Ο Σι θεωρούνταν πλέον ο «ηγέτης του μέλλοντος».

Ο Σι ακολούθησε τον δρόμο προς την εξουσία που του άνοιξε, έγινε Γενικός Γραμματέας του ΚΚΚ το 2012 και Πρόεδρος το 2013. Βρίσκεται τώρα στην κορυφή της πυραμίδας της κινεζικής εξουσίας.

Η περίοδος του Σι στην εξουσία ήταν μια περίοδος κατά την οποία ο εθνικισμός και οι αυταρχικές τάσεις αυξήθηκαν στη χώρα και η επιρροή του ενός ατόμου στους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων έγινε εμφανής.

Η καταπολέμηση της διαφθοράς υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της διακυβέρνησης του Σι. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δεκάδες ανώτεροι αξιωματούχοι απολύθηκαν λόγω ερευνών για διαφθορά. Ενώ οι έρευνες αύξησαν τη φήμη του Σι στα μάτια της κινεζικής κοινής γνώμης, επικρίθηκε ότι χρησιμοποίησε τις έρευνες για να εξοντώσει όσους θεωρούσε αντιπάλους του στο κόμμα ή όσους θεωρούσε ότι δεν ακολουθούσαν τη γραμμή του.

Κατά τη διάρκεια της θητείας του Σι, η λογοκρισία και οι περιορισμοί στην ελευθερία της έκφρασης, οι πρακτικές ηλεκτρονικής παρακολούθησης και οι παραβιάσεις των θεμελιωδών δικαιωμάτων αυξήθηκαν στη χώρα.

Η κράτηση περισσότερων από ένα εκατομμύριο Ουιγούρων Τούρκων στην Αυτόνομη Περιοχή Σιντζιάνγκ σε στρατόπεδα που ονομάζονται «κέντρα επανεκπαίδευσης» και «κέντρα επαγγελματικής κατάρτισης» στο όνομα της εκστρατείας «αποεξτρεμισμού» και οι ισχυρισμοί για απάνθρωπη μεταχείριση σε αυτά τα στρατόπεδα ήταν στην ημερήσια διάταξη της παγκόσμιας κοινής γνώμης.

Υπό τον Σι, οι έλεγχοι και οι ρυθμιστικές πιέσεις στον ιδιωτικό τομέα εντάθηκαν με την αιτιολογία του περιορισμού της «ανεξέλεγκτης επέκτασης του κεφαλαίου» και ο ρόλος της κεντρικής κυβέρνησης και του κράτους στην οικονομία αυξήθηκε.

Δίνοντας προτεραιότητα στην καταπολέμηση της φτώχειας στις κοινωνικές πολιτικές, ο Σι έθεσε ως στόχο τη «δημιουργία μιας κοινωνίας με μέση ευημερία σε όλες τις πτυχές». Το 2020, ανακοίνωσε ότι ο στόχος αυτός επιτεύχθηκε, σχεδόν 100 εκατομμύρια άνθρωποι βγήκαν από τη φτώχεια και η απόλυτη φτώχεια τερματίστηκε στη χώρα. Ο Σι δήλωσε ότι ο επόμενος στόχος θα είναι η «δημιουργία μιας σύγχρονης σοσιαλιστικής κοινωνίας».

Οι ιδέες του Σι, που ονομάστηκαν «Σοσιαλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά στη νέα εποχή», συμπεριλήφθηκαν στον Καταστατικό Χάρτη του Κόμματος και στο Σύνταγμα.

Στο ψήφισμά του για την ιστορία του κόμματος το 2021, το ΚΚΚ αναγνώρισε τον Σι ως «θεμελιωτή της σκέψης» μαζί με τον Μάο και τον Ντενγκ.

Στην εξωτερική πολιτική, ο Σι έχει υιοθετήσει μια πιο ενεργή και διεκδικητική προσέγγιση για να αυξήσει την πολιτική και οικονομική επιρροή της Κίνας στον κόσμο. Ένα πιο επιθετικό και αυταρχικό στυλ, που ονομάστηκε «διπλωματία του πολεμιστή λύκου» από το όνομα της δημοφιλούς κινεζικής σειράς ταινιών δράσης «WolfWarrior», κυριάρχησε στις εξωτερικές σχέσεις.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι εντάσεις που τροφοδοτήθηκαν από τη γεωστρατηγική αντιπαλότητα με τις ΗΠΑ αυξήθηκαν. Ο εμπορικός πόλεμος με την Ουάσινγκτον που προκλήθηκε από την αμοιβαία αύξηση των δασμών σε κρίσιμα εξαγωγικά είδη, οι περιορισμοί στην προηγμένη τεχνολογία, η κατάσταση της δημοκρατίας στο Χονγκ Κονγκ, τα δικαιώματα των μειονοτήτων στο Σιντζιάνγκ και το Θιβέτ και το ζήτημα της Ταϊβάν συνέχισαν να αποτελούν πρόβλημα μεταξύ των δύο χωρών.

Η σκλήρυνση της στάσης της Κίνας όσον αφορά τις διεκδικήσεις κυριαρχίας στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και την Ανατολική Θάλασσα της Κίνας, καθώς και η συνοριακή της διαμάχη με την Ινδία έχουν οδηγήσει σε εντάσεις με τις χώρες της περιοχής.

Μετά την ανάληψη της εξουσίας, ο Σι προσπάθησε να επεκτείνει την επιρροή της Κίνας πέρα από την περιοχή Ασίας-Ειρηνικού, αναπτύσσοντας ολοκληρωμένα έργα μεταφορών και υποδομών και εναλλακτικές εμπορικές διαδρομές σε χώρες κατά μήκος του ιστορικού Δρόμου του Μεταξιού, με την ονομασία «Πρωτοβουλία Μιας Ζώνης και Ενός Δρόμου».

Ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΚ και Πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ αναμένεται να γίνει ο πρώτος ηγέτης μετά τον Μάο Τσε Τούνγκ, τον ιδρυτή της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, που θα υπηρετήσει περισσότερες από δύο θητείες ως ηγέτης του κόμματος και αρχηγός του κράτους.

Με την τροποποίηση που έγινε στο κινεζικό Σύνταγμα το 2018, καταργήθηκε ο κανόνας που περιόριζε τη θητεία του αρχηγού του κράτους σε δύο θητείες, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο στον Σι να συνεχίσει την ηγεσία του για τρίτη θητεία.

Επιπλέον, οι επιλογές του Σι που δεν υποδεικνύουν τον ηγέτη που θα τον ακολουθήσει, ενώ διαμορφώνουν τα στελέχη της διοίκησης του κόμματος, ερμηνεύονται ως ένδειξη της πρόθεσής του να διατηρήσει την εξουσία του επ' αόριστον.