«Τα δάση της Αγκόλα» της Ελένης Βελέντζα

08:17 20/11/2021 - Πηγή: Diastixo

ΤΑ ΔΑΣΗ ΤΗΣ ΑΓΚΟΛΑ

Θα συμφωνήσω με
το μαύρο
των χειλιών

το ιβουάρ
των αναμνήσεων
από τα δάση της Αγκόλα

κι όσα έζησες
και τώρα διηγείσαι –
δεκαεφτά χρονών
στα χέρια αγνώστων

– μα –
την ουσία των λόγων σου
εκόντες / άκοντες
οι κυνηγοί των διαμαντιών,
καθώς νεφέλες τούς τυλίξαν και περνούσαν
μες στις στοές της ζούγκλας,
μετέφεραν αλλού

κι έτσι, όσο κι αν επέμεινα
όσο κι αν ρώτησα
δεν έμαθα ποτέ
την ιστορία σου
γιατί
δεν μπόρεσες.

Δεν μπόρεσα.

{loadmodule mod_adsence-inarticle-makri}

{loadposition adsence-inarticle-makri}

ΜΑΚΡΑ ΑΝΑΜΟΝΗ ΣΤΟ CHECKPOINT ΤΗΣ ΣΙΜΠΙΝΤΛΕ

Πώς γνωριστήκατε, λοιπόν;
Αν, όπως λέτε, γνωριστήκατε.

Την ώρα που τα βόδια έβοσκαν τις αχηβάδες του ήλιου,
το οροπέδιο άχνιζε
κι από το Μπόροχο έφτανε μια μυρωδιά από κεραμίδι που ψηνόταν.

Είχαμε κρύψει τις καρδιές μες στις οπλές των κοπαδιών
φασκιωμένες, πετρωμένες,
ρημαγμένες,
κι ήμασταν ο καθένας ένα
με μια ανυπαρξία εαυτού.

Τα ζώα μπλέχτηκαν,
τα ζώα χόρεψαν,
τέλος,
μας άφησαν γυμνούς.

Άλλη καταφυγή
δεν είχαμε

απ’ το
να γνωριστούμε.

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΙΑ ΣΤΟ ΜΠΟΥΕΝΤΕ

Ας μην μείνουμε παραπάνω στο γεγονός της ύπαρξης
μιας πατρογονικής εστίας στο Μπουέντε. Η σκέψη μόνο
ότι και κάπου αλλού σπίτια ανασταίνονται,
άνθρωποι…

Ας εξετάσουμε τα πράγματα
με την ευχή της ομοιότητας,
του πρίσματος της άνοιξης
– εκ των ενόντων.

Η σκέψη μόνο ότι και κάπου αλλού…

Είναι μια σκέψη αλλόκοτη,
ολότελα τρελή.

Χωρίς ελπίδα,
ξένη.

Η Ελένη Βελέντζα γεννήθηκε το 1987. Κατάγεται από την Εύβοια, όπου και μεγάλωσε. Σπούδασε Νομική στην Αθήνα και Εγκληματολογία στο Βέλγιο. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές: Ίσως πόθοι (Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2017) και Το φίλημα του Ήλιου (Εκδόσεις Σμίλη, 2019).