Οικογενειακές Ιστορίες: Η κριτική του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη

12:17 24/11/2020 - Πηγή: Youfly

Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης γράφει την κριτική του για την καθημερινή σειρά, Οικογενειακές Ιστορίες, που προβάλλεται από τον Alpha.

Είναι γνωστό πως τα όρια μεταξύ του δράματος και της κωμωδίας είναι συχνά ασαφή. Άλλωστε και ο Αλέκος Σακελλάριος έλεγε πάντα πως μια κωμωδία δεν είναι παρά ένα δράμα από την κωμική

του πλευρά. Αν σε ένα δράμα τραβήξει τα πράγματα λίγο πιο κει από όσο πρέπει μπορείς να το κάνεις κωμωδία γιατί λογικό είναι οι άνθρωποι να γελάσουν με αυτά που βλέπουν, αν το παρακάνει ο δημιουργός του. Δείτε ας πούμε τα επιτυχημένα μελό στο σινεμά πως «παίζουν» συνέχεια με τα όρια ξέροντας πως είναι εύκολο αυτό που πάει να φέρει το κλάμα να προκαλέσει γέλιο.

Οικογενειακές Ιστορίες: Ερασιτέχνες ή επαγγελματίες ηθοποιοί

Βέβαια το ίδιο συμβαίνει και με την κωμωδία από άλλη άποψη. Μια κωμωδία που παρά-γίνεται «σοβαρή» ή «διδακτική» είναι πιθανό να μην προκαλέσει το γέλιο που είναι ο βασικός της σκοπός…

Άλλωστε και οι ταινίες – παρωδίες στο αμερικάνικο σινεμά εκεί βασίζονται. Ταινίες που σατιρίζουν άλλες πολύ γνωστές ταινίες ή και ολόκληρα κινηματογραφικά ήδη, όπως οι ταινίες του Μελ Μπρουκς – «Οι μπότες σπιρούνια και καυτές σέλες», «Φρανκστάιν Τζούνιορ», «Λίγο πολύ τρελούτσικος» κ.λπ. – «Οι απίθανες πτήσεις», «Οι τρελές σφαίρες», τα «Scary movies», τα «Με το δάχτυλο στη σκανδάλη» κ.λπ.

Στην Ελλάδα αυτό το είδος δεν έχει ευδοκιμήσει ίσως γιατί ο Έλληνας όταν πάει να σατιρίσει τον εαυτό του, δηλαδή τα δικά του πράγματα, επειδή δεν έχει χιούμορ γίνεται υπερβολικά σοβαροφανής και συχνά αντί να σατιρίσει – πράγμα που πρέπει να γίνεται πάντα με αγάπη προς το αντικείμενο μάλλον βγάζει κακία ή κοροϊδεύει…

Φυσικά πάντα υπάρχουν και εξαιρέσεις που μπορεί μεν να γίνονται κατά λάθος αλλά όταν γίνουν ξεπερνούν πραγματικά κάθε ανάλογο προηγούμενο…

Τρανό παράδειγμα οι «Οικογενειακές ιστορίες» που παίζονται εδώ και χρόνια στον ALPHA…

Η κριτική του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη: ”Δεν πιστεύεις αυτό που βλέπεις”

Οι οικογενειακές ιστορίες που παίζονται εδώ και χρόνια με κάποια διαλείμματα αν θυμάμαι καλά είναι μια σειρά αυτοτελών επεισοδίων με κοινωνικό περιεχόμενο όπου πραγματικά δεν πιστεύεις σε αυτό που βλέπεις. Γιατί εδώ δεν είναι να πεις πως οι ιστορίες αυτές καθαυτές είναι απλώς τραβηγμένες από τα μαλλιά. Εδώ γίνεται της τρελής το πανηγύρι…

Υποτίθεται πως είναι κάποιες οικογενειακές ιστορίες γυρισμένες σαν να κινηματογραφείς αληθινές ιστορίες κρυφά στα σπίτια. Εκεί οπού όλα είναι ερασιτεχνικά. Από τους ηθοποιούς μέχρι το οτιδήποτε. Ενώ βλέπεις την ιστορία ξαφνικά αυτοί που παίζουν τους ρόλους σταματάνε να παίζουν. Βρίσκονται σε γκρο πλαν να κοιτάζουν το φακό και να λένε τι γίνεται και που πάει όλη αυτή η κατάσταση. Το καταπληκτικό είναι ότι από κάτω γράφεται κάθε φορά το όνομα του ρόλου τον οποίο υποδύεται αυτός που μιλάει στην κάμερα. Η ηλικία του και κάποια πράγματα ακόμα. Αυτό όπως και οι ιστορίες οι ίδιες μπορεί και να μην ήταν και τόσο κακό και να βοηθούσε την εξέλιξη αλλά γίνεται τόσες πολλές φορές που λες «δε μπορεί προσπαθούν να κάνουν προσωπικό στυλ»…

Δεν ξέρω αν αυτοί που παίζουν τους ρόλους είναι κανονικοί ηθοποιοί ή ερασιτέχνες αλλά αν παρ’ ελπίδα είναι κανονικοί ηθοποιοί τότε το ΣΕΗ, το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, οφείλει να τους πάρει αμέσως την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος.Αν όμως είναι όντως ερασιτέχνες ηθοποιοί τότε πραγματικά είναι αξιέπαινοι!!! Θέλει πολύ ταλέντο για να παίξεις τόσο άσχημα…

Αυτοί που παίζουν τους ρόλους μιλάνε και φέρονται σαν παιδάκια του νηπιαγωγείου. Οι ιστορίες, τα «τελικά» σενάρια που γυρίζονται, ο τρόπος που σκηνοθετείται όλο αυτό μοιάζει με παράσταση της 1ης Δημοτικού.

Τα πάντα προσπαθούν να γίνουν πολύ δραματικά, να συμπεριλάβουν τις μεγάλες αλήθειες της ζωής, να γίνουν διδακτικά, να μιλήσουν για καθημερινά θέματα που μας αφορούν όλους.

Οικογενειακές Ιστορίες: Δράμα ή κωμωδία – Κριτική

Βέβαια κανείς δε μπορεί να φτιάξει κάτι που να τους αφορά όλους.

Ασφαλώς υπάρχουν έργα τέχνης αλλά και τηλεοπτικές σειρές που δε φτιάχνονται για να της αγαπήσουν όλοι αλλά της αγαπάνε τελικά…

Βέβαια με τις οικογενειακές ιστορίες τα πράγματα είναι απλά. Στην πραγματικότητα αυτή η σειρά εκπομπών, ο τρόπος που φτιαχνόταν και φτιάχνεται σε πείθουν πως όλα λειτουργούν σε μια υπερβολή και με άσχημα υλικά. Νομίζοντας αυτοί που τα φτιάχνουν πως με αυτό τον τρόπο θα συγκινήσουν. Όταν όμως έχει χαθεί το μέτρο, κάτι που σε αυτή τη χώρα είναι συνηθισμένο από αρχαιοτάτων χρόνων – γι’αυτό και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είπαν και έκαναν φιλοσοφία το «Μέτρον άριστον». Για να θυμίσουνε στους συμπατριώτες τους τι ωραίο πράγμα είναι το μέτρο, κάτι που οι συμπατριώτες ούτε ήξεραν τότε, ούτε έμαθαν ποτέ έως σήμερα. Γιατί κατά τα άλλα δεν είναι και καμιά μεγάλη φιλοσοφία, το αυτονόητο είναι.

«Οι Οικογενειακές Ιστορίες ίσως είναι μια τρελή κωμωδία τελικά»

Υπάρχει και η πιθανότητα οι «Οικογενειακές ιστορίες» να είναι μια τρελή κωμωδία που έχει φτιαχτεί μόνο για να σατιρίσει και να παρωδήσει τις ανάλογες κωμικές σειρές. Αν συμβαίνει αυτό τότε αναμφισβήτητα έχει κερδίσει τον τίτλο της καλύτερης κωμωδίας που έχει περάσει ποτέ από την ελληνική τηλεόραση. Και δε χρειάζεται να έχεις χιούμορ ή καλό γούστο ή να είσαι απαιτητικός με αυτά που βλέπεις, όταν κάτι σε αφήνει τόσο άλαλο με αυτό που βλέπεις τότε δε μπορεί παρά να είναι κωμωδία.

Το να γράψεις σοβαρή κριτική για τις “Οικογενειακές Ιστορίες” είναι σα να προσπαθείς να μάθεις σε μια καμηλοπάρδαλη να τρώει με μαχαίρι και πιρούνι. Σαν να μπερδεύεις το όρος Έβερεστ με το Everest που έχει τις τυρόπιτες. Σαν να κάνεις ηλιοθεραπεία στις 12 το βράδυ. Μπορεί να σε πάρουν και για μουρλό. Καλύτερα να το ρίξει κανείς στο σορολόπ ή να το αντιμετωπίσει στωικά ή να γελάσει με την ψυχή του.

Με αυτό τον τρόπο δε θα κάνει βέβαια κριτική κάποιος βλέποντας το αλλά μπορεί να διατηρήσει την ψυχική του ισορροπία…

Δείτε επίσης: My Greece – OPEN: Η κριτική του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη

The post Οικογενειακές Ιστορίες: Η κριτική του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη appeared first on Youfly.