Ανήλικοι βιαστές; Ε ναι…

12:33 28/12/2022 - Πηγή: TheCaller

Όταν τα παιδιά είναι ανεξέλεγκτα επειδή οι γονείς είναι κουρασμένοι ή δεν ασχολούνται, συμβαίνουν ακραία πράγματα. Κι οι ευθύνες της οικογένειας είναι τεράστιες!

Η ιστορία είναι το ίδιο ανατριχιαστική με όλες τις τελευταίες που συντάραξαν την ελληνική κοινωνία και ίσως ακόμα χειρότερη, παρότι στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπήρξε νεκρός.

Γιατί ανατριχιαστικό είναι να μαθαίνεις ότι μια παρέα από δεκαπεντάχρονα –και ακόμα μικρότερα!- βίαζαν συμμαθητή τους έτσι για… πλάκα, όπως ομολόγησαν!

Και δεν συνέβη μόνο μία φορά (όχι ότι θα άλλαζε κάτι) αλλά κατ’ εξακολούθηση, και με τις

λεπτομέρειες να σοκάρουν!

Δεκαπεντάχρονα έτσι;

«Είναι πολύ καλός μου φίλος, ήταν ένα παιχνίδι αυτό που κάναμε. Αυτό με το μαξιλάρι με το οποίο του είχαν καλύψει το πρόσωπο ώστε να μην ακούγεται, δεν το έκανα εγώ.

Δεν περίμενα ποτέ ότι θα καταλήξει έτσι. Λυπάμαι πολύ. Ήμουν παρών σε ένα περιστατικό, όχι σε όλα», είπε ο ένας.

Μπροστά στα ανατριχιαστικά περιστατικά ήταν και τέσσερα κορίτσια που… απλώς έβλεπαν! Το… παιχνίδι!

Στην άγουρη λοιπόν ηλικία τους πέντε απ’ αυτούς βρέθηκαν προφυλακισμένοι, αντιμετωπίζοντας σοβαρότατες κατηγορίες.

Σύσταση συμμορίας που πραγματοποίησε βιασμό κατ’ εξακολούθηση αλλά και κατοχή ναρκωτικών, όπλων και πορνογραφικού υλικού.

Δεκαπεντάχρονα έτσι; Παιδιά που θα έπρεπε να ασχολούνται με τον Μέσι και τον Ρονάλντο, με ταινίες και σειρές για την ηλικία τους, με ανέμελες βόλτες, με πλάκες, άντε και με καζούρα, επίσης της ηλικίας τους.

Κι αυτά –παιδιά γαμώτο, παιδιά μας!- είχαν χωθεί από μικρά στη βρωμιά και τη δυσωδία, με ροπή στην ανομία και –ξεκάθαρα- στην αλητεία!

Ήξεραν και πώς να εκβιάσουν το θύμα. Τραβώντας βίντεο και απειλώντας ότι θα το δημοσιοποιήσουν σε περίπτωση που δεν ξαναπάει!

Η ζωή τους είναι πλέον «υποθηκευμένη», αφού τα «ιδρύματα» που θα τους «φιλοξενήσουν» είναι «πανεπιστήμια» που δίνουν πτυχία αθλιότητας από «καθηγητές» εγκλημάτων!

Αυτή είναι η μία παράμετρος, θλιβερή έτσι κι αλλιώς.

Αλλά παράλληλα με τη θλιβερή ιστορία, προκαλούνται τεράστια ερωτήματα που πρέπει να απασχολήσουν τους πάντες, σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκονται.

Αυτά τα παιδιά, η συμμορία, όπως λένε οι διωκτικές αρχές, δεν είναι αδέσποτα σκυλιά που γυρίζουν ανεξέλεγκτα. Δεν είναι εγκαταλελειμμένα γατιά που γυρίζουν από δω κι από κει.

Ανήκουν σε οικογένειες, έχουν πατέρα και μάνα, πάνε σχολείο, αλλά είναι αριστούχοι στο να ασχημονούν.

Βιαστές στα 15 τους! Δηλαδή στα 18 και στα 20 τι θα έκαναν;

Η ευθύνη της οικογένειας είναι τεράστια. Πώς μπορείς να έχεις ένα παιδί ανεξέλεγκτο, το οποίο δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν;

Όλα αυτά τα δεκαπεντάχρονα –κι ακόμα μικρότερα- που γυρίζουν στους δρόμους και τις πλατείες μετά τα μεσάνυχτα, πώς φεύγουν από το σπίτι; Δεν… τρέχει κάστανο όπως λέει κι η νεολαία; Μπορούν να κάνουν ότι γουστάρουν; Και δεν τα ελέγχει κανείς όταν γυρίζουν; Και τι λέει –ή μάλλον τι κάνει- ο πατέρας και η μάνα όταν γυρίζουν;

Οι κοινωνιολόγοι λένε ότι όσο σχοινί αφήσεις σε ένα παιδί, θα το πάρει. Αυτό κι άλλο τόσο. Αν λοιπόν τα παιδιά είναι έτσι ανεξέλεγκτα, αυτό θα συμβεί. Θα μπλέξουν. Είναι σχεδόν νομοτελειακό.

Δεν γίνεται να φταίει πάντα η… κακούργα κοινωνία και όχι η ίδια η οικογένεια που θρέφει ένα «θηρίο».

Ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη. Πολλές οικογένειες –πάμπολλες- δεν ασχολούνται με τα παιδιά τους, τα οποία μεγαλώνουν στον αυτόματο.

Ναι, είναι κατανοητό ότι πολλοί γονείς δουλεύουν νυχθημερόν για να τα φέρουν βόλτα. Τσακίζονται στη δουλειά, γυρίζουν κομμάτια κι αυτό δεν έχει τελειωμό.

Αλλά αν δεν ασχολούνται ποτέ και καθόλου επειδή είναι κουρασμένοι, πολλά μπορούν να συμβούν.

Κι αν όχι σαν το φρικτό περιστατικό στο Ίλιον, ίσως κάτι διαφορετικό.

Δυστυχώς τα τόσα και τόσα γεγονότα δεν διδάσκουν, δεν παραδειγματίζουν, δεν ενεργοποιούν γονείς που θα έπρεπε να είναι σε εγρήγορση για τα παιδιά τους. Κι ύστερα, όταν πια είναι πολύ αργά, έρχονται τα δάκρυα.

Όπως είπε η μητέρα ενός εμπλεκόμενου μετά τη συγγνώμη (κι αφού προφανώς… έπεσε από τα σύννεφα για το παιδί της!), «εμείς έχουμε αγοράσει ένα σπίτι με πολύ κόπο και τώρα φοβόμαστε να πάμε σπίτι μας. Χθες που πήγε η κόρη μας εκεί, είδε γραμμένη στον τοίχο τη φράση, “θα σε σφάξουμε”. Μηνύματα, συνθήματα, φωτογραφίες του παιδιού μου στο διαδίκτυο. Αυτό το παιδί πως θα βγει εκεί έξω; Μένουμε σε ξένο σπίτι αυτή τη στιγμή»

Αν οι γονείς δεν συνειδητοποιήσουν τις τεράστιες ευθύνες τους στην ανατροφή των παιδιών τους, πάλι θα συζητάμε τα ίδια. Η πλήρης ενασχόληση με τα παιδιά, είναι μονόδρομος. Γιατί τα παιδιά δεν είναι για να τα παρκάρουμε…