Η Ρωσία και η γερμανική λύση

14:59 10/3/2022 - Πηγή: The President

*Της Cristina Manzano

Τρεις είναι οι λόγοι που οδήγησαν τους συντρόφους του Νικίτα Χρουστσόφ να τον απομακρύνουν από την ηγεσία της ΕΣΣΔ το 1964: είχε προκαλέσει μια σοβαρή κρίση διεθνούς ασφαλείας (την κρίση των πυραύλων στην Κούβα), είχε δημιουργήσει ένα μεγάλο εσωτερικό χάος και είχε συγκεντρώσει υπερβολική εξουσία στα χέρια του.

Αυτά έλεγε πριν από μερικές ημέρες ένας βετεράνος ειδικός για τη Ρωσία, κάνοντας έναν ευθύ παραλληλισμό με

τον Πούτιν και εξετάζοντας μια από τις συνέπειες της καταστροφικής του απόφασης. Είναι αναπόφευκτο – αν και ομολογουμένως όχι πολύ ρεαλιστικό – να σκέφτεται κανείς το σενάριο οι ίδιοι οι Ρώσοι να σταματήσουν τον πρόεδρό τους και την απόφασή του να ισοπεδώσει την Ουκρανία.

Από τότε που ξεκίνησε αυτός ο παράλογος και ωμός πόλεμος, είναι όλο και πιο δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς θα τελειώσει. Οι υποθέσεις που έχουν κυκλοφορήσει είναι μια γενικευμένη σύγκρουση, μια μακρά κατοχή που θα συνοδεύεται από αντάρτικο, η τοποθέτηση μιας ανοιχτά φασιστικής κυβέρνησης στο Κίεβο ή το ξέσπασμα ενός εμφυλίου πολέμου.

Aλλες παρενέργειες αυτού του πολέμου είναι η ανάδυση της ΕΕ ως γεωπολιτικής δύναμης, η ενίσχυση των σχέσεων της Ευρώπης με την Αμερική και η εδραίωση μιας ουκρανικής εθνικής ταυτότητας.

Ας φανταστούμε για μια στιγμή ότι ο Πούτιν και οι άνθρωποί του χάνουν την εξουσία. Ότι παίρνει τη θέση τους η Ρωσία που σήμερα, παρά τις συνέπειες, βγαίνει στους δρόμους για να ζητήσει το τέλος του πολέμου. Ότι η Ρωσία αυτή θέλει να αποτελεί μέρος της Ευρώπης. Είναι κι αυτό ένα σενάριο, η ανοικοδόμηση δηλαδή κάποιων σχέσεων που άρχισαν να επιδεινώνονται μετά το 2014.

Όταν διαλύθηκε η Σοβιετική Ενωση και επικράτησε μια ευφορία για τη διεύρυνση της Ευρώπης, η Ρωσία έμεινε στο περιθώριο. Θα θυμάμαι πάντα την έκπληξη μιας ρωσίδας αξιωματούχου όταν τη ρώτησαν αν θα ήθελε η χώρα της να ενταχθεί στην ΕΕ. Πρέπει να ήταν το 2007. Το ζήτημα αυτό δεν τέθηκε ποτέ στο τραπέζι. Στη θέση του προτάθηκε μια στρατηγική συνεργασία. Οσα λάθη όμως κι αν έκαναν το ΝΑΤΟ και οι δυτικές χώρες, ο μοναδικός ένοχος για ένα εντελώς αδικαιολόγητο δράμα είναι ο Πούτιν.

Παρ’όλα αυτά, θα ήταν λάθος να αγνοήσουμε την ιστορία. Το μεγάλο μάθημα του Α’Παγκοσμίου Πολέμου είναι ότι ο εξευτελισμός της Γερμανίας την οδήγησε να επανεξοπλιστεί και να παραδώσει τα ηνία στον Χίτλερ. Το μάθημα αυτό το κατάλαβαν ο Ζαν Μονέ, ο Ρομπέρ Σουμάν και οι άλλοι θεμελιωτές της ΕΕ: η ειρήνη στην Ευρώπη είναι δυνατή μόνο με τη συμπερίληψη της Γερμανίας, όχι με την απομόνωσή της.

Ας σκεφτούμε, έστω και για μια στιγμή, πώς θα συμπεριλαμβανόταν στην Ευρώπη μια μεταπουτινική Ρωσία. Ας προσφέρουμε, όσο μάταιο κι αν φαίνεται, μια διέξοδο σε όσους στη Ρωσία σκέφτονται ότι ένας άλλος κόσμος είναι δυνατός.

* H Κριστίνα Μανθάνο είναι αρθρογράφος της El Pais

Πηγή: El Pais

The post Η Ρωσία και η γερμανική λύση appeared first on The President.