Peter May: συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη

08:17 17/2/2021 - Πηγή: Diastixo

Ο Πίτερ Μέι γεννήθηκε στη Σκοτία το 1951. Ήταν ήδη επιτυχηµένος δηµοσιογράφος σε ηλικία είκοσι ενός ετών και έκανε το λογοτεχνικό του ντεμπούτο στα είκοσι έξι του. Όταν το πρώτο του µυθιστόρηµα επιλέχθηκε και διασκευάστηκε για µια µεγάλη τηλεοπτική σειρά του BBC, εγκατέλειψε τη δηµοσιογραφία και, στη διάρκεια των δεκαπέντε ετών που ακολούθησαν, έγινε ένας από τους πιο γνωστούς σεναριογράφους τηλεοπτικών σειρών στη Σκοτία. Το 1996 επέστρεψε στην πρώτη του αγάπη, τη συγγραφή. Έκτοτε υπηρετεί τη λογοτεχνία µε πάθος, έχοντας συγγράψει και εκδώσει

πάνω από 25 βιβλία, µεταξύ των οποίων τους κύκλους µυθιστορηµάτων «The China Thrillers» (1999-2010), «The Enzo Files» (2006-2017), «The Lewis Trilogy» (2011-2013). Έχει τιµηθεί µε πλήθος λογοτεχνικών βραβείων, ενώ έλαβε το Βραβείο Barry στις ΗΠΑ για το µυθιστόρηµα Blackhouse (Οι κυνηγοί των Χάιλαντς, μτφρ. Μάρω Φιλίππου, Κέδρος 2012), το πρώτο της σειράς «The Lewis Trilogy». Το πρόσφατο μυθιστόρημά του Lockdown (μτφρ. Γιώργος Μπαρουξής, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα 2020) μας έδωσε την αφορμή για την ακόλουθη συνέντευξη.

{loadmodule mod_adsence-inarticle-makri} {loadposition adsence-inarticle-makri}

Πώς ξεκίνησε η ιδέα της συγγραφής του βιβλίου Lockdown;

Την περίοδο 2004-2005 έγραψα δύο βιβλία που δεν κυκλοφόρησαν τότε – το Μαύρο σπίτι και τους Καταπληκτικούς ανθρώπους, τα οποία αργότερα έγιναν και τα δύο μπεστ σέλερ. Όμως εγώ έκανα έρευνα και έγραφα δύο ολόκληρα χρόνια, χωρίς να έχω κανένα άλλο εισόδημα. Οι οικονομίες μου είχαν εξανεμιστεί. Έπρεπε να γράψω κάτι αμέσως και με εμπορική επιτυχία. Πέντε χρόνια νωρίτερα, είχα γράψει ένα βιβλίο –που ανήκε στη σειρά «China Thrillers»– με θέμα τους βιοτρομοκράτες οι οποίοι απομόνωσαν τον ιό που προκάλεσε την ισπανική γρίπη το 1918. Είχα κάνει ευρύτατη έρευνα για το θέμα. Επίσης, φλέρταρα με την ιδέα (εμπνευσμένος από την επιδημία SARS) να τοποθετήσω ένα από τα «China Thrillers» μου στο Πεκίνο σε καθεστώς lockdown εξαιτίας μιας πανδημίας τύπου SARS. Όμως αυτό το βιβλίο δεν το έγραψα ποτέ. Αναζητώντας λοιπόν μια ιδέα για το βιβλίο που θα μ’ έσωζε από την οικονομική καταστροφή, αποφάσισα να γράψω ένα θρίλερ με σκηνικό το Λονδίνο στη διάρκεια μιας πανδημίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνάς μου, οι επιστήμονες συμπέραιναν ότι η επόμενη μεγάλη παγκόσμια πανδημία θα ήταν η γρίπη των πτηνών, έτσι αποφάσισα ν’ ασχοληθώ με αυτό το θέμα. Αποτέλεσμα ήταν το Lockdown, ένα θρίλερ η υπόθεση του οποίου εκτυλίσσεται μέσα σε 24 ώρες στη διάρκεια ενός lockdown στο Λονδίνο λόγω της γρίπης των πτηνών. Ολοκλήρωσα το κείμενο σε μόλις έξι εβδομάδες. Παρ’ όλα αυτά… το βιβλίο δεν κυκλοφόρησε. Ούτε αυτό. Οι Βρετανοί εκδότες θεωρούσαν ότι η εικόνα μιας πρωτεύουσας της Δύσης, όπως το Λονδίνο, γονατισμένης από έναν ιό ήταν μη ρεαλιστική. Κι όμως, δεκαπέντε χρόνια αργότερα, ένας ιός γονάτισε ολόκληρο τον κόσμο. Και τότε κυκλοφόρησε το Lockdown.

Σ’ ένα εργοτάξιο για ένα νοσοκοµείο έκτακτης ανάγκης, οι εργάτες ανακαλύπτουν τον σάκο µε τα οστά ενός δολοφονηµένου παιδιού. Μπορεί ένας αδίστακτος δολοφόνος να δρα ανεξέλεγκτος στην πόλη;

Το Lockdown είναι το μόνο βιβλίο μου όπου γίνεται αναφορά σε δολοφονημένα παιδιά και υπήρχαν λόγοι για τους οποίους συνέβη κάτι τέτοιο.

Οι δυνάµεις του κακού παρακολουθούν κάθε κίνηση του επιθεωρητή Τζακ Μακνίλ, έτοιµες να σκοτώσουν ξανά ώστε να µην αποκαλυφθεί η αλήθεια. Ποια είναι τα πρώτα βήματά του;

Ο Μακνίλ είναι έμπειρος και μεθοδικός αστυνομικός. Αφού πρώτα συγκεντρώσει όλες τις επιστημονικές πληροφορίες, αποφασίζει να προσπαθήσει ν’ ανακαλύψει την ταυτότητα του κοριτσιού αλλά και το κίνητρο για τη δολοφονία του. Η εξέλιξη της αναζήτησής του ακολουθεί λογικά βήματα, όμως τα δεδομένα λόγω της πανδημίας αλλά και το ότι έχει λιγότερο από 24 ώρες για να δώσει λύση στην υπόθεση πολύ σύντομα τον αναγκάζουν να παρακάμψει τις επίσημες διαδικασίες και να λειτουργήσει ανορθόδοξα.

{jb_quote} Οι Βρετανοί εκδότες θεωρούσαν ότι η εικόνα μιας πρωτεύουσας της Δύσης, όπως το Λονδίνο, γονατισμένης από έναν ιό ήταν μη ρεαλιστική. {/jb_quote}

Σ’ ένα Λονδίνο που έχει χτυπηθεί από το lockdown, η καθημερινότητα για τους πολίτες μοιάζει με εφιάλτη. Μπορούν τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση να περιορίσουν τα θύματα του ιού;

Ακριβώς όπως σήμερα, στη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού, η κυβέρνηση πήρε μέτρα για να κρατήσει τους ανθρώπους μέσα στα σπίτια τους. Τα σχολεία έκλεισαν, οι περισσότερες επιχειρήσεις και υπηρεσίες ανέστειλαν τη λειτουργία τους. Παρ’ όλα αυτά στο βιβλίο μου το ποσοστό θανάτου είναι μεγαλύτερο από αυτό του κορονοϊού, κατά 60-80% (αν και είναι λιγότερο μεταδοτικός). Έτσι, στο βιβλίο έχουμε πολύ περισσότερους θανάτους. Παράλληλα ο υπόκοσμος εκμεταλλεύτηκε το lockdown με συνέπεια διαρρήξεις, λεηλασίες και εμπρησμούς. Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει τον στρατό και να απαγορεύσει την κυκλοφορία. Και στο βιβλίο, όπως και στην πραγματικότητα, η μείωση του ποσοστού θνησιμότητας χωρίς εμβόλιο αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολη.

Αν και το Λονδίνο αντιμετωπίζει κίνδυνο αφανισμού, κάποιοι πλιατσικολογούν ή παίζουν παιχνίδια στην πλάτη του λαού. Ποιος είναι ο λόγος που τα χρήματα και τα συμφέροντα δεν σέβονται την ανθρώπινη ζωή;

Νομίζω ότι πρόκειται απλώς για τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης: άνθρωποι χωρίς ενσυναίσθηση.

Νοσοκομεία που έχουν καταρρεύσει και θανάσιμη απειλή για τη ζωή των συνανθρώπων μας. Μπορεί ένα σύστημα υγείας ν’ αντιμετωπίσει το ξέσπασμα μιας πανδημίας;

Όπως διαπιστώσαμε έπειτα από όσα συνέβησαν στη διάρκεια του 2020, τα συστήματα υγείας σε ολόκληρο τον κόσμο πασχίζουν να μείνουν όρθια, αφού στην πραγματικότητα δεν είναι δομημένα για να μπορούν να διαχειρίζονται τόσο μεγάλο αριθμό ασθενών σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Σίγουρα έχει να κάνει και με την πολιτική της λιτότητας που επιβλήθηκε σε πολλές χώρες μετά την οικονομική κρίση της περιόδου 2007-2008 – μία από τις πρώτες περικοπές ήταν στον σχεδιασμό διαχείρισης πανδημιών.

Δεν υπάρχει χρόνος να θαφτούν και να αποτεφρωθούν οι νεκροί. Σκηνές πόνου και θλίψης. Αυτές οι περιγραφές του βιβλίου έχουν σχέση με την πραγματικότητα;

Νομίζω ότι μετά την εμπειρία του περασμένου χρόνου είναι προφανές ότι πολλές από τις σκηνές που περιγράφονται στο βιβλίο είναι πανομοιότυπες με αυτές που είδαμε μπροστά στα μάτια μας. Φίλοι και συγγενείς δεν μπορούν να παρευρεθούν στις κηδείες των οικείων τους, ενώ σε πολλές χώρες οι νεκροί θάβονται μαζικά. Η κοινωνία μας δεν είναι εκπαιδευμένη να λειτουργεί κάτω από έντονο στρες. Το μόνο που μας σώζει από την απόλυτη καταστροφή είναι η δύναμη και ο χαρακτήρας των εργαζομένων στον τομέα υγείας. Πόσο άδικο είναι που δεν αμείβονται όπως θα έπρεπε…

{jb_quote} Η κοινωνία μας δεν είναι εκπαιδευμένη να λειτουργεί κάτω από έντονο στρες. {/jb_quote}

Η Ευρώπη αντιμετώπισε αρκετές πανδημίες. Πώς κατάφερε στο παρελθόν να ανταποκριθεί η τότε κοινωνία;

Η πιο πρόσφατη μεγάλη πανδημία ήταν η ισπανική γρίπη του 1918. Τότε η κοινωνία λειτούργησε ουσιαστικά με τον ίδιο τρόπο όπως σήμερα – μάσκες, κοινωνικές αποστάσεις, απαγόρευση δημόσιων συγκεντρώσεων, αναστολή λειτουργίας όλων των υπηρεσιών εκτός των απαραίτητων. Αν οι πολιτικοί μας είχαν διαβάσει λίγο περισσότερο Ιστορία, θα είχαν διαπιστώσει ότι ένα δεύτερο και ένα τρίτο κύμα του Covid-19 ήταν αναπόφευκτο, όπως ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση της ισπανικής γρίπης. Όμως, όπως έλεγε συχνά ο καθηγητής μου στην Ιστορία, το μόνο πράγμα που μαθαίνουμε από την Ιστορία είναι ότι δεν μαθαίνουμε ποτέ από την Ιστορία.

Πώς καταφέρνετε και καθηλώνετε τον αναγνώστη με την αφήγησή σας;

Νομίζω ότι αυτό οφείλεται στον γρήγορο ρυθμό της αφήγησης, αφού η ιστορία εκτυλίσσεται μόλις σε 24 ώρες, κάτι που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον των αναγνωστών, αλλά και το γεγονός ότι, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, η ιστορία του βιβλίου αντανακλά αυτό που βιώνουμε όλοι μας αυτή τη στιγμή.

Πώς σας φαίνεται που το αστυνομικό θρίλερ που γράψατε έγινε πραγματικότητα;

Για να είμαι ειλικρινής, θα προτιμούσα το χειρόγραφο αυτού του βιβλίου να βρισκόταν ακόμα στον πάτο ενός συρταριού, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι δεν θα υπήρχε η πανδημία του κορονοϊού και όλοι θα ήμασταν μια χαρά. Για την ακρίβεια, αισθάνθηκα μεγάλη αμηχανία που το βιβλίο μου κυκλοφόρησε μια περίοδο στη διάρκεια της οποίας ολόκληρος ο κόσμος μαστίζεται από μια πανδημία. Έτσι, αποφάσισα όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις να προσφερθούν σε φορείς που εργάζονται στην πρώτη γραμμή του μετώπου ενάντια στον Covid-19.

Το μυθιστόρημα Lockdown έγινε μεγάλη επιτυχία. Πώς νιώθετε που, αν και μέσα στην πανδημία, σας διαβάζουν σχεδόν όλοι οι Ευρωπαίοι;

Προφανώς, κάθε συγγραφέας χαίρεται όταν τον διαβάζουν. Πόσο μάλλον όταν αυτό το ιδιαίτερο βιβλίο εναρμονίζεται απόλυτα με το βίωμα τόσων ανθρώπων σε τόσες χώρες του κόσμου. Άλλωστε η δουλειά του συγγραφέα, όποιο είδος κι αν υπηρετεί, είναι να καθρεφτίζει και να διερευνά την ανθρώπινη κατάσταση, αλλά και τον κόσμο. Χαίρομαι πολύ, λοιπόν, που το βιβλίο μου το κατάφερε αυτό.

Lockdown
Peter May
μετάφραση: Γιώργος Μπαρουξής
Ελληνικά Γράμματα
368 σελ.
ISBN 978-960-19-0815-1
Τιμή €15,90