Ο τελευταίος να κλείσει το καπάκι του βόθρου…

15:29 6/7/2020 - Πηγή: newsbreak

Aν πιστεύει -όπως μου λένε- ο σημερινός πρωθυπουργός ότι μπορεί να ελέγξει τον βόρβορο των παράνομων υποκλοπών και να τον χρησιμοποιήσει εις όφελός του για να πάει σε «γρήγορες εκλογές», είναι πραγματικά βαθιά νυχτωμένος.

Από τον Γιώργο Χαρβαλιά

Δυστυχώς για τον ίδιο, η δυσοσμία ταξιδεύει παντού. Δεν ελέγχεται, δεν οριοθετείται και δεν παγιδεύεται στα σπίτια πολιτικών αντιπάλων, μη αρεστών επιχειρηματιών και ενοχλητικών δημοσιογράφων. Απλώνεται σε όλη τη χώρα και τη μεταμορφώνει στο άψε σβήσε σε Βουλγαρία, όπου τα drones καταγράφουν αν ο αρχηγός του κράτους κοιμάται στο κρεβάτι μπρούμυτα

ή ανάσκελα κι αν έχει στο διπλανό συρτάρι πιστόλι ή ζαρτιέρες…

Θα συμβούλευα, λοιπόν, τα παιδάκια που παίζουν με τα σπίρτα στου Μαξίμου να ασχοληθούν καλύτερα με λιγότερο επικίνδυνους… περιπάτους, όπως αυτός ο ήδη στρωμένος με τα… φερ φορζέ-γκιούλιβερ του «συγγνώμη – γράψτε λάθος» ανιψιού, η ποσόστωση των «διαφορετικών» στις επόμενες προσλήψεις, τα ηλεκτρικά πατίνια του Χατζηδάκη και πάει λέγοντας. Όταν ξαναγυρνάς την Ελλάδα στην εποχή του Τόμπρα και του Μαυρίκη, εκτός του ότι προδίδει μια εξαιρετικά χαμηλή αντίληψη πολιτικής αισθητικής, είναι και επικίνδυνο, γιατί προϋποθέτει πάρε δώσε με υπόκοσμο. Και το Χάρβαρντ δεν διδάσκει, απ’ όσο ξέρω τουλάχιστον, πώς να νταραβερίζεσαι με μαφιόζους χωρίς να λερώνεις τα χέρια σου…

Κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της και προάγει -υποτίθεται- την ευνομία και την κανονικότητα στη χώρα θα έπρεπε να έχει αναγορεύσει σε σοβαρό ποινικό αδίκημα την «καλωδίωση» κάθε τυχάρπαστου, με στόχο την υποκλοπή συνομιλίας εις βάρος ανυποψίαστου θύματος για την προώθηση προσωπικών επιδιώξεων σε νομικό ή άλλου είδους καβγά ιδιωτικού τύπου. Η «καλωδίωση» είναι λογικό να αποτελεί μέσο αλίευσης τεκμηρίων για μυστικούς αστυνομικούς που διερευνούν σοβαρές υποθέσεις, όπως τρομοκρατίας ή ναρκωτικών, για προστατευόμενους μάρτυρες, για την αποκάλυψη σκανδάλων διαφθοράς και, βέβαια, για πράκτορες της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών που υπηρετούν την πατρίδα και όχι τους… νταβατζήδες από τους οποίους χαρτζιλικώνονται.

Οι υποκλοπές συνομιλιών, δηλαδή, έπρεπε να είναι αυστηρά κρατική (και όχι… κυβερνητική) υπόθεση, θεσμικά θωρακισμένη, η οποία να αποτελεί τελευταίο μέσο προσφυγής για τη διαλεύκανση υποθέσεων κορυφαίου εθνικού συμφέροντος. Όχι πρόσφορο μέσο για να βγάζει το άχτι του κάθε πικραμένος.

Το σημερινό νομικό πλαίσιο, που έχει αλλάξει πέντε έξι φορές τα τελευταία χρόνια λόγω της ασυγχώρητης πολιτικής αγυρτείας των εκάστοτε κυβερνώντων, οι οποίοι θέλουν να χρησιμοποιούν τέτοιου είδους ηχογραφήσεις μόνο όταν εξυπηρετούν τις μικροκομματικές επιδιώξεις τους, είναι δημιουργικά ασαφές. Επιτρέπει τη χρησιμοποίηση αυτών των «πειστηρίων» και, υπό αυτή την έννοια, νομιμοποιεί την καταγραφή μόνο όταν συμβάλλουν στην τεκμηρίωση τέλεσης κακουργηματικών πράξεων. Και σίγουρα όχι προς όφελος ενίσχυσης μιας νομικής θέσης σε ιδιωτική διένεξη αστικού τύπου ή, ακόμα χειρότερα, με στόχο να εκτεθεί δημόσιο πρόσωπο για τις ανοησίες που μπορεί να εκστομίζει σε κατ’ ιδίαν συνομιλίες.

Οι ηχογραφημένοι διάλογοι που βλέπουν το φως της δημοσιότητας το τελευταίο διάστημα πρωτίστως προδίδουν την αφέλεια των πολιτικών, που μιλούν αμέριμνα σε «καλωδιωμένους» συνομιλητές, λέγοντας ό,τι αρλούμπα τους έρθει στο κεφάλι κυρίως για να πουλήσουν «γνώσεις και εξυπνάδα». Δεν τεκμηριώνουν ούτε κακουργήματα ούτε δράσεις εγκληματικών συμμοριών, παρά διαφόρων ειδών εικοτολογίες, συμπάθειες και αντιπάθειες, μίση και πάθη ανθρώπινου χαρακτήρα που απαντώνται και εντός κυβερνήσεων (ρωτήστε και τους σημερινούς στο Μέγαρο Μαξίμου).

Οι διάλογοι αυτοί αποτελούν ευχάριστο κουτσομπολίστικο ανάγνωσμα πρωτίστως επειδή αναδεικνύουν την ψευδαίσθηση των Ελλήνων πολιτικών ότι μπορεί να λειτουργούν ως «καθημερινοί πολίτες» που αρλουμπολογούν στο καφενείο, χωρίς καμία επίγνωση της ιδιότητάς τους. Θα πρέπει όμως να αποφασίσουν γρήγορα η κυβέρνηση και η Δικαιοσύνη αν τέτοιου είδους «πειστήρια», που συλλέγονται με πιθανόν παράνομες και σίγουρα αμφιλεγόμενες, πρακτορίστικου τύπου, μεθόδους από ιδιώτες, μπορούν να αποτελούν υλικό δικογραφίας, επιτείνοντας τη δυσώδη ατμόσφαιρα, αλλά χωρίς να συμβάλλουν καθοριστικά στην απόδειξη κακουργηματικών πράξεων. Το «σου είπα, μου είπες και νομίζω ότι ο γείτονας έβαλε τον κηπουρό να φυτέψει μια καναβουριά στη γλάστρα, για να φουμάρει ο μπατζανάκης του, που είναι πρεζόνι» νομίζω -κατά την ταπεινή μου άποψη- ότι δεν προάγει κάποιου είδους διαλεύκανση σε εκκρεμείς ποινικές υποθέσεις, Απλώς εδραιώνει το νοσηρό κλίμα στον δημόσιο βίο. Και στο τέλος θα κάνει τους πολιτικούς να μη μιλάνε σε άνθρωπο αν πρώτα δεν τον έχουν γδύσει για να δουν ότι δεν είναι «καλωδιωμένος».

Κάποιοι έχουν πείσει τον κύριο Μητσοτάκη ότι οι κασέτες που βγαίνουν σε δόσεις τού κάνουν καλό. Αναδεικνύουν, λένε, το δικό του ηθικό πλεονέκτημα έναντι των άλλων. Σε σημείο που του επιτρέπουν να επιχειρήσει έναν ευχάριστο εκλογικό περίπατο.

Κάνουν σοβαρό και μοιραίο λάθος, ξαναλέω, αυτοί οι άκαπνοι συμβουλάτορες. Αν μετατραπεί η χώρα σε βασίλειο ιδιωτικών υποκλοπών και κυκλοφορούν οι κασέτες, εκτός από τα δικαστήρια, και στην… Ομόνοια, αυτό δεν ωφελεί μια κυβέρνηση που θέλει να επικαλείται ηθικό πλεονέκτημα. Το έχουμε ξαναδεί το έργο και είναι ιδιαίτερα τοξικό για τη δημοκρατία. Όταν ανοίξει το καπάκι του βόθρου, η μπόχα δεν κρατιέται. Ας ρωτήσουν και τον σύντροφο Μπορίσοφ, που κοιμόταν αμέριμνος…

Ο τελευταίος να κλείσει το καπάκι του βόθρου… - newsbreak