Μια βόλτα στο «Δύο δεκάρες η οκά» στην καρδιά του Κουκακίου

16:17 17/9/2021 - Πηγή: Youfly

Κάναμε μια βόλτα στο «Δυο δεκάρες η οκά» στην καρδιά του Κουκακίου, εκεί που δεν τρως απλά σπιτικά. Γίνεσαι μέλος μια όμορφης οικογένειας.

Γυρνώντας πίσω το χρόνο στην πρώτη μας γνωριμία

Αρκετά χρόνια πριν, μια συννεφιασμένη Κυριακή μεσημέρι, μια παρέα φίλων που βρισκόμασταν παρέα σε μια εκδήλωση στα πέριξ της Ακρόπολης, με κάλεσε για γεύμα. «Έλα μαζί μας και θα δεις. Θα τρελαθείς» ήταν τα μόνα τους σχόλια με τα οποία θέλησαν να με ιντριγκάρουν να τους ακολουθήσω. Περπατήσαμε για λίγα λεπτά, κατηφορίζοντας από την Ακρόπολη

προς Κουκάκι μέσω της Δημητρακοπούλου ώσπου φτάσαμε στη γωνία με την Ζίννη, στο ύψος ακριβώς του Φιξ. Κατεβήκαμε 2 σκαλάκια και μπήκαμε σε μια κατάμεστη ζεστή σάλα που ξεχείλιζε από κέφι και ευθυμία, συνοδεία σπιτικών μυρωδιών και ζωντανής μουσικής. Παραδοσιακά τραπεζάκια ταβέρνας με ασορτί καρέκλες όμορφα στοιχισμένα, καλοσιδερωμένα ερυθρόλευκα καρό τραπεζομάντηλα και μια ευρύτερη αύρα σπιτικής καθαριότητας να αναδύεται από κάθε γωνιά.

Η παρέα, ως πιο έμπειρη, δεν με άφησε να παραγγείλω, ούτε να ρίξω μια ματιά στον κατάλογο. Αλλά ούτε καν να χαζέψω την λαμπερή «βιτρίνα» που δέσποζε στο διάδρομο που οδηγεί στην κουζίνα με όλα τα μαγειρευτά του κόσμου παρατεταγμένα. Στο τραπέζι μας τις επόμενες -πολλές- ώρες, προσγειώθηκαν δεκάδες λαχταριστοί μεζέδες (θυμάμαι μόνο το Best Seller κοντοσούβλι» για το οποίο ζήτησα επανάληψη) φροντίζοντας να ισορροπήσουν το κρασί που έρεε εξίσου άφθονο. Το μαγαζί σε λίγο ήταν μια τεραστία παρέα. Τα τραπέζια τραγουδούσαν όλα μαζί, τις όποιες «παραγγελιές» έσκαγαν δεξιά αριστερά από τα τραπέζια και η μικρή κομπανία ανταποκρινόταν συνεπέστατα στην εκτέλεση τους. Και το προσωπικό του μαγαζιού, γελαστά και υπομονετικά, έτρεχε από τραπέζι σε τραπέζι να καλύψει κάθε τρελή ή θεότρελη απαίτηση των ψιλοζαλισμένων μερακλήδων πελατών που κερνούσαν ο ένας τον άλλο ασταμάτητα. Είχε πια νυχτώσει όταν σε κλίμα απολύτου ευφορίας, τραγουδώντας ακόμα στο πεζοδρόμιο, αποχαιρετιστήκαμε με την παρέα.

Η επόμενη μέρα

Το επόμενο πρωινό κάτι με έτρωγε μέσα μου. Φρόντισα να τακτοποιήσω τις δουλειές μου εγκαίρως και νωρίς το απόγευμα ντυμένος σαν γαμπρός λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων βρέθηκα πάλι στο μαγαζί. Η σάλα ήταν τελείως διαφορετική, φωτεινή και λαμπερή με ελάχιστους πελάτες λόγω ώρας και σε απόλυτη αντίθεση από την βουή της προηγούμενης ημέρας. Τέσσερις στιβαροί, σχεδόν συνομήλικοι, κύριοι δημιουργήσαν ένα μικρό τείχος μπροστά μου, με τα -γνώριμα από εχτές- πρόσωπα τους να προσπαθούν να συνδυάσουν την έκπληξη τους με την απαιτούμενη σοβαρότητα.

«Κύριοι κάτι με τρώει από χτες. Ήθελα να έρθω να σας ευχαριστήσω για την υπέροχη χτεσινή εμπειρία. Αλλά και να σας ζητήσω ειλικρινά συγνώμη αν κάποιες στιγμές ήμουν λίγο αγενής απέναντι σας» ψέλλισα με την ανακούφιση που αφήνει κάθε εξομολόγηση.

Η απέναντι μου τετράδα ανασυντάχτηκε, στο μίγμα έκπληξης-σοβαρότητας άρχισαν να εισχωρούν μικρά πονηρά κρατημένα χαμόγελα, πριν πάρει το λόγο ο ηγετικός, λόγω μεγέθους, συνονόματος μου, όπως έμαθα αμέσως μετά.

«Κοίτα αγαπητέ. Θα σε συγχωρήσουμε υπό έναν όρο» ξεστόμισε. «Δεν θα ξαναπατήσεις ποτέ στο μαγαζί…… ντυμένος με κουστούμι». Ξέσπασαν όλοι σε γέλια τρανταχτά, παρασύροντας κι εμένα πριν με αγκαλιάσουν σχεδόν στοργικά και φέρουν τα τσίπουρα της συμφιλίωσης. Ή μιας αληθινής φιλίας που ακόμα καλά κρατεί με τα υπέροχα αυτά αδέρφια.

Έκτοτε έχω κάνει βόλτα πολλές φορές στο «Δυο δεκάρες η οκά» κι έχω φάει σχεδόν τα πάντα. Απλά γιατί το μαγαζί έχει σχεδόν τα πάντα. Έχω δει πελάτες να έρχονται και να εφοδιάζονται με 3-4 ταψιά πάσης φύσεως, λίγο πριν το καλοκαιρινό κλείσιμο του μαγαζιού. Έχω δει άστεγους να περιμένουν στωικά αργά το βράδυ να πάρουν τη δική τους κερασμένη με αληθινή αγάπη μερίδα, αν και τα παιδιά τώρα μάλλον θα με βρίζουν που το αναφέρω εδώ αυτό. Έχω κάτσει απλά για μια μπίρα με ένα σαγανάκι ή για τσιμπούσι υπερπαραγωγή. Έχω παραγγείλει στο γραφείο, έχω παραγγείλει για πάρτι, χωρίς ποτέ να βρω το παραμικρό ψεγάδι. Έχω φυσικά τα δικά μου αγαπημένα. Δεν αλλάζω με τίποτα τον καγιανά με σύγκλινο, το κοντοσούβλι είναι το καλύτερο (όπως γράφει κι ο κατάλογος) και τα ψητά στη σχάρα είναι πλέον τα πρώτα σε ζήτηση.

Τα καλύτερα όμως είναι στο «σήμερα»

Το μαγαζί και οι ιδιοκτήτες του ζορίστηκαν όπως όλος ο χώρος της εστίασης για καιρό. Έπαιρναν δύναμη και αγάπη από τα μηνύματα του κόσμου περιμένοντας την επανεκκίνηση του χώρου. Η σάλα τους λοιπόν είναι και πάλι φωτεινή, λαμπερή, ανανεωμένη και ανοιχτή.

Ο Τάσος, ο Μιχάλης και ο «Μήτσος» είναι πάντα εκεί, κολώνες του μαγαζιού. Σεμνοί, χαμογελαστοί, φιλικοί και ειλικρινά ανθρώπινοι. Δουλευταράδες, επίμονοι και αισιόδοξοι. Η τετράδα είναι πλέον τριάδα, αλλά η ουσία παραμένει. Ο χώρος ξεχειλίζει από μεράκι, φροντίδα και αγάπη. Κι εμένα προσωπικά μου βγάζει ένα ακόμη συναίσθημα που με γοητεύει.  Αυτό της οικογένειας, που σε κάνει μέλος της με αληθινή αγάπη. Δεν ξέρω αν θα νιώσετε το ίδιο, αλλά μπαίνοντας μέσα πείτε ένα «γειά» από εμένα στα παιδιά. Ποιος ξέρει. Ίσως να σας κεράσουν ένα κρασί στην υγειά μου.

Info: Αναστασίου Ζίννη 29-31 & Δημητρακοπούλου, Κουκάκι, Τηλ.: 210 9220583

Δείτε επίσης:

Μια βόλτα στα Πετράλωνα για Ελληνικές γεύσειςΜια βόλτα στο Πεδίον του Άρεως

Εάν επιθυμείτε να σχολιάσετε το παραπάνω άρθρο ή οτιδήποτε άλλο στο Youfly, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο Facebook. Ή στείλτε μας μήνυμα στο Twitter. Για φωτογραφικό υλικό και ιστορίες, μεταβείτε στο Instagram μας.

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου, χωρίς αναφορά, με ενεργό σύνδεσμο (link) Youfly.com

The post Μια βόλτα στο «Δύο δεκάρες η οκά» στην καρδιά του Κουκακίου appeared first on Youfly.