Ούτε… χωροφύλακας ούτε πόντιος πιλάτος

12:19 7/7/2020 - Πηγή: newsbreak

Δεν έχω μάθει να λειτουργώ ως χωροφύλακας ή παιδονόμος. Τα στελέχη μας είναι δημόσια πρόσωπα.

Από τον Βασίλη Βέργη

Κρίνονται διαρκώς. Ο κόσμος είναι αρκετά ώριμος ώστε να διαμορφώνει άποψη για όλους μας. Έχω όμως την ευθύνη να ηγούμαι στη βάση συγκεκριμένων αρχών, κανόνων και, πάνω απ’ όλα, αξιών…»

Αυτό το απόσπασμα από τη συνέντευξη που παραχώρησε ο Αλέξης Τσίπρας στο «ΕΘΝΟΣ της Κυριακής» σηκώνει πραγματικά πολύ μεγάλη συζήτηση. Πόσο μάλλον όταν σε προηγούμενο κομμάτι

από την ίδια συνέντευξη και στην αναφορά για το περιβόητο «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς» ο πρώην πρωθυπουργός απάντησε: «Η ηθική στάση κρίνεται καθημερινά. Δεν είναι ένα εισιτήριο διαρκείας. Και τα δικά μας στελέχη κρίνονται -και ορθά- πολύ πιο αυστηρά από τα στελέχη της Δεξιάς…»

Όσα συνέβησαν τον προηγούμενο μήνα, με τη γνωστή υπόθεση των τηλεφωνικών συνομιλιών στην κορυφογραμμή του πολιτικού βουνού, αλλά και όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ώρες μετά τους ισχυρούς Καλογρίτσα, καθιστούν υποχρεωτική για τον Αλέξη Τσίπρα μια πιο ξεκάθαρη στάση από εκείνη που φανερώνει η ατάκα περί παιδονόμου ή χωροφύλακα.

Προφανώς ο κ. Τσίπρας δεν είναι δικαστής για να «δικάζει» τα στελέχη του, ειδικά όσα ήταν στο στενό κυβερνητικό επιτελείο του τα προηγούμενα χρόνια. Είναι όμως ο ηγέτης της ελληνικής Αριστεράς, άρα δεν μπορεί να λειτουργεί με λογική Πόντιου Πιλάτου.
Ακόμη οι Ελληνες συζητούν με τη μορφή ανεκδοτολογίας για την εποχή της διακυβέρνησης Σημίτη. Όταν ακολούθησε ο βομβαρδισμός αποκαλύψεων για μέλη του τότε ΚΥΣΕΑ, άπαντες αναρωτήθηκαν πώς… γινόταν να μην είχε ιδέα ο πρωθυπουργός για πράξεις στενών συνεργατών του.

Εάν ο κ. Τσίπρας θέλει να χτίσει επιχειρήματα απέναντι στον κ. Μητσοτάκη επάνω στο «ηθικό πλεονέκτημα», θα πρέπει να το κάνει αποφασιστικά, στην πράξη. Είναι ο ίδιος που οφείλει να πάει, για όλα τα ζητήματα, την έρευνα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τέλους. Είναι ο ίδιος που πρέπει να απαιτήσει «φως παντού». Για να φύγει κάθε σκιά πάνω από το κόμμα του ή διαφορετικά να φύγουν πρόσωπα από το κόμμα του.

Σε αυτή την περίπτωση δεν μπορεί, δεν δικαιούται να λέει «νίπτω τας χείρας μου». Προφανώς όλοι οι πολιτικοί κρίνονται από τον κόσμο. Αλλά τα στελέχη κρίνονται και από τον αρχηγό.

Όταν τα στελέχη γίνονται βαρίδια απειλώντας ή τσαλακώνοντας το «ηθικό πλεονέκτημα», τότε ο αρχηγός δεν κάθεται αμέτοχος περιμένοντας να μιλήσει η βάση, αλλά παίρνει ο ίδιος την κατάσταση στα χέρια του. Γιατί διαφορετικά οι σκιές θα απλωθούν και κάποια στιγμή θα φτάσουν τον ίδιο. Πολλές φορές η «απάθεια» εκλαμβάνεται ως κεκαλυμμένη προσπάθεια συγκάλυψης.

Και στην περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας άφησε αρκετές φορές το «παιχνίδι» -πολιτικό και επικοινωνιακό- στα χέρια επιτελικών στελεχών του κόμματός του. Η ζωή απέδειξε πως αυτό τον έπληξε πολύ, καθώς «φορτώθηκε» -ως αρχηγός, λογικό ήταν- λάθη και συμπεριφορές άλλων. Οι οποίες από ένα σημείο και μετά δεν μαζεύονταν. Και το διαπίστωσε στην κάλπη. Ενδεχομένως το διαπιστώνει και τώρα…

Κατανοητή λοιπόν η δημοκρατική έκφραση ηγεσίας ότι «δεν είμαι χωροφύλακας ή παιδονόμος», αλλά επειδή σε ένα κόμμα υπάρχουν αρχές και αξίες, οι συμπεριφορές δεν κρίνονται με… ψηφοφορία. Ο αρχηγός είναι ένας και αυτός οφείλει να αποφασίζει. Ενίοτε αναγκασμένος να πάρει δύσκολες αποφάσεις με πρόσωπα που έχει συμπορευθεί για χρόνια. Αν όμως βλέπει απαθής τα τρένα να περνάνε, τότε πρέπει να σκεφτεί πως μέσα σε αυτά τα τρένα «κατοικεί» η εξουσία. Η οποία κρίνει και… απομακρύνεται!

Ούτε… χωροφύλακας ούτε πόντιος πιλάτος - newsbreak