Συλλογικό έργο: «Μετά βίας φωνές»

01:18 18/8/2023 - Πηγή: Diastixo

Καμιά φορά σκέφτομαι πως ένα βιβλίο διαθέτει τη δύναμη χιλίων ανδρών. Με βάση την αξία, τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γεννιέται, τις ρίζες του, εκείνους που κόπιασαν για τις λέξεις του και όσους φρόντισαν με επιμέλεια τη σελιδοποίηση, προκύπτουν προστιθέμενες αξίες. Είναι αυτοί που θα δώσουν σε κάθε βιβλίο εκεί έξω τη σημασία μιας χειρονομίας, μιας πράξης άρνησης και κριτικής. Σκέφτομαι τα βιβλία στα σκοτεινά ράφια των βιβλιοπωλείων, να περιμένουν γενναία και υπομονετικά για να φυλλομετρήσουν το όνειρο που κρύβουν. Τα φαντάζομαι, δεκάδες πράξεις αντίδρασης και κριτικής μαζεμένες πλάι

στο φωτιστικό, στο ράφι, με εξώφυλλα που ζωντανεύουν, με μια δυναμική που περιμένει να αποκαλυφθεί.

Κάποιο είδος ρεύματος ηλεκτρικού, κάποια ενέργεια που για τους πολλούς παραμένει μυστική και σχεδόν ανεξήγητη ή μεταφυσική, διατρέχει τη ράχη των βιβλίων. Και τα κατάλληλα χέρια πλημμυρίζει, έτσι που σε κάθε λέξη, γαντζωμένες από της στίξης τα σημεία να προβάλλουν σημασίες που ξεχνούμε, ατμόσφαιρες σκοτεινές που κάποτε μας σημάδεψαν, εποχές και γεγονότα που πέρασαν για πάντα και όμως τώρα ξαναβρίσκουν μια φόρμα στον τωρινό καιρό και μια αξία μεγαλύτερη. Τα βιβλία μοιάζουν με επαναστάτες που ποτέ δεν παραιτούνται και κρατούν εντός τους αναμμένη μια δειλή και ανομολόγητη φλόγα, μια ιδέα φαντασίας που όσο και να μην το παραδέχεσαι, κάτι κινεί από τις τροχαλίες των άστρων. Είναι καθρέφτες τα βιβλία, καμβάδες κατάμεστοι από χαρακτήρες και σύμβολα, ανθρώπους και ορίζοντες που χάνονται πέρα.

Διαθέτουν τη δύναμη χιλίων ανδρών τα βιβλία και είναι φορές που κρατούν όρθια την ελπίδα μας ή χρωματίζουν την άχαρη συνήθεια. Μιλούν για ζωές, για αποχαιρετισμούς, για πένθη και ευτυχίες. Τα βιβλία λένε πάντα την αλήθεια των ανθρώπων που τα έγραψαν.

{jb_quote}Τον καιρό της απόλυτης ευφυΐας και του άφταστου μονολόγου, που μας παρασέρνει σε μόδες βιαστικές, οι συγγραφείς της έκδοσης βεβαιώνουν με κάθε τρόπο πως ο καινούργιος αιώνας δεν μοιάζει με τίποτε παλιό.{/jb_quote}

Με όλα αυτά τα τρεμάμενα επιχειρήματα που φαντάζουν αυθαιρεσίες ετούτο το σημείωμα υποδέχεται τη συλλογική έκδοση με τίτλο Μετά βίας φωνές από το Βακχικόν. Σπαρμένο με άνθη διηγήματα και ποιήματα αναπαραστάσεις, τούτο το ολιγοσέλιδο βιβλίο υπηρετεί έναν άλλο σκοπό, πιο μεγάλο, πιο ευγενή. Σκύβει στον κόρφο μας και όλα από την αρχή τα αφηγείται. Μελανιασμένη, με σημάδια από καρφιά και σκληρές εφηβείες, η εν λόγω συλλογική έκδοση διηγείται την εποχή της. Μες στη δίνη της βίας, που με χίλια πια ονόματα κυκλοφορεί ανάμεσά μας, πότε ντυμένη με ακριβά κοστούμια και υπερτροφικά «εγώ» και άλλοτε να βρομάει οινόπνευμα, δεν σταματά να παίρνει αυτό που θέλει από τα πιο τρυφερά χρόνια ενός κοριτσιού, το παρελθόν σφραγίζει και καθρεφτίζει την απεχθέστερη από τις όψεις της νέας, millenium ανθρωπιάς μας.

Η Άντρεα Λαζαρίδου, η Βάνα Μέγα, η Βασιλική Πανδή, η Γεωργία Χαρίτογλου, η Εύα Γκουντάρα, η Έφη Ποτηράκη, η Ζωή Κυνηγοπούλου, η Μάρθα Χουστουλάκη, η Μαρία Κατσαρού, η Μαριάννα Αγγελάκη, η Μαριάννα Χριστοπούλου και ο Νίκος Μανιώτης ενώνουν τις δημιουργικές τους δυνάμεις και μας υπενθυμίζουν την όψη του τέρατος εκεί έξω. Ποιήματα και διηγήματα καμωμένα από το υλικό της εποχής, πρόσωπα σκληρά και εφηβείες χαραγμένες με το γυαλί, αχρηστεμένες, ντύνουν με τα συγκλονιστικά τους χρονικά αυτή την ξεχωριστή έκδοση. Τον καιρό της απόλυτης ευφυΐας και του άφταστου μονολόγου, που μας παρασέρνει σε μόδες βιαστικές, οι συγγραφείς της έκδοσης βεβαιώνουν με κάθε τρόπο πως ο καινούργιος αιώνας δεν μοιάζει με τίποτε παλιό. Όλες αυτές οι ονομασίες που δόθηκαν στη βία ίσως άμβλυναν κάπως τη θηριωδία της. Έμφυλη, έμφυτη στην εποχή μας, ενδοοικογενειακή, κατά των παιδιών, σεξουαλική βία, οπαδική, ανερμήνευτη, επιστρατεύοντας παράνομες βιντεοσκοπήσεις, εξαργυρώνοντας θέσεις ισχύος στο τάδε χιλιόμετρο του επαρχιακού δρόμου, η Ελένη, η Γαρουφαλλιά, που ο χρόνος παρασέρνει πια στη λήθη, όλα ξαναβρίσκουν έναν τρόπο για να επιστρέψουν στην επιφάνεια. Για να μας αφοπλίσουν με τη σκληρότητα και τον καταιγισμό τους, αλλά και για να σταθούν μικρές παραβολές για ανθρώπους που δοκίμασαν το παγωμένο της άγγιγμα και τώρα προσπαθούν να μην ξεχάσουν τις φριχτές νύχτες, τις εκδορές, τα εισαγγελικά γραφεία που σφραγίζουν για πάντα την ταπεινωμένη αξιοπρέπεια.

Για τη δεκαεξάχρονη της Ελένης Γεωργούλη που στηρίζει όλη της τη ζωή επάνω σε μια πέτρα, για τη Μαριγούλα της Βασιλικής Πανδή που βρίσκει το θάρρος να φωτίσει την επαρχιακή Ελλάδα με τους απροσπέλαστους αναχρονισμούς της, πάντα στην πρωτοπορία του τουριστικού θαύματος και πάλι χαμένη μέσα σε παλιά θεωρήματα και νόρμες, για την Έλεν της Άντρεας Λαζαρίδου που γίνηκε μια κόκκινη φάλαινα προτού η αμερικανική, κινηματογραφική ακαδημία φωτίσει ένα ιδιότυπο περιθώριο που πάντα ξεχνούμε, πιστοί στο αβάσταχτο κυνήγι της ομορφιάς, για την Αναστασία του στριπτιζάδικου που παραχωρεί στην εποχή μας μερικές σπάνιες εξομολογήσεις διά χειρός Μαριάννας Αγγελάκη, για αυτούς και τόσους άλλους λόγους, η έκδοση αυτή αφήνει ένα βέβαιο χνάρι, μια χαμηλή και στέρεη φλόγα ανάβει και φωτίζει τον κόσμο που μαίνεται εκεί έξω. Λέξεις γεμάτες αγάπη, πρόσωπα αφοπλισμένα και η καινούργια Ελλάδα, με εκδορές και τη λιτή, την αδιαμφισβήτητη συγκατάβαση του ιατροδικαστή που δεν γνωρίζει όμως τίποτε από μια ξοδεμένη νιότη. Λέξεις ευαίσθητες, άνθρωποι που βρήκαν το κουράγιο και κατόρθωσαν να σώσουν την αξιοπρέπεια και την ψυχή τους, όταν όλοι οι δρόμοι φάνταζαν κλεισμένοι. Πρόσωπα που συγκέντρωσαν όλες τους τις δυνάμεις και κράτησαν όρθια τη ζωή τους όταν όλα κατέρρεαν, νύχτες σκοτεινές δίχως άστρα και δίχως ξημέρωμα. Κανείς από τους χαρακτήρες των ιστοριών, ούτε ένας από τους στίχους της συγκλονιστικής αυτής συλλογικής έκδοσης δεν γυρεύει να μας πείσει πως η εμπειρία τον κατέστησε σοφότερο ή δυνατότερο. Βλέπετε, στις ιστορίες και τα ποιήματα που συνθέτουν το εξαιρετικό περιεχόμενο του Μετά βίας φωνές ως ατομική προτεραιότητα αναδεικνύεται η ανθρωπιά, αυτό το δικαίωμα που οφείλει κανείς να επιδιώκει δίχως δισταγμό, ιδιαίτερα σε τούτη την άσχημη εποχή. Άλλο απόσταγμα ιερότερο από αυτό δεν θα υπάρξει και μην το γυρέψετε σε τούτη την έκδοση, την αφιερωμένη σε κομματιασμένους αγγέλους.

Κάποιος είπε «τίποτε από όσα συνέβησαν δεν πρέπει να ξεχαστεί». Και είναι χρέος ετούτου του λαού, στο όνομα εκείνων που θα έρθουν, να θέσει στο επίκεντρο της κουλτούρας του την καταπολέμηση της βίας, με όποιο πρόσωπο και αν διαλέγει εκείνη να εμφανιστεί. Οι δεκαετίες μάς διδάσκουν την απόλυτη αδιαφορία και τον ανελέητο σαρκασμό, όμως οι δρόμοι εκεί έξω κάτι άλλο ουρλιάζουν. Μια δίχως δισταγμό και δίχως δεύτερη σκέψη αντίσταση σε όλους εκείνους που γυρεύουν από εμάς να λησμονήσουμε τα νεκρά κορίτσια. Η παρούσα συλλογική έκδοση σε αυτή την πλευρά στέκει και έρχεται, πιο χρήσιμη και ουσιώδης, να σταθεί σαν υπενθύμιση στη ζωή που κυλά εξωφρενικά και ξεχνά. Αν και μετά βίας, οι φωνές μοιάζουν εκκωφαντικές.

Μετά βίας φωνές
Διηγήματα και ποιήματα
Συλλογικό έργο
Εκδόσεις Βακχικόν
σ. 100
ISBN: 978-618-5733-25-4
Τιμή: 12,72€