Θανάσης Μανούσης

00:56 2/1/2024 - Πηγή: Diastixo

Τα 60 ποιήματα της συλλογής γράφτηκαν σταδιακά μέσα σε 25 χρόνια μετά τη μόνιμη εγκατάστασή μου στην Ελλάδα. Πρόκειται για μορφοποιημένες καταγραφές υποσυνείδητων λογισμών, που είδαν το φως του συνειδητού και δεν αποκλείστηκαν.

Αναζητώντας τους βαθύτερους λόγους τέτοιων ειρμών σκέψης ανατρέχω στις όψιμες, αλλά αργότερα σωτήριες, εντυπώσεις και βιώματα από την αδιατάρακτη ελληνική φύση που γνώρισα ως παιδί και ως έφηβος πρώτα στο

Σιδηρόκαστρο, στον μύλο του Χαράλαμπου, και μετά στην Ανάληψη της Θεσσαλονίκης, πριν τα μπλόκια και τη νέα παραλία αλλά στην πλαζ «Τάμαριξ», στα καλλιστεία και στην ταβέρνα «Φουρναράκης», εκεί που πατούσες μόνο κοχύλια και η θάλασσα βάφονταν κόκκινη με τον βαρδάρη από τα απέναντι σφαγεία. Έρχονται αναμνήσεις και συναισθήματα από το συνοικιακό δημοτικό σχολείο και το 5ο Γυμνάσιο της Θεσσαλονίκης, όπου βίωσα το καλό και τη γνώση από κάποιους δασκάλους, και την κοινωνική ανισότητα, την αλαζονεία και τον σταρχιδισμό από άλλους.

Βλέπω τη ζωή μου από τα 8 έως τα 24 στο παντοπωλείο μας βοηθώντας τον πατέρα μου και διαβάζοντας βοτανική και φυσιολογία ανθρώπου πάνω στο αμπάρι με τις φακές και σταματώντας με κάθε πελάτη που έμπαινε. Εκεί που όταν περνούσε δετό κορμί απ’ έξω έπεφτε σύρμα να το απολαύσουν οπτικά όλοι οι μαγαζάτορες. Και στην παύση της δουλειάς, στα λαδάδικα με το ποδήλατο για λεμόνια και ψιλοπράγματα, εκεί που διερωτάσαι αμούστακος γιατί η κόκκινη λάμπα είναι αναμμένη και τη μέρα, αλλά και κόκκινη, και ανεβαίνεις τη σκάλα στα «Πράσινα» και στης «Φωφώς» για να το καταλάβεις.

{jb_quote} Τα χρόνια πέρασαν, αλλά η βάρκα παίρνει ακόμα νερά από τις ίδιες τρύπες. Γιατί οι ίδιοι κυβερνούν κι οι ίδιοι φεύγουν, τώρα με πτυχίο στo σακ βουαγιάζ. {/jb_quote}

Μετά, η ενήλικη ζωή και η γνωριμία με τον ανθρώπινο μακιαβελισμό και την αχαριστία, την εθνική υποτέλεια και τα τανκ, τα ψυχοφθόρα προβλήματα της μικροαστικής οικογένειας και τα βαρίδια των κοινωνικών και θρησκευτικών δομών, που βυθίζουν νεανικά όνειρα και κοινωνίες, και γεμίζουν πλοία και σταθμούς σαν του Μονάχου. Πόσο πληγώνει, άραγε, ένα παιδί η αίθουσα τελετών ενός ανάκτορου στεφανωμένη με μια πολυκατοικία. Κι όμως!

Τέλος πάντων, τα χρόνια πέρασαν, αλλά η βάρκα παίρνει ακόμα νερά από τις ίδιες τρύπες. Γιατί οι ίδιοι κυβερνούν κι οι ίδιοι φεύγουν, τώρα με πτυχίο στo σακ βουαγιάζ.

Μοναδική σχεδία ο έρωτας, που σαν στραφεί προς λάθος άνθρωπο γίνεται άβυσσος. Κι όταν ο νους αδιεξοδεί, όχι άσπρη, μαύρη και δισκία, αλλά καυτό νερό στην μπανιέρα και αυθόρμητη γραφή στο χαρτί. Χωρίς χημεία έξωθεν!

Τώρα, με λίγες γνώσεις ψυχολογίας, προσπαθείς να εξηγήσεις ό,τι δεν χρειάζεσαι για τον εαυτό σου, αλλά το κάνεις για να μείνει καταγραφή σε αυτούς που ακολουθούν και ίσως είναι περίεργοι να μάθουν.

Έτσι, έχοντας πει όλα αυτά με ποιήματα:
α) Δεν είμαι βέβαιος πως έχω δίκιο.
β) Δεν είμαι βέβαιος αν είναι πρόβλημα.
γ) Δεν είμαι βέβαιος για την απάντηση.
δ) Δεν είμαι βέβαιος αν το γνωρίζω.

Γι’ αυτό, σας ζητώ:
α) Να κοιτάξετε μέσα σας.
β) Να σκεφτείτε τους φίλους σας.
γ) Να απαντήσετε στο ερώτημα.
δ) Να χρησιμοποιήσετε τις γνώσεις σας.

60 ποιήματα
Θανάσης Μανούσης
Εκδόσεις Βακχικόν
σ. 80
ISBN: 978-618-5733-81-0
Τιμή: 10,60€