Τζανακόπουλος στο iEidiseis: Ούτε ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης γνωρίζει σε αυτή τη φάση την απάντηση στο εάν θα γίνουν πρόωρες εκλογές

06:30 23/6/2020 - Πηγή: iEidiseis

«Μία συζήτηση για την κατάληψη του μεσαίου χώρου σήμερα είναι αδιάφορη και παρέλκει», τονίζει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ. «Ούτε ευθέως ούτε εμμέσως είναι δυνατόν να αμφισβητηθεί ο Αλέξης Τσίπρας», διαμηνύει-και συμπληρώνει: «Ακόμα και αν ήθελαν κάποιοι να τον αμφισβητήσουν θα είχαν μηδενικές πιθανότητες επιτυχίας»

Ως μια συζήτηση που είναι αδιάφορη και παρέλκει χαρακτηρίζει ο Δημήτρης Τζανακόπουλος τη συζήτηση για την κατάληψη του κέντρου και του λεγόμενου μεσαίου χώρου,

προειδοποιώντας πως «όποιος θεωρεί ότι ο κύριος Μητσοτάκης καθίσταται κυρίαρχος επειδή δήθεν κερδίζει τη μάχη του κέντρου θα διαψευστεί».

Στην ερώτηση για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υπουργός, απαντά με νόημα: «Ξέρετε, τα αινίγματα των αρχαίων Αιγυπτίων ήταν αινίγματα και για τους ίδιους τους αρχαίους Αιγύπτιους. Θέλω να πω ότι ούτε ο κος Μητσοτάκης γνωρίζει σε αυτή τη φάση την απάντηση στο ερώτημα».

Με τη συνέντευξη-πλατφόρμα στο iEidiseis, ο Δημήτρης Τζανακόπουλος, αναφερόμενος στο ενδεχόμενο πρότασης διαλόγου προς την ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη, σημειώνει πως «θέμα είναι να αποφασίσει το ΚΙΝΑΛ που βρίσκεται: στην όχθη του κου Μητσοτάκη και των πολιτικών του επιλογών ή στην όχθη της αντιπαράθεσης με τη ΝΔ. Ακόμη όμως ταλαντεύεται, στην καλύτερη περίπτωση, ενώ ο χρόνος πιέζει».

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον εμφανίζει και η απάντησή του για το εάν υπάρχου στελέχη που υπονομεύουν τον Αλέξη Τσίπρα. «Ούτε ευθέως ούτε εμμέσως είναι δυνατόν να αμφισβητηθεί ο Αλέξης Τσίπρας που οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και τον εμπέδωσε ως έναν από τους δύο βασικούς πόλους της πολιτικής σκηνής στη χώρα. Επομένως ακόμα και αν ήθελαν κάποιοι να τον αμφισβητήσουν θα είχαν μηδενικές πιθανότητες επιτυχίας».

«Ξέρετε, τα αινίγματα των αρχαίων Αιγυπτίων ήταν αινίγματα και για τους ίδιους τους αρχαίους Αιγύπτιους. Θέλω να πω ότι ούτε ο κος Μητσοτάκης γνωρίζει σε αυτή τη φάση την απάντηση στο ερώτημα»

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΖΑΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ:

-Συμφωνείτε με τις εκτιμήσεις πολλών ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης κερδίζει το χώρο του κέντρου και, αργά αλλά σταθερά, καθίσταται κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού;

-Όλες αυτές οι έννοιες, κέντρο, μεσαίος χώρος, μεσαία τάξη, που χρησιμοποιούνταν από επικοινωνιολόγους και δημοσιογράφους για να περιγράψουν τα διακυβεύματα της δεκαετίας του 2000 νομίζω ότι περισσότερο συσκοτίζουν παρά εξηγούν την κοινωνική πραγματικότητα. Στην προηγούμενη φάση της νεοφιλελεύθερης συναίνεσης την δεκαετία του 2000 είχαν βέβαια μια πολεμική λειτουργία στο πλαίσιο της μάχης για την κυβερνητική εξουσία παρά το γεγονός ότι και τότε συσκότιζαν την κοινωνική πραγματικότητα.

Θυμάμαι τώρα την περιβόητη διαμάχη Σημίτη – Καραμανλή για το μεσαίο χώρο. Στην πραγματικότητα ήταν μια μάχη μεταξύ κερδισμένων και ηττημένων της περιόδου της ανάπτυξης που πήρε το χαρακτήρα αυτής της αντιπαράθεσης. Η τότε ΝΔ κατάφερε, για λόγους που δεν είναι της παρούσης, να εκφράσει τους ηττημένους ή τους αποκλεισμένους από τα κέρδη της περιόδου Σημίτη, εκείνους που έχασαν ή δεν κέρδισαν όσο θα ήθελαν από την διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ την περίοδο 1996-2004. Και είναι ακριβώς αυτοί που ονομάστηκαν τότε μεσαίος χώρος. Πρόκειται εδώ για μια σαφώς ιδεολογική λειτουργία των λέξεων και των ψευδοεννοιών, ιδεολογική μάλιστα με την στενή έννοια του όρου: λειτουργία συσκότισης, παραγνώρισης και μετατόπισης του νοήματος πραγματικών κοινωνικών διαδικασιών. Όπως έλεγα όμως προηγουμένως, την περίοδο εκείνη οι όροι αυτοί επιτελούσαν και μια πολεμική λειτουργία. Συγκρότησαν τις κοινωνικές δυνάμεις που επιχείρησαν να εκφράσουν. Σήμερα νομίζω ότι έχουν απολέσει αυτή την πολεμική λειτουργία και απλώς συσκοτίζουν την πραγματικότητα.

Ιδιαίτερα μετά την χρηματοπιστωτική κρίση αλλά και εν όψει της μεγάλης ύφεσης νομίζω ότι η πολιτική σύγκρουση δεν μπορεί να ερμηνευτεί με τέτοια απλουστευτικά σχήματα. Και σίγουρα δεν θα κριθεί από το ποιος και με ποιο τρόπο θα κερδίσει το χώρο του κέντρου. Διότι τι μπορεί να σημαίνει και ποιον μπορεί να εκφράσει αυτός ο όρος σε μια περίοδο κατάρρευσης των μισθών, μηδενισμού της ρευστότητας μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, κατακόρυφης αύξησης της ανεργίας και ταχύτατης συρρίκνωσης της οικονομίας. Ενδεχομένως σε μια άλλη περίοδο, ανεξαρτήτως της συμφωνίας ή της διαφωνίας με μια στρατηγική για την κατάληψη του μεσαίου χώρου, να είχε νόημα μια τέτοια συζήτηση.

Σήμερα νομίζω ότι είναι αδιάφορη και παρέλκει. Και πιστέψτε με όποιος θεωρεί ότι ο κύριος Μητσοτάκης καθίσταται κυρίαρχος επειδή δήθεν κερδίζει τη μάχη του κέντρου θα διαψευστεί. Η σημερινή κοινωνική πραγματικότητα είναι απείρως πιο πολύπλοκη από αυτό που περιγράφουν οι όροι αυτοί. Και τούτο διότι ο κ. Μητσοτάκης βρίσκεται αντιμέτωπος με την καταιγίδα της ύφεσης και του κοινωνικού αποκλεισμού που και ο ίδιος βοήθησε να βαθύνουν. Επομένως σε αυτή τη φάση η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα που επιχειρούν να συγκροτήσουν μια νέα κοινωνική συμμαχία στην οποία τον πρώτο λόγο θα έχουν οι εργαζόμενοι θεωρώ ότι όχι μόνο βρίσκεται στην σωστή κατεύθυνση αλλά δημιουργεί και προοπτική για μια νέα πολιτική ανατροπή.

« Το θέμα είναι να αποφασίσει το ΚΙΝΑΛ που βρίσκεται: στην όχθη του κου Μητσοτάκη και των πολιτικών του επιλογών ή στην όχθη της αντιπαράθεσης με τη ΝΔ. Ακόμη όμως ταλαντεύεται, στην καλύτερη περίπτωση, ενώ ο χρόνος πιέζει»

-Οι δημοσκοπήσεις, πάντως, προδιαθέτουν πως είναι πιθανό ένα πολιτικό τοπίο παρόμοιο με αυτό της Ουγγαρίας επί Όρμπαν: Ένα πρώτο κόμμα γύρω στο 40%, ένα δεύτερο με βάση το 25% και μικρότερα κόμματα, που θα έχουν μέτωπο κυρίως με το δεύτερο κόμμα και όχι με εκείνο που κυβερνά…

-Τέτοιες εκτιμήσεις είναι εξαιρετικά πρώιμες και δεν παρακολουθούν τις πραγματικές κοινωνικές διεργασίες. Εκείνες που αφορούν την καθημερινότητα των ανθρώπων και όχι εκείνες που αναπαριστώνται στη φαντασία των αναλυτών, των δημοσιογράφων και των επικοινωνιολόγων. Και βεβαίως ούτε το αποτέλεσμα των εκλογών τις δικαιώνει, ούτε οι κοινωνικές διεργασίες και τα αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής.

Από την άλλη σε όλον τον κόσμο παρατηρείται μια στροφή των κομμάτων της δεξιάς σε ακραίες πολιτικές επιλογές, βλέπουμε μια ενίσχυση των εθνικιστικών και ρατσιστικών θέσεων εντός αυτών των κομμάτων αλλά και μια μεγάλη περιφρόνηση για τους κανόνες της δημοκρατικής αντιπαράθεσης και του κοινοβουλευτισμού. Και η ΝΔ ακολουθεί αυτές τις τάσεις τις οποίες όμως επενδύει με μια ταυτόχρονη αλλά και προφανώς αντιφατική ενίσχυση της εικόνας ενός δήθεν μετριοπαθούς και κεντρώου κου Μητσοτάκη.

Όμως στην Ελλάδα αυτού του τύπου τα στρατηγήματα δεν θεωρώ ότι μπορούν να αποδειχθούν μεσοπρόθεσμα αποτελεσματικά καθώς είναι τελείως διαφορετικές οι οικονομικές, πολιτικές και ιδεολογικές συνθήκες σε σχέση με την Ουγγαρία φέρ’ ειπείν. Δεν διαφωνώ ότι η πολιτική Μητσοτάκη στοχεύει και επιθυμεί μια τέτοια εξέλιξη αλλά δεν νομίζω ότι έχει μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας. Οι αντιστάσεις είναι πολύ πιο ισχυρές, έχουν ιστορικό βάθος και κοινωνικό βάρος επομένως η έκβαση της μάχης ιστορικά θα είναι εξαιρετικά αμφίρροπη.

Αρκεί βεβαίως και ο ΣΥΡΙΖΑ να συνεχίσει την προσπάθεια της διεύρυνσης και να αποκτήσει οργανικές σχέσεις με τον κόσμο που εκφράζει και επιθυμεί να εκφράζει ώστε να αντιστοιχηθεί η πολιτική του επιρροή με την κοινωνική του αποτελεσματικότητα.

-Δεν βλέπετε δηλαδή πρόωρες κάλπες τέλη καλοκαιριού, αρχές φθινοπώρου;

-Καταρχάς όταν μιλώ για μάχη δεν εννοώ απλώς και μόνο μια εκλογική μάχη. Μιλώ για μια ιστορική αντιπαράθεση που αφορά τους κοινωνικούς συσχετισμούς, οικονομικούς, πολιτικούς και ιδεολογικούς και μάλιστα στο βάθος του χρόνου. Τώρα στο ερώτημα που μου θέτετε δεν θεωρώ ότι μπορεί να υπάρξει ασφαλής εκτίμηση. Ξέρετε, τα αινίγματα των αρχαίων Αιγυπτίων ήταν αινίγματα και για τους ίδιους τους αρχαίους Αιγύπτιους. Θέλω να πω ότι ούτε ο κος Μητσοτάκης γνωρίζει σε αυτή τη φάση την απάντηση στο ερώτημα. Είναι προφανές ότι διατηρεί ανοιχτό το ενδεχόμενο πράγμα που επιβεβαιώνει και τον ακραίο τυχοδιωκτισμό του όλα όμως θα εξαρτηθούν από την πολιτική και την υγειονομική συγκυρία.

Το θέμα είναι να κατανοήσουμε γιατί το ενδεχόμενο παραμένει ανοιχτό: και ο λόγος δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι στη ΝΔ γνωρίζουν ότι θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια απελπιστική οικονομική και κοινωνική κατάσταση για την οποία ευθύνονται πρωτίστως οι ίδιοι με τις επιλογές απορρύθμισης της εργασίας, μείωσης των μισθών, εκτίναξης της ανεργίας επιλογές που τελικά οδήγησαν και σε κατάρρευση των δημόσιων οικονομικών.

Τελικά με ένα μαγικό τρόπο ο κος Μητσοτάκης κατάφερε το εκ πρώτης όψεως αδιανόητο: και την πραγματική οικονομία να μην στηρίξει και τα δημοσιονομικά να κατεδαφίσει. Αν το δούμε όμως πιο προσεκτικά θα κατανοήσουμε ότι όχι απλώς δεν ήταν αδιανόητο αλλά το απολύτως βέβαιο αποτέλεσμα των επιλογών του που είχε επισημανθεί ήδη από την αρχή της πανδημίας από το ΣΥΡΙΖΑ. Διότι όταν καταρρέει η αγοραστική δύναμη αναγκαστικά θα καταρρεύσουν και τα έσοδα.

Δεν θέλει ούτε μεγάλη οξύνοια, ούτε ιδιαίτερη τεχνοκρατική επάρκεια. Εν όψει λοιπόν ενός πιθανότατου νέου προγράμματος, ανεξαρτήτως νομικής μορφής, ο κος Μητσοτάκης θέλει να εκτρέψει την συζήτηση και να κερδίσει χρόνο. Όμως ξέρετε η εκλογική πραγματικότητα δεν ακολουθεί πάντα εκτιμήσεις και σχέδια επί χάρτου. Επηρεάζεται από παράγοντες που αυτή τη στιγμή ο κος Μητσοτάκης δεν μπορεί να ελέγξει. Αν λοιπόν τελικά οδηγηθεί σε αυτή την επιλογή για πρόωρες κάλπες υπό την πίεση των εξελίξεων αυτό θα είναι μια θετική είδηση και μια ευκαιρία για την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας και του κόσμου της εργασίας.

-Πρόταση προς το ΚΙΝΑΛ για προγραμματικό διάλογο θα πρέπει να απευθύνει ο Αλέξης Τσίπρας;

-Το ΚΙΝΑΛ βρίσκεται σε μια διαρκή πολιτική και ιδεολογική ταλάντευση που εξηγείται από τους εσωτερικούς του συσχετισμούς και την συζήτηση – αντιπαράθεση που διεξάγεται εκεί. Δεν έχει ξεκαθαρίσει την φυσιογνωμία του, σιωπά για την κυβερνητική του συνεργασία με τον Αντώνη Σαμαρά, δεν αναστοχάζεται κριτικά το κυβερνητικό του παρελθόν. Βεβαίως θα μπορούσε κανείς να πει ότι το μέλλον είναι που μετράει και σε μεγάλο βαθμό αυτό ισχύει. Και είναι ακριβώς γι’ αυτό αλλά και ενόψει της νέας πολιτικής πραγματικότητας της απλής αναλογικής που ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ αφήνουν ανοιχτή την πόρτα του διαλόγου. Το θέμα είναι να αποφασίσει το ΚΙΝΑΛ που βρίσκεται: στην όχθη του κου Μητσοτάκη και των πολιτικών του επιλογών ή στην όχθη της αντιπαράθεσης με τη ΝΔ. Ακόμη όμως ταλαντεύεται, στην καλύτερη περίπτωση, ενώ ο χρόνος πιέζει.

«Το ΚΙΝΑΛ βρίσκεται σε μια διαρκή πολιτική και ιδεολογική ταλάντευση που εξηγείται από τους εσωτερικούς του συσχετισμούς και την συζήτηση – αντιπαράθεση που διεξάγεται εκεί. Δεν έχει ξεκαθαρίσει την φυσιογνωμία του, σιωπά για την κυβερνητική του συνεργασία με τον Αντώνη Σαμαρά, δεν αναστοχάζεται κριτικά το κυβερνητικό του παρελθόν»

-Κάποιοι στη Χαριλάου Τρικούπη, πάντως, εκτιμούν πως το ΚΙΝΑΛ θα πρέπει να έχει ως στόχο να γίνει ο αντίπαλος πόλος της ΝΔ, ανακαταλαμβάνοντας τη θέση που του πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ την εποχή των μνημονίων…

-Εντάξει, ο καθένας μπορεί να έχει όποιον στόχο θέλει. Το θέμα είναι αν αυτός ο στόχος ανταποκρίνεται στην κοινωνική πραγματικότητα ή αν έχει πιθανότητες να την μετασχηματίσει. Και η δική μου άποψη είναι ότι οι κοινωνικές δυνάμεις των οποίων τα συμφέροντα θέλει να εξυπηρετεί η αριστερά έχουν αποφασίσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο πόλος εκείνος που εκφράζει τις προσδοκίες, τις επιθυμίες, τις αγωνίες τους και έχει επιλέξει τον ΣΥΡΙΖΑ να τις αντιπροσωπεύσει στο πολιτικό επίπεδο. Αυτή η αντιπροσώπευση βέβαια είναι πάντοτε μερική καθώς το πολιτικό επίπεδο δεν ολοκληρώνει τον κοινωνικό συσχετισμό όπως πίστευαν παλιά.

Είναι απλώς μια στιγμή του κοινωνικού όπως και οι υπόλοιπες. Επομένως δεν υπάρχει και η οποιαδήποτε εγγύηση ότι αυτό θα συνεχίσει στο μέλλον. Θεωρώ όμως ότι είμαστε σε μια φάση που ο ριζοσπαστικός λόγος και η φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ αντιστοιχούν πολύ περισσότερο σε αυτό τον κόσμο, σε σχέση με την διαρκή ταλάντευση του ΚΙΝΑΛ.

«Ούτε ευθέως ούτε εμμέσως είναι δυνατόν να αμφισβητηθεί ο Αλέξης Τσίπρας που οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και τον εμπέδωσε ως έναν από τους δύο βασικούς πόλους της πολιτικής σκηνής στη χώρα. Επομένως ακόμα και αν ήθελαν κάποιοι να τον αμφισβητήσουν θα είχαν μηδενικές πιθανότητες επιτυχίας»

-Στον ΣΥΡΙΖΑ τι γίνεται κ. Τζανακόπουλε; Υπάρχουν στελέχη που υποσκάπτουν την ηγεσία; Μπορεί ευθέως ή εμμέσως να αμφισβητηθεί ο Αλέξης Τσίπρας;

-Ούτε ευθέως ούτε εμμέσως είναι δυνατόν να αμφισβητηθεί ο Αλέξης Τσίπρας που οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση και τον εμπέδωσε ως έναν από τους δύο βασικούς πόλους της πολιτικής σκηνής στη χώρα. Επομένως ακόμα και αν ήθελαν κάποιοι να τον αμφισβητήσουν θα είχαν μηδενικές πιθανότητες επιτυχίας. Όμως επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτικός φορέας βρίσκεται σε μια φάση αναστοχασμού και ανασυγκρότησης ο στρατηγικός προβληματισμός θα εξακολουθήσει να απασχολεί το κόμμα. Διότι ξέρετε αυτός ο προβληματισμός αφορά πραγματικά ζητήματα: τις κοινωνικές μας αναφορές, το πρόγραμμα, τη φυσιογνωμία, την ιστορική θέση και προοπτική μας.

Και δεν νομίζω ότι οι απόψεις που κατατίθενται στο διάλογο αυτό πρέπει να ερμηνεύονται δημοσιογραφικά ως αμφισβητήσεις ή ως εσωκομματικές συγκρούσεις. Όμως αυτό αφορά και όλους όσους συμμετέχουν σε αυτό το διάλογο. Πρέπει πάντοτε όταν διατυπώνουμε στρατηγικές θέσεις να λαμβάνουμε υπόψη και την ευκολία με την οποία αυτές μπορούν να παρερμηνευτούν.

-Το βασικό στοίχημα σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ ποιο είναι; Η φυσιογνωμία του, η διαμόρφωση εναλλακτικής πρότασης;

-Όπως σας έλεγα και προηγουμένως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταφέρει να εμπεδωθεί ως ένας από τους δύο βασικούς πόλους της πολιτικής αντιπαράθεσης στη χώρα. Και το έχει επιτύχει αυτό διότι κατάφερε να εκφράσει συγκεκριμένα κοινωνικά συμφέροντα σε συγκεκριμένες στιγμές αλλά και να διαμορφώσει ριζοσπαστικές πολιτικές απαντήσεις σε κρίσιμες ιστορικές φάσεις. Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εξέφρασε μόνο μια υπαρκτή κοινωνική δυναμική.

Κατάφερε ταυτόχρονα και να τη διαμορφώσει με τη δράση του, τις παρεμβάσεις του, την αγωνιστική του παρουσία αυτή την κοινωνική δυναμική. Κατάφερε να δώσει σχήμα και πρόσημο στις κοινωνικές διεργασίες που οδήγησαν στην ρευστοποίηση του πολιτικού συστήματος το 2012. Σήμερα λοιπόν το κρίσιμο είναι να ενισχύσουμε αυτή την όψη, αυτή την πτυχή της πολιτικής μας παρέμβασης. Να ενισχύσουμε τη δυνατότητα μας να διαμορφώνουμε την κοινωνική πραγματικότητα κερδίζοντας ιδεολογικές και πολιτικές μάχες. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να αντιστοιχηθεί η κοινωνική μας παρουσία με την πολιτική μας επιρροή. Σε αυτό ακριβώς αποσκοπεί το μεγάλο εγχείρημα της διεύρυνσης και ανασυγκρότησης του κόμματος. Να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ πραγματικά μαζικός φορέας διαμόρφωσης και έκφρασης των αναγκών της κοινωνικής πλειοψηφίας και όχι απλώς ένα κόμμα της κανονικής δικομματικής εναλλαγής όπως θα ήθελαν οι άσπονδοι φίλοι μας.

-Οι αντιδράσεις για το σποτ του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζονται και μάλιστα και από δημοσιογράφους του χώρου σας. Μήπως τελικά ήταν λάθος;

-Στόχος του σποτ ήταν να αναδείξει ένα πραγματικό ζήτημα. Ένα ζήτημα δημοκρατίας που απασχολεί εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στη χώρα παρά το γεγονός ότι δεν βρίσκει τη θέση του στην καθημερινή δημοσιογραφική φιλολογία. Διότι αντιμετωπίζουμε σήμερα στην Ελλάδα μια πρωτοφανή κρίση αξιοπιστίας της ενημέρωσης και των μέσων ενημέρωσης, μια διαρκή και εκτεταμένη επιχείρηση εξαφάνισης κάθε κριτικής και κάθε άποψης που δεν είναι αρεστή στην κυβέρνηση και το μέγαρο Μαξίμου.

Σύμπτωμα αυτής της νέας και επικίνδυνης συνθήκης είναι το σκάνδαλο της αδιαφανούς χρηματοδότησης μέσων ενημέρωσης με 20 εκ. ευρώ κατά τη διάρκεια του lockdown. Σύμπτωμα αυτής της κρίσης είναι το γεγονός ότι ο κος Πέτσας μπορεί να αντιστέκεται στην κοινωνική πίεση, την κοινωνική κατακραυγή και να μην δίνει τη λίστα των ποσών που διατέθηκαν στη δημοσιότητα. Νιώθει τόσο ισχυρός επειδή τα μέσα ενημέρωσης του το επιτρέπουν εξαφανίζοντας την είδηση. Επομένως μόνο και μόνο το γεγονός ότι με αφορμή το σποτ αναδείχτηκε το θέμα το καθιστά επιτυχημένο και σίγουρα όχι λάθος. Κατανοώ βεβαίως τις ευαισθησίες αλλά δεν τις συμμερίζομαι.

Διάβαζα μάλιστα σήμερα ένα άρθρο γνωστού και σεβαστού δημοσιογράφου που υποστήριζε ότι το σποτ του ΣΥΡΙΖΑ αστόχησε διότι δεν ανέδειξε το ζήτημα στην σωστή του διάσταση, αυτή των ιδιοκτητών και εκδοτών και των προνομιακών τους σχέσεων με το σύστημα εξουσίας αλλά και των εργασιακών σχέσεων στις επιχειρήσεις του τύπου, του φόβου των ανθρώπων που δουλεύουν σε συνθήκες γαλέρας κλπ. Και σκέφτηκα ότι εδώ έχουμε τον ορισμό της επιτελεστικής αντίφασης. Δηλαδή της αντίφασης μεταξύ αυτού που λέω και αυτού που κάνω λέγοντας αυτό που λέω. Διότι μόνο και μόνο το γεγονός της γραφής του άρθρου αυτού με αφορμή το σποτ του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύει ότι το ζήτημα άνοιξε. Και άνοιξε ακριβώς εξαιτίας του σποτ.