Το BBC προτείνει ταινίες ανάλογα με τη διάθεσή μας

14:44 7/4/2020 - Πηγή: iEidiseis

Οι καλύτερες ταινίες για να φτιάξουν τα κέφια μας όσο διαρκεί η πανδημία και τα μέτρα περιορισμού κυκλοφορίας από τον κριτικό κινηματογράφου του BBC Nicholas Barber.

Στην σημερινή συγκυρία κάθε ευκαιρία απόδρασης, έστω και για ένα σκάρτο δίωρο, είναι ευπρόσδεκτη. Και το σινεμά είναι η τέχνη που προσφέρεται, περισσότερο από κάθε άλλη, για να καθαρίσει το μυαλό μας από το μπαράζ πληροφοριών και (κακών) ειδήσεων που δεχόμαστε καθημερινά.
Ο κριτικός κινηματογράφου του BBC Nicholas Barber

προτείνει ταινίες για κάθε στιγμή και ψυχική διάθεση που θα «θεραπεύσουν» τα συμπτώματα της κοινωνικής απομόνωσης και θα μας εμψυχώσουν όταν τα προβλήματα μοιάζουν βουνό.
Τον αντιγράφουμε χαλαρά…

Για να ξορκίσετε κάθε έννοια
Είναι αποδεδειγμένο ότι, όταν τα πράγματα στενεύουν, οι απροβλημάτιστοι άνθρωποι, αυτοί που δεν ιδρώνει το αυτί τους, επενεργούν θεραπευτικά στην ψυχολογία μας. Έτσι μόνο εξηγείται γιατί σε περιόδους μεγάλων κρίσεων, οι ταινίες με ήρωες υπεράνω προβλημάτων, πλούσιους, γοητευτικούς, καπάτσους, που πάντα κερδίζουν το κορίτσι, έκαναν θραύση. Θα αγνοήσουμε μερικές από τις προτάσεις του Barber που αφορούν σε ταινίες του βωβού κινηματογράφου και θα πάμε κατευθείαν στην εποχή του μεγάλου κραχ και στο αμίμητο ζεύγος Φρεντ Αστέρ – Τζίντζερ Ρότζερς. Προτεινόμενες ταινίες: «Top Hat»,1935, και «Carefree», 1938 (ελληνικός τίτλος «Στoυ χορού τον ίλιγγο»). Εναλλακτικά υπάρχει και το «The Lady Eve», 1941 (ελληνικός τίτλος «Η γυναίκα – πειρασμός) με τους Χένρι Φόντα και την Μπάρμπαρα Στάνγουικ.

Για να σιγοτραγουδήσετε
Αν και δεν επιβεβαιώνεται επιστημονικά, είναι σχεδόν σίγουρο ότι μια δόση μουσικής και μερικές χορευτικές φιγούρες, μία φορά την ημέρα, κάνουν καλό στην ψυχή και στο σώμα. Σημειώστε: «Singin’ in the Rain», 1952 (ελληνικός τίτλος «Τραγουδώντας στη βροχή»), με τους Τζιν Κέλι, Ντόναλντ Ο'Κόνορ και Ντέμπι Ρέινολντς. Επίσης, «Easter Parade», 1948 (ελληνικός τίτλος «Πασχαλινή παρέλαση»), «The Band Wagon», 1953 (ελληνικός τίτλος «Όλοι στη σκηνή») του Βιντσέντε Μινέλι, «The Blues Brothers», 1980 (ελληνικός τίτλος «Οι ατσίδες με τα μπλε») και «Little Shop of Horrors»,1986 (ελληνικός τίτλος «Το μαγαζάκι του τρόμου»).

Για να ερωτευτείτε
Η πρώτη επιλογή είναι αναμφίβολα το «Pillow Talk», 1959 (ελληνικός τίτλος «Τα μυστικά της κρεβατοκάμαρας»), με την Ντόρις Ντέι στον ρόλο μιας καριερίστας που βγάζει σπυριά με τον playboy γείτονά της, τον οποίο υποδύεται ο Ροκ Χάτσον. Φυσικά, οι δύο πρωταγωνιστές θα γίνουν τελικά ζευγάρι κι εμείς θα πάμε για ύπνο λίγο πιο ανάλαφροι και αισιόδοξοι για το μέλλον. Προτείνονται επίσης: «Four Weddings and a Funeral», 1994 (ελληνικός τίτλος «Τέσσερις γάμοι και μια κηδεία») και «When Harry Met Sally», 1989 (ελληνικός τίτλος «Όταν ο Χάρι γνώρισε τη Σάλι»).

Αν έχετε ανάγκη στοργής και προστασίας
Είναι στιγμές που όλοι νιώθουμε την ανάγκη να τρέξουμε στους γονείς μας για υποστήριξη και παρηγοριά. Όταν αυτό δεν είναι δυνατόν -λόγω ηλικίας ή λόγω κορονοϊού, δεν έχει σημασία- η επόμενη καλύτερη λύση είναι οι ταινίες. Σημειώστε: «The Jungle Book», 1967 (ελληνικός τίτλος «Το βιβλίο της ζούγκλας»). Η τελευταία ταινία στην οποία έδωσε το Ο.Κ. ο ίδιος ο Γουόλτ Ντίσνεϊ τα έχει όλα: συγκίνηση, αξιολάτρευτους ήρωες, happy end και υπέροχη μουσική. Επίσης, «Mary Poppins», 1964, «Safe», 2012 (ελληνικός τίτλος «Ο προστάτης») και «Être et Avoir», 2002 (ελληνικός τίτλος «Είμαι και έχω»), το πολυβραβευμένο γαλλικό ντοκιμαντέρ για έναν δάσκαλο και τους μαθητές του σε ένα μονοθέσιο σχολείο της επαρχίας.

Αν χρειάζεστε έναν ήρωα για να σώσει τον κόσμο
Για τους Βρετανούς -και όχι μόνο- το πρώτο όνομα που έρχεται στο νου είναι ο Τζέιμς Μποντ. Είναι ο μόνος που καταφέρνει να καταδιώκει τους κακούς κάνοντας ταυτόχρονα αστεία κι επιπλέον είναι μέρος της παιδικής μας ηλικίας, flashback στην εποχή που βλέπαμε τις περιπέτειές του καθισμένοι αναπαυτικά στον καναπέ μαζί με τους γονείς μας. Από τις αμέτρητες ταινίες του κινηματογραφικού franchise, ο κριτικός του BBC επιλέγει το «The Spy Who Loved Me», 1977 (ελληνικός τίτλος «Η κατάσκοπος που με αγάπησε») με τον Ρότζερ Μουρ και την Μπάρμπαρα Μπαχ. Και για εκείνους που δεν «ψήνονται» με τον πράκτορα 007, ο Nicholas Barber επιλέγει: Τζον ΜακΛέιν στο «Die Hard», 1988 (ελληνικός τίτλος «Πολύ σκληρός για να πεθάνει»), Ιντιάνα Τόουνς στο «Raiders of the Lost Ark», 1981 (ελληνικός τίτλος «Οι κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού»), Σούπερμαν στο «Superman: The Movie», 1978.

Επειδή τα πάντα έχουν και την αστεία όψη τους
Οι κωμωδίες είναι συχνά καταπέλτης όταν ασκούν κοινωνική κριτική ή διακωμωδούν τις ανθρώπινες αδυναμίες. Όμως τώρα δεν είναι η στιγμή για τέτοια. Τώρα αυτό που έχει σημασία είναι να γελάσουμε. Προτείνονται: «This is Spinal Tap», 1984.Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ρομπ Ράινερ («Στάσου Πλάι μου», «Όταν ο Χάρι Γνώρισε τη Σάλι», «Μίζερι») είναι ένα ξεκαρδιστικό ψευδοντοκιμαντέρ για μια μπάντα που δεν υπήρξε ποτέ. «Duck Soup», 1933 (ελληνικός τίτλος «Σούπα πάπιας»), το αριστούργημα των Αδελφών Μαρξ και μια από τις καλύτερες κωμωδίες όλων των εποχών, «The Return of the Pink Panther», 1975 (ελληνικός τίτλος «Η επιστροφή του Ροζ Πάνθηρα»), «The Jerk», 1979 (ελληνικός τίτλος «το χαζόμουττρο»), «Airplane!», 1980, ελληνικός τίτλος «Μια απίθανη, απίθανη πτήση»), «Borat», 2006, «What We Do In The Shadows», 2014, μια μαύρη κωμωδία από τη Νέα Ζηλανδία του ταλαντούχου Τάικα Γουατίτι που έγινε τηλεοπτική σειρά για το κανάλι Fox, και «Penguins of Madagascar», 2014 (ελληνικός τίτλος «Οι πιγκουίνοι της Μαδαγασκάρης»).

Για περισσότερα δείτε www.bbc.com