Λίλια Τσούβα

08:16 27/7/2021 - Πηγή: Diastixo

Το πρόσωπο της πόλης μου ήταν στραμμένο προς το ποτάμι. Πέρα ψηλά στον λόφο υψώνονταν αιώνες το βυζαντινό κάστρο. Απ’ τον πράσινο κισσό που έσφιγγε τα τείχη του, κατέβαιναν στους δρόμους καρδερίνες, αλλά και φάγουσες και άλλα ερπετά. Δεν είχε θάλασσα. Τα απογεύματα της Κυριακής πηγαίναμε με τους γονείς στην κεντρική πλατεία. Πίναμε πορτοκαλάδα, ενώ εγώ έπαιζα με τα παιδιά γύρω απ’ το σιντριβάνι. Τα καλοκαίρια βυθιζόμασταν στα γαλάζια νερά της κλειστής θάλασσας της Φθιώτιδας. Ή επισκεπτόμουν τη θεία Ελένη. Το λεωφορείο αγκομαχούσε καθώς ανέβαινε την ανηφόρα στο Παλατάκι, κι εγώ καμάρωνα

μέσα στο φρεσκοραμμένο απ’ τα χέρια της συνολάκι για τα μπάνια στην Αρετσού.

{loadmodule mod_adsence-inarticle-makri} {loadposition adsence-inarticle-makri}

Ακούω ακόμα τον ήχο του αυτοκινήτου του πατέρα. Τα δικά μου όμως ταξίδια ήταν πιο μακρινά και ανεμοδαρμένα.

Επισκεπτόμουν το Λονδίνο. Με τον Ντέιβιντ Κόπερφιλντ υπέφερα κάτω απ’ τις άθλιες συνθήκες εργασίας στη βιοτεχνία του πατριού του. Έμπαινα στην καλύβα του Μπάρμπα Θωμά, ζώντας τη ζωή των μαύρων, ή κατέβαινα στις χαρτοπαιχτικές λέσχες της Αγίας Πετρούπολης. Δίπλα μου ο Ντοστογιέφσκι σκεπτικός, με τα μακριά του γένια. Ανάσαινα τις μυρωδιές των δέντρων στο Θόρντον του Γιορκσάιρ, τα ολάνθιστα αγριολούλουδα στον κήπο των αδελφών Μπροντέ. Τα μεσημέρια βάδιζα στις όχθες του ποταμού Λίφι, με τον Γέιτς. Το Δουβλίνο ήταν συννεφιασμένο κι εγώ με μια ζεστή σοκολάτα στο χέρι διέσχιζα την πόλη υπό τους ήχους μιας κελτικής άρπας. Ύστερα μεταφερόμουν στη Σκιάθο. Ένας αυλητής έπαιζε Το μοιρολόι της φώκιας. Δίπλα του ο Παπαδιαμάντης σκυφτός και ταπεινός. Στου Χατζηφράγκου, την ελληνική συνοικία της Σμύρνης, σκόνταφτα πάνω στους ντουσεμέδες, τα πλακόστρωτα δρομάκια της, παρέα με τον Κοσμά Πολίτη.

{jb_quote} Το Τραγούδι των Ινουίτ είναι γραμμένο με αγάπη για τη διαφορετικότητα των πολιτισμών και των ανθρώπων, για τα ζώα, τα πουλιά και τα φυτά του πλανήτη. {/jb_quote}

Το μεγάλο ρολόι της πόλης όμως γρήγορα γύρισε μερικά χρόνια μπροστά. Το φως στο γραφείο του πατρικού σπιτιού έσβησε. Ο προβολέας φώτισε μια μεγάλη λεωφόρο σε πόλη ανοιχτόκαρδη, με θάλασσα και δέντρα πλούσια σε φυλλώματα. Απόκοπος, Ερωφίλη, Ερωτόκριτος, Βοσκοπούλα... Καβάφης, Σεφέρης, Αναγνωστάκης, Σαχτούρης… Κοκκόλης, Μουλλάς, Μαρωνίτης, Κριαράς… Έδεσα μια κόκκινη καρδιά στον Πύργο της και την υιοθέτησα για πατρίδα μου.

Από εκεί ταξίδεψα σε χώρες άγνωστες. Αφουγκράστηκα τους θορύβους των δρόμων τους. Άκουσα τις μελωδίες των πουλιών, τους μυκηθμούς των ζώων στα δάση τους. Μπήκα στα μουσεία και τις βιβλιοθήκες τους, αγκάλιασα τους θεούς και τις θεές τους, χόρεψα τα τραγούδια τους, ήπια τα ποτά τους. Ήθελα κι αυτές να τις κάμω πατρίδες μου.

Ένα πρωινό, βρέθηκα σε μια παγωμένη χώρα γεμάτη ταράνδους και έλκηθρα. Ο τόπος ήταν έρημος, χιονισμένος απ’ άκρη σ’ άκρη. Δυο γυναίκες. Η μία απέναντι στην άλλη. Με λαρυγγισμούς, σαν να έδιναν μάχη. Στάθηκα αποσβολωμένη. Το Τραγούδι των Ινουίτ. Όμως ένα κορίτσι που φορούσε χρυσά ρούχα ήρθε πάνω σ’ ένα μαύρο άλογο και με πήρε. Στα φτερά μιας αλκυόνας εμφανίστηκε η Λογοτεχνία με τους αστερισμούς της κι εγώ βρέθηκα στη φεγγαρόλουστη βεράντα του κόσμου. Ανεβασμένη πάνω σ’ έναν φτερωτό τροχό που κυλούσε διαρκώς, ταξίδεψα σε μέρη θαυμαστά. Πολύχρωμες πεταλούδες καθρεφτίζονταν πάνω σε άνθη λωτού. Σειρήνες πετάγονταν από πίνακες ζωγραφικής. Αυλητές έπαιζαν μαγικούς σκοπούς. Ένα πέπλο θερινής ομίχλης σκέπαζε το Ενσινίτας. Μελαγχολικά φάντο ηχούσαν στην Κουίμπρα.

Το Τραγούδι των Ινουίτ προσπάθησε να υμνήσει τη σμαραγδένια ομορφιά αυτού του κόσμου, το λαμπερό ποτάμι που κυλά στα αιμάτινα νερά του. Με τις μικρές ιστορίες-ταξίδια του πετάει πάνω από τον χάρτη. Σταματά σε μέρη όπου χορεύουν πυγολαμπίδες. Τα πινέλα του ζωγραφίζουν χώρες και πολιτισμούς. Κατακόκκινοι πυρσοί καλωσορίζουν τους ταξιδιώτες. Κάτω από το φως του ήλιου, γυναίκες εξωτικές κεντούν στο κολάρο τους την ομορφιά της φύσης, υφαίνουν τις αόρατες κλωστές που μας συνδέουν. Φίδια και δράκοντες. Σφένδαμοι και δροσοσταλίδες.

Το Τραγούδι των Ινουίτ είναι γραμμένο με αγάπη για τη διαφορετικότητα των πολιτισμών και των ανθρώπων, για τα ζώα, τα πουλιά και τα φυτά του πλανήτη.

Το τραγούδι των Ινουίτ
Λίλια Τσούβα
Εκδόσεις Βακχικόν
72 σελ.
ISBN 978-960-638-248-2
Τιμή €10,60