Νικολέττα Λέκκα

10:18 22/2/2021 - Πηγή: Diastixo

Τώρα που λείψαν τα ταξίδια τόσο, τώρα που η καρδιά όσο ποτέ διψάει να πετάξει, τώρα έχουμε πιο ανάγκη τα παραμύθια μας. Και Το ταξίδι της ζωής μας χώρεσε, λες, στις σελίδες του όλη μας την ανάγκη να ξεχαστούμε και να θυμηθούμε μαζί! Η ιστορία μας μιλάει για μια βαρκούλα. Μια βαρκούλα που γεννήθηκε από «το μεγαλειώδη, φωτεινό, δροσερό έρωτα της Θάλασσας και του Ήλιου. […] Και έγινε η θάλασσα Μαμά και ο ήλιος Μπαμπάς. Για πάντα!»

{loadmodule mod_adsence-inarticle-makri} {loadposition adsence-inarticle-makri}

Η βαρκούλα ζει μέσα στην αγάπη. Αλλά η αγάπη δεν έχει πάντα την ίδια

μορφή. Βλέπει η βαρκούλα μας την αγκαλιά της μαμάς της που είναι παντού. Εύκολο να νιώσεις ό,τι μπορείς να αγγίξεις. Και την αγάπη του μπαμπά της νιώθει η βαρκούλα, αλλά όταν αγαπάς η απόσταση δεν είναι ποτέ αποδεκτή. «Μη μας συγκρίνεις, αγάπη μου», θα της εξηγήσει η μαμά της γλυκά. «Δεν είμαστε ίδιοι εκείνος και εγώ. Εγώ θα σε δροσίζω και εκείνος θα σε ζεσταίνει. Έτσι κάνουν τα ζευγάρια τα δυνατά. Συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο…». Και ο μπαμπάς της με χαμόγελο θα της πει: «Δε γίνεται να σου λείπω, αγάπη μου. Εγώ είμαι κομμάτι σου. Είμαι πάντα μέσα σου. Ακόμα κι όταν δε με βλέπεις…» Και θα ζητήσουν από τη βαρκούλα τους ο Ήλιος και η Θάλασσα να θυμάται αυτές τις απέραντα αληθινές κουβέντες μέχρι να τις καταλάβει. Μέχρι να γίνουν η δική της αλήθεια. Αλλά σε όποιον αγαπάς δε μιλάς μόνο με αλήθειες. Θα πάρει λοιπόν ο Ήλιος τις πιο λαμπρές του ηλιαχτίδες και θα φτιάξει μονάχα για τη βαρκούλα του ένα χρυσό χαλί, για να νιώθει ότι είναι κοντά του. Μια βόλτα δρόμος από τον αφρό της θάλασσας ως του μπαμπά τον ουρανό. Πολύτιμο το δώρο αυτό. Προσέχει η βαρκούλα μη γλιστρήσει και βγει από το χαλί της το χρυσό.

Το ξέρεις το συναίσθημα αυτό. Θυμάσαι; Ξεμακραίνεις από την παραλία που αγαπάς και πας για τα πιο βαθιά σου. Νιώθεις ένα χάδι. Μια ηλιαχτίδα λες και ήρθε να σε γλυκάνει. Ένα χρυσό χαλί ενώνει το απέραντο «εκεί ψηλά» με εσένα μόνο. Νιώθεις τόσο ζεστά. Νιώθεις τόσο δυνατά. Νιώθεις τόσο! Αυτή η στιγμή η ιερή, που στον τόπο τούτο έχουμε την πολυτέλεια να ζούμε ως δεδομένη, αυτή η μαγική στιγμή γέννησε Το ταξίδι της ζωής μας. Δεν το έλεγα πάντα έτσι. Στην αρχή τόσο με είχε μαγέψει το χαλί, που ξέχασα τη βαρκούλα… Και εκείνη μεγάλωνε…

Μεγάλωνε και τα πανιά της φούσκωναν από άνεμο γλυκό και γοητευτικό. Και ένιωσε η βαρκούλα μας να σκιρτάει για έναν έρωτα δυνατό σαν αυτό που τη γέννησε. Ξέρεις, πρέπει να την έχεις νιώσει την αγάπη για να την αναγνωρίσεις, όταν τη βρεις. Και η βαρκούλα είχε την αγάπη οδηγό και φυλαχτό σε κάθε πανί και κάθε ξύλο της γερό. Και τότε μπορούν να ανοίξουν πανιά οι βαρκούλες στη ζωή. Πώς φεύγεις όμως από όσα ξέρεις και αγαπάς; Πώς φεύγεις από το χαλί που μια ζωή έμαθες με λαχτάρα να κρατάς; Ίσως δε φεύγεις. Απλά προχωράς. Και όποιος αγαπάς εύχεται «καλό ταξίδι» να έχεις, όπου κι αν πας. Γιατί ένα ταξίδι είναι η ζωή, βαρκούλα μου! Να το θυμάσαι.

{jb_quote} Ξέρεις, πρέπει να την έχεις νιώσει την αγάπη για να την αναγνωρίσεις, όταν τη βρεις. {/jb_quote}

Γυρίζω στις δυο δικές μου βαρκούλες με την ευχή αυτή. Στις δυο βαρκούλες μου που πιάσαν τα πινέλα τους και έσταξαν αγάπη και καλοκαίρι στις σελίδες του βιβλίου αυτού. Και έτσι έγινε το ταξίδι της ζωής μας η «ιστορία με τα ωραία χρώματα», όπως την περιγράφει ένα άλλο παιδάκι που την χάιδεψε με τα χεράκια του. Γι’ αυτό φτιάχτηκε το βιβλίο αυτό. Για να το ξεφυλλίσουνε χεράκια. Και να το αφηγηθούν μαμάδες, γιαγιάδες, παππούδες και μπαμπάδες. Και να βρουν μέσα στις σελίδες του λίγο από τη δική τους διαδρομή. Θυμάσαι;

Στη δική μου διαδρομή πριν από λίγα χρόνια έκανα μια μεγάλη στροφή. Έκλεισα με ένα μεγάλο «ευχαριστώ» μια σημαντική πορεία στα διεθνή οικονομικά και διάλεξα να γράψω ιστορίες. Γιατί; Γιατί δεν έχω πιο σημαντικό από τις ιστορίες. Είναι οι υπενθυμίσεις της ψυχής μας. Και είναι όμορφες οι υπενθυμίσεις. Ακόμα και αν δεν ξέχασες. Πάλι νιώθεις ότι σε φέρνουν πίσω στη ρότα σου. Στη διαδρομή αυτή που δεν είναι ποτέ ευθεία. Αλλά που θες να αξίζει πάντα.

Φτιάχνω έναν τόπο για όλο αυτό το νέο ξεκίνημα και για όνομα του δίνω μια ευχή. «Να Μου Γελλάς». Είναι η ευχή της μάνας στο παιδί. Κι αν δεν έχεις δίπλα σου παιδί, είχες κάποτε στον καθρέφτη σου. Και μακάρι να ’χεις πάντα μέσα σου. Δημιουργώ ένα στέκι που θα ήθελα να υπάρχει. Στο στέκι μου αυτό μοιράζομαι τις ιστορίες μου. Ιστορίες για μικρούς και μεγάλους με κοινό παρονομαστή το νοιάξιμο. Φτιάχνω τις Εκδόσεις ΓΕΛΛΑΣ για να φέρω κοντά σου κάποιες από τις ιστορίες αυτές με μια ποιότητα που θα αγαπήσεις. Ο λόγος όμως θέλει και διάλογο για να ανθίσει. Καλώ ανθρώπους σπουδαίους και αξιοπρεπείς να κουβεντιάσουμε σαν παρέα. Αυτοί, εγώ και εσύ. Εσύ που θα έρθεις στο στέκι μου αυτό μέσα από το www.namougellas.com. Ένα δεύτερο «λ» γλιστράει και μπαίνει στην ευχή. Είναι ο τόπος μας αυτός που μουλιάζει ό,τι κάνουμε. Να Μου Γελλάς, λοιπόν. Το στέκι που θα ήθελες να υπάρχει, τώρα μπορείς να το έχεις μαζί σου παντού. Ωραίο δεν ακούγεται; Έλα να το ζήσουμε μαζί.

Το ταξίδι της ζωής μας
Νικολέττα Λέκκα
Εικονογράφηση: Ευτυχία και Γαρυφαλλιά Βλάχου
Εκδόσεις ΓΕΛΛΑΣ
48 σελ.
ISBN 978-618-84098-4-2
Τιμή €15,00