Γεωργία Γαλανοπούλου: «Όταν οι γάτες ακούν τη βροχή»

08:17 19/3/2021 - Πηγή: Diastixo

Όταν οι γάτες ακούν τη βροχή ή πώς μια έμπειρη, βραβευμένη συγγραφέας βιβλίων για παιδιά και εφήβους συνδέει την επιδημία του ανθρωποκτόνου ιού που ήρθε, άγνωστο πώς, στην Ευρώπη από την Ασία με την ανατολή του 2020 και εξελίχθηκε σε πανδημία, με την πανώλη, «μια επιδημική ασθένεια που κόστισε εκατομμύρια ζωές την εποχή του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης. Ο τρόπος μετάδοσής της είναι πολύπλοκος, αλλά ο βασικός κρίκος την εποχή εκείνη ήταν οι ψύλλοι και μια ράτσα μαύρων ποντικών γνωστή ως ράτους ράτους (ratus ratus)…»

{loadmodule mod_adsence-inarticle-makri} {loadposition adsence-inarticle-makri}

Ξεκίνησα από το επίμετρο, γιατί θεωρώ πως το μέρος αυτό του κειμένου αποτελεί σημείο αναφοράς και το σημαντικότερο θεμελιακό στοιχείο, όπου η συγγραφέας εστιάζει την αφήγηση του ευφάνταστου και φιλόδοξου παραμυθιού της. Και εντάσσει στην αφήγησή της διαχρονικά στοιχεία παραδοσιακών παραμυθιών, με σκοπό να κάνει τους αναγνώστες της με απλό τρόπο κοινωνούς των δικών της ενδόμυχων φόβων και, υπαινικτικά, της δικής υποψίας για τους πραγματικούς φορείς και «μεταπράτες» της σύγχρονης εξ Ανατολών προερχομένης θανατηφόρου νόσου. Αφήνει, ωστόσο, τον αναγνώστη να κάνει τη δική του ανάγνωση και ερμηνεία του παραμυθιού.

Όπως και να έχουν τα πράγματα, η Γεωργία Γαλανοπούλου, με την ευχέρεια που έχει να αφηγείται παραστατικά, έτσι ακριβώς έχει μεταφέρει στο όμορφο βιβλίο της, σαν παραμύθι, τους προβληματισμούς της με πρωταγωνιστή/αφηγητή τον Ρωμαίο, τον ευφυέστατο γάτο της. Ο Ρωμαίος, εξάλλου, είναι ο φυσικός αυτουργός, αφού τα γατάκια που εκείνα έδωσαν την αφορμή στη συγγραφέα να γράψει το παραμύθι, είναι δικά του παιδιά. Αλλά είναι και ο ηθικός αυτουργός αφού ο ίδιος δημιούργησε τις προϋποθέσεις και, κυρίως, της έδωσε το «ερέθισμα» να φανταστεί και να γράψει το παραμύθι, το οποίο την απασχολούσε πολλά χρόνια. Αυτός που δεν ξεκολλούσε τη μούρη του από την τζαμαρία παρακολουθώντας όσα συνέβαιναν μια βροχερή μέρα στην ταράτσα του απέναντι σπιτιού, όπου η γιαγιά γάτα, η μαμά γάτα και ένα τσούρμο γατάκια, η δική του οικογένεια, είχαν αρχίσει να κάνουν φασαρία με τα σπρωξίματα και τα νιαουρίσματά τους «ακούοντας τη βροχή»! Ο Ρωμαίος άλλωστε έδωσε στην κυρά του, που δεν είναι άλλη από τη συγγραφέα, και τον τίτλο του παραμυθιού.

{jb_quote} Με οδηγό τη φαντασία και ψήγματα μόνο της ιστορικής αλήθειας, ξεκίνησα να γράφω… {/jb_quote}

Η συγγραφέας από ευγνωμοσύνη προς αυτόν, αλλά και γιατί θεώρησε προσφορότερο και πιο εντυπωσιακό τρόπο, αντί να διηγηθεί η ίδια το παραμύθι που εμπνεύστηκε, εμπιστεύεται τον οικογενειάρχη Ρωμαίο, ως έμπειρο, όσον αφορά τις συνήθειες που έχουν οι γάτες όταν καταστρώνουν σχέδια δράσης.

Έτσι, μέσα από μια κάπως ανορθόδοξη αφήγηση, ακούμε πώς μέσω των μαύρων εκείνων ποντικών ράτους ράτους (ratus ratus) που κουβαλούσαν πλήθος φαρμακερούς, μολυσμένους ψύλλους στη γούνα τους και τρύπωναν στα καράβια, μεταφέρθηκαν από την Ασία στην Ευρώπη ως «μετανάστες», κουβαλώντας φορτίο «ευάγκαλο»(!), την επάρατη πανούκλα. Κι επειδή από τους ποντικούς που τους κυνηγούσαν οι μαύρες εξ Αιγύπτου γάτες, που με πλοία είχαν μεταφερθεί στην Ασία κι από κει στην Ευρώπη, μολύνθηκαν και οι γάτες, θεωρήθηκαν υπεύθυνες οι αδέσποτες γάτες. Οι Ευρωπαίοι εξόντωναν μετά μανίας τις γάτες. Σώθηκαν μόνο εκείνες τις οποίες είχαν κρύψει κάποιοι πονόψυχοι στο σπίτι τους, και οι οποίες στα κρυφά γεννοβολούσαν και σιγά σιγά, ύστερα από κάμποσους αιώνες απόκτησαν την ελευθερία τους, όταν οι Ευρωπαίοι συνειδητοποίησαν πως δεν ήταν οι γάτες υπεύθυνες και πείσθηκαν για την αθωότητά τους.

Στο επίμετρο, η Γεωργία Γαλανοπούλου εξομολογείται:

Αυτή την ιστορία ήθελα εδώ και χρόνια να αφηγηθώ, αλλά ανέβαλλα συχνά γιατί δεν είχα βρει ακόμα τον τρόπο […]. Την άφησα λοιπόν στην άκρη, ώσπου ένα χειμωνιάτικο απόγευμα, ενώ παρατηρούσα την καταιγίδα μέσα από την τζαμαρία, τα μάτια μου έπεσαν στην απέναντι ταράτσα και το σκηνικό που ξεδιπλώθηκε για αρκετή ώρα μπροστά μου, μου φάνηκε θεόσταλτο, μαγικό […]. Με οδηγό τη φαντασία και ψήγματα μόνο της ιστορικής αλήθειας, ξεκίνησα να γράφω…

Η Κατερίνα Χαδουλού που εικονογράφησε το βιβλίο, τόσο με το χαρακτηριστικό εξώφυλλο, τις τέσσερις εξαιρετικές ολοσέλιδες εικόνες και τα υπόλοιπα σχέδια που κοσμούν τις σελίδες του, έδωσε με τον δικό της τρόπο, μέσα από τη δική της αποκλειστικά σκοπιά και άποψη, πνοή και ζωντάνια, ομορφιά και διάσταση στην αφήγηση του παραμυθιού.

Όταν οι γάτες ακούν τη βροχή
Γεωργία Γαλανοπούλου
Εικονογράφηση: Κατερίνα Χαδουλού
Εκδόσεις Πατάκη
σ. 52
ISBN: 978-960-16-9172-5
Τιμή: 6,00€