Και ο Άγιος φοβέρα θέλει

11:41 27/7/2020 - Πηγή: newsbreak

Καιρό τώρα η αμερικανική εξωτερική πολιτική σχοινοβατούσε μεταξύ της αναγνώρισης των ελληνικών δικαίων για το Καστελόριζο με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας και του άγχους να μην προκαλέσει την μήνιν του «σουλτάνου» Ερντογάν.

Από τον Μανώλη Κοττάκη

Ο Αμερικανός πρέσβηςΤζέφρι Πάιατ μάς είχε ανακοινώσει, μάλιστα, και τη θέση της νομικής υπηρεσίας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, η οποία αναγνωρίζει υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ στα κατοικημένα νησιά, όχι στα ακατοίκητα.

Στο διάστημα αυτό η πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα και το υπουργείο των Εξωτερικών στην Ουάσινγκτον απέφυγαν να προβούν σε οιονδήποτε νομικό χαρακτηρισμό για το τουρκολιβυκό μνημόνιο, μολονότι αυτό παραβιάζει και διαστρεβλώνει κάθε έννοια του Δικαίου της Θαλάσσης.

Οι χαρακτηρισμοί τους ήταν πολιτικοί, περιγραφικοί και έστελναν το τόπι στην κερκίδα: «Προκλητικό», «αντιπαραγωγικό», «αχρείαστο» κ.λπ. Ανευ νομικής αξίας. Σε ερώτηση που έγινε δε προς τον κύριο Πάιατ στο τελευταίο Φόρουμ των Δελφών, ειδικά για το Καστελόριζο, η απάντησή του ήταν διφορούμενη. Και προς τούτο διεγράφη από την επίσημη απομαγνητοφώνηση της πρεσβείας η ειδική αναφορά στο ακριτικό μας νησί! Υποτίθεται ότι δεν ακουγόταν καλά η ερώτηση. Όλα αυτά μέχρι προχθές, οπότε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε κάτι που έπρεπε να είχε κάνει εδώ και πολύ καιρό: Εγκατέλειψε τη «ρωσοφοβία». Σήκωσε το τηλέφωνο και μίλησε με τον πρόεδρο Πούτιν. Τον μόνο που μπορεί να σταματήσει τον Ερντογάν. Δεν έχει η σημασία τι του απάντησε ο Ρώσος πρόεδρος. Αν τον παρέπεμψε ή όχι στο ΝΑΤΟ. Για να επανέλθουν οι σχέσεις μας σε τροχιά -κακοφόρμισαν μετά τις απελάσεις Ρώσων διπλωματών επί ΣΥΡΙΖΑ-, θα πρέπει να περάσει καιρός. Ηρκεσε η κίνηση.

Ο έμπειρος Αμερικανός πρέσβης διείδε μετά το άνοιγμα γραμμής επικοινωνίας Αθήνας – Μόσχας ότι μπορεί να καταστραφεί σε μια βραδιά όλα όσα χτίζει για τη χώρα του τρία χρόνια τώρα. Εκών άκων, έσπευσε την επομένη της επικοινωνίας Πούτιν – Μητσοτάκη να πράξει ό,τι απέφευγε καιρό τώρα: Να αναγνωρίσει ότι το Καστελόριζο έχει ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, απαντώντας κατ’ ουσίαν στις πρόσφατες δηλώσεις Ακάρ και Καλίν. Δεν ξέρω πόσο σοβαρή μπορεί να είναι μια χώρα της οποίας ο πρέσβης διορθώνει επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου του με 24 ώρες διαφορά. Δεν ξέρω ποια από τις δύο θέσεις ισχύει.

Του τοπικού πρέσβη ή του κεντρικού State Department. Γνωρίζω, όμως, άριστα, έστω και έτσι, ότι τηλεφωνώντας στον Πούτιν ο Μητσοτάκης ανακάλυψε τα οφέλη τού μη δεδομένου. Και ο άγιος φοβέρα θέλει. Οι ΗΠΑ έκαναν στροφή 180 μοιρών αμέσως. Η νέα αυτή πολιτική στροφή του πρωθυπουργού, ο οποίος ανακαλύπτει τη γοητεία της κληρονομιάς του Κώστα Καραμανλή μέσα στις κρίσεις (και στον Εβρο εγκατέλειψε εν μια νυκτί τις πολυτέλειες της πολυτισμικότητας), μπορεί να ολοκληρωθεί με ακόμη μία κίνηση: Να παραγγείλει η Ελλάς φρεγάτες από τον Μακρόν και να ζητήσει από τους Σαουδάραβες συμμάχους της να τις πληρώσουν. Τι είδος αντιτουρκική συμμαχία είναι αυτή στην οποία ηγείται η χώρα μας στην περιοχή, άραγε; Δωρεάν είναι η συμμαχία;

Οι ταλαντεύσεις της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής μεταξύ των ΗΠΑ που θα συμπαράγουν τις φρεγάτες στα Ναυπηγεία Σκαρμαγκά στο άδηλο μέλλον και της Γαλλίας που μπορεί να τις παραδώσει τώρα μας κόστισαν ήδη μια κεκαλυμμένη δυσαρέσκεια! Ο πρόεδρος Μακρόν δώρισε την εντυπωσιακή του δήλωση υπέρ των ελληνικών συμφερόντων, και μάλιστα στη γλώσσα μας, στον Πρόεδρο Αναστασιάδη, αμέσως μετά τη συνάντησή τους στο Παρίσι. Όχι στον ημέτερο Κυριάκο Μητσοτάκη. Το μήνυμα κομψό -για όσους ξέρουν να διαβάζουν τη διπλωματία- και σαφές. Η Ελλάς πρέπει να τελειώνει με την παραγγελία αυτή ταχέως, διότι, πρώτον και κύριον, χρειάζεται τις φρεγάτες το Πολεμικό Ναυτικό, καθώς όσες βρίσκονται σήμερα στο Αιγαίο συμπληρώνουν σε λίγο καιρό το όριο ηλικίας -45 έτη -και πρέπει να «συνταξιοδοτηθούν». Η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων καίγεται για την αγορά των φρεγατών και εισηγείται ενθέρμως την υπογραφή αμυντικής διακρατικής συμφωνίας με τη Γαλλία, η οποία θα προβλέπει τη μεταστάθμευση μιας μοίρας Rafale στην Ελλάδα και τον δανεισμό δύο μεταχειρισμένων φρεγατών Fremme.

Δεύτερον, διότι το δίλημμά μας, εδώ που έφτασαν τα πράγματα, δεν είναι ΗΠΑ ή Γαλλία, αλλά αν είναι επείγουσα ανάγκη η ενίσχυση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων προς υπεράσπιση του πατρώου εδάφους και ποιος μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό το επείγον.
Και τρίτον, ακόμη κι αν υπήρχε δίλημμα αντικειμενικά, πρέπει να το απαντήσουμε υπέρ των Γάλλων. Αυτοί μας στέκονται με ξεκάθαρες διατυπώσεις χωρίς «if» και «anyway», όχι οι ΗΠΑ. Όταν, λοιπόν, ξέρεις ότι από μία απόφασή σου παίζεται μελλοντικώς το έδαφός σου, περιθώρια συναισθηματισμών δεν υπάρχουν. Αγοράζεις από εκεί που σε συμφέρει και πας με αυτούς που σε στηρίζουν.

Εάν, λοιπόν, πράγματι πίσω από το τηλεφώνημα Μητσοτάκη στον Πούτιν υποκρύπτεται μια ειλικρινής στροφή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, τότε αυτή πρέπει να ολοκληρωθεί. Χωρίς δισταγμούς. Με τόλμη. Τα αυτά μηνύματα πρέπει να αποσταλούν στη γερμανική προεδρία της Ε.Ε., η οποία νομίζει ότι μπορεί να απειλείται χώρα-μέλος από μη χώρα-μέλος της Ε.Ε. και εκείνη να καμώνεται την ουδέτερη, συνιστώντας στα δύο μέρη «συνετό διάλογο». Μήπως πρέπει να πάψουμε να είμαστε το κορόιδο της παρέας και να ανοίξουμε τα σύνορα προς αυτούς που μας κοροϊδεύουν, υποδεχόμενοι μερικές δεκάδες ασυνόδευτα τέκνα μεταναστών;

Κάτι τελευταίο: Εκτός από το εξωτερικό μέτωπο, υπάρχει και το εσωτερικό. Τον ηγέτη τον κάνει η στιγμή. Και η στιγμή καλεί τον κύριο πρωθυπουργό να μεταβεί στο Καστελόριζο πριν από τη λήξη της τουρκικής NAVTEX. Οι κάτοικοι τον περιμένουν! 6 Αυγούστου θα είναι αργά.

Και ο Άγιος φοβέρα θέλει - newsbreak