Σχέσεις και αποξένωση. Γράφει η Μίκα Πανάγου

09:17 3/4/2021 - Πηγή: The President

Είναι από τα θέματα που σε δυσκολεύουν να τα γράψεις, ίσως γιατί είναι πιο επίκαιρο από ποτέ και το βιώνουν σε μεγάλο βαθμό αρκετοί άνθρωποι τώρα με την καραντίνα. Ακούγοντας την λέξη αποξένωση, αυτόματα την συνδέεις με την απομάκρυνση, τον κοινωνικό αποκλεισμό και την θλίψη. Σίγουρα δημιουργεί ένα βαρύ συναίσθημα, όμως παίρνεις μια βαθιά ανάσα, σκέφτεσαι αν το έχεις βιώσει και τι σε οδήγησε σε αυτό.

Της Μίκας Πανάγου *

Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να δικαιολογηθεί ως επιλογή ενός ατόμου να απομονωθεί, όμως πίσω

από αυτή την επιλογή υπάρχει ένα σημαντικό θέμα: Η σχέση που έχω με τον εαυτό μου. Πόσο αυθεντικός νιώθω; Πόσο αποδεκτός; Άνθρωποι λοιπόν που πατούν γερά στα πόδια τους και ξέρουν ποιοι είναι, αγαπάνε αυτό που είναι, και πιστεύουν σε αυτό.

Χτίζουν ένα γερό τοίχος προστασίας γύρω τους και νιώθουν ικανοί να επιλέγουν οι ίδιοι για την ζωή τους, τους φίλους τους και τους συντρόφους τους. Ναι, μιλάμε για τη γνωστή αυτοπεποίθηση του ατόμου, που χτίζεται από την παιδική ηλικία. Σε αυτά τα πρώτα βήματα, που το οικογενειακό περιβάλλον θα αποδεχθεί και θα επιτρέψει στο παιδί να αναδείξει τις ικανότητες του, τον χαρακτήρα του, τις ιδιαιτερότητες του, τις αδυναμίες του και όσο μεγαλώνει, θα το υποστηρίζει και στο υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Αυτό το άτομο λοιπόν φαντάζει ακατόρθωτο να αποξενωθεί. Ίσως να έχει μόνο την ανάγκη να απομονώνεται για τον προσωπικό του διαλογισμό σε κάποιες φάσεις της ζωής του.

Ας εξετάσουμε και το άτομο που μεγαλώνει στο ακριβώς αντίθετο περιβάλλον, όπου δε νιώθει ότι ανήκει κάπου, βιώνει τον αποκλεισμό και του τονίζονται τα λάθη του και οι αδυναμίες του. Τότε σαν άμυνα θα επιλέξει την απομόνωση και την αποξένωση, ώστε να αντέξει.

Η έλλειψη επικοινωνίας και το αίσθημα του φόβου και της δυσπιστίας, οδηγούν στην αποφυγή σύναψης σχέσεων και στην αποξένωση.

Ερχόμαστε και στην εποχή της καραντίνας, που πολλοί άνθρωποι είτε είναι, είτε νιώθουν αποξενωμένοι. Ίσως ξεγελιούνται για λίγο από τα κοινωνικά δίκτυα ώστε να επικοινωνούν, όμως τι συμβαίνει στην πραγματικότητα; Μήπως τελικά νιώθουν περισσότερο μόνοι όσο ποτέ;

Θεωρώ χρήσιμο να αναφερθούμε και στα άτομα με ψυχικές διαταραχές, που βιώνουν σε πιο έντονο βαθμό τη μοναξιά, τη θλίψη και την απομόνωση.

Τι κάνουμε – θα πει κάποιος – όμως στην πράξη για να αντιμετωπίσουμε όλα τα παραπάνω; Αλλαγές σε απλές, καθημερινές μας συνήθειες. Π.χ. Λέμε καλημέρα σε συνανθρώπους μας με χαμόγελο και ζεστασιά, προσπαθούμε να έχουμε ποιοτική επικοινωνία με τον περίγυρό μας και όχι επιφανειακή, επιλέγουμε ομαδικές δραστηριότητες, ενισχύουμε την αυτοπεποίθηση των παιδιών κάθε ηλικίας, και φυσικά δεν σταματάμε να δουλεύουμε με τον εαυτό μας.

* Η Μίκα Πανάγου είναι κοινωνική λειτουργός με εκπαίδευση στη συστημική οικογενειακή θεραπεία

The post Σχέσεις και αποξένωση. Γράφει η Μίκα Πανάγου appeared first on The President.