Εμείς παραμένουμε πάντα εκεί! Αόρατοι!

11:50 15/7/2020 - Πηγή: newsbreak

To ιστορικό επεισόδιο με τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αξιολογήσουμε τον εαυτό μας και τη σχέση του με την ιστορία μας.

Από τον Μανώλη Κοττάκη

Είναι, όμως, και μεγάλη ευκαιρία, απορώ πώς η κυβέρνηση δεν το έχει σκεφθεί ακόμη, να δείξουμε προς όλο τον πολιτισμένο κόσμο τον τρόπο που η Ελλάς προσεγγίζει τις θρησκείες και τους πολιτισμούς σε σύγκριση με τη γειτονική Τουρκία. Το πώς σέβεται τα μνημεία τους. Ως προς τη σχέση μας με την ημετέρα ιστορία, δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά. Τα πράγματα είναι απογοητευτικά. Όταν βλέπεις να λιθοβολείται

ένας άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στον βυζαντινό πολιτισμό επειδή τόλμησε να σχολιάσει ότι «δάκρυσαν τα ψηφιδωτά της Αγίας Σοφίας» -στην Ελένη Αρβελέρ αναφέρομαι-, τότε ξέρεις καλά ότι στην πατρίδα μας και ιδιαιτέρως στα αστικά κέντρα (με εξαιρέσεις βεβαίως) το Εθνος δεν έχει σπονδυλική στήλη.

Επικρατούν στον δημόσιο λόγο είτε οι λεγόμενες και λεγόμενοι influencers των κοινωνικών δικτύων, που κάνουν πολιτική με παρόλες 24ώρου από το σαλόνι του σπιτιού τους, είτε ορισμένοι γραφικοί και γραφικές που δεν χάνουν την ευκαιρία να αναμηρυκάσουν τις προκλητικές ανοησίες τους για να προκαλέσουν την προσοχή. Γενικώς δεν έχει μείνει τίποτε όρθιο. Η φερόμενη «ελίτ» των Αθηνών κάνει τα πάντα για να ριζώσει την ήττα μέσα μας. Ενώ το διακύβευμα είναι να ξεριζώσουμε την ήττα από μέσα μας.

Εδώ που φθάσαμε, για να αναπνεύσεις και να ξεφύγεις μέσα από την πνιγηρή ατμόσφαιρα μιας «ελίτ» που για όλα (τις μαζικές παραβιάσεις του εναέριου χώρου, την αθρόα είσοδο μεταναστών από τα βόρεια σύνορά μας, τις τουρκικές θεωρίες περί απομονωμένου Καστελόριζου, τις βόλτες του «Ορούτς Ρέις» στην υφαλοκρηπίδα μας, την άγκυρα που έριξαν τουρκικά αλιευτικά έξω από τη Σύρο και τη Μύκονο, τις απαιτήσεις περί συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο, την Αγία Σοφία τώρα) έχει στο τσεπάκι ως απάντηση ένα καθησυχαστικό «ε, και τι έγινε;», έχεις μία λύση μόνο.

Πρέπει να περάσεις τα διόδια Αφιδνών. Διότι παραμένοντας εδώ μπορεί να ακούσεις και άλλα «ε, και τι έγινε;». Και τι έγινε «αν χάσουμε ένα νησάκι», και τι έγινε «αν εξαιρεθεί το Καστελόριζο», και τι έγινε «αν δεχθούμε συνεκμετάλλευση», «έχουν και οι Τούρκοι δικαιώματα».

Η παράδοση της ελίτ που έχει σήμα κατατεθέν το ντεκαπάζ είναι ολοκληρωτική. Για να βρεις Ελληνα με σπονδυλική στήλη που να θεωρεί την Αγία Σοφία Εκκλησία και όχι σκέτο μνημείο πρέπει να διατρέξεις την ηπειρωτική, τη βαθιά Ελλάδα και να καταλήξεις στον Εβρο. Εκεί που, ευτυχώς, οι κάτοικοι ξέρουν καλά τι υπερασπίζονται και δεν ενοχλούνται ότι κάποιος τους χαλάει τη βολή όταν τους καλεί να απαντήσουν στις προκλήσεις. Εκεί η έννοια «Ακρίτας» τιμάται. Αλλά όπως επισημάναμε στην εισαγωγή γι’ αυτό το αλλόκοτο και παράδοξο φαινόμενο να κάνουμε αποποίηση κληρονομιάς όταν πρόκειται για την ιστορία μας, ειδικώς όταν πρόκειται για την ακτινοβολία της πέραν των συνόρων μας, πέραν 200 λέξεων δεν μπορούν να ειπωθούν και πολλά. Ούτε να αλλάξουν.

Συμβαίνει. Μπορούμε να κάνουμε, όμως, κάτι άλλο. Να δείξουμε εμείς στη διεθνή κοινότητα πώς φερόμαστε στις θρησκείες, στους λατρευτικούς τους χώρους, στα μνημεία που κατέλειπαν. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά της Δύσης και της Ορθοδοξίας, η ανοχή. Η Ελλάς δεν φοβήθηκε ποτέ το πνεύμα του Ισλάμ στο έδαφός της. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος έδωσε τη δυνατότητα στους μουσουλμάνους της Θράκης να ρυθμίζουν τις αστικές υποθέσεις τους -ακόμη την έχουν- με βάση όσα ορίζει ο ιερός νόμος του Κορανίου, η Σαρία. Η Ελλάς επιτρέπει, σεβόμενη απολύτως τις διεθνείς συνθήκες, την καθημερινή λειτουργία σε 300 τεμένη στη Θράκη έναν αιώνα τώρα – ούτε μισός τζιχαντιστής δεν ξεπήδησε μέσα από αυτά. Η Ελλάς εισήγαγε θετική διάκριση με βάση το θρήσκευμα και ενθαρρύνει την κατ’ εξαίρεσιν εισαγωγή μουσουλμάνων από τη Θράκη στα ΑΕΙ της.

Η Ελλάς ίδρυσε Τμήμα Ισλαμικών Σπουδών στο Αριστοτέλειο. Η Ελλάς διά του υπουργείου Πολιτισμού συντηρεί δαπάναις της όλα τα τζαμιά της οθωμανικής περιόδου που απέμειναν ως μνημεία ανά την επικράτεια. Δεν υποκρίθηκε ποτέ ότι αυτή η ιστορική περίοδός της δεν υπήρξε ποτέ γι’ αυτήν και ότι δεν την έζησε. Και όταν προβοκάτορες επιχειρούν να τα κάψουν, όπως το τέμενος Βαγιαζήτ στον Εβρο, δεν τσιγκουνεύεται τα χρήματα για να τα αποκαταστήσει στην προτέρα μορφή. Αυτή είναι η Ελλάς. Και από την καλή και από την ανάποδη. Έθνος που δεν πιστεύει στην ιστορία του αλλά προστατεύει την ιστορία των άλλων! Και τι κάνει η Τουρκία κατ’ αντιδιαστολή την ώρα που εμείς σώζουμε και δεν καταστρέφουμε ό,τι αξίζει από το πέρασμά τους από τα μέρη μας; Μα προσπαθεί 563 χρόνια να αλώσει την Πόλη και να ξεριζώσει το ελληνικό πνεύμα από όπου πέρασε.

Δεν της έφθασε ότι αντέγραψε τη βυζαντινή αρχιτεκτονική της Αγίας Σοφίας και την περικύκλωσε με τζαμιά του αυτού ρυθμού για να μειώσει την ακτινοβολία της! Δεν της έφθασε η προσευχή στους γύρω μιναρέδες! Τώρα θέλει να ιδρύσει μιναρέ με τρούλο και ψηφιδωτά της Παναγίας και του Χριστού εντός του οποίου να δοξάζεται ο Αλλάχ! Πόσο απελπισμένος και πόσο ηττημένος πρέπει να νιώθει κανείς για να κάνει κάτι τέτοιο;

Για να προσεύχεται στην ισλαμική θρησκεία πίσω από κρυμμένες ελληνικές επιγραφές και χριστιανικά ψηφιδωτά; Πόσο κομπλεξικός; Η αλήθεια λοιπόν, για να καταλήγουμε, είναι ότι οι Τούρκοι νιώθουν ακόμη την ήττα και πασχίζουν να ξεριζώσουν το ελληνικό πνεύμα από την Πόλη, από τη Σμύρνη, από την Τραπεζούντα. Μόνο που το ελληνικό πνεύμα δεν ξεριζώνεται με την αλλαγή της χρήσης ενός κτιρίου.

Είναι εκεί, στην πίστη, στη γλώσσα, ακόμη και στο ηχόχρωμα της τουρκικής. Στη Σμύρνη τα τουρκικά δεν προφέρονται θυμωμένα, αλλά χαρούμενα, τραγουδιστά, όπως η γλώσσα μας. Δεν πα να έκαψαν τις εκκλησίες μας, τους ναούς μας, τις μνήμες μας. Δε πα να μας έδιωξαν. Εμείς εκεί. Αόρατοι. Ας κάνουμε τη σύγκριση λοιπόν. Εμείς ανεχόμαστε την κληρονομιά των άλλων, αλλά δεν αλλοιωνόμαστε από την παρουσία της. Αλλά μας «πειράζουν» και μας «αλλοιώνουν». Αυτοί μια ζωή παλεύουν να απαλλαγούν από την παρουσία μας και στο τέλος καταλήγουν πάλι να προσεύχονται ηττημένοι κατά βάση κάτω από την εικόνα της Παναγίας. Ποιος υπερέχει; Η Αγία Σοφία είναι εν τέλει ελληνοτουρκικό θέμα. Είναι το βλέμμα ενός εκάστου προς τον κόσμο. Το βλέμμα του δυνατού απέναντι στον φανατικό.

Εμείς παραμένουμε πάντα εκεί! Αόρατοι! - newsbreak