Αδερφοί Φαν: «Η Λίζι και το σύννεφο»

08:18 15/3/2023 - Πηγή: Diastixo

«...Έπεσε πάνω στη γαζία μια σταγόνα
κι άλλη μια κύλησε στη στέγη ντροπαλή.
Πέντ’ έξι φίλησαν το γείσο, μια κολόνα
και τ’ ακροκέραμα γελάσανε πολύ...»
Έμιλι Ντίκινσον, μτφρ. Άννα Δασκαλοπούλου

Φρέσκο αεράκι φύσηξε μες στο γραφείο ευθύς ως άνοιξα το καινούργιο βιβλίο των αδερφών Φαν. Πώς όχι, άλλωστε; Αθωότητα και καλοσύνη, αγαθότητα και όνειρα, καλαισθησία και απλότητα. Κείμενα όχι εκτεταμένα, μα με τα μάτια, με τα απλωμένα χέρια, με τα όνειρα, τα χαμογελαστά πρόσωπα, τα ανοιχτά πολύχρωμα

λουλούδια· και με τα πουλιά, με τις βάρκες και τα σύννεφα που κυνηγιούνται και κρυφογελούν, με ήλιους αβασίλευτους ή νύχτες φωτεινές, α, ναι, με αυτά και άλλα που σημαίνουν χαρά και ευφορία...

Η Λίζι και το σύννεφό της είναι εδώ, λοιπόν, σήμερα και είναι αξιαγάπητη – όπως είναι όλα τα παιδιά, άλλωστε. Κάθε Σάββατο η Λίζι πηγαίνει βόλτα με τους γονείς της· έτσι και αυτό, που κατευθύνονται προς το πάρκο. Τόπος ολάνθιστος, ηλιόλουστος, με πουλιά, παιδιά, παιχνίδια, σιντριβάνια, κιόσκια, καρουζέλ και ανθισμένα δέντρα. Φυσικά και μικροπωλητές. Πωλούν παιχνίδια, ζαχαρωτά, μπαλόνια. Τα μάτια της Λίζι, όμως, δεν ξεκολλούν από τον πωλητή των σύννεφων: σύννεφα απαλά σαν αεράκι και χαρούμενα σαν γελαστά παιδιά. Και από σχήματα, α, θαυμάσια· κουνέλια, ελέφαντες, γάτες, παπαγάλοι, ψαράκια ασημένια, κινούνται στη γλύκα της ευδίας απαλά, όλα όμορφα, όμορφα πολύ!

Εντούτοις, η Λίζι διάλεξε ένα συννεφάκι καθημερινό, συνηθισμένο, ανάερο, σαν άυλο. Με το που το έπιασε από τον σπάγκο, φαντάστηκε ουράνια τόξα και λιακάδες. Το κρατούσε με καμάρι στον δρόμο για το σπίτι. Το ονομάτισε κιόλας: Μάιλο. Όνομα ταιριαστό στο σύννεφο!

Έπειτα, στο σπίτι, διάβασε τις οδηγίες που συνόδευαν τον Μάιλο: Πότισμα καθημερινό (με μέτρο) και σε περίπτωση που θα φέρει βροχή, ένας κουβάς κοντά του. Αν είναι λυπημένος ο Μάιλο, δυνατόν να προκαλέσει καταιγίδα· και ποτέ, μα ποτέ να μην περιοριστεί σε μικρό χώρο. Ω, ναι, ακολούθησε πιστά τις οδηγίες που όριζαν τη φροντίδα του συννεφούλη της η Λίζι: Πότισμα κάθε πρωί, βόλτα με τις λιακάδες, ενώ ο Μάιλο με τη σειρά του ψιλόβρεχε και δρόσιζε τα ολάνθιστα φυτά της κοπελίτσας...

{jb_quote}Αθωότητα και καλοσύνη, αγαθότητα και όνειρα, καλαισθησία και απλότητα.{/jb_quote}

Βέβαια, το σύννεφο προτιμούσε τις βροχερές μέρες και επιπλέον άρχισε, με τον καιρό, να μεγαλώνει. Και να μεγαλώνει. Πολύ. Απλώθηκε στο ταβάνι, ορμούσε να βγει από το δωμάτιο. Οι σχετικές οδηγίες που είχε το κορίτσι δεν το κατατόπιζαν επαρκώς ή δεν τις πρόσεξε όπως έπρεπε, πάντως ένα βράδυ άκουσε το σύννεφο να μουρμουρά, κάπως να γουργουρίζει.

Ω, η Λίζι κατάλαβε απολύτως: Πλησίαζε η καταιγίδα. Μες στο δωμάτιο! Μέχρι που –βράδυ ήταν– ξέσπασε. Ορμητική, δυνατή, βίαιη. Και η Λίζι έφερε κουβάδες, και λεκάνες, και κατσαρόλες, ποτήρια και φλιτζάνια, φόρεσε γαλότσες και καπέλο, αδιάβροχο, χώθηκε κάτω από το κρεβάτι καθώς μέχρι το πρωί έπεφταν πλατιές σταγόνες, έως ότου κάπως ξαστέρωσε και άνοιξε το παράθυρο πλανταγμένο το κοριτσάκι και ξαμόλησε τον σπάγκο και το σύννεφο υψώθηκε ανάμεσα στα πουλιά και το μυρωμένο αεράκι...

Μα βέβαια. Η οδηγία νούμερο 6 έγραφε: Ποτέ μην περιορίζετε ένα σύννεφο σε μικρό χώρο. Και παρότι οι οδηγίες δεν την καθοδηγούσαν περισσότερο, η Λίζι κατάλαβε πως πλέον έπρεπε να αποχαιρετήσει το σύννεφό της. Ανέβηκε στη στέγη, άφησε από τα δαχτυλάκια τον σπάγκο, κοίταξε το σύννεφο να απομακρύνεται παρέα με άλλα σύννεφα και θεσπέσια πουλιά ώσπου έμεινε μια κουκκιδίτσα. Έπειτα, τίποτα...

Όταν συννεφιάζει, το κοριτσάκι θυμάται τον φίλο της το σύννεφο και, όταν βλέπει κοντά της ένα ωραίο, ήσυχο κι αφράτο σύννεφο, του κουνά νοσταλγικά το χέρι...

Ένα ακόμη κόσμημα των αδελφών Τέρι και Έρικ Φαν.

Να κάνω μνεία ορισμένων από τα θαυμάσια έργα των Αμερικανών δημιουργών, που θεωρούνται από τους σημαντικότερους εικονογράφους στην Αμερική και που με τις απλές μα τρυφερές και γεμάτες θερμή ομορφιά ιστοριούλες τους ενθουσιάζουν τα μικρά παιδιά, όπου και αν αυτά κυκλοφορούν: Ο κηπουρός της νύχτας (βλ. κριτική εδώ), Εκεί που ο ωκεανός συναντά τον ουρανό, Μπάρναμπους: η μεγάλη απόδραση (βλ. κριτική εδώ), Το ελαφοκάραβο, κ.ά. Γεννημένοι στις ΗΠΑ, ζουν και δημιουργούν στον Καναδά, έχουν συγκεντρώσει βραβεία από τους μεγάλους και αγάπη από τους μικρούς.

«Όπου εικόνα και λόγος συνδυάζονται αρμονικά, είναι σαν να βλέπεις στις σελίδες του βιβλίου ομορφιά και αγαθότητα. Η ποιότητα του λόγου ανυψώνεται και η εικονογράφηση γίνεται και αυτή ομιλούσα. Έτσι, η φαντασία και ο ψυχισμός του παιδιού καλύπτονται, προστατεύονται, ενώ το παιδί κατανοεί την πολυτιμότητα και την αναγκαιότητα της ανθρωπιάς.»

Η Λίζι και το σύννεφο
Αδερφοί Φαν
μετάφραση: Μάρω Ταυρή
Μεταίχμιο
σ. 56
ISBN: 978-618-03-3246-9
Τιμή: 15,50€