Ήρθε η ώρα για διαφορετικές προτεραιότητες και γενναίες αποφάσεις – Γράφει ο Γιώργος Μουρούτης

15:10 20/8/2021 - Πηγή: The President

Πάντοτε μετά από μια μεγάλη καταστροφή, είτε η πολιτεία, είτε τα ΜΜΕ και οι δημοσιολογούντες τοποθετούνται για τα μέτρα και αποφάσεις που θα πρέπει να αναλάβουμε προκειμένου να επανέλθουμε στην προηγούμενη κατάσταση. Αντίστοιχες πρωτοβουλίες και αντίστοιχη συζήτηση γίνεται και σήμερα μετά τις καταστροφικές φωτιές στη Βαρυμπόμπη, την Εύβοια και τα Βίλια.

Γράφει ο Γιώργος Μουρούτης*

Όμως αυτή η συζήτηση, αυτές οι πρωτοβουλίες αρκούν; Είναι επαρκείς;

Κατά την άποψή μου, αυτή η συζήτηση είναι απολύτως παρωχημένη. Ασφαλώς είναι χρήσιμη η συζήτηση για τη δημιουργία υποδομών  ή την προληπτική αγορά πυροσβεστικών μέσων, όμως οι πρωτοβουλίες αυτές από του χρόνου κιόλας δεν θα αρκούν.

Το πολιτικό σύστημα που βλέπει “στη βάρδιά” του να καίγεται ό,τι πράσινο έχει απομείνει στη χώρα, να σαρώνονται οικισμοί από ακραίες πλημμύρες, να κρύβεται την άνοιξη από χιόνια ο Πειραιάς και να προσπαθούμε να επιβιώσουμε για βδομάδες στην Αθήνα με 50 βαθμούς υπό σκιά, οφείλει να ανοίξει αμέσως τη συζήτηση για τη λεγόμενη κλιματική αλλαγή και τις πολιτικές που μπορούν να την αντιμετωπίσουν.

Οι παλαιότεροι πολιτικοί, ίσως δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι αυτές πλέον είναι οι προτεραιότητες και των νεότερων ηλικιών, δηλαδή τί πολιτικές θα αναληφθούν για το λιώσιμο των πάγων, την υπερθέρμανση, την ερημοποίηση της Αφρικής, την κατασπατάληση των πόσιμων υδάτων, την αλλαγή του κλίματος,  την απειλή της σπάνιας πανίδας. Γι αυτά που επίσημα κανείς δεν μιλά, κανείς δεν ασχολείται, κανείς δεν αναλαμβάνει πολιτικές πρωτοβουλίες, που όμως είναι τα ζητήματα για τα οποία πρωτίστως νοιάζονται οι νεότεροι, γιατί αφορά το σπίτι που θα ζήσουν τις επόμενες δεκαετίες και το οποίο σιγά-σιγά καταρρέει.

Το έδειξαν στις πρόσφατες παγκόσμιες κινητοποιήσεις με αφορμή τον (κατά τα άλλα εκκεντρικό) λόγο της Γκρέτα Τούνμπεργκ. Το έδειξαν ακόμα και εδώ με την τεράστια εθελοντική συμμετοχή στις πρόσφατες πυρκαγιές της Πάρνηθας και της Εύβοιας.  Αυτό ακριβώς το κίνημα ήδη σε διάφορες χώρες αρχίζει να παίρνει πολιτικά χαρακτηριστικά, απαιτώντας άμεσες πρωτοβουλίες και γενναίες χρηματοδοτήσεις προκειμένου να σωθεί ο πλανήτης.

Σήμερα, λοιπόν, η κοινωνία μας φαίνεται να είναι περισσότερο έτοιμη από ποτέ προκειμένου να αποδεχτεί ανατρεπτικές πολιτικές και λύσεις έξω από το κουτί προκειμένου να εξασφαλιστεί ένα καλύτερο μέλλον. Όπως απαιτείται και μια ειλικρινής εξήγηση προς αυτή προκειμένου να αποδεχτεί τις προτεραιότητες που θα τεθούν και να αναλάβει το πραγματικό τους κόστος.

Γιατί άραγε είμαστε διατεθειμένοι να γκρεμίσουμε και όχι να κτίσουμε ό,τι εσφαλμένα έχει νομιμοποιηθεί εκεί που δεν έπρεπε; Είμαστε διατεθειμένοι να δεχτούμε ότι οι φόροι μας θα πάνε σε τεχνολογία ηλεκτρονικής δασοπροστασίας και δασοπυρόσβεσης, σε αφαλατώσεις, σε πράσινη ενέργεια, σε προσλήψεις εξειδικευμένου προσωπικού, και όλα αυτά θα γίνουν σε βάρος άλλων υπηρεσιών που σήμερα θεωρούμε αυτονόητο να απολαμβάνουμε; Είμαστε έτοιμοι να βάλουμε φυλακή όσους πολεμούν το περιβάλλον και να επιβάλλουμε εξοντωτικά πρόστιμα (που όμως θα πληρωθούν) σε όσους -για παράδειγμα-  ρίχνουν τα μπάζα τους στη φύση ; Είμαστε έτοιμοι να προτεραιοποιήσουμε την κατάργηση όλων των χωματερών και να επιβάλλουμε την υποχρεωτική λειτουργία βιολογικών καθαρισμών; Είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε στην απαγόρευση της μηχανότρατας στις θάλασσες που σαρώνει και σκοτώνει το βυθό και να απαγορέψουμε την ασύστολη χρήση τοξικών εντομοκτόνων που συνοδεύουν τις τροφές μας;

Αν είμαστε έτοιμοι ας το κάνουμε. Αλλιώς, αν αγνοήσουμε την προτεραιότητα αυτή,  έχω την αίσθηση ότι η κουβέντα θα γίνει από την αμέσως επόμενη πολιτική γενιά η οποία έρχεται με σαρωτική ορμή προκειμένου να επιβάλλει την ατζέντα.

Το ευτύχημα είναι ότι σε αυτή τη συγκυρία ότι στο τιμόνι της δικής μας χώρας βρίσκεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης ένας σύγχρονος πολιτικός ο οποίος συνέδεσε την πολιτική του εξειδίκευση με πολιτικές για το περιβάλλον.  Γι αυτό και η πολιτική του ιστορία γεννά την ελπίδα ότι ο ίδιος θα επιβάλλει την κατάλληλη πολιτική ατζέντα, αλλά και θα αναλάβει την ατζέντα αυτή να την καταστήσει κυρίαρχη στα ευρωπαϊκά και διεθνή φόρα.

Υπάρχει η άποψη ότι η μικρή Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει τίποτα προκειμένου να πείσει τους γίγαντες της Ανατολής και Δύσης να μειώσουν το περιβαλλοντικό τους αποτύπωμα.  Ο αντίλογος λέει ότι ένας ηγέτης μπορεί να εμπνεύσει μια κοινωνία, να δείξει τον δρόμο και να σύρει και τους υπόλοιπους -έστω και αν είναι ισχυρότεροι- προς το όραμά του.

Ίσως η σημειολογία ενός ελληνικού βέτο στον ευρωπαϊκό προυπολογισμό του 2022, προκειμένου να πολλαπλασιαστούν οι ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις για το περιβάλλον και τη σωτηρία του πλανήτη να μπορούσε να καταστήσει τον Έλληνα πρωθυπουργό -εκτός από ηγέτη της χώρας του- και ηγέτη του νέου σύγχρονου κινήματος που σαρώνει τη γενιά που έρχεται.

Διαφορετικά, αν κανένας δεν ταρακουνήσει τις Ευρωπαϊκές (και όχι μόνο) Ηγεσίες που συμπεριφέρονται σαν να μην συμβαίνει τίποτα απολαμβάνοντας τη διαχείριση της γραφειοκρατίας τους, πολύ φοβάμαι ότι το τρένο θα χαθεί. Και για τον πλανήτη, αλλά και για τις γενιές που έρχονται…

The post Ήρθε η ώρα για διαφορετικές προτεραιότητες και γενναίες αποφάσεις – Γράφει ο Γιώργος Μουρούτης appeared first on The President.