Μάφιν με κολοκύθα και μπαχαρικά

16:49 7/2/2012 - Πηγή: Econews

O φίλος μου ο Σταύρος κατέφθασε κάποια Παρασκευή κρυμμένος πίσω από μια γινωμένη κολοκύθα μεγέθους αγκαλιάς! Ακούμπησε το πορτοκαλί μενίρ στον πάγκο της κουζίνας και τον εξαφάνισε.

‘Είναι απ’ τον κήπο. Μην την αφήσεις πολύ, είναι έτοιμη’, με άγχωσε με το πιο γλυκό του χαμόγελο. Σάββατο, όχι ακριβώς πρωί αλλά μετά τον καφέ, βάλθηκα να την καθαρίζω, επανακτώντας την ζωτική κυριαρχία του πάγκου μου και μαζί μια αίσθηση γελοίας υπερβολής για την περιττή μου ευσυνειδησία, η οποία ευτυχώς δεν στάθηκε αρκετά ικανή να μετεξελιχθεί σε δείγμα ακόμη πιο γελοίου αυτοθαυμασμού.

Δεν μπορώ να αποφανθώ

ότι πιάνει πάντα το κόλπο, όμως μερικές φορές προσπερνάς τη ματαιοδοξία και τα συμπαρομαρτούντα της, αν προλάβεις να εστιάσεις σε κάτι λειτουργικό, πρακτικό. Με τέτοιες απύθμενες σαββατιάτικες σκέψεις, η κολοκύθα κόπηκε ταχύτατα και εργονομικά, κρατήθηκα να μην πω ‘τέλεια’ και αναιρέσω επιτυχώς όλο το προηγούμενο τόσο καλοστημένο σκεπτικό.

Η εισβολή της συγκεκριμένης πρώτης ύλης και σε ποσότητα καθόλου ευκαταφρόνητη έφερε τα πάνω κάτω στο μενού της εβδομάδας, δημιουργική ανατροπή βαφτίστηκε ο ανασχεδιασμός που ξεχείλωνε κάθε μέρα σχεδόν το πρόγραμμα φαγητού για να χωρέσει και κάτι με κολοκύθα.

Ξαναφτιάχτηκε σε γενναίο μέγεθος η κολοκυθόπιτα εκ Σάμου, η οποία -εννοείται πως- είχε το αναμενόμενο σουξέ (εξαφανίστηκε στο 12ωρο) κι αν δεν την έχετε δοκιμάσει ως τώρα, να την κάνετε, η συνταγή είναι εξαιρετική.

Με τον κρύο καιρό να συνηγορεί, κάναμε επίσης κολοκυθόσουπες –όλα τα λινκ για ευκολία βρίσκονται στο τέλος του ποστ-, μεξικάνικο colache συνοδευτικό σε κοτόπουλο αλλά και συνδυασμούς με αχλάδι, καταλήγοντας πως τα δυο υλικά δένουν απρόσμενα ωραία και ταιριάζουν για σοφιστικέ έσκορτ σε πετούμενο κυνήγι (πάπια, φασιανό, πέρδικα κ.λπ.).

Τα μάφιν με κολοκύθα, σκέτα αλλά και με τσιπς σοκολάτας, ήταν το τρίτο κυριολεκτικά κολοκυθο-εγχείρημα. Κρίνεται ίσως ελάχιστα παρακινδυνευμένο να εικάσω ότι με τα μάφιν παρουσιάζω υποτροπή –για όσους δυσπιστούν συστήνεται βόλτα στην προηγούμενη σοκολατένια παντεσπανική μαφινοπαραγωγή, εδώ. Αν επομένως, δεν φταίει η ευκολία της παρασκευής τους και μια μίνιμαλ κομψότητα σε αντίθεση με την μπαρόκ αισθητική των φανταχτερών cupcakes, πέραν της γεύσης φυσικά, τότε ενδέχεται το ασυνείδητο να έλκεται για αδιευκρίνιστους ακόμη λόγους από το χαριτωμένο πλην ύπουλο μέγεθος (γιατί δοκιμάζεις ένα και καταλήγεις να τρως πέντε), το χρώμα και το άρωμα του τρίο κανέλα, γαρίφαλο, τζίντζερ (αφροδισιακή ένεση στη μύτη), την υφή τόσο γοητευτικά αναποφάσιστη ανάμεσα στο να είναι σπογγώδης ή υγρή και last but not least το στιλ, μια που κάτι προσθέτει η ήρεμη στρογγυλάδα τους όπως κάθεται δίπλα στο τσάι για παράδειγμα ή στον καφέ ή ακόμα και σε μια ζεστή σοκολάτα.

Όπως και νάχει, η κολοκύθα-Γολιάθ βρήκε αυτή τη φορά τον γκουρμέ της εκφραστή στα Βενιαμίν-μάφιν, διασκευάζοντας την γνωστή πολεμοχαρή ιστορία σε ένα καθ΄όλα γευστικό λαβ στόρι.

Ανάμεσα στις δοκιμές, άκρως συμπαθής και αυτή με την προσθήκη σοκολάτ