Το φινάλε του ΣΥΡΙΖΑ ή όταν οι αρκούδες προσπαθούν να χορέψουν τη «Λίμνη των Κύκνων»

14:31 7/11/2024 - Πηγή: iEidiseis

Προετοιμάζουν ένα συνέδριο - έκτρωμα που θα μείνει στην πολιτική Ιστορία, ως μνημείο εκφυλισμού, ντροπής και αντιδημοκρατικότητας.

Αυτό το σαββατοκύριακο ο ΣΥΡΙΖΑ μας τελειώνει. Να ζήσουμε καλά και να τον θυμόμαστε. Άλλοι σαν την «Πρώτη φορά Αριστερά», άλλοι σαν το πιο σύντομο ανέκδοτο στην πολιτική ιστορία της Μεταπολίτευσης.

Για το «τελειώνει», μια αναγκαία διευκρίνιση: τελειώνει τυπικά, γιατί πολιτικά έχει αποδημήσει

προ καιρού.

Όμως στη ζωή, ακόμη και το «τέλος» έχει τη σημασία του. Τελειώνει, κάτι ή κάποιος, με αξιοπρέπεια. Ή το τέλος του είναι αποκρουστικό και τρισάθλιο.

Απ’ ό,τι φαίνεται μια δυσώδης φράξια, με έδρα την Κουμουνδούρου, αποφάσισε το τυπικό τέλος του ΣΥΡΙΖΑ να είναι αποκρουστικό και τρισάθλιο. Έδωσαν (και συνεχίζουν) τον νυν υπέρ πάντων αγώνα για να κρατήσουν στα χέρια τους, τι ακριβώς; Μια σφραγίδα, κάποιες καρέκλες, το όνομα, την Κουμουνδούρου και τα 4 εκατ. Χ τρία χρόνια = 12 εκατ. της κρατικής επιχορήγησης. Με την ιδιοτελή επιθυμία στις προσεχείς εκλογές να πάρουν 3-4% και καμμιά δεκαριά απ’ αυτούς να εκλεγούν βουλευτές. Για να συνεχίσει να υπάρχει το κρατικό αυτοκίνητο, ένας-δυο οδηγοί και η βουλευτική αποζημίωση.

Για όλους αυτούς τους «υψηλούς» στόχους προετοιμάζουν ένα συνέδριο - έκτρωμα που θα μείνει στην πολιτική Ιστορία ως μνημείο εκφυλισμού, ντροπής και αντιδημοκρατικότητας.

Προσέξτε τώρα, γιατί είναι απολύτως δικαιολογημένος ο χαρακτηρισμός «συνέδριο – έκτρωμα».

Ακόμη και τώρα, το «σώμα» του Συνεδρίου, λίγες ώρες πριν από την έναρξη, παραμένει αόρατο.

Με συνέδρους που έχουν εκλεγεί, αλλά ουδείς ξέρει αν θα έχουν δικαίωμα συμμετοχής στο συνέδριο, για το οποίο εξελέγησαν. Γιατί το face control δουλεύει ακόμη.

Ακόμη χειρότερα. Πόσοι ψήφισαν στις εκλογές; Άγνωστο. Πόσες κάλπες στήθηκαν, πόσες Οργανώσεις Μελών συμμετείχαν στη διαδικασία; Επίσης άγνωστο. Πόσοι σύνεδροι εκλέχθηκαν; Άγνωστο. Πόσοι και ποιοι θα συναπαρτίσουν το «σώμα» του Συνεδρίου; Άγνωστο. Πώς θα γίνει το Συνέδριο, οι ψηφοφορίες, η έγκριση των αποφάσεων; Άγνωστο. Με διαδικασίες, λένε, «ψηφιακές». Γιατί όλα τα είχε η Μαριορή, το digital της έλειπε.

Δυστυχώς, άγνωστο και σε τελική ανάλυση αδιάφορο, παραμένει το γεγονός, αν όλοι αυτοί που χειραγωγούν τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ της Κουμουνδούρου, προσδιορίζονται ως αριστεροί, σοσιαλιστές, κομμουνιστές, νεοκομμουνιστές ή ό,τι άλλο θέλετε.

Το σημαντικό είναι ότι έχουν τόση σχέση με τη Δημοκρατία, όση είχε και ο Στάλιν με τις ελευθερίες, τον πλουραλισμό και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ή τα γκουλάγκ της Σοβιετικής Ένωσης με οποιοδήποτε ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Γιατί σε ένα δημοκρατικό κόμμα είναι αδιανόητο, ακόμη και ως σκέψη, να επιδιώκεις με διοικητικά μέσα τον αποκλεισμό του μισού κόμματος. Να μην σέβεσαι δηλαδή το δικαίωμα, όχι μόνο του μισού, έστω και του 30-40% του κόμματος να έχει τη δική του άποψη, τους εκπροσώπους του και τον δικό του υποψήφιο. Και στο τέλος το εκλογικό σώμα να αποφασίσει αν τον δέχεται ή τον καταψηφίζει. Ούτε η Κουμουνδούρου, ούτε η Σβίγγου, ούτε ο σεβαστός Πολάκης.

Αυτά δεν γίνονται σε ένα κόμμα που σέβεται τους κανόνες της Δημοκρατίας. Επιτρέπονται όμως στο «μαντρί» της Κουμουνδούρου, όπου κάποιοι «γιδοβοσκοί» της πολιτικής αποφάσισαν ότι δεν θεωρούν τη δημοκρατία ως αυτοσκοπό, αλλά τη σχετικοποιούν. Καλή όταν μας συμφέρει, στο πυρ το εξώτερο όταν δεν μας συμφέρει.

Εξ ου και το τέλος προβλέπεται εκτρωματικό. Ντροπιαστικό. Και παντελώς αντιαισθητικό. Κάτι σαν να βλέπεις αρκούδες να προσπαθούν να χορέψουν τη «Λίμνη των Κύκνων».